Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว เดี๋ยวก่อน”โทโมะมาดักรอแก้วเมื่อเรียนวิชากุลสตรีในวังเสร็จ แก้วเดินหนีโทโมะทันที

 

 

 

 

 

“ไม่กลับไปหาพี่กู้ดดี้อีกล่ะเพคะองค์ชาย”แก้วหน้างอไม่ยอมสบตาโทโมะ

 

 

 

 

 

“เราจะไปหากู้ดดี้ทำไม ในเมื่อคนที่เราแคร์มากที่สุดอยู่ตรงนี้”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ปากหวาน พอพูดจบก็กลับไปหาสาวๆคนอื่นอีก”แก้วเดินหนี ตอนนั้นเริ่มไม่มีคนโทโมะจึงรีบดึง

แก้วมาในซอกมุมของห้องต่างๆแล้วกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

“เราขอโทษตอนนั้นเราไม่รู้กู้ดดี้ทำน้ำส้มหกใส่เสื้อเรา เราเลยไปล้างในห้องน้ำ แต่เรากำลังล้างอยู่กู้

ดดี้ก็เดินเข้ามาแล้วก็จูบเรา ตอนนั้นแก้วก็มาเห็นพอดี”โทโมะพูดทั้งๆที่กอดแก้วอยู่

 

 

 

 

 

 

“เราไม่ได้ให้แก้วหายโกรธ แก้วก็สมควรโกรธเราจริงๆเพราะเราเองก็ผิดที่ไม่ยอมปัดป้อง แต่เรา

อยากบอกแก้วว่าเรารักแก้วนะ เราขอบคุณมากที่แก้วเลือกเราเป็นคู่ครอง แต่เราอาจจะไม่ดีพอ แก้ว

อยากจะไปเลือกคนอื่นก็ได้นะเรายอมปล่อยแก้วไปเพื่อแก้วจะได้มีอนาคตที่ดี ไม่ใช่มาอยู่กับคู่หมั้น

ที่มีแต่ประวัติด่างพร้อยแบบนี้”โทโมะพูดก่อนจะคลายกอดแก้วออกมาและจะถอดแหวนหมั้นที่หมั้น

แก้วรีบห้าม

 

 

 

 

 

 

“ไม่ให้ถอนหมั้น แก้วไม่ยอม แก้วรู้ว่าองค์ชายรักแก้ว แก้วเององค์ชายนะเพคะ ทีหลังอย่าทำอย่าง

นี้อีกนะเพคะ”แก้วกอดโทโมะแน่นไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นองค์หญิงมากอดกับพี่เลี้ยงแบบนี้ได้ยังไงเพคะ”กู้ดดี้พูดเสียงดังทำให้ทหารและนางสนม

ซุบซิบกันเมื่อสังเกตเห็นแก้วและโทโมะกำลังกอดกันอยู่

 

 

 

 

 

“เราเองก็ไม่เห็นจะแปลกใจนิเพราะถ้าเค้ารักกัน เค้าจะกอดกันไม่เห็นจะแปลกเพราะองค์หญิงแก้ว

กับพี่ชายโทโมะก็หมั้นกันแล้ว”โบว์ที่แวะมาหากั้งก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“แต่มันก็ไม่เหมาะสมนะเพคะ เพราะเป็นองค์มากอดกันกับพระคู่หมั้นแบบนี้เคลียร์เรื่องสาวๆของ

พระคู่หมั้นรึยังล่ะเพคะ อ้อ ทำตัวไม่เหมาะสมแบบนี้องค์หญิงอาจถูกปลดได้นะเพคะ”กู้ดดี้เยาะ

 

 

 

 

 

 

“ถ้าพี่หญิงจะถูกปลด เราก็จะปลดเธอออกจากนางสนมในวังเหมือนกัน”กั้งเดินเข้ามาพูด

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันเพคะองค์ชายกั้ง จะหาว่าหม่อมชั้นใส่ร้ายพี่หญิงขององค์ชายไม่ได้นะเพคะ เพราะองค์

หญิงแก้วทำตัวแบบนั้นจริงๆ”กุ้ดดี้โวยวาย

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าเธอเงียบก็ไม่มีใครว่าเธอเป็นใบ้หรอกนะกู้ดดี้ ถ้าว่างก็ไปหาในครัวเถอะ อ่ะ ขนม เอาใส่จาน

มาให้กับทุกคนด้วย”โบว์รำคาญกู้ดดี้รีบสั่งทันที กู้ดดี้เดินปึงปังไปแล้วมองแก้วและโทโมะที่ยังยิ้ม

ให้กันไม่มีท่าที่จะระหองระแหงอย่างที่เธอตั้งใจก็แค้นเคือง

 

 

 

 

 

“แกจะได้ดีไปกว่าชั้นเกินไปแล้วนะนังแก้ว”กู้ดดี้มองแล้วคิดแผนการร้ายๆทันที

 

 

 

 

 

“น้ำน่ะช่วยเสิร์ฟให้ตรงๆแก้วด้วยสิ ทำหน้าให้ดีๆด้วย”โบว์สั่งกู้ดดี้ทันที

 

 

 

 

 

“ดื่มแร่เพคะ”กู้ดดี้พูดแล้วเดินไปอย่างไม่พอใจก่อนจะแอบดู

 

 

 

 

 

“แค่กๆ”แก้วเริ่มมีผื่นแดงขึ้นตามตัวและไอไม่หยุดเมื่อดื่มน้ำและทานขนมไป

 

 

 

 

 

 

“แก้ว หมอหลวง”โทโมะอุ้มแก้วที่เริ่มมีเลือดไหลออดมาจากจมูก ทุกคนรีบพาแก้วไปหาหมอทันที

 

 

 

 

“หมอองค์หญิงเป็นอะไรกันหมอทำไมถึงมีผื่อน แล้วก็เลือดไหลแบบนี้”โทโมะถามหมอ

 

 

 

 

 

 

“หรือว่ากู้ดดี้วางยาองค์หญิงคะ ทหารไปจับกู้ดดี้มา”โบว์รีบพูด

 

 

 

 

 

“กรี๊ด ปล่อยชั้นนะ ชั้นไม่ได้ทำอะไร ก็แค่เอาน้ำแร่ไปให้องค์หญิงตามปกติ”กู้ดดี้โวยวาย

 

 

 

 

“งั้นก็บอกเรามาสิว่าใส่อะไรในน้ำให้องค์หญิงดื่ม”โบว์โวยวาย

 

 

 

 

 

“เราให้ทหารเอาน้ำและขนมแต่พี่แก้วทานครั้งสุดท้ายไปตรวจแล้วนะ ไม่มีสารพิษอะไรเลยในของ

ทั้ง2อย่าง”กั้งเดินเข้ามาพร้อมห่อขนม

 

 

 

 

 

 

“ก็และเพคะ มาการองไส้เนยถั่วของโบว์ที่โบว์ทำเองมันจะมีพิษได้ยังไง”โบว์พูด

 

 

 

 

 

“องค์หญิงมีอาการแพ้ถั่วแต่หมอไม่เข้าใจว่าทำไมอาการถึงรุนแรงแบบนี้”หมอพูด

 

 

 

 

 

 

“น้ำแร่นี่ทำไมมีกลิ่นของใบมิ้นต์ล่ะ”กั้งดมขวดน้ำแร่ของแก้ว

 

 

 

 

 

“จริงสิ แก้วไม่ชอบมิ้นต์นิ กู้ดดี้เธอเคยพี่ของแก้วไม่ใช่หรอ เรื่องแค่ทำไมเธอถึงละเลย”โทโมะหัน

ขวับไปแล้วเขย่าตัวว่ากู้ดดี้ กู้ดดี้เองก็แค่ตั้งใจจะแกล้งแก้วให้มีผื่นตามตัว แต่ไม่คิดว่าแก้วจะอาการ

หนักถึงขั้นมีเลือดออกมาแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“เสียแรงที่พี่แก้วรักและเป้นห่วงเธอไม่ว่าเธอจะทำผิดสักเท่าไหร่ทาครั้งนี้เห้นทีคงจะอภัยให้ไม่ได้

แล้วล่ะ”กั้งหันมามองกู้ดดี้อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเพคะ อย่าทำพี่กู้ดดี้เลย”แก้วพูดแล้วประคองตัวเองออกมาจากห้อง

 

 

 

 

 

“แก้วจะออกมาทำไม เธอยังไม่หายดีนะ ดูสิตัวร้อนอยู่เลย”โทโมะผลักกู้ดดี้ล้มลงแล้วไปประคอง

แก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วรู้ว่าพี่กู้ดเกลียดแก้ว แต่แก้วไม่เคยเกลียดพี่เลยนะ แก้วรักพี่กู้ดเหมือนพี่แท้ๆคนนึง”แก้วพูด

ออกมา

 

 

 

 

“แก้ว ฮือๆ พี่ขอโทษ”กู้ดดี้ร้องไห้โฮ ซึ้งไม่คิดว่าเธอจะร้ายจะแกล้งแก้วจนเลือดออดแก้วยังไม่

โกรธและให้อภัยเธอ 2พี่น้องกอดกันเนิ่นนานก่อนกู้ดดี้จะถูกทหารพาเธอไปขัง3วันกับความผิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ไม่ขังไม่ได้หรอเพคะ นั่นน่ะพี่แก้วนะ”แก้วอ้อนโทโมะเมื่อถูกประคองมานั่งที่เตียง

 

 

 

 

“ได้ คนผิดก็ต้องถูกลงโทษ แก้ว ต่อไปน่ะจะต้องผู้ปกครองKzเหนือแล้วนะ อย่าลำเอียง ผิดก็ว่าผิด

เนี่ยลงโทษขังห้องขังแค่3คืนนี่เบาสุดแล้วนะ”โทโมะพูด

 

 

 

 

“แหม องค์ชายเดี๋ยวเข้มขึ้น ดุขึ้นนะเพคะ”แก้วแซว

 

 

 

 

 

“ก็รู้ว่าถูกองค์หญิงรัชทายาทเลือกเป็นคู่ครอง ก็ต้องจริงจังหน่อย ทุกคนจะได้เชื่อว่าเราเองก็ปกป้อง

แก้วเหมือนกัน”โทโมะพูดทำให้แก้วยิ้มตื้นตันก่อนจะกอดโทโมะแน่น

 

 

 

 

 

“แก้วเลือกคนไม่ผิดเลยเพคะ แก้วรักองค์ชายที่สุดเลย”แก้วพูดแล้วหอมแก้มโทโมะ

 

 

 

 

 

“แก้ว มากอดมาหอมแบบนี้เราแบบนี้เดี๋ยวก็ทำอะไรมากกว่าซะหรอก”โทโมะเหล่มองแก้ว

 

 

 

 

“ถ้าอยากรังแกคนป่วยอบู่ก็เชิญ อ๊ายย องค์ชาย”แก้วแกล้งขู่แต่ถูกโทโมะเอาจริงก่อนจะซุกไซร้

ตามตัวแก้วและแสดงบทรักให้กันและกันทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สนุกมั้ยคะงานเลี้ยงขอบคุณที่ทางKzใต้เลี้ยงขอบคุณทุกคน”ฟางในชุดเจ้าหญิงสวยงามเดินมาหา

กราฟ เขื่อน และเฟย์ที่ตะลอนชิมอาหารในงานจนเกือบหมด

 

 

 

 

“ขอบพระทัยองค์หญิงมากนะพะยะค่ะที่จัดงานนี้ให้พวกเรา”กราฟพูด

 

 

 

“แล้วป๊อปปี้ล่ะคะ ไปไหนแล้ว”ฟางชะเง้อหาป๊อปปี้ที่ไม่มาร่วมงานเลย

 

 

 

 

“เอ่อ ลองไปดูที่ห้องพักสิพะยะค่ะ พวกผมเรียก ชวนให้มายังไงก็ไม่ยอมมา”กราฟพูดฟางจึงรีบเดิน

