เพียงเงา

 
 
 
                         ภายในรถ แก้วนั่งเงียบไม่พูดไม่จาตลอดทาง วีรวิทย์ เองก็นั่งเงียบเช่นกัน วีรวิทย์อึดอัด จึงยอมเอ่ยถามในสิ่งที่เขาสงสัย
 
 
            "  แก้วรู้จักกับไอโทโมะด้วยหรอ " วีรวิทย์พูด
 
            "  ค่ะ " แก้วตอบ วีรวิทย์หันไปมองหน้าแก้ว อย่างสงสัย แต่ไม่กล้าถามต่อ เพราะสีหน้าแก้วไม่ค่อยสู้ดีสักเท่าไหร่ 
 
 
 
               กริ๊งง กริ๊งงง เสียงโทรศัพท์ของวีรวิทย์ดัขึ้น เขากดรับสาย
 
             " ครับพี่ ผมอยู่ข้างนอก ไม่ได้อยู่ที่บริษัท " วีรวิทย์พูด 
 
 
            ( มาหาชั้ลที่ร้านเดิมได้มั้ย ) ผู้กองไตรคุณที่นั่งรออยู่ที่ร้านอาหารแล้ว 
 
             " ครับ ได้ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้ " วีรวิทย์พูดจบก็วางสายทันที
 
             " พอดีที่ชายผมโทรมา เค้าต้องการให้ผมไปพบเค้าด่วน " วีรวิทย์พูด 
 
            " งั้นคุณส่งชั้ลตรงนี้ก็ได้ค่ะ ชั้ลกลับเองได้ " แก้วพูด 
 
            " ไม่ได้หรอกครับ ผมพาคุณมา ผมก็ต้องพาคุณไปส่ง ถ้าคุณไปธุระกับผมก่อนจะได้มั้ย " วีรวิทย์พูดอย่างอ้อนๆ  แก้วยิ้มแห้ง เพราะไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่ 
 
           " คือ เดี๋ยวผมต้องไปหาพี่ พี่ชายผมเป็นตำรวจ เค้าคงมีธุระด่วน คุณไว้ใจผมรึปล่าว " วีรวิทย์พูดอย่างจริงจัง แก้วยิ้มๆ เป็นคำตอบ เค้าจึงพาเธอไปด้วย 
 
 
 
 
                       หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง วีรวิทย์ขับรถมาจอด เขารีบลงจากรถแล้วเดินไป แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อแก้วไม่ยอมเดินตามเขาไป 
 
 
            "  คุณจะไม่เข้าไปหรอ " วีรวิทย์ถาม 
 
             "  เอ้าลูกพี่ เพิ่งมารอครับ " หมวดปาล์มกับหมวดก้องที่ถูกนัดให้มาร้านเดียวกัน ก็เพิ่งจะมาถึงเช่นกัน หมวดปาล์มเอ่ยทักวีรวิทย์โดยที่ยังไม่ทันได้สังเกตุว่าแก้วยืนอยู่
 
           " หมวด !  " แก้วคุ้นเสียงจึงหันไปมองก็เจอกันหมวดปาล์มและหมวดก้องพอดี
 
           "  น้องแก้วว " หมวดปาล์ม และหมวดก้องหน้าเหวอ วีรวิทย์และแก้ว งง หนัก  
 
          " นี้ หมวดรู้จักกับ แก้วด้วยหรอ " วีรวิทย์ถาม 2 หมวดพยักหน้ารับ
 
           " แล้วพี่ไตรนัดหมวดมาที่นี่หรอ " วีรวิทย์ถาม สองหมวดพยักหน้ารับ 
 
           "  พี่ไตร คุณหมายถึงใครค่ะ " แก้ว งง หนัก 
 
           " พี่ชายผมเป็นตำรวจ ชื่อ ไตรคุณ " วีรวิทย์พูด แก้วเริ่มมึน 
 
           "  ผู้กองไตรคุณ ใช่มั้ยค่ะ ... แล้วผู้กองนัดหมวดมาที่นี้ทำไม ทำไมไม่โทรตามแก้ว "  แก้วพูดกับวีรวิทย์ก่อนจะหันไปเหวี่ยงใส่ 2 หมวด 
 
