Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”ฟางพลิกตัวตื่นมาในตอนเช้า พบกับร่างสูงของป๊อปปี้ที่นอนหลับอยู่ และได้กลายเป็นสามีทาง

พฤตินัยของเธอตั้งแต่เมื่อคืนไปแล้ว ฟางยิ้มและคิดถึงเรื่องเมื่อคืนก็หน้าแดงแล้วค่อยๆมุดตัวลงไป

ในผ้าห่ม

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วหรอ”ป๊อปปี้พลิกตัวมากอดร่างบางที่มุดตัวคลุมโปงก่อนจะดึงผ้าห่มหมายจะหอมแก้มฟาง

 

 

 

 

“อื้อ ไม่เอาอ่ะ ป๊อปปี้”ฟางเขินจัดรีบเอามือปิดแก้มตัวเองเมื่อถูกหอม

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอะไร เมื่อคืนยังร้องหาป๊อปอยู่เลย”ป๊อปปี้กอดฟางหลวมๆแล้วกระซิบข้างหู

 

 

 

 

 

“อ๊าย ป๊อปปี้อ่ะ เราไม่พูดด้วยแล้ว เราเขินนะ”ฟางหน้าแดงไม่กล้าสบตาป๊อปปี้ก่อนจะกอดป๊อปปี้แก้

เขินแทนจะพูดอะไร ป๊อปปี้มองคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยนแล้วลูบผมเบาๆก่อนจะจูบหน้าผากฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

“ต่อไปนี้ป๊อปปี้เป็นของเราแล้วนะ แล้วเราก็เป็นของป๊อปปี้ด้วย”ฟางพูดแล้วมองแหวนที่นิ้วนางข้าง

ซ้ายที่ป๊อปปี้เป็นคนสวมให้กับเธอในตอนก่อนกลับkzใต้กับโฟร์ ก่อนจะค่อยๆลุกแล้วขยับไปหยิบ

สร้อยล็อกเก็ตรูปหัวใจเพชรที่ตัวเองเคยให้ป๊อปปี้เช่นกัน กลับมาสวมให้ป๊อปปี้ตามเดิมที่เคยสวมไว้

ตลอด

 

 

 

 

 

 

“เรามอบหัวใจไว้ให้นายแล้วนะ อย่าทอดทิ้งเราไปล่ะ”ฟางพูดอ้อนๆป๊อปปี้แล้วกอดชายหนุ่มแน่น

 

 

 

 

 

 

“ก็สัญญาแล้วไงครับ ว่าถึงแม้ผมจะเป็นคนธรรมดาผมก็พร้อมจะดูแลองค์ เอ้ย ฟางเอง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“สัญญาอย่างเดียวไม่ได้นะ ต้องแต่งงานกันด้วย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เอางั้นก็ได้ครับ งั้นเดี๋ยวผมขอโทรบอกแม่ก่อนนะครับ เพราะเรื่องแต่งงานมันเนเรื่อง

ใหญ่”ป๊อปปี้พูดแล้วขยับตัวนั่ง ก่อนจะเอามือควานหามือถือตัวเองโทรหาแม่

 

 

 

 

 

 

“งั้นก่อนจะมีงานแต่งงาน นายพาเราไปจดทะเบียนด้วยสิ เพราะจะแต่งงานกันก็ต้องจดทะเบียนใช่

ม้ะ งั้นเราอาบน้ำแล้วไปกันเลย”ฟางพูดจบก็นุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วลากป๊อปปี้ไปอาบน้ำด้วยกันทันที

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”พ้อยท์เดินยกถาดอาหารออกมาจากห้องของกษัตริย์kzใต้แล้วถอนหายใจ

 

 

 

 

“ก็หน้ามุ่ย คิ้วขมวดซะขนาดนี้จะให้ชั้นกลับไทยไปได้ยังไงล่ะเนี่ย”กราฟที่รอพ้อยท์ด้านนอกช่วย

พ้อยท์ยกถาดอาหารที่ยังเต็มจานอยู่แล้วพูดไปเดินไปด้วย

 

 

 

 

 

“ก็จะให้ชั้นทำยังไงล่ะ องค์เหนือหัวไม่ยอมเสวยอะไรเลย ถึงจะเสวยก็เสวยแค่นิดเดียว นี่ก็วรกาย

ซูบผอม ป่วยลงไปเยอะมากเลยนะกราฟ”พ้อยท์กังวลถึงอาการของบิดาของฟางที่เศร้าที่ฟางหนีไป

และเอาแต่ซึมเศร้าคิดถึงลูกสาว

 

 

 

 

“ถ้าองค์เหนือหัวของพ้อยท์รักลูกสาวมากแบบนี้ ทำไมถึงไม่ยอมยกเลิกกฏที่ว่าองค์หญิงต้องแต่ง

กับเชื้อพระวงค์เท่านั้นสิ”กราฟพูดเสนอความคิดตัวเอง

 

 

 

 

 

“ไม่ได้หรอกกราฟ นายเองก็รู้ว่าถึงจะยกเลิกกฏก็จริง แต่หน้าตาทางสังคมล่ะ ไหนจะเรื่องเชื้อชาติ

ของนายป๊อปปี้อีกล่ะ แล้วประชาชนชาวKzใต้จะยอมรับกษัตริย์องค์ใหม่ที่เป็นชาวต่างชาติได้หรอ นี่

ล่ะค่ะ ที่องค์เหนือหัวยอมไม่ได้ ประชาชนต้องมาก่อนความสุขส่วนตัว”พ้อยท์พูดถึงเหตุผลขอ

งกษัตริยที่ทำไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ผมว่า คุณพ้อยท์ลองพาองค์เหนือหัวไปเยี่ยมเยียนประชาชนKzใต้ในวันพรุ่งนี้สิครับ บางที อาจ

จะมีอะไรกว่านี้ก็ได้”เขื่อนเดินมากับเฟย์หลังจากไปเที่ยวในเมืองแล้วพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันพ้อยท์ วันนี้ไม่ใช่วันที่เราจะมาตรวจดูความสงบของบ้านเมืองนิ จะพาเรามาทำไม หมอ

หลวงยิ่งบอกว่าอาการของเราไม่ค่อยดีนะ”กษัตริย์Kzใต้พูดเมื่อพ้อยท์ กราฟ เขื่อนและเฟย์พานั่ง

รถมาในเมือง

 

 

 

 

 

“บางทีเพียงแค่ไม่กี่วัน อาจจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงในเมืองก็ได้นะเพคะ”เฟย์พูดยิ้มๆก่อนที่จะเดินลง

มาจากรถพร้อมกับกษัตริย์Kzใต้ กษัตริย์อึ้งเมื่อลงมาที่ย่านใจกลางเมือง รอบๆถูกประดับด้วยธงชาติ

ไทยสลับกับธงของKzใต้เคียงคู่กัน ก่อนจะหันไปอ่านตรงป้ายผ้าที่เป็นข้อความว่า ‘ชาวKzซึ้งน้ำใจ

ชาวต่างชาติ Poppy วีรบุรุษแห่งKzใต้’

 

 

 

 

 

 

 

“เพียงเท่านี้ ก็ทำให้รู้แล้วนะเพคะ ว่าชาวKzใต้ไม่ได้รังเกียจอะไรคุณป๊อปปี้เลย”พ้อยท์พูดและทึ่ง

มิ่ดว่า แค่การที่ป๊อปปี้ช่วยปกป้องเจ้าหญิงและทำให้kzปลอดภัยจากกบฏจะสามารถซื้อใจได้ขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“องค์เหนือหัวเพคะ เจ้าหญิงแก้วและเจ้าชายโทโมะแห่งkzเหนือมาขอเข้าเฝ้าเพคะ”เมื่อทุกคนเดิน

ทางกลับมาจากในเมือง นางในวังก็เดินมาบอก ก่อนที่ทุกคนจะเดินเข้ามาที่ห้องรับรองที่มีแก้วและ

โทโมะนั่งรอ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะองค์ชาย แล้วเสด็จพ่อเราล่ะ สบายดีมั้ย”กษัตริย์Kzใต้ถามโทโมะ

 

 

 

 

