Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 00.39 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2557 23.57 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11) วันสบายๆของเจ้านายและลูกจ้าง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“คุณน้ากำลังทำอะไรหรอคะ”ฟางที่ต้องรอให้เสื้อผ้าแห้งจึงอยู่ที่บ้านสวนของป๊อปปี้ก็เดินมาเห็นแม่
ของป๊อปปี้กำลังตำน้ำพริกอยู่ในครัวกับสาวใช้ฟางจึงมานั่งดูด้วยความตื่นเต้น
“ตำน้ำพริกจ้ะ น้ำพริกกะปิ หนูเคยทานมั้ยจ้ะ”แม่ป๊อปปี้ยิ้ม ฟางทำตาโตแล้วส่ายหน้า
“งั้นหนูขอลองทำหน่อยนะคะ”ฟางพูดแล้วลองตำน้ำพริกแทนแม่ป๊อปปี้
“อ๊า แสบ”ฟางร้องเมื่อตำน้ำพริกแรงแล้วกระเด็นเข้าตา แม่กับคนใช้ในบ้านรีบหาน้ำให้ฟางล้างตา
“มานี่เลยคุณ”ป๊อปปี้ที่เข้ามาในครัวก็ตกใจก่อนจะพาฟางไปที่ชานบ้านแล้วเอาขันน้ำตักน้ำในตุ่มให้
ฟางล้างตา ก่อนจะหาผ้าขนหนูสะอาดมาให้ฟางเช็ด
“ไหนดูซิว่าหายแสบรึยัง”ป๊อปปี้พูดแล้วช้อนหน้าฟางมาดูใกล้ๆ เมื่อสบตากับตากลมโตก็ทำให้ชาย
หนุ่มชะงัก ก่อนจะรีบปล่อยฟางเพราะไม่เห็นเป็นอะไรแล้ว
“ขอบใจนะ”ฟางยิ้มหวานให้ทำให้ป๊อปปี้หน้าแดง
“อ่ะเด็กๆ มาทานข้าวกันนะ”แม่ป๊อปปี้เอาอาหารมาวางไว้ที่โต้ะแล้วเรียกทุกคนมาทานข้าว
“ว้าว น่าทานจังเลยค่ะ อาหารไทยน่าทานจัง”ฟางชมก่อนจะตักไข่เจียวชะอมที่แม่ป๊อปปี้ทำใส่ปาก
“หนูไม่ใช่คนไทยหรอจ้ะ”แม่ป๊อปปี้ถาม
“ใช่ค่ะ ฟางเป็นชาวKzใต้ เป็นประเทศที่เพิ่งเปิดค่ะ ประเทศของฟางอยู่ทางตอนเหนือระหว่างไทย
และจีนค่ะ เลยพูดภาษาและก็หน้าตาคล้ายกับชาวไทย ฟางพึ่งมาอยู่ไทยไม่นานเองค่ะแล้วก็ได้คุณ
เขื่อนแนะนำให้นายป๊อปปี้เนี่ยมาเป็นบอดี้การ์ดของฟาง”ฟางพูดแล้วยิ้มหวานให้แม่ป๊อปปี้
“งั้นแม่ฝากดูแลป๊อปด้วยนะลูก เจ้าป๊อปน่ะอาจจะอารมณ์ร้อนขี้งอนเหมือนผู้หญิงไปหน่อย แต่เจ้า
ป๊อปน่ะเป็นคนดีใช้ได้เลยนะคะ”แม่ป๊อปปี้พูด
“แม่ผมต้องดูแลเค้าไม่ใช่เค้าดูแลผม”ป๊อปปี้รีบพูด
“อ่ะๆนั่นล่ะๆเจ้านายลูกจ้างน่ะเค้าทำงานด้วยกันต้องเอาใจเค้ามาใส่ใจเรา อย่างอนเกินไป อย่า
โมโหเกินไปแล้วจะได้ทำงานด้วยกันอย่างมีความสุข”แม่ป๊อปปี้พูด
“อ๊า เผ็ดๆ”ฟางร้องเมื่อตักน้ำพริกทาน ป๊อปปี้รีบเอาน้ำให้ฟางดื่มทันที
“เอ แต่เท่าที่แม่เห็นนี่คงหมดห่วงว่าเจ้าลูกคนนี้จะทำให้คุณฟางไม่พอใจแล้วสินะ ดูสิ ดูแลไม่ห่าง
เลย”แม่ป๊อปปี้พูดฟางดื่มน้ำอยู่หันขวับไปมองหน้าป๊อปปี้ ที่ทำเป็นตักข้าวต่อไม่พูดอะไร
“อิ่มจัง ทีหลังพาเรามาทานข้าวกับคุณน้าอีกนะ”ฟางพูดเมื่อทุกคนลาแม่ป๊อปปี้แล้วเดินขึ้นรถเตรียม
ตัวขับกลับในเมืองในตอนบ่าย
“ไม่นึกเลยนะครับว่าแค่อาหารบ้านๆของผมดับแม่จะถูกใจองค์หญิงขนาดนี้”ป๊อปปี้พูดเมื่อขึ้นรถ
“นี่ถึงเราจะเป็นองค์หญิงอยู่ในรั้วในวังมาตลอดนะ เสด็จพ่อของเราทรงสอนเราเสมอว่า อย่าดูถูกคน
และก็ไม่ถือตัวกับประชาชน”ฟางพูดแล้วยิ้มนึกถึงคำสอนบิดา
“จริงเร้อ เออ เขื่อนจอดที่สวนรถไฟแปปนะ พอดีว่าจะแวะไปหาน้องเค้า”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับเตรียม
ข้าวกล่องที่แม่ตัวเองทำไปให้ญาติของเขา
“อ้าวพี่ป๊อป มายด์คิดถึงพี่จัง”เมื่อมาถึงมายด์ที่ชอบแวะมาถ่ายรูปเล่นที่นี่เพื่อเอาไปตั้งที่แกลอรี่ที่
ตัวเองดูแลอยู่ ซึ่งป๊อปปี้รู้เวลาดีว่ามายด์ชอบมาตอนไหนเลยแวะมาหาน้องสาว
“จ้า พี่เอากับข้าวฝีมือแม่มาให้เราด้วยนะ เพราะรู้ไงว่าเราน่ะต้องอยู่ที่นี่เลยดีเลยจะได้ไม่ต้องเข้าไป
ในแกลอรี่เรา”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบผมน้องสาวอย่างเอ็นดู ฟางมองทึ่งๆไม่คิดว่าบอดี้การ์ดที่ปากร้าย
และแสนจะกวนแบบป๊อปปี้จะมีมุมอ่อนโยนที่รักน้องสาวแบบนี้
“เขื่อน จักรยาน เราอยากขี่”ฟางหันไปเห็นจักรยานให้เช่าก็ชี้ให้เขื่อนดู
“องค์ เอ่อ คุณอยากขี่หรอ วันนี้คุณใส่กระโปรงนะ เดี๋ยวกระโปรงก็ปลิวหรอก”ป๊อปปี้มองชุดที่ฟาง
เปลี่ยนมาจากบ้านสวนแล้วพูด
“แต่เราอยากนั่ง งั้นนายขี่ก็ได้น้าๆๆๆๆ”ฟางมองจักรยานตาละห้อยรีบง้อเขื่อนและป๊อปปี้
“เอ่อ จักรยานเหลือแค่คันเดียวอ่ะน้อง”คนเช่าจักรยานบอกเมื่อเขื่อนจะไปเช่าจักรยาน
“พี่เขื่อนช่วยมายด์หน่อย มายด์อยากได้รูปแบบคนมานั่งตรงนี้”มายด์เห็นว่าเขื่อนว่างก็รีบดึงเขื่อนไป
ช่วยจึงเหลือแค่ป๊อปปี้และฟางที่ยืนข้างกัน
“จะซ้อนมั้ยครับองค์หญิง มันอาจจะไม่สบายเหมือนนั่งรถนะครับ”ป๊อปปี้พูดกวนๆ
“นี่เลิกพูดประชดเราเลยนะนายป๊อปปี้ เป็นอะไรบ่นทั้งวันเป็นหมีกินผึ้งอย่างงั้นล่ะ”ฟางพูด
“เปล่าครับๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันไปอีกมุมที่ยิ้มออกมาเมื่อเห็นร่างบางทำหน้ามุ่ย ก่อนจะขี่จักรยาน
แล้วให้ฟางซ้อนท้ายตัวเองปั่นชมบรรยากาศในสวน
“เย้ ไปเลยๆ”ฟางที่ร้องออกมาอย่างมีความสุขบอกป๊อปปี้ก่อนจะเอามือโอบเอวชายหนุ่มไว้
“องค์หญิง ทีหลังจะไม่พาไปทานเค้กอีกแล้วนะ หนักนะเนี่ย ยางจะแบนรึเปล่าอ่ะ”ป๊อปปี้แซว
เพี้ยะ
ฟางฟาดกลางหลังป๊อปปี้ไปทันที
“เราไม่อ้วนน้า นี่แน่ะๆ”ฟางพูดก่อนจะแกล้งจี้เอวป๊อปปี้แต่ลืมไปว่าป๊อปปี้ขี่จักรยานให้เธออยู่ทำให้
ป๊อปปี้เซเสียหลักขี่ออกข้างทาง
“องค์หญิงระวัง”ป๊อปปี้เบรกจักรบานแล้วดึงฟางไปกอดก่อนจะกลิ้งลงไปตามเนินหญ้า
ตึกๆ
ฟางที่ล้มทับตัวป๊อปปี้อยู่ก็ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“อะ องค์หญิง หนัก”ป๊อปปี้ที่โอบเอวฟางแล้วถูกฟางทับตัวก็พูดฟางรีบเด้งตัวออกจากป๊อปปี้ทันที
“คุณฟาง ไอ้ป๊อป”เขื่อนและมายด์วิ่งมาหาฟางและป๊อปปี้ทันทีก่อนเขื่อนจะเข้าไปดูแลฟาง
