Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้าแล้วต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้หายไปแล้ว

 

 

 

 

 

“พ้อยท์ กราฟ เห็นป๊อปปี้มั้ย”ฟางวิ่งออกมาในชุดราตรีงานเลี้ยงเมื่อคืนรีบถามพ้อยท์กับกราฟ

 

 

 

 

“ไม่เห็นเพคะองค์หญิงรึว่าคุณป๊อปปี้จะอยู่กับคุรเขื่อนคุณเฟย์ที่สวน”พ้อยทืพูด

 

 

 

 

 

“เขื่อน เฟย์ เห็นป๊อปปี้มั้ย”ฟางรีบวิ่งมาที่สวนเห็นเขื่อนและเฟย์นั่งรออยู่แล้วก็ถาม

 

 

 

 

 

“องค์หญิงเพคะ องค์หญิงต้องทำใจดีๆนะเพคะ”ย์ที่เงียบเป็นฝ่ายเปิดก่อน

 

 

 

 

 

 

“เมื่อเช้ามืดป๊อปปี้ได้เดินทางกลับเมืองไทยไปแล้วพะยะค่ะ และได้เขียนจดหมายนนี้ให้กระหม่อม

เพื่อรอให้องค์หญิงพะยะค่ะ”เขื่อนพูดแล้วยื่นซองจดหมายให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงองค์หญิงฟาง

 

เมื่อองค์หญิงได้อ่านจดหมายฉบับนี้แสดงว่าองค์หญิงทรงตื่นบรรทมแล้ว หม่อมชั้นต้องขออภัยที่

ออกมาจากห้องโดยไม่บอกกล่าวเลย เพียงเพราะหม่อมชั้นไม่อยากขัดความสุขขององค์หญิงพะยะ

ค่ะ หม่อมชั้นรู้ดีว่าฐานะของเราต่างกันมาก และรวมไปถึงเรื่องที่หม่อมชั้นเป็นชาวต่างชาติ คนละเชื้อ

สายกับองค์หญิง เป็นแค่สามัญชนธรรมดาที่ไม่ควรไปคิดเด็ดดอกฟ้าอย่างองค์หญิงเลย แต่องค์

หญิงไม่ต้องห่วงนะพะยะค่ะ หม่อมชั้นจะไม่ฝืนอะไรในตัวองค์หญิงอีกแล้ว มันควรถึงเวลาที่หม่อม

ชั้นควรจะปล่อยองค์หญิงไปอยู่ในที่ที่คู่ควร ไม่ใช่พามาเปื้อนดินแบบนี้ หม่อมชั้นจะจดจำองค์หญิง

ไว้ทุกลมหายใจที่หม่อมชั้นหายใจและจะรักองค์หญิงตลอดไป

 

 

ป๊อปปี้”

 

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่ฟางอ่านจดหมายของป๊อปปี้จบก็ทรุดตัวลงร้องไห้ออกมาจนตัวสั่น เขื่อน เฟย์ กราฟและพ้อ

ยท์ต่างมองฟางที่ร้องไห้ด้วยความสงสาร แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ณ สนามบินประเทศไทย

 

 

 

 

ป๊อปปี้เดินลงมาจากเครื่องและเดินมานั่งที่ร้านกาแฟที่เขาเคยเจอฟางครั้งแรกที่เขาประคองฟางไม่

ให้ล้มที่ร้านนี้

 

 

 

 

 

 

“เวลามักจะผ่านไปเร็วเหลือเกิน”ป๊อปปี้ถอนหายใจออกมาเศร้าๆ เพราะเพีงแค่3เดือนมันก็ทำให้เขา

ได้พับกับรักครั้งใหม่ที่มาช่วยฉุดเขาจากอดีตที่แสนเศร้า ความสุขที่ได้อยู่กับฟางแต่สุดท้ายก็จบลง

ด้วยความเศร้าแบบนี้อยู่ดี เหมือนกับฝันที่ทำให้เขาฝันดีจนไม่อยากจะตื่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“องค์หญิง องค์หญิงเพคะวันนี้พวกนายกราฟจะกลับเมืองไทยละนะเพคะ”หลายวันต่อมา พ้อยท์

เดินไปเรียกฟางที่ห้องนอนที่ฟางนั้นปิดตัวและจมอยู่กับตัวเองตั้งแต่ป๊อปปี้กลับไปตลอด

 

 

 

 

 

 

“องค์หญิงยังไม่ตื่นบรรทมรึเปล่าคะคุณพ้อยท์”เฟย์ที่เดินควงมากับเขื่อนก็ถามพ้อยท์ที่เคาะประตู

เรียกฟางอยู่ เพราะหลายวันที่ผ่านมา ฟางเลือกที่จะออกงานสังคม ขลุกอยู่แต่ในวัง และเลือกที่จะ

เก็บตัวอยู่ในห้องนอนของตัวเองไม่ให้ใครเข้ามาปรนนิบัติรับใช้เหมือนเคย

 

 

 

 

 

 

“องค์หญิง พ้อยท์เข้าไปแล้วนะเพคะ”เมื่อไม่เห็นฟางตอบ พ้อยท์ก็ค่อยๆบิประตูเข้าไปที่เตียงแล้ว

ต้องตกใจเมื่อบนเตียงนอนของฟางนั้นว่างเปล่า ตู้เสื้อผ้าเสื้อผ้าบางส่วนก็หายไป

 

 

 

 

 

 

“คุณพ้อยท์ครับ บนโต๊ะองค์หญิงมีหนังสือและก็จดหมายครับ”เขื่อนเดินมาที่โต๊ะเขียนหนังสือของ

ฟางแล้วพูดขึ้นเมื่อพบจดหมายที่ฟางเขียนไว้ให้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงเสด็จพ่อที่รักของลูก

 

ถ้าเสด็จพ่ออ่านจดหมายฉบับนี้อยู่แสดงว่าลูกคงออกจากKzใต้แล้ว เสด็จพ่ออย่าได้ให้ใครตามหา

ลูกเลย ลูกรู้ว่าลูกทำหน้าที่ขององค์รัชทายาทเองไม่ดีพอ ลูกเป็นองค์หญิงที่ดีของประชาชนKzใต้

ไม่ได้ เพราะลูกเรื่องหัวใจมาก่อนหน้าที่ตัวเอง อย่าได้โทษป๊อปปี้หรือโทษใคร มันคงเป็นความผิด

ของลูกเองที่ลูกเลือกเช่นนี้ ลูกขอสละตำแหน่งองค์หญิงรัชทายาทนี้เพื่อเป็นแค่คนสามัญชน

ธรรมดา เพื่อจะได้เท่าเทียมกับป๊อปปี้ ลูกไม่สามารถจริงๆที่จะทำใจแข็งอยู่ได้โดยไร้ซึ่งความรัก ลูก

ขอโทษที่ลูกไม่สามารถทดแทนพระคุณให้เสด็จพ่อได้ ลูกจะรักเสด้จพ่อตลอดไปนะเพคะ

 

 

ฟาง”

 

 

 

 

 

 

 

พ้อยท์รีบนำจดหมายไปให้กษัตริย์Kzใต้ทันที กษัตริยKzใต้อ่านจบก็อึ้งไม่คิดว่าฟางที่ถูกเลี้ยงดูมา

อย่างเจ้าหญิงจะยอมเพื่อป๊อปปี้ที่เป็นแค่สามัญชนธรรมดาขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

 

“และในห้องขององค์หญิง ข้างๆจดหมายฉบับนี้พวกหม่อมชั้นพบว่าองค์หยิงได้ศึกษาเรื่องกฎ

ของKzใต้ และเรื่องการสละสมบัติทั้งหมดมาอย่างดีนะพะยะค่ะ”เขื่อนพูดพร้อมกับเอาหนังสือกฏ

ของKzใต้และเอกสารต่างๆที่ฟางเขียนไว้พร้อมลายเซ็นเพื่อสละราชสมบัติทั้งหมด

 

 

 

 

 

 

“และนี่ก็คือเครื่องราชย์ประจำพระองค์ขององค์หญิงเพคะ องค์หญิงเขียนกำกับไว้ว่าคืนแก่kzใต้

และนี่ก็คือมงกุฏ”เฟย์และพ้อยท์ยื่นเครื่องราชย์ประจำตัวฟางที่ฟางได้รับในวันสถาปนาพร้อมกับมงกุฎคืน

 

 

 

 

 

 

 

“แม่หม่อมชั้นจะเป็นแค่นายตำรวจธรรมดาที่มาจากเมืองไทย แต่หม่อมชั้นก็รับรู้ได้ว่าการสละ

ตำแหน่งทั้งหมดขององค์หญิงนั้นเพียงเพ่อการที่ได้อยู่กับคนที่รักที่สุด เพราะความรักมันยิ่งใหญ่

ไม่มีทั้งเรื่องชนชั้นหรือยศฐาบรรดาศักดิ์ใดๆจะมาขวางกั้นได้”กราฟที่เงียบอยู่นานก็พูด

 

 

 

 

 

 

“ลูกหญิง นี่ลูกรักผู้ชายธรรมดาคนนั้นมากขนาดนี้เลยรึ”กษัตริย์Kzใต้พูดอย่างไม่เชื่อตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ป่านนี้ ที่Kzใต้ องค์หญิงคงจะกำลังดูตัวกับลูกขุนนางในวังอยู่แน่ๆเลย”ป๊อปปี้ที่กลับจากไปส่ง

แม่ของเขาที่วัดก้กลับมานั่งที่ศาลาริมน้ำ

 

 

 

 

 

“มันเหมาะสมแล้ว ดวงตะวันก็ควรจะอยู่บนฟ้า มันจะอยู่บนดินได้ยังไง”ป๊อปปี้ทอดมองพระอาทิตย์

ยามเย็นที่กำลังจะตกดินไปอย่างเศร้าๆ คิดถึงตอนที่มานั่งมาพระอาทิตย์ตกดินกับฟาง และได้

สารภาพรักกับฟางที่นี่ ชายหนุ่มหลับตาซ่อนความเศร้าโดยไม่รู้ว่ามีใครคนหนึ่งเดินมาใกล้ๆเขา

 

 

 

 

 

 

“ไหนว่าจะนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินแบบนี้ด้วยกันทุกวันไงล่ะ มาแอบนั่งอะไรตรงนี้คนเดียวล่ะคน

บ้า”ฟางพูดขึ้นพลางกอดอกดุป๊อปปี้ ทำให้ป๊อปปี้ลืมตาตื่นแล้วหันมามองพบว่าฟางยืนอยู่ข้างๆเขา

 

 

 

 

 

“มะ ไม่จริง องค์หญิงจะมาอยู่ที่เมืองไทยได้ยังไงกัน หม่อมชั้นต้องฝันไปแน่ๆ”ป๊อปปี้ส่ายหน้าไม่

เชื่อ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยังจะไม่เชื่ออยู่ใช่มั้ย”ฟางเดินมาใกล้แล้วตบหน้าป๊อปปี้เพื่อเรียกสติ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แต่องค์หญิงไม่ควรจะอยู่ที่นี่นะพะยะค่ะ เวลานี้องค์หญิงควรจะกำลังดูตัวกับลูกขุนนางที่คู่ควร

อยู่ที่kzใต้นะพะยะค่ะ”ป๊อปปี้รีบก้มลงคุกเข่าต่อฟาง

 

 

 

 

 

“จริงสิ ถ้าเป็นเวลานี้องค์หญิงก็ควรจะต้องเลือกคู่ครองตัวเองอยู่ ซึ่งไม่ใช่เรา”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“องค์หญิงหมายความยังไงกันแน่พะยะค่ะ”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

“เราไม่ใช่องค์หญิงอีกต่อไปแล้วนะป๊อปปี้”ฟางพูดแล้วดึงป๊อปปี้ขึ้นมายืนข้างตัวเอง

 

 

 

 

 

“ได้โปรดอย่าว่าในการตัดสินใจครั้งนี้ของเรา เราคงอยู่ไม่ได้ถ้าจะเป็นผู้นำปกครองประชาชนโดยซึ่ง

ไร้หัวใจ เราคงทำหน้าที่ไม่ดีพอ ต่อจากนี้เราจะคือฟางผู้หญิงธรรมดาที่มีเพียงแค่ความรักให้กับ

