รักกำมะลอของนายหน้าหล่อกับนางหน้าสวย

 

 

 

 

 

          แก้วพาฟางเข้าออกร้านได้เสื้อผ้าอาภรณ์สวยๆมามากมายจนหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างๆรู้สึกไม่สบายใจ

 

 

 

 

 

“แก้ว ซื้อของเยอะแบบนี้ แถมยังไม่จ่ายเงินเขาอีก เจ้าของร้านเขาไม่ว่าหรือ” ฟางถามด้วยน้ำ

เสียงอ่อยๆ

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะคุณฟาง เรื่องแค่นี้เองเดี๋ยวขนมจีนก็มาจัดการเองแหละ แก้วบอกเจ้าของ

ร้านก่อนเราจะออกมาแล้ว  เดี๋ยวพอเขาเห็นขนมจีนปุ๊บก็คงจะกวักมือเรียกให้ไปจัดการปั๊บ

หรือไม่อย่างนั้นก็จะติดต่อไปหาคุณหญิงเองล่ะค่ะ  แก้วว่าทางที่ดีตอนนี้เราไปหาโทโมะดีกว่า

ป่านนี้คงจะนั่งทานอาหารรอจนพุงกางแล้วล่ะมั้ง”

 

 

 

 

 

          แก้วพาฟางไปยังร้านอาหาร  ผ่านร้านเสื้อเดิม มีสายตาของพิมตวัดมองผ่านกระจก

ใสของร้านตามมา

 

 

 

 

 

          ใบหน้าสวยคั่งแค้นมากมาย  คุณหญิงโสภาให้มันไปอยู่ที่คฤหาสน์  ต้อนรับมันอย่าง

ดี เธอไม่ยอม ยอมไม่ได้  เห็นทีต้องรีบทำอะไรสักอย่างแล้ว

 

 

 

 

 

ที่ร้านอาหาร

 

 

 

 

 

          โทโมะนั่งรอสาวๆที่มุมหนึ่งของร้านพร้อมกับกาแฟและขนมเค้กอันลือชื่อ  ชายหนุ่ม

กล่าวแซวแฟนสาวและว่าที่นายหญิงก่อนจะเชื้อเชิญให้ทั้งสองนั่ง แล้วคู่รักก็ช่วยกันแนะนำ

อาหารและเครื่องดื่มให้ฟางฟังคร่าวๆ  เพื่อจะเป็นทางเลือกให้ฟางได้เลือกชิมได้รวดเร็วยิ่งขึ้น

 

 

 

 

 

          ขนมจีนเดินหน้าบึ้งเข้ามา  ไม่ชอบใจเลยที่เห็นคนพวกนี้มีความสุข  ส่วนตนเองต้อง

วิ่งเข้าออกร้านนั้นร้านนี้เพื่อชำระค่าสินค้าให้  นี่นางเป็นคนสนิทของคุณหญิงโสภานะ เป็น

คนพิเศษมีอำนาจรองลงมาไม่ใช่คนใช้  แต่ตอนนี้กำลังจะเป็นแบบนั้น

 

 

 

 

 

“มาอยู่นี่เอง แหม!! สุขสบายกันเหลือเกินนะ” ขนมจีนกระแทกเสียงเหน็บแหนม

 

 

 

 

 

“อ้าว ก็ขนมจีนช้า  มัวแต่ประจบ เอ้ย ไม่ใช่ มัวแต่ถามสารทุกข์สุขดิบคุณหนูพิมก็เลยต้อง

เหนื่อยแบบนี้แหล่ะ”  ทุกคนหันไปมองต้นเสียง แก้วพูด

 

 

 

 

 

“นังแก้ว” นางถลึงตาดุ ไม่ชอบเลยที่ตนถูกย้อนเช่นนี้

 

 

 

 

 

“เอาเถอะจ้ะขนมจีน มาเหนื่อยๆพักก่อนสิ อาหารที่นี่อร่อยตั้งหลายอย่างแหน่ะ” ฟางพูด

 

 

 

 

 

“รู้แล้ว ไม่ต้องมาสาธยาย เคยมาบ่อย  เอ้า โทโมะเอาข้าวของไปเก็บที่รถสิ จะมานั่งกระดิก

ขาอยู่ที่นี่ทำไม” ขนมจีนพูด

 

 

 

 

 

“เอ้อ แล้วแกก็เหมือนกันแก้ว ไปช่วยแฟนของแกสิ ของตั้งมากมายคิดว่ามันจะขนไปหมดคน

เดียวได้ไง เผือระหว่างทางมันไปนัวเนียกับหญิงอื่นไม่รู้ด้วยนะ” ขนมจีนเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

 

 

 

 

 

          แก้วกับโทโมะสบตากัน รู้ดีว่าขนมจีนจงใจให้ทั้งคู่ออกไปเพื่อเปิดโอกาสให้นางได้ทำ

อะไรสักอย่าง  ก่อนไปแก้วกระซิบกับฟาง

 

 

 

 

 

“ระวังตัวนะคะคุณฟาง ขนมจีนเจ้าเล่ห์ต้องคิดทำอะไรสักอย่างแน่” ฟางพยักหน้า ดูจากหน้าก็

พอจะรู้แล้วว่าขนมจีนร้าย แต่คนที่ร้ายกว่าคงจะเป็นคุณหญิงโสภา เพราะก่อนมาที่นี่คุณหญิง

ต้องสั่งการให้นางทำอะไรสักอย่างแน่

 

 

 

 

 

          แก้วกับโทโมะหิ้วข้าวของพะรุงพะรังออกไปแล้ว ขนมจีนจึงค่อยๆทรุดตัวนั่ง  นาง

เหนื่อยหอบเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ลืมที่เจ้านายสั่งเอาไว้  สายตาดุจพญาเหยี่ยวหันขวับไปมอง

สาวสวยก่อนจะเอ่ยขึ้น

 

 

 

 

 

“....”

 

 

 

 

 

ฉับ ขอตัดก่อนนะ

พอดีไรท์ไม่ค่อยมีเวลาเลย

ไรท์เข้าขีดเขียนทุกวัน แต่วันละนิดละหน่อย

เลยไม่ค่อยได้แต่ง คนอ่านคนเม้นอย่าเพิ่งหาย

ตอนหน้าฟางกับพิมจะมาเจอกัน(อีกแล้ว)

แต่ถ้าเค้าไม่เจอกันเรื่องก็คงไม่เกิดอ่านะ

แล้วเค้าก็จะพยายามอัพให้ถี่ที่สุดน้าาา