“สบายดีพะยะค่ะ ตามประสาข้าหลวงในวัง มีสุขและก็มีทุกข์บ้างธรรมดา”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“ข้าหลวงในวัง นี่องค์ชายหมายความว่ายังไงกัน”กษัตริย์kzใต้ไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

“ก็หม่อมชั้นจะบอกเสด็จอาว่า แท้จริงแล้วผู้ที่ครองบัลลังค์ของkzเหนือนั้น คือองค์หญิงแก้วไม่ใช่

หม่อมชั้นกับเสด็จพ่อพะยะค่ะ”โทโมะพูดความจริงแล้วยิ้มกับแก้ว

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าหลานเป็นแค่คนสามัญธรรมดาแล้วทำไมองค์หญิงแก้วถึงเลือกหลานล่ะ”กษัตริย์kzใต้ถาม

 

 

 

 

“ก็เพราะความรักไงล่ะเพคะ ความรักที่องค์ชายมีให้หม่อมชั้น มีให้ชาวkzเหนือ ต่อให้องค์ชายจะ

ไม่ใช่องค์ชายมาก่อน แต่ถ้าองค์ชายเป็นคนดี มีความเสียสละแล้ว หม่อมชั้นก็เลือกเพคะ และที่

สำคัญองค์ชายก็เป็นผู้ที่ทำให้หม่อมชั้นกลับคืนสู่บัลลังค์kzเหนืออีกด้วย”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่ตามกฎที่มีมาแต่นานแต่เดิม เชื้อพระวงค์จะแต่งงานกับสามัญชนไม่ได้นะ”กษัตริยkzใต้แย้ง

 

 

 

 

“แต่เมื่อกฎถูกสร้างได้ กฎก็ต้องเปลี่ยนได้สิเพคะ แม้ผู้สร้างกฎจะสร้างเพื่อให้ราชวงค์ตัวเองสืบเชื้อ

สายได้ต่อไปแต่ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว และหม่อมชั้นก็ต้องปกครองkzเหนือ ผู้นำที่ดีต้อง

ปกครองประชาชนด้วยหัวใจไม่ใช่รึเพคะ แต่ถ้าผู้นำไร้ซึ่งหัวใจแล้ว จะปกครองประชาชนได้อย่างไร

เพคะ”แก้วพูดทำให้กษัตริย์kzใต้นิ่งคิดถึงลูกสาวที่รักกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“แล้วหม่อมชั้นก็ได้ข่าวมาว่า น้องหญิงสละราชสมบัติทั้งหมดเพื่อเป็นสามัญชนธรรมดา เสด็จอาย

อมหรอพะยะค่ะที่จะให้น้องหญิงไปตกระกำลำบากแบบนั้น”โทโมะพูดอีกครั้ง กษัตริย์kzใต้ นิ่ง

คิดถึงคำพูดของทุกคน และเรื่องราวในเมืองที่ไปเจอมาเงียบๆ

 

 

 

 

 

ฉ่า

 

 

 

 

 

 

 

เสียงของปลาที่ทอดในกระทะที่มีน้ำมันเดือดในครัว

 

 

 

 

 

“ว้ายๆ อ๊าย น้ำมันกระเด็นๆ”ฟางร้องพลางหยิบเอาฝาหม้อมาเป็นโล่กำบังน้ำมันที่กระเด็นออกมา

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่าเปิดไฟแรงสิเดี๋ยวปลาก็ไหม้พอดี มานี่ๆ เดี๋ยวป๊อปทอดปลาเอง ฟางไปตำน้ำพริกดีกว่า

นะ”ป๊อปปี้พูดแล้วจับตะหลิวแทนฟางที่หรี่ไฟทอดปลา ส่วนฟางก็ไปตำน้ำพริก

 

 

 

 

 

“อ๊า ฮือๆ ป๊อปปี้ พริกเจ้าตาอ่า ตำแรงไปหน่อย”ฟางร้องเม่อออกแรงตำจนน้ำพริกเข้าตา

 

 

 

 

 

 

 

“มาๆฟางเดี๋ยวป๊อปพาไปล้างตาที่ห้องน้ำนะ”ป๊อปปี้ที่ทอดปลาเสร็จก็พาฟางไปห้องน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ลูกชาย ลูกสะใภ้จ้ะ แม่ว่าไม่ต้องทำกับข้าวให้แม่ก็ได้นะ เดี๋ยวแม่ทำให้พวกเราทานเองก้

ได้”แม่ของป๊อปปี้ที่ดูการเข้าครัวของคู่สามีภรรยาคู่นี้ก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ค่ะ ฟางเป็นลูกสะใภ้ ฟางต้องดูแลแม่สามีสิคะ ถึงแม้อาหารไทยฟางจะไม่ถนัด แค่อาหารจีน

ฝรั่ง หรือขนมฟางทำได้หมดนะคะแม่”ฟางรีบไปกอดอ้อนแม่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“แหม ให้มันได้แบบนี้สิตาป๊อป มีลูกสะใภ้น่ารักแบบนี้ถูกใจแม่จริงๆ”แม่ป๊อปปี้ยิ้มและลูบผมฟางที่

อ้อนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

บรื้น

 

 

 

 

เสียงของรถยต์หลาย10คันมาจอดที่หน้าบ้านทำให้ป๊อปปี้ ฟาง และแม่ของป๊อปปี้ชะงักและเดิน

ออกมาข้างนอกบ้านอย่างแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ใครมาบ้านเราแบบนี้ล่ะลูก ขับรถมาตั้งหลายคัน”แม่ป๊อปปี้พูดแล้วมองรถยนต์ที่มีทหารจากkzใต้

ลงมายืนเรียงกันและมีพรมแดงมาปูรอรถยนต์คันสุดท้ายที่กำลังมาจอด

 

 

 

 

 

“ธงของkzใต้”ฟางชะงักเมื่อเห็นธง เริ่มกังวลว่าบิดาจะมารับกลับก็กำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“องค์เหนือหัวเสด็จ”เสียงทหารนายหนึ่งพูดและทหารที่ยืนเรียงเป็นแถวทำความเคารพ ก่อนที่พ้อ

ยท์จะพากษัตริย์kzใต้ลงเดินมาตามทางเดินพรมแดง โดยที่กราฟ เขื่อนและเฟย์ยืนอยู่ตรงรถอีกคัน

 

 

 

 

“ฟาง พ่อมารับลูกหญิงกลับบ้านของเรา”กษัตริย์kzใต้ตรัส

 

 

 

 

 

 

“แต่องค์หญิงบอกกับกระหม่อมแล้วนะพะยะค่ะว่าองค์หญิงสละตำแหน่งแล้ว”ป๊อปปี้จับมือฟาแล้ว

พูด

 

 

 

 

 

“ไม่ นี่จะไม่มีการสละราชสมบัติใดๆทั้งสิ้น ฟางก็ยังคือองค์หญิงรัชทายาทของkzใต้เหมือนเดิมไม่มี

อะไรเปลี่ยนแปลง”กษัตริย์kzใต้ยื่นคำขาด

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน นี่หนูฟางคือองค์หญิง ตายล่ะ ชั้นจะเป็นลม”แม่ป๊อปปี้ตกใจจะเป็นลม ป๊อปปี้รีบเข้ามาช้อน

ตัวไว้ได้ทัน

 

 

 

 

 

“ไม่เพคะเสด็จพ่อ ลูกจะไม่มีวันกลับไปเพคะ เพราะตอนนี้ลูกได้แต่งงานอยู่กินกับนายป๊อปปี้ฉัน

สามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้วเพคะ”ฟางพูดจบก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนแล้วคว้าเอา

ทะเบียนสมรสที่ป๊อปปี้และฟางไปจดทะเบียนด้วยกันเมื่อหลายวันก่อน และมีพิธีผูกข้อมือที่บ้าน

เล็กๆอย่างอบอุ่น

 

 

 

 

 

 

“แต่ลูกจะต้องกลับkzใต้ เดี๋ยวนี้”กษัตริย์kzใต้ยื่นคำขาด

 

 

 

 

 

“ไม่เพคะ ลูกจะไม่ไปจากป๊อปปี้อีกแล้วเพคะ”ฟางวิ่งไปกอดป๊อปปี้ที่ประคองแม่ตัวเอง และกอดแม่

