รักกำมะลอของนายหน้าหล่อกับนางหน้าสวย

ตอนที่ 1

"พี่สาวสุดสวย ไปถึงแล้วไลน์มาบอกด้วยนะคะ" เฟย์ น้องสาวของ'เธอ' วัยม.6 มาลาพี่สาวของตัว

เองที่สุวรรณภูมิ

"ฉันไปก่อนนะแก ดูแลเฟย์ให้ดีๆด้วยนะ" ฟางบอกกับเพื่อนชายของตัวเอง ที่ยืนนิ่งแต่แววตามีน้ำ

ไหลปริ่มขอบตา

"โชคดีนะเว้ย" เขื่อนโบกมือลาฟางที่เดินเข้าไปข้างในแล้ว เขาและเธอเป็นเพื่อนกันมานาน ตั้งแต่

สมัยมัธยม และจริงๆฟางเองก็ไม่ได้เป็นพี่แท้ๆของเฟย์เพราะพ่อและแม่ของเฟย์มีลูกยาก ท่านจึง

ขอลูกที่แม่อธิการแห่งบ้านเด็กกำพร้า  ซึ่งเฟย์และฟางก็รู้ดี แต่เฟย์ก็ยังรักฟางเหมือนพี่จริงๆ

ประเทศอังกฤษ

“ถึงสักที” เธอพูดกับตัวเอง

          สาวสวยได้เดินทางมาถึงที่ที่ตนเองต้องทำงานเป็น’ไกด์’ เธอเดินทางร่วมทริปมากับคณะ

ทัวร์กรุ๊ใหญ่เพื่อที่จะมาหาประสบการณ์ในการทำงานให้กับตนเอง  แต่เพราะเธอสวย น่ารัก เป็น

กันเองแถมยังฉลาดเฉลียวหัวไวจึงสร้างความไม่พอใจให้กับคนอื่นๆที่ร่วมเดินทางมากับกรุ๊ปทัวร์นี้

ด้วย  พวกเขาจึงหาทางกำจัดเธอ

“ฟางจ้ะ  เห็นเธอเหนื่อยๆ ดื่มน้ำส้มก่อนนะจ้ะ” ไกด์คนหนึ่งได้คั้นน้ำส้มที่ผสมยานอนหลับให้ฟาง

ดื่ม 

“ขอบคุณจ้ะ” ด้วยความที่ฟางเหนื่อยและรู้ไม่เท่าทันจึงหยิบขึ้นมาดื่ม  พอหมดสติไกด์ใจร้ายก็นำ

หล่อนมาทิ้งไว้ที่ที่ปกคลุมด้วยหิมะ ซึ่งหนาวจัดมาก เพื่อให้เธอได้เผชิญกับอากาศที่หนาวสุดขั้ว 

คนพวกนั้นไม่คิดว่าเธอจะมีอันตรายรึเปล่า พวกเขาไม่สนใจ เพราะรู้ว่าหล่อนเป็นแค่เด็กที่เขาเก็บมา

เลี้ยง ไม่รอดก็ตาย มีแค่สองอย่างสำหรับอนาคตที่พวกเขาขีดเส้นไว้ให้

          แต่เธอไม่ยอมตาย จะตายง่ายๆได้อย่างไรในเมื่อยังไม่ตอบแทนบุญคุณของแม่อธิการแห่ง

บ้านเด็กกำพร้าและพ่อแม่ของเฟย์เลย  เธอจะต้องตอบแทนก่อน ไม่อย่างนั้นไม่ยอมตายแน่ๆ

“อย่ายอมแพ้สิ จะยอมแพ้ง่ายๆไม่ได้นะ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ยังมีแรงก้าวเดินต่อไป ก็ยัง

คงมีหวัง ความหวังอยู่ไม่ไกลถ้าเรายังมีสติและลงมือทำ” เธอบอกกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งๆ

ที่ตอนนี้แข้งขาเริ่มอ่อนระโหยโรยแรง กระหายน้ำและความหนาวจับใจทำให้เธอเริ่มตัวแข็ง 

          ....ไม่สิ...ไม่ได้ หล่อนคิดถึงหน้าทุกคน คิดถึงพระเจ้าหวังว่าพระองค์จะประทานเรี่ยวแรง

ให้หล่อนสักครั้ง แต่..ไม่ไหวแล้ว..ร่างบางโงนเงนทรุดฮวบลง ก่อนจะแน่นิ่งบนพื้นหิมะ

 //ฉับ  ไรท์ขอตัดก่อนนะ//

[ขอโทษด้วยนะงุ้งงิ้ง สั้นไปนิดนุง]

วันนี้ไรท์ขี้เกียจ แต่จะพยายามอัพนะ