           "  เอ่ออ  คือ  ขะเข้าไปถามผู้กองเองดีกว่านะน้องแก้ว " หมวดก้องทำตัวไม่ถูก เพราะตอนนี้แก้วโกรธมาก หมวดปาล์มเองก็เช่นเดียวกัน วีรวิทย์ยัง งง ไม่เข้าใจ แก้วเดินเหวี่ยงเข้าไปภายในร้าน มองหน้าทั่วร้านจนเจอตัวผู้กอง เธอลุยเข้าไปหาผู้กองไตรคุณทันที
 
 
           " ทำไมผู้กองถึงไม่โทรหาแก้ว หรือผู้กองไม่อยากให้แก้วรวมทีมแล้ว " แก้วพูด ผู้กองไตรคุณสะดุ้ง แต่ก็ทำเป็นเก็กขรึม ไม่คิดว่าแก้วจะโผล่มาได้ 
 
          "  มาได้ยังไง " ไตรคุณถาม
 
          "  แก้วมากับผมครับพี่ " วีรวิทย์ยกมือรับ 2 หมวดยืนหลบหลังวีรวิทย์
 
          " เออ ให้มันได้ยังงี้สิวะ นั่งลงทุกคน " ผู้กองไตรคุณออกคำสั่ง ทุกคนนั่งลง 
 
          " คือ ที่ผมนัดทุกคนมา เพื่อจะมาคุณเรื่องงานใหญ่ " ผู้กองยังพูดไม่จบ
 
          " งานอะไรค่ะ " แก้วพูด
 
          " แก้ว ฟัง พี่นะ งานนี้มันเสี่ยงจริงๆ พี่ไม่อยากให้แก้วต้องเข้าไปเสี่ยง " ผู้กองไตรคุณพูด 
 
          " พี่ไตร นี่พี่แทนตัวเองว่าพี่หรอ พี่เป็นอะไรกับแก้วเนี่ยย แล้วแก้วมาเกี่ยวอะไรกับงานนี้เนี่ย " วีรวิทย์ยัง งง ไม่หาย 
 
          "  เดี๋ยวแกก็รู้เอง " ไตรคุณพูด 
 
          " แต่แก้วก็ผ่านมันมาได้ทุกครั้ง ครั้งนี้มันจะเสียงแค่ไหนกันเชียว "แก้วพูดอย่างไม่เข้าใจ 
 
         " พี่ให้แก้วช่วยได้นะ แต่แก้วต้องตกลงกับพี่ว่าจะไม่ทำอะไรนอกเหนือคำสั่ง " ไตรคุณพูด 2 หมวดรอฟัง
 
        "  ถ้ามันไม่จำเป็น แก้วก็จะไม่ฝ่าฝืนคำสั่งค่ะ " แก้วพูด
 
         "  นั้นไง ผมบอกแล้ว ว่าน้องเค้าหัวดื้อ " หมวดปาล์มพูด แก้วก้มหน้านิ่งยอมรับ ผู้กองไตรคุณหนักใจ
 
         " เพราะแบบนี้ไง พี่ถึงไม่โทรตามแก้วมา " ไตรคุณพูด
 
         " แก้วขอโทษ แต่แก้วแค่ อยากจะให้งานมันสำเร็จ " แก้วพูดอย่างรู้สึกผิด 
 
        " โดนการเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงเนี่ยนะ " หมวดก้องพูด 
 
         " ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ค่ะ ถ้าพลาดก็แค่ตาย ก็ไม่พลาดก็รอด "แก้วพูดหน้าตาเฉย 
 
        " แก้ว !! " ผู้กองไตรคุณและ 2 หมวด อุทานพร้อมกัน วีรวิทย์อึ้ง ไม่เขาใจคำพูดของเธอ
 
        " ครั้งนี้แล้วก็ถึงกับเลือดตกยางออก ไม่เอาๆ ครั้งนี้ไม่ให้เจ็บตัวแล้ว " หมวดปาล์มพูด 
 
         " แต่แก้วอยากช่วย แก้วเป็นหนี้บุญคุณพี่นะ แก้วก็ต้องทดแทน " แก้วพูด 
 
        " ถ้าช่วยก็ต้องฟัง ถ้าดื้อ ก็ไม่ต้องมาช่วย " ไตรคุณยื่นคำขาด แก้วพยักหน้ารับ 
 
         " งั้นก็เริ่มเลยนะ คืนนี้ ไอวี แกทำยังไงก็ได้ ให้ไอบอม มันมาที่ร้าน... แล้วแกก็นั่งคุยกับมันไป ส่วน หมวดปาล์มหมวดก้อง คอยดูลูกน้องของไอบอมอย่าให้คลาดสายตา ส่วนแก้ว ต้องปลอมตัวเป็นนักร้อง ทำยังไงก็ได้ให้มันสนใจ แต่ห้ามโป้นะ ย้ำว่าห้ามโป๊เด็ดขาด  " ไตรคุณพูด
 