ไป

 

 

 

 

“น่าสงสารป๊อปปี้กับองค์หญิงจังเลยนะคะ รักกันแต่อยู่ด้วยกันได้”เฟย์พูด

 

 

 

 

“นอกซะจากองค์หญิงจะสละตำแหน่งองค์หญิงเท่านั้น ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

“มานั่งอยู่นี่เอง ทำไมไม่ลงไปร่วมงานเลี้ยงที่เราจัดให้ล่ะ”ฟางเดินเข้ามาแล้วพูดกับป๊อปปี้ที่อง

พระจันทร์

 

 

 

 

 

“พระจันทร์สวยนะพะยะค่ะคืนนี้ และมันคงไม่เหมาะถ้าองค์หญิงต้องมาอยู่กับสามัญชนธรรมดา

อย่างกระหม่อม”ป๊อปปี้โค้งคำนับและถอยห่างฟาง

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้อีกแล้วนะ เราบอกแล้วไงว่าคนรักกันอย่าแบ่งชนชั้นแบบนี้”ฟางดุป๊อปปี้

 

 

 

 

“แต่มันไม่ควรกระหม่อม รักขององค์หญิงกับสามัญชนธรรมดามันเป็นไปไม่ได้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“นี่เสด็จพ่อมาพูดอะไรให้นายฟังใช่มั้ยนายถึงไม่คิดแบบนี้ โธ่ ป๊อปปี้ นายจะคิดแบบนั้นทำไม ชั้นรัก

นาย นายรักชั้น เรารักกันแค่นี้ก็เกินพอแล้ว”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“ไม่ องค์หญิงควรจะมีคู่ครองเป็นชาวKzใต้เหมือนกันและฐานะที่เท่าเทียมกัน องค์หญิงไม่เหมาะ

สมที่จะลดตัวลงมาอยู่กับสามัญชนธรรมดา มันไม่ควร มันเวลาแล้วองค์หญิง ที่ดวงตะวันจะต้องกลับ

คืนสู่ฟ้า ถึงเวลาแล้วที่เราต้องตื่นจากความฝัน”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปเก็บกระเป๋า

 

 

 

 

 

 

 

“เอาป๊อปปี้ นี่นายจะไปไหน เราไม่อยากให้นายไป ขอร้องเถอะนะ อย่าไป อย่าไปจากชั้น อย่าไป

จากที่เลย”ฟางวิ่งไปกอดป๊อปปี้จากด้านหลังแล้วร้องไห้

 

 

 

 

 

“องค์หญิง เรื่อความรักของเรามันเป็นไปไม่ได้ มันถึงเวลาแล้วที่หม่อมชั้นจะต้องไป”ป๊อปปี้พูดแล้ว

แกะมือออกจากฟาง แต่ฟางรั้งไว้ก่อนจะดึงป๊อปปี้ไปจูบอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

“งั้นยื้อเวลาได้มั้ย ยื้อความฝันเอาไว้ อย่าพึ่งให้เราตื่นตอนนี้เลย”ฟางกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

 

“ขอต่อเวลาอีกเดี๋ยวเดียวเท่านั้นแล้วเราจะไม่รั้งนายอีกเลย ตอนนี้เราทำใจไม่ได้จริงๆ”ฟางพูด

ป๊อปปี้จึงกระชับกอดแน่น ก่อนจะให้ฟางนอนหนุนตักตัวเอง แล้วมองพระจันทร์อย่างเศร้าสร้อย

 

 

 

 

 

อัดให้เยอะมากเลยนะ แต่ไรเตอร์จะบอกว่าเดี๋ยวช่วงนี้ ประมาณซักอาทิตย์นึงเลยอ่ะ ไรเตอร์จะต้องไปต่างจังหวะดกับครอบครัวอาจจะไม่ได้มาอัพ อย่าพึ่งหายไปไหนน้าาา

 

 

ถ้าคิดถึงไรเตอร์ก็ไปอ่านเรื่องเก่าๆก่อนก็ได้นะ