ป๊อปปี้ ไม่มียศถาบรรดาศักดิ์อะไรอีกแล้ว นายจะรับรักผู้หญิงคนนี้และจะดูแลเหมือนเดิมมั้ย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ ผมจะรักเหมือนเดิม รักและพร้อมจะปกป้องเหมือนเดิมตลอดไป”ป๊อปปี้พูดจบฟางก็ดึงไปจูบ

อย่างอ่อนโยน ซึ่งเป็นเวลาที่พระอาทิตย์ตกดินพอดี ก่อนป๊อปปี้จะอุ้มฟางไปที่ห้องนอนตัวเองบน

บ้านและถอดเสื้อผ้าของตัวเองและฟางออกจนหมด

 

 

 

 

 

 

 

 

“องค์หญิง”ป๊อปปี้ร้องเมื่อฟางขึ้นคร่อมและปรนเปรอตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดนะเราไม่ใช่องค์หนิงอีกแล้วทำไมไม่จำเลย ดีเราจะลงโทษไม่ให้ได้นอนเลย”ฟางพูดแล้ว

หน้าแดงก่อนจะจูบป๊อปปี้ โดยที่ชายหนุ่มพลิกตัวมาอยู่บนฟางและซุกไซร้ไปตามตัวของฟางเช่น

เดียวกับฟางที่ตอบสนองสัมผัสที่เขามอบให้และเอามือลูบไปทั่วตัวป๊อปปี้เช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราพร้อมแล้วๆ”ฟางเริ่มครางเมื่อป๊อปปี้เลื่อนมาจากโพรงสาวของฟางแวล้ขึ้นมาดูดเม้มอกสวยอีก

ครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ็บหรอครับ”ทันทีที่ป๊อปปี้สอดแกนกลางเข้าไปในโพรงสาวฟางก็ผวากอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“อือ แต่อย่าหยุดได้มั้ย เราพร้อมจะเป็นของนายนะป๊อปปี้”ฟางพูดออกมาแล้วยิ้มก่อนที่ป๊อปปี้จะเริ่ม

สอดใส่เข้าไปในตัวฟางอีกครั้งจนมิดด้ามและดูดเม้มที่อกสวยของฟางเพื่อคลายความเจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ป๊อปปี้”เมื่อร่างกายของฟางเริ่มขยายรับกับสัดส่วนของป๊อปปี้ที่เข้าไป ป๊อปปี้ก็เริ่มขยับสะโพก

เข้าออกช้าๆและเริ่มเร็วขึ้นจนฟางตวัดมือโอบรอบลำคอและเกี่ยวขารัดเอวป๊อปปี้ไว้ร้องครางไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“อะ องค์หญิง”ป๊อปปี้ร้องเมื่อภายในของฟางบีบรัดสนองกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“ยะ หยุดเราไม่ใช่เจ้าหญิงนะคนบ้า”ฟางพลิกตัวมาอยู่เหนือป๊อปปี้และขยับสะโพกขย่มบนตัวป๊อปปี้

พลางดุ ป๊อปปี้มองดูฟางที่เด้งบนตัวของเขาเองอย่างหลงใหลก่อนจะพลิกฟางมาอยู่ข้างใต้ตัวเอง

อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ระ เราไม่ไหวแล้ว”ฟางร้องครางออกมา“ผมก็ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ ฟาง”ป๊อปปี้ก็ร้องครางออกมาเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”ป๊อปปี้และฟางครางออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันก่อนจะฉีดสายธารสีขาวพุ่งเข้าไปในตัวฟางแล้ว

ทั้งคู่ก็นอนกอดกันอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนที่ฟางจะพลิกตัวไปนอนซุกในอ้อมกอดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“เราเป็นของนายแล้วนะป๊อปปี้”ฟางพูดจบก็หอมแก้มป๊อปปี้ก่อนจะจูบชายหนุ่มและเริ่มเพลงรักบท

ต่อไป

 

 

 

 

 

 

กลับมาอัพแล้วนะจ้ะ อย่าพึ่งหายกันไปนะ

 

 

 

เอาNcให้เลยอย่าพึ่งหายไปนะ เพราะเรื่องนี้จะจบแล้วจ้าาาา