รักกำมะลอของนายหน้าหล่อกับนางหน้าสวย
9.6
เขียนโดย BabyBeam
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.02 น.
24 ตอน
351 วิจารณ์
42.04K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) ตอนที่ 1 ฟาง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 1
"พี่สาวสุดสวย ไปถึงแล้วไลน์มาบอกด้วยนะคะ" เฟย์ น้องสาวของ'เธอ' วัยม.6 มาลาพี่สาวของตัว
เองที่สุวรรณภูมิ
"ฉันไปก่อนนะแก ดูแลเฟย์ให้ดีๆด้วยนะ" ฟางบอกกับเพื่อนชายของตัวเอง ที่ยืนนิ่งแต่แววตามีน้ำ
ไหลปริ่มขอบตา
"โชคดีนะเว้ย" เขื่อนโบกมือลาฟางที่เดินเข้าไปข้างในแล้ว เขาและเธอเป็นเพื่อนกันมานาน ตั้งแต่
สมัยมัธยม และจริงๆฟางเองก็ไม่ได้เป็นพี่แท้ๆของเฟย์เพราะพ่อและแม่ของเฟย์มีลูกยาก ท่านจึง
ขอลูกที่แม่อธิการแห่งบ้านเด็กกำพร้า ซึ่งเฟย์และฟางก็รู้ดี แต่เฟย์ก็ยังรักฟางเหมือนพี่จริงๆ
ประเทศอังกฤษ
“ถึงสักที” เธอพูดกับตัวเอง
สาวสวยได้เดินทางมาถึงที่ที่ตนเองต้องทำงานเป็น’ไกด์’ เธอเดินทางร่วมทริปมากับคณะ
ทัวร์กรุ๊ใหญ่เพื่อที่จะมาหาประสบการณ์ในการทำงานให้กับตนเอง แต่เพราะเธอสวย น่ารัก เป็น
กันเองแถมยังฉลาดเฉลียวหัวไวจึงสร้างความไม่พอใจให้กับคนอื่นๆที่ร่วมเดินทางมากับกรุ๊ปทัวร์นี้
ด้วย พวกเขาจึงหาทางกำจัดเธอ
“ฟางจ้ะ เห็นเธอเหนื่อยๆ ดื่มน้ำส้มก่อนนะจ้ะ” ไกด์คนหนึ่งได้คั้นน้ำส้มที่ผสมยานอนหลับให้ฟาง
ดื่ม
“ขอบคุณจ้ะ” ด้วยความที่ฟางเหนื่อยและรู้ไม่เท่าทันจึงหยิบขึ้นมาดื่ม พอหมดสติไกด์ใจร้ายก็นำ
หล่อนมาทิ้งไว้ที่ที่ปกคลุมด้วยหิมะ ซึ่งหนาวจัดมาก เพื่อให้เธอได้เผชิญกับอากาศที่หนาวสุดขั้ว
คนพวกนั้นไม่คิดว่าเธอจะมีอันตรายรึเปล่า พวกเขาไม่สนใจ เพราะรู้ว่าหล่อนเป็นแค่เด็กที่เขาเก็บมา
เลี้ยง ไม่รอดก็ตาย มีแค่สองอย่างสำหรับอนาคตที่พวกเขาขีดเส้นไว้ให้
แต่เธอไม่ยอมตาย จะตายง่ายๆได้อย่างไรในเมื่อยังไม่ตอบแทนบุญคุณของแม่อธิการแห่ง
บ้านเด็กกำพร้าและพ่อแม่ของเฟย์เลย เธอจะต้องตอบแทนก่อน ไม่อย่างนั้นไม่ยอมตายแน่ๆ
“อย่ายอมแพ้สิ จะยอมแพ้ง่ายๆไม่ได้นะ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ยังมีแรงก้าวเดินต่อไป ก็ยัง
คงมีหวัง ความหวังอยู่ไม่ไกลถ้าเรายังมีสติและลงมือทำ” เธอบอกกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งๆ
ที่ตอนนี้แข้งขาเริ่มอ่อนระโหยโรยแรง กระหายน้ำและความหนาวจับใจทำให้เธอเริ่มตัวแข็ง
....ไม่สิ...ไม่ได้ หล่อนคิดถึงหน้าทุกคน คิดถึงพระเจ้าหวังว่าพระองค์จะประทานเรี่ยวแรง
ให้หล่อนสักครั้ง แต่..ไม่ไหวแล้ว..ร่างบางโงนเงนทรุดฮวบลง ก่อนจะแน่นิ่งบนพื้นหิมะ