ของป๊อปปี้แน่นไม่ยอม เธอไม่ยอมอีกแล้วที่จะพรากจากคนที่เธอรักอีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

“องค์หญิงเพคะ ฟังเสด็จพ่อแล้วกลับเถอะนะเพคะ เพราะkzใต้ ยังต้องการกษัตริย์และราชินี

ปกครองนะเพคะ”พ้อยท์พูดขึ้น ทำให้ฟางชะงักมองหน้าบิดาและพี่เลี้ยงอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เสด็จพ่อกับพ้อยท์หมายความว่ายังไงเพคะ”ฟางมองหน้าทุกคนไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

“ว่าด้วยกฎของkzใต้ที่มีมาแต่โบราณเรื่องการสมรสของเชื้อพระวงค์และคนสามัญธรรมดา ต่างเชื้อ

ชาติ ต่างภาษา ต่อจากนี้ ข้าในนามของกษัตริย์kzใต้ขอประกาศยกเลิกกฏนี้”กษัตริย์kzใต้หยิบร่า

งกฏของkzใต้ออกมาและประกาศเสียงดังก่อนจะฉีกกฏทิ้ง

 

 

 

 

 

 

“ซึ่งว่าตามความเป็นจริง บุคคลที่ทำหน้าที่ปกป้องแผ่นดิน มีคุณงามความดีต่อประเทศkzใต้ ที่

ทำให้ประชาชนยกย่องสรรเสริญเชิดชูนั้น คือวีรบุรุษของแผ่นดิน ซึ่งวีรบุรุษของแผ่นดินนั้นมียศถา

บรรดาศักดิ์เท่าเทียมกับกษัตริย์และเชื้อพระวงศ์ของkzใต้”เขื่อนพูดทำให้ป๊อปปี้อึ้งก่อนจะหันไป

มองกษัตริย์kzใต้ที่โค้งคำนับตัวเอง และทหารนายอื่นๆก็ทำเช่นเดียวกันรวมถึงพวกเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“วีรบุรุษของkzใต้”ฟางพุดและถอนสายบังเคารพป๊อปปี้เช่นกัน

 

 

 

 

 

 

“แม้นายจะไม่ใช่คนของkzใต้แต่กำเนิด แต่สิ่งที่นายทำให้กับพวกเรานั้นยิ่งใหญ่จนพวกเราต้องเป็น

หนี้บุญคุณที่ทดแทนเท่าไหร่ก็ไม่หมด เท่านี้ก็สามารถทำให้ประชาชนชาวkzใต้รักและยอมรับในตัว

ของนายแล้วล่ะป๊อปปี้ ซึ่งความรักความเสียสละที่มีให้กับประชาชน คือสิ่งที่สำคัญที่สุดที่กษัตริย์ทุก

พระองค์ต้องมีติดตัว”กษัตริย์kzใต้ตรัสเสร็จก็สั่งให้พ้อยท์และเฟย์หยิบกล่องเครื่องราชย์ประจำตัว

กษัตริย์และราชินีมาและมอบให้ป๊อปปี้และฟาง

 

 

 

 

 

“เสด็จพ่อเพคะ”ฟางอึ้งไม่คิดว่าบิดาจะเลือกที่จะยกเลิกกฏนี้เพื่อเธอ

 

 

 

 

 

“ต่อไปนี้kzใต้อยู่ในมือของพวกเจ้าแล้วนะ”กษัตริย์kzใต้ตรัวและโค้งคำนับให้ว่าที่กษัตริย์รและ

ราชินีองค์ใหม่ของkzใต้

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางดีใจโผเข้ากอดสามีทันที เช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่กอดฟางแน่นด้วยความดีใจที่นอกจาก

พ่อของฟางจะยอมรับตัวของเขา ระชาชนที่ประเทศของฟางก็ยอมรับเขาแล้วเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

เห็นมั้ย สุดท้ายพ่อก็ทนเห็นลุกลำบากไม่ได้หรอก5555

 

 

จะบอกว่าอตนหน้าเป็นตอนสุดท้ายแล้วนะจ้ะ กับบทส่งท้าย