        " อ้าวพี่ไตร ให้แก้วไอยั่วมัน แล้วถ้ามันจะเอาขึ้นมาจะทำยังไง ไหนพี่บอกไม่อยากให้แก้วทำงานเสี่ยงๆไง " วีรวิทย์โวยเพราะหวงแก้ว
 
        " นี่ไอวี ไอบอมมันฉลาดนะ มันไม่ใช่ผู้ชายมักมาก แล้วมันก็ชอบผู้หญิงยาก แต่มันก็ไม่แน่ ถ้ามันจะสนใจแก้ว ยังไงชั้ลจะให้แกตีสนิทกับมันเพื่อล้วงข้อมูลมาจากมัน ส่วนแก้วชั้ลจะใช้เป็นแผนสอง " ไตรคุณพูด 
 
        " แล้วถ้าแก้วทำสำเร็จ แก้วต้องทำยังไงต่อ " แก้วพูด 
 
 
        " ไอบอมมันเป็นมือขวาของหัวหน้ามัน แต่เรายังไม่รู้ว่าหัวหน้ามันเป็นใคร ไอบอมจะเป็นตัวสำคัญที่จะทำให้เราเข้าถึงหัวหน้ามัน ถ้าแก้วทำให้มันสนใจได้ มันก็ไม่ยากที่แก้วจะล้วงความลับของมันมาได้ " ไตรคุณพูด 
 
 
 
       " เห้ย ! ลูกพี่ ให้แก้วไปล้วงความลับจากไอบอมมันไม่เสี่ยงไปหน่อยหรอ " หมวดปาล์มพูด ไตรคุณ วีรวิทย์ แก้ว หมวดก้อง คิดตาม
 
 
 
        " ไม่ต้องห่วง แก้วมีวิธีเอาตัวรอด " แก้วพูด แต่ก็ยังคิดหนักอยู่ 
 
 
 
         " ไม่เป็นไร ชั้ลมีวิธีของชั้ลที่จะให้แก้วปลอดภัยเหมือนกัน " ไตรคุณพูดอย่างจริงจัง วีรวิทย์หันมามองแปลกๆ เพราะกลัวไตรคุณจะคิดกับแก้วเกินกว่าน้อง  2 หมวดยิ้มแซวๆ แก้วนิ่ง ไม่ได้คิดอะไร เพราะคิดแต่เรื่องงาน
 
 
 
         " แล้วคืนนี้จะไปกันยังไง " วีรวิทย์ถาม เพราะอยากรู้ว่าแก้วจะไปยังไง 
 
 
 
          " เราต้องแยกย้ายกันไป " ไตรคุณบอก 
 
 
 
         " แล้วแก้วไปยังไง " วีรวิทย์ถาม ไตรคุณหันมามองอย่างสังเกตุ 
 
 
 
          " แก้วไปกับเสื้อค่ะ ^^" แก้วพูดแล้วยิ้มกวนๆ ทุกคนขำ ยกเว้นวีรวิทย์ที่นั่งหน้าแตกอยู่ 
 
 
          " น้องเข้าไปกับบิ๊กไบค์นะ ลูกพี่ ไม่ได้ไปกับเสือตัวเป็นๆหรอก 5555 " หมวดก้องแซวทุกคนขำ ยกเว้นวีรวิทย์ 
 
 
 
          " แก้วล้อเล่นนะค่ะ " แก้วหันไปพูดเหมือนง้อๆ วีรวิทย์ยิ้มแป้น  ทั้งหมดพักเรื่องงานมาคุยเรื่องทั่วไปกันอย่างสนุก จนไม่ทันได้สังเกตุ โทโมะที่ยืนมองเข้ามาจากทางด้านนอกร้าน โทโมะยืนหน้าเครียด ทั้งโกรธทั้งโมโหแก้ว ที่ดูท่าทีสนิทสนมกับผู้ชายทั้งสี่คนมาก  เขาทนดูอยู่นานจนต้องเดินออกไป เพราะทนกับความโกรธของตัวเองไม่ไหว 
 
 
 
          " บังเอิญจังเลยนะ ที่แก้วมารู้จักกับไอวี " ไตรคุณพูด 
 
 
 
         " ค่ะ โลกกลมมากจริงๆ " แก้วพูด 
 
 
 
         " แล้ว พี่วี มันหน้าม่อใส่น้องแก้วรึปล่าว " หมวดก้องแซว แก้วยิ้มหวาน ไม่ตอบ วีรวิทย์เขิล เอาแต่ยิ้ม
 
 
 
        " ยิ้มๆ ยิ้มแบบนี้น้องกวางไม่ว่าเอาหรอครับพี่วี " หมวดปาล์มแซว วีรวิทย์ แก้ว ไตรคุณนิ่งเงียบ แก้วกับไตรคุณมองหน้ากัน วีรวิทย์หันมามองแก้ว อย่าง งง ๆ
 
 
        " มีอะไรรึปล่าวแก้ว พี่ไตร ทำไมมองกันแปลกๆ " วีรวิทย์ถาม 
 
 
       " ปล่าว ไม่มีอะไร  เออ กินกันมดแล้ว ก็กลับบ้านไปพักผ่อนเอาแรงกันได้แล้ว คืนนี้มีงานใหญ่ " ไตรคุณรีบตัดบท แล้วได้ทีรีบลาแล้วกลับบ้านทันที วีรวิทย์ยัง งง ๆอยู่ 
 
 
 
        " พี่ ! พี่มีอะไรปิดบังผมอยู่รึปล่าว ทำไมพอพูดถึงกวางแล้วพี่กับแก้วมองหน้ากันแปลกๆ วันก่อน กวางก็ด่าแก้วแปลกๆเหมือนคนรู้จักกันมาก่อน " วีรวิทย์พูด
 
 
 
        " นี่กวางไปด่าแก้วด้วยหรอ " ไตรคุณถามย่างตกใจ ทำให้วีรวิทย์งงหนักขึ้นไปอีก 
 
 
 
       " กวางเข้าไปหาผมที่บริษัท ตอนนั้นผมคุยงานกับแก้วอยู่ พอกวงเห็นแก้ว ก็ด่าไม่ยั่งเลย  ว่าแต่พี่ถามแบบนี้พี่รู้จักกวางใช่มั้ย " วีรวิทย์ถาม ไตรคุณไม่ตอบเดินหนีขึ้นรถแล้วขับออกไป 
 
 
 
       " มันอะไรกันวะ ทำไมทำตัวแปลกๆ ทั้งแก้ว ทั้งพี่ไตร " วีรวิทย์บ่นๆ 
 
 
 
          
                     ทางด้านแก้วที่กำลังเดินเข้าไปในบ้าน เมื่อเห็นรถของกวางจอดอยู่หน้าบ้านก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันที
 
 
 
         " ยังไงชั้ลก็ไม่ยอมเป็นเมียแก !! " เสียงกวางดังไปทั่วบ้าน แก้วที่เพิ่งเข้ามาในบ้าน พอเห็นกวางที่ดูท่าทีตื่นตระหนก ก็ตกใจรีบเข้าไปหา 
 
 
 
         " พี่มาที่นี้ได้ยังไง เค้าทำอะไรพี่รึปล่าว " แก้วพูดอย่างเป็นห่วง แต่ก็ถูกกวางตบจบเลือดกกปาก โทโมะมงอย่างสะใจ
 
 
 
         "  เพราะแกนังแก้ว ทำไมแกต้องไปยุ่งกับพี่วี ทำไมแกต้องไปมั่วกับผู้ชายคนอื่น แกมันร่านเหมือนแม่แกไม่มีผิด ไหนๆแกก็เป็นเมียมันแล้ว แกก็เป็นต่อไป อย่าให้ชั้ลต้องมาตกนรกเหมือนแก " กวางพูดไปก็ตบตีแก้วไป แก้วเอาแต่ร้องไห้ไม่พูดอะไร ได้แต่ยกมือขอโทษ 
 
 
 
         " แก้วไม่ได้ตั้งใจ พี่ฟังแก้วก่อนนะ " แก้วพูดทั้งน้ำตา 
 
 
 
        " ชั้ลไม่ฟัง แล้วแกก็ไม่ต้องมาเรียกชั้ลว่พี่ เพราะชั้ลไม่ใช่น้องแก นับจากนี้แกอย่ามาสร้างความเดือดร้อนให้ชั้ลอีก แกอย่าไปยุ่งกับผู้ชายคนไหนอีก โดยเฉพาะพี่วี เข้าใจมั้ย " กวางยังตบตีไม่เลิก แก้วร้องไห้ไม่หยุด โทโมะที่ยืนมองอยู่จากหัวเราะสะใจ ก็หยุดนิ่ง สงสารแก้วจับใจ 
 