//ฉับ ไรท์ขอตัดก่อนนะ//
[ขอโทษด้วยนะงุ้งงิ้ง สั้นไปนิดนุง]
วันนี้ไรท์ขี้เกียจ แต่จะพยายามอัพนะ
"พี่สาวสุดสวย ไปถึงแล้วไลน์มาบอกด้วยนะคะ" เฟย์ น้องสาวของ'เธอ' วัยม.6 มาลาพี่สาวของตัว
เองที่สุวรรณภูมิ
"ฉันไปก่อนนะแก ดูแลเฟย์ให้ดีๆด้วยนะ" ฟางบอกกับเพื่อนชายของตัวเอง ที่ยืนนิ่งแต่แววตามีน้ำ
ไหลปริ่มขอบตา
"โชคดีนะเว้ย" เขื่อนโบกมือลาฟางที่เดินเข้าไปข้างในแล้ว เขาและเธอเป็นเพื่อนกันมานาน ตั้งแต่
สมัยมัธยม และจริงๆฟางเองก็ไม่ได้เป็นพี่แท้ๆของเฟย์เพราะพ่อและแม่ของเฟย์มีลูกยาก ท่านจึง
ขอลูกที่แม่อธิการแห่งบ้านเด็กกำพร้า ซึ่งเฟย์และฟางก็รู้ดี แต่เฟย์ก็ยังรักฟางเหมือนพี่จริงๆ
ประเทศอังกฤษ
“ถึงสักที” เธอพูดกับตัวเอง
สาวสวยได้เดินทางมาถึงที่ที่ตนเองต้องทำงานเป็น’ไกด์’ เธอเดินทางร่วมทริปมากับคณะ
ทัวร์กรุ๊ใหญ่เพื่อที่จะมาหาประสบการณ์ในการทำงานให้กับตนเอง แต่เพราะเธอสวย น่ารัก เป็น
กันเองแถมยังฉลาดเฉลียวหัวไวจึงสร้างความไม่พอใจให้กับคนอื่นๆที่ร่วมเดินทางมากับกรุ๊ปทัวร์นี้
ด้วย พวกเขาจึงหาทางกำจัดเธอ
“ฟางจ้ะ เห็นเธอเหนื่อยๆ ดื่มน้ำส้มก่อนนะจ้ะ” ไกด์คนหนึ่งได้คั้นน้ำส้มที่ผสมยานอนหลับให้ฟาง
ดื่ม
“ขอบคุณจ้ะ” ด้วยความที่ฟางเหนื่อยและรู้ไม่เท่าทันจึงหยิบขึ้นมาดื่ม พอหมดสติไกด์ใจร้ายก็นำ
หล่อนมาทิ้งไว้ที่ที่ปกคลุมด้วยหิมะ ซึ่งหนาวจัดมาก เพื่อให้เธอได้เผชิญกับอากาศที่หนาวสุดขั้ว
คนพวกนั้นไม่คิดว่าเธอจะมีอันตรายรึเปล่า พวกเขาไม่สนใจ เพราะรู้ว่าหล่อนเป็นแค่เด็กที่เขาเก็บมา
เลี้ยง ไม่รอดก็ตาย มีแค่สองอย่างสำหรับอนาคตที่พวกเขาขีดเส้นไว้ให้
แต่เธอไม่ยอมตาย จะตายง่ายๆได้อย่างไรในเมื่อยังไม่ตอบแทนบุญคุณของแม่อธิการแห่ง
บ้านเด็กกำพร้าและพ่อแม่ของเฟย์เลย เธอจะต้องตอบแทนก่อน ไม่อย่างนั้นไม่ยอมตายแน่ๆ
“อย่ายอมแพ้สิ จะยอมแพ้ง่ายๆไม่ได้นะ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ยังมีแรงก้าวเดินต่อไป ก็ยัง
คงมีหวัง ความหวังอยู่ไม่ไกลถ้าเรายังมีสติและลงมือทำ” เธอบอกกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งๆ
ที่ตอนนี้แข้งขาเริ่มอ่อนระโหยโรยแรง กระหายน้ำและความหนาวจับใจทำให้เธอเริ่มตัวแข็ง
....ไม่สิ...ไม่ได้ หล่อนคิดถึงหน้าทุกคน คิดถึงพระเจ้าหวังว่าพระองค์จะประทานเรี่ยวแรง
ให้หล่อนสักครั้ง แต่..ไม่ไหวแล้ว..ร่างบางโงนเงนทรุดฮวบลง ก่อนจะแน่นิ่งบนพื้นหิมะ
//ฉับ ไรท์ขอตัดก่อนนะ//
[ขอโทษด้วยนะงุ้งงิ้ง สั้นไปนิดนุง]
วันนี้ไรท์ขี้เกียจ แต่จะพยายามอัพนะ