“พี่ป๊อปขี่ยังไงของพี่เนี่ยทำให้คุณฟางเค้าล้มตามพี่ไปด้วยน่ะ”มายด์ดุป๊อปปี้
“พี่น่ะขี่ดีๆ แต่คุณนั่นล่ะ จี้เอวผมทำไมเนี่ย”ป๊อปปี้รีบพูดแล้วหันไปหาฟาง
“อ่ะๆ เราขอโทษ ก็นายมาว่าเราก่อนทำไมล่ะ เราไม่ได้หนักแบบนั้นซะหน่อย”ฟางพูด
“อ่ะๆ ทั้งคู่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วเดี๋ยวไปล้างเนื้อล้างตัวก่อนละกัน”เขื่อนพูด
“นี่แน่ะๆ ฮิฮิ”ฟางที่ยังซนไม่เลิกก็ยังแกล้งป๊อปปี้ต่อก่อนจะวิ่งหนีป๊อปปี้เหมือนวิ่งไล่จับกัน
“น่ารักดีเนาะพี่เขื่อน พี่ป๊อปกับคุณฟางเค้าน่ะ”มายด์มองแล้วอดยิ้มไม่ได้
“ไม่เหมาะหรอกๆ ป่ะมายด์ไปกันเถอะ”เขื่อนพึมพำแล้วเดินไปกับมายด์
“อ้าวแก้วมาพอดีเลย”กั้งทักเมื่อเห็นแก้วเอาเอกสารมาให้โทโมะก็ทักเมื่อตัวเองอยู่กับโบว์และจินนี่
ทำให้โบว์ซึมลงไปทันที
“อะไรหรอเพคะองค์ชาย”แก้วงงเมื่อเห็นกั้งเรียกเธอมา
“น้องโบว์ทำเค้กมาเยอะเลยเราเลยว่าแก้วกับพี่ชายมาเหนื่อยๆ มาทานด้วยกันสิ”กั้งชวน
“เอ่อ แก้วว่า”แก้วอึกอัก“มาทานด้วยกันสิคะแก้ว หลายๆคนสนุกดี”จินนี่ที่รู้ว่าแก้วคือคนสนิทโท
โมะก็รีบพูดออเซาะ
“หญิงขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะคะ”โบว์ลุกพรวดเมื่อเห็นกั้งเอาแต่พูดกับแก้วจนลืมเธอ
“คุณโบว์เค้าไม่พอใจอะไรแก้วรึเปล่าเพคะ”แก้วพูด
“หญิงโบว์เค้าหึงเจ้ากั้งกับเธอน่ะสิ”โทโมะพูดตรงๆออกมา
“เอ๋ หึงงั้นหรอ ตายล่ะ แก้วต้องขอโทษจริงๆค่ะแก้วกลับไปหาแม่ดีกว่า”แก้วรีบพูดแล้วรีบลุก
“เฮ้ เดี๋ยวสิอย่าพึ่งไป เธอมาเหนื่อยๆพักก่อนเถอะ”โทโมะจับมือแก้วรั้งไว้แล้วพูด
“ใช่ๆ แก้วจ้ะ นั่งทานอะไรก่อนก็ได้แล้วค่อยไป”จินนี่เห็นโทโมะจับมือแก้วก็รีบดึงมือออกแล้วพูด
“เพคะ”แก้วจำยอมต้องนั่งทานขนมกับพวกกั้งจนกั้งอาสาไปส่งโบว์และจินนี่กลับแก้วจึงช่วยพวกแม่
บ้านเก็บพวกขนมและถ้วยชา
“นี่ ระวังน้า สนิทกับกั้งเค้ามากๆ น้องโบว์จะทำเค้กใส่ยาเบื่อมาให้เธอ”โทโมะรีบเข้าไปแซว
“องค์ชายเพคะนี่ทรงอ่านตำรามากไปใช่มั้ยเพคะเลยคิดอะไรเป็นตุเป็นตะแบบนี้”แก้วส่ายหน้า
“เอ้า เราพูดจรงนะ2พี่น้องนั่นน่ะ ร้ายจะตาย เห้อ ไม่รู้ว่าทำไมเสด็จพ่อถึงเห็นดีเห็นงามให้พวกนั้น
มาเป็นตัวเลือกของเราก็ไม่รู้”โทโมะบ่นอุบ
“องค์ชายเพคะ ไรเนี่ย”แก้วร้องเมื่อทันทีที่แก้ววางถ้วยชาก็ถูกโทโมะดึงไปที่รถสปอร์ตตัวเอง
“วันนี้เลิกเรียนเร็ว เราอยากช้อปปิ้ง ในฐานะที่เธอคือพี่เลี้ยงเรา เธอต้องไป”โทโมะมัดมือชกแก้ว
แล้วลากลงรถก่อนจะขับรถสปอร์ตส่วนตัวของตัวเองออกไปทันที
“นี่แก้วสนิทกับองค์ชายไวขนาดนี้เลยหรอ”พิมและกู้ดดี้ออกมาจากที่ซ่อนแล้วพูดเศร้าๆ
“ชิ นังแก้วอยากเป็นศัตรูกับพี่แกงั้นหรอ”กู้ดดี้พูดอย่างไม่พอใจ
เหมือนรีดเดอร์หายไป.........
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