 
 
        " หยุด !! เธอกลับไปได้แล้ว " โทโมะตะคอกใส่กวาง กวางหยุดทำร้ายแก้วแล้วเดินออกไป
 
 
 
       " นายทำอะไรพี่ชั้ลรึปล่าว " แก้วถามเสียงแผ่ว เพราะเจ็บปาก เจ็บหน้า 
 
 
       " ยัง ! แต่ถ้าเธอยังไม่หยุดยุ่งกับผู้ชายคนอื่นอีก ไม่แน่กวางอาจจะต้องตกอยู่ในสภาพเดียวกับเธอ " โทโมะพูด แก้วพยุงร่างตัวเองขึ้นมา
 
 
 
       " แต่ชั้ลต้องทำงาน ชั้ลต้องเจอเค้าอยู่ดี  ฮึก ฮึก นายเข้าใจชั้ลเถอะนะ " แก้วพูดทั้งน้ำตา
 
 
 
       " งานอะไร งานบริการรึปล่าว !! " ร่างเล็กถูกกระชากเข้าอ้อมกอดของเขาอย่างแรง
 
 
 
        " ไม่ใช่ " เธอพูดเบาจนแทบจะไม่ได้ยินเสียง 
 
 
 
        " บอกชั้ลมาสิ ว่างานที่เธอทำ มันงานอะไร บอกชั้ลมา !! " โทโมะเขย่าร่างแก้วอย่าแรง
 
 
        " ชั้ลบอกไม่ได้ " แก้วพูดทั้งน้ำตา 
 
 
 
        " ถ้าบอกไม่ได้ก็ไม่ต้องไปยุ่งกับผู้ชายคนไหนอีก ไม่งั้นชั้ลไม่ปล่อยพี่เธอไปแน่ " โทโมะ พยักแก้วล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
 
        " แต่ชั้ลจำเป็นต้องทำ ฮึก ฮึก ฮือ นายจะทำอะไรชั้ลก็ได้ แต่อยาทำอะไรพี่ชั้ลเลยนะ ชั้ลขอร้องหละ นะ " แก้ยกมือไหว้อ้อนวอน 
 
 
 
        " ทำอะไรก็ได้ั้นหรอ " โทโมะพูด  แก้วร้องไห้หนักขึ้นเมื่อรู้ชะตากรรมของตัวเอง โทโมะ กระชากร่างเล็กให้ยืนขึ้นมา แล้วเริ่มซุกไซร้เธอทันที
 
 
 
        " ชั้ลขอไปอาบน้ำก่อนได้มั้ย " แก้วพูด ตัวเธอสั่นสะท้าน 
 
 
 
        " ไม่ต้อง ! " โทโมะพูด 
 
 
 
        "   แก้วขอไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ " เธอเปลี่ยนเป็นพูดเสียงหวานอ้อนวอนเค้า 
 
 
 
       " อย่าช้านะ " เขายอมปล่อยเธอไป แก้วรีบเดินเข้าไปในห้อง รีบปิดประตูอย่างเร็ว เธอรีบเช็ดหน้าที่เปื้อนเลือด และคราบน้ำตา ก่อนจะรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร็ว และกระโดดหนีออกไปทางหน้าต่าง  โทโมะที่เดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องแก้ว 
 
 
 
       " นี่มัน 15 นาทีแล้วนะ ทำไมยังไม่เร็จอีก "โทโมะโวยวายลั่น ในขณะที่แก้ว เดินย่องๆ ไปที่รถ แก้วรีบกวมรถและสตาร์จรถออกไปทันที  
 
 
 
       " นี่เธอกลาหลอกชั้ลหรอ !!! " โทโมะ พอได้ยินเสียงรถแก้วก็วิ่งออกไปหน้าบ้านทันที เขาวิ่งตามรถออกไป 
 
 
 
       " ชั้ลขอโทษ แต่ชั้ลจำเป็นต้องไป  !!  "  แก้วจอดรถหันมาพูดกับโทโมะ แล้วรีบซิ่งไปทันที โทโมะโกรธจนคลั่ง 
 
 
      " ชั้ลต้องรู้ให้ได้ ว่าเธอไปทำงานอะไร "