รักของฉันกับเขา...และเธอ TK

8.8

เขียนโดย Moonae

วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.37 น.

  15 ตอน
  57 วิจารณ์
  20.41K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2557 17.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) ฉันเจ็บ...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากฉันห่างกับพี่ป้องมาสามวัน ฉันก็ขอโทโมะว่ายังไม่ให้มาหาที่บ้านจนวันนี้ ฉันออกไปเดินห้างกับโทโมะเหมือนเดิม แล้วฉันก็เห็นพี่ป้องเดินกับผู้หญิงคนเดิม แต่....หวานขึ้นกว่าวันแรกที่ฉันเห็น......คนนี้สินะ ที่ทำให้พี่ป้องบอกห่างกับฉัน...เจ็บ....น้ำตาของฉันค่อยๆไหลออกมาทั้งๆที่ยืนกอดมิกกี้เม้าส์รอโทโมะจ่ายตัง พอโทโมะหันมา ฉันพยายามเช็ดน้ำตา...แต่ว่า..

"เป็นไรรึป่าว" โทโมะะถามฉัน

"ไม่มีอะไร" ฉันตอบแล้วยิ้มออกไปทั้งๆที่ในใจ...เจ็บ...

"อ๋อ...กลับบ้านก่อนมั้ย" โทโมะถามฉัน ฉันพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินไปขึ้นรถแล้วกลับบ้าน

ระหว่างทาง

"โมะ โมะเห็นใช่มั้ย" ฉันถาม เพราะทุกครั้งที่ไปกับโทโมะ จะมีแต่ฉันเท่านั้นที่ชวนเขากลับบ้าน ไม่ว่าจะอารมณ์ไหน 

โทโมะพยักหน้าเบาๆให้ฉันรู้ว่า เขาเห็น

"แก้วควรจะเลิกดีมั้ย" ฉันถามออกไป

(เลิกเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลิกสิ:moonae reader tomo)

"ถามทำไมอ่ะ" โทโมะถามกลับด้วยความสงสัย

"สับสน" ฉันตอบสั้นๆ

"เรื่องนี้เราตอบไม่ได้อ่ะ แต่แก้วลองไปคิดดูนะ เลือกในสิ่งที่ตัวเองสบายใจที่สุด"

"ขอบคุณนะ" รถแล่นมาจอดที่บ้านของฉัน ฉันลงจากรถโทโมะ ยิ้มให้แช้วเดินเข้าบ้าน ฉันรีบล๊อคบ้านแล้วอาบน้ำนอนทันที ฉันนอนคิดไปเรื่อยๆจนหลับ

วันรุ่งขึ้น

ฉันก็อาบน้ำกินข้าวเหมือนเดิมจนเวลา11.00น.

ติ๊งต่อง~~

ฉันเดินออกไปเปิดประตู

"พี่ป้อง" 

"ใช่ครับ พี่เอง"

"เข้าบ้านก่อนสิคะ" ฉันเปิดประตูให้พี่เค้าเข้ามา

"แก้ว เราเลิกกันเถอะ" พอพี่ป้องเข้ามาในบ้านฉัน เขาก็พูดสิ่งนี้กัขฉันทันที

"ทำไมอ่ะคะ" ฉันทรุดลงกับพื้น ร้องไห้หนัก

"พี่ไม่ได้รักแก้วแล้ว เราเลิกกัน" สายตาและน้ำเสียงเรียบและเย็นชา...เขาไม่สนใจฉันแล้ว...

ฉันกอดขาพี่ป้องเอาไว้ ไม่อยากให้พี่เขาไป

"ปล่อยพี่"

"ไม่ พี่อย่าไปเลยนะ" ฉันร้องขอพี่เค้า

"ปล่อย" 

"ไม่ปล่อย พี่อยู่กับแก้วเถอะ"

"พี่บอกให้ปล่อย" ฉันค่อยๆปล่อยจากขาพี่ป้อง แล้วพี่เค้าก็เดินไป...โดยไม่หันมามาองฉันอีกเลย เจ็บ.....

ฉันเจ็บ...เธอก็คงไม่เจ็บด้วยใช่ไหม...เธอไม่เคยแคร์มันด้วยซ้ำ...คนที่เจ็บคือคนที่รัก...และเธอก็ไม่ได้เป็นคนประเภทนั้น...รักหรือไปเสียใจเท่ากัน...

ฉันนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น...ไม่รู้เลยว่านานเท่าไหร่......

 

__________________________________

มาอัพให้แล้วจ้าาา สุดท้ายก็เลิกกัน เค้าขอโทษที่แต่งให้ป้องแก้วรีกกันนานไม่ได้ เค้าทำไม่ได้ ทำไม่ได้จริงๆ สามเดือนผ่านไป คือนานที่สุดที่ได้แล้ว....ขอกำลังใจอีกสองเม้นนะ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วเดี๋ยวมาอัพให้ทันทีที่ว่าง รักทุกคน จุ๊ฟ....

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา