เพียงเงา

 
 
 
 
                       หลังจากที่รู้จากโทโมะ ว่าแก้วไปซื้อที่ตรวจครรภ์มา ทุกคนก็แห่กันไปที่ห้องของแก้ว 
 
 
 
                            ก๊อก ๆๆๆๆๆ  
 
 
 
                    "  แก้ว !  แก้ว !  ออกมาหน่อย แก้ว !! "  ทุกคนตะโกนเรียกแก้วอยู่หน้าห้อง 
 
 
 
                    "  แก้วไม่ได้อยู่ในห้องคะ "
 
 
 
                    " แล้วแก้วอยู่ไหน ! "  บอมโวย แล้วหันไปมองตามเสียง ทุกคนหันตามบอม
 
 
 
                    "  เห้ย !  " ทุกคนอุทานพร้อมกัน
 
 
 
                    "  มีอะไรหรือเปล่าคะ "  แก้วงง เมื่อเห็นทุกคนยืนมองตัวเองอยู่ โดยไม่ทันได้สังเกตุว่ามีโทโมะ ที่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย
 
 
 
                    "  แก้วท้องหรอ "  โทโมะเดินแทรกผ่านกลุ่มไป หยุดยืนตรงหน้าแก้ว
 
 
 
                    " ไม่ได้ท้อง ! "  แก้วช็อค เมื่อเห็นโทโมะ ใจจริงก็ดีใจไม่น้อย แต่ทิฐิมันก็มีมากไม่น้อยเช่นกัน
 
 
 
                    " แต่เมื่อกี้แก้วไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาหนิ " โทโมะพูด 
 
 
 
                    " แล้วนายรู้ได้ยังไง " แก้วถามอย่างเฉยชา 
 
 
 
                    "  ก็เมื่อกี้ชั้ลตามไป  "  โทโมะน้อยใจกับน้ำเสียงเฉยชาของแก้ว
 
 
 
                    " ชั้ล ไม่ ได้ ท้อง " แก้วพูดชัดทุกคำ 
 
 
 
                    " แล้วที่ตรวจครรภ์หละ " โทโมะไม่เช่อ
 
 
 
                    " นายคงเข้าใจอะไรผิดไป  ชั้ลไม่ได้ท้อง ไม่ได้ซื้อที่ตรวจครรภ์ ชั้ลไปซื้อยาพารามา อ่อ แต่นายไม่น่าจะมาสนใจเรื่องของชั้ลนะ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน  "  แก้วพูดจบก็เดินหนีไปทีนที  โทโมะเสียใจ เดินแยกไปอีกทาง
 
 
 
 
                    "  ตกลงมันจะดี หรือจะแย่กว่าเดิมวะเนี่ย  "  ไตรคุณมองทั้งสองสลับกันไปมา
 
 
 
                    "   เดี๋ยวก็รู้  ไปอาบน้ำแต่งตัวนะ งานปาร์ตี้จะเริ่มแล้ว" บอม ไตรคุณแยกตัวออกไปต่างหาก
 
 
 
                    "  แน่ใจหรอวะ  มันไม่เสี่ยงเกินไปหน่อยหรอ "  ไตรคุณกระซิบพูดกับบอม
 
 
 
                    " ไม่เสียงหรอก เชื่อผมสิ "  บอมพูด 
 
 
 
 
 
                            งานปาร์ตี้เริ่มขึ้น ไตรคุณไปตามแก้วมาจากห้อง ให้มาร่วมงาน แล้วแก้วก็ยอมมาแต่โดยดี 
 
 
 
 
                    "  ไหนบอกว่ามีแต่พวกเราไง "  กาญจน์หันซ้ายหันขวา ก็เจอพวกผู้หญิงสี่ห้าคน โยกย้ายซ้ายสะเอวตามจังหวะเพลงอยู่ในปาร์ตี้ด้วย
 
 
 
                    "  แผนซ้อมแผนของอาบอมแฟนพี่กาญจน์แหละครับ  "  วีรวิทย์พูด  ตอนนี้โต๊ะอาหารที่มีเพียง 7 คน ถูกแปรเป็นวางอาหารบุฟเฟ่ไปแล้ว 
 
 
 
 
                    "  พี่โทโมะอาบอม  แก้ว พี่ไตรคุณ "  กวางมองไปทางคู่ของโทโมะกับบอม แล้วก็มองไปทางคู่ของแก้วกับไตรคุณ  แล้วหันมามองหน้ากาญจน์กับวีรวิทย์
 
 
 
                    " พีวีคะ  กวางว่า  "  กวางยังพูดไม่จบ
 
 
 
                    " ดูต่อไปเรื่อยๆ " วีรวิทย์ตัดบท
 
 
 
 
 
 
                    " เอา สาวๆ  มาชวนพี่ทางนี้หน่อยคะ  "  บอมเรียกสาวๆ 5 คนที่จ้างมาให้มาหาตน
 
 
 
                    "  มีอะไรหรออคะ  พี่บอมสุดหล่อ  " สาวคนหนึ่งควงแขนบอมแล้วเบียดร่างตัวเองชิดกับบอมอย่างยั่วยวน
 
 
                    "  น้องชายพี่เครียดหนะ  ช่วยทำให้เค้าหายเครียดหน่อยสิ " บอมพูดพลางผละโทโมะเข้าไปในกลุ่มสาวๆ   แก้วยืนจ้องโทโมะอย่างไม่พอใจ  เธอต้องการเอาคืน 
 
 
 
 
                    "  พี่ไตร ช่วยทำให้แก้วหายเครียดหน่อยสิคะ "  แก้วออดอ้อนไตรคุณ เธอควงแขนไตรคุณ แล้วแนบร่างเบียดชิดกับไตรคุณ   โทโมะมองอย่างไม่พอใจ 
 
 
 
 
                    "  ศึกกำลังเริ่มแล้วครับ " วีรวิทย์พูด กวาง กาญจน์มองศึกตรงหน้า
 
 
 
                    " มิวสิค !! " บอมตะโกน  วีรวิทย์ก็กดเปิดเพลงแดนซ์ให้   บอมควงกับผู้หญิงสองคน โทโมะควงผู้หญิงสามคน  ส่วนแก้วเต้นกับไตรคุณ 
 
 
 
                    "  บอกเพื่อนใส่ดราม่าให้เต็มที่เลยนะ "  บอมกระชับร่างบางตรงหน้าให้ชิดกับร่างของตัวเอง ก่อนจะกระซิบของหูของเธอคนนั้น  แต่มันทำให้ดูเหมือนว่าบอมกำลังคลอเคลียกับผู้หญิงคนนั้นอยู่   กาญจน์มองบอม  ใจมันเจ็บปี๊ดแปลก แต่ก็แสร้งทำเหมือนไม่มีอะไร 
 
 
 
 
                            ผู้หญิงคนนั้น เมื่อได้รับคำสั่งจากบอมก็ส่งสัญญาณกระพริบตากับเพื่อนสาวสามคนที่เต้นกับโทโมะอยู่ ผู้หญิงสามคนเริ่มเต้นยั่วและคลอเคลียกับโทโมะมากขึ้น  แก้วเมื่อเห็นเช่นนั้น ก็ไม่พอใจ เล่นบทหนักกับไตรคุณเหมือนกัน  แก้วค้องคอ แอบชิดกับไตรคุณมากขึ้น 
 
 
 
 
                    " ให้เหลือไว้หนึ่งคนก็พอ อีกสองคนเรียกตัวกลับมาก่อน "  บอมกอดสาวร่างบางแล้วพูด  เธอรีบส่งสัญญาณทันที  เพื่อนสาวสองคนถอยทับกลับมาเต้นกลับบอม เหลือเพียงตัวแม่ที่กำลังเต้นกับโทโมะเพียงลำพัง
 
 
 
                    "  พี่วี กวางว่าหยุดเถอะ กวางสงสารแก้ว " กวางมองแก้วที่พยามเต้นยั่วไตรคุณ แต่สายตาของแก้วมองโทโมะตลอด ตาแก้วเริ่มแดงๆเหมือนจะร้องไห้
 
 
 
 
                    " เออ นั้นสิ หรือว่าหยุดแค่นี้ " วีรวิทย์เองก็เริ่มสงสาร  
 
 
 
                    "  แก้ว แก้ว "  แก้วใช้ร่างไตรคุณเป็นที่ซ่อนน้ำตาของเธอ  แก้วกอดไตรคุณเอาไว้ แล้วร้องไห้ เธอไม่อยากให้โทโมะเห็นว่าเธอกำลังร้องไห้  ไตรคุณกอดปลอบแก้ว โทโมะโกรธแก้วหนักไปอีก 
 
 
 
                           โทโมะกระชับร่างบางตรงหน้าเขามากอดไว้แน่น ก่อนจะคลอเคลียคอขาว  แก้วหันมองโทโมะ แทบจะล้มทั้งยืน  แก้วรีบลากไตรคุณกลับไปห้อง เพราะทนไม่ไหวกับโทโมะ 
 
 
 
 
                    "  แย่แล้ว "  กาญจน์มองแก้ว แล้วจะลุกตามไป แต่บอมปรามด้วยสายตาดุ กาญจน์จึงนั่งลง
 
 
 
                             โทโมะคิดว่าแก้วกับไตรคุณจะไปมีอะไรกัน  เขาจึงลากมือสาวคนนั้นเข้าไปในห้องตัวเอง  แล้วบังเอิญว่าห้องของทั้งสองอยู่ติดกัน  มีเพียงฝาฝนังที่กั้นอยู่ระหว่างกลางเท่านั้น  
 
 
 
                    "  อ่าาาาาห์   !!!  "  โทโมะแกล้งร้องเสียงดังให้แก้วได้ยิน  ทั้งที่จริงก็ไม่ได้มีอะไรเลย ก็แค่นั่งกันเฉยๆบนเตียง
 
 
 
 
                    "  พี่ไตร  ทำไมเค้าถึงทำกับแก้วแบบนี้ ฮืออ ฮืออ ฮือออ  " แก้วนั่งพิงขอบเตียงร้องไห้หนัก  ไตรคุณสงสารจับใจ 
 
 
 
 
                    "  อ่า อ่า อ่าา  !!  "  โทโมะยังแกล้งร้องต่อ เพราะต้องการประชดแก้ว เขาเองก็คิดว่าแก้วมีอะไรกับไตรคุณ  โทโมะถีบเตียงให้มีจังหวะเหมือนคนมีอะไรกัน 
 
 
 
                             แก้วร้องไห้หนักไปอีก  ร้องจนทนไม่ไหว ลุกเดินออกไปจากห้องอย่างเร็ว  
 
 
 
                      ปัง ! ปัง ปัง ปัง ปัง  !!!   แก้วเคาะประตูห้องโทโมะ  โทโมะสะดุ้ง อึ้ง ช็อค ไม่คิดว่าแก้วจะมา  เขาจะเดินไปเปิดประตู  แต่ก็หันกลับมา
 
 
 
 
                    "  ขอโทษนะครับ "
 
 
 
                          เซกกกก  โทโมะฉีกเสื้อสาวคนนั้น 
 
 
 
 
                    "  ว้าย  "  เธอร้องด้วยความตกใจ  แต่ก็ไม่ได้โป๊มาก เพราะโทโมะที่ที่ชายเสื้อด้านล้าง  
 
 
 
                        แอ๊ดดด   ทันทีที่ประตูเดิน 
 
 
 
                          เพลี๊ยะ !!!!  แก้วตบหน้าโทโมะเข้าอย่างจัง แล้วเดินเข้าไปในห้อง ก็แทบช็อค ที่เห็นสภาพของสาวคนนั้น แก้วยืนนิ่งอึ้ง  น้ำตาไหลพลาง  สาวคนนั้นสงสารแก้ว รู้สึกผิด รีบวิ่งออกจากห้อง
 
 
 
 
                    "  ทำแบบนี้ทำไม  "  แก้วยังช็อคอยู่   ถามโทโมะทั้งน้ำตา  โทโมะเห็นแก้วร้องไห้ก็เริ่มใจคอไม่ดี 
 
 
 
                    " แล้วเธอทำแบบนี้ทำไม  "  โทโมะยังเข้าใจว่าแก้วมีอะรกับไตรคุณ
 
 
 
                    "  แล้วชั้ลทำอะไร  ! ชั้ลไปทำอะไร !!  ฮือ ฮืออ ฮืออ  "  แก้วระเบิดอารมณ์ตะวาดใส่โทโมะ
 
 
 
                      เพลี๊ยะ !  เพลี๊ยะ  ปัก ปัก  เพลี๊ยะ !!  แก้วทั้งตบทั้งทุบอก โทโมะ 
 
 
 
 
                    "  ทำไมทำแบบนี้ ทำไมทำแบบนี้  ทำไมทำเหมือนไม่รักชั้ลแล้ว  ทำไม่ทำแบบนี้ !!!!  "  แก้วร้องไห้จนเปนลมไป 
 
 
 
                    " แก้ว !  แก้ว !! "  โทโมะเขย่าร่างบางที่เป็นลมล้มพับไปในอ้อมกอดของเขา
 
 
 
                    "  เห้ย !!!  "  เมื่อได้ยินเสียงโทโมะร้งเรียกแก้ว  ทุกคนที่แอบฟังอยู่ก็วิ่งเข้ามาในห้อง
 
 
 
                    "  แก้วเป็นอะไร "  ไตรคุณตาม
 
 
 
                    "  ทำไมพี่ทำกับผมแบบนี้ พี่ไปมีอะไรกับแก้วได้ยังไง " โทโมะบอกไตรคุณอย่างแค้นใจ
 
 
 
                    "  คิดเชี่ยอะไร  กูไม่ได้มีอะไรกับแก้ว  แก้วเค้าร้องไห้ตั้งแต่กอดกับกุแล้ว แล้วยิ่งเห็นมึงคลอเคลียกับน้องเค้า แก้วก็ทนไม่ได้ ลากกูเข้าห้อง มานั่งร้องไห้อยู่ในห้องเนี่ย  คือ มึงถามตัวเองเถอะ ว่ามึงทำแบบนั้นกับแก้วได้ยังไง   "  ไตรคุณเองก็ยังไม่รู้ความจริง
 
 
 
 
                      "  ทำก็ไม่ได้ทำอะไร  ผมแค่สร้างสถานการณ์ขึ้นมาประชดแก้วเท่านั้นแหละ " โทโมะพุด 
 
 
 
                    "จริงๆคะ เราไม่ได้มีอะไรกัน  "  สาวคนนั้นยืนยันอีกเสียง 
 
 
 
                    " เออ เอาแล้วไง ที่นี่กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปเลย  "  วีรวิทย์พูด 
 
 
 
                    " ขอตัวก่อนนะ พอดี นัดกับน้องเมื่อกี้ไว้  "  ไตรคุณชิงหนี 
 
 
    
                    " กวาง พี่ว่า เราไปนั่งริมหาดกันดีกว่านะ "  วีรวิทย์เองก็ชิ้งไปกับกวาง
 
 
                    "  กาญจน์ไปก่อนนะคะ กาญจน์นัดแฟนเอาไว้   "  กาญจน์โกหก รีบชิ้งเหมือนกัน บอมสะดุดตรงคำว่าแฟน  
 
 
 
                    " อาครับ "  โทโมะเรียก บอมหันกลับมาหาโทโมะ
 
 
 
                    "  คือ กูเป็นคนคิดแผนเองแหละ กูหวังดีนะ อยากให้มึงรู้ไงว่าแก้วยังรักมึงอยู่ ไม่ได้เป็นอย่างที่ปากพูด  แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้  ขอโทษด้วยแล้วกัน"  บอมพูด
 
 
 
                    " ผมแค่อยากจะบอกอา ว่าขอบคุณมากครับ ขอบคุณที่ทำให้รู้วาแก้วยังรัก รักแคร์ผมอยู่ "  โทโมะยกมือไว้ ขอบคุณบอม บอม งง ไปนึกว่าโทโมะจะโกรธ
 
 
 
 
                    " อ้าว  จะขอบคุณหรอกหรอ  นึกว่าจะโกรธซะอีก พวกแม่งก็ชิ่งกันไปหมดแล้ว ไม่รอรับคำขอบคุณพร้อมๆกันสะเลย  " บอมพูดแก้เก้อ 
 
 
 
                    "  ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวผมค่อยไปขอบคุณเค้า  "  โทโมะขำ 
 
 
 
 
                    "  ฝากแก้วด้วยแล้วกันนะ  ชั้ลต้องไปแล้ว มีเรื่องต้องสะสางต่อ " บอมเดินไปทันที   โทโมะเดินไปปิดปะตู แล้วมาหาแก้วที่หลับอยู่บนเตียง
 
 
 
 
                    "  เค้าจะไปมีอะไรกับใครได้ยังไง ในเมื่อเค้ารักจ๋ามากขนาดนี้   "  โทโมะเกี่ยไรผมให้แก้ว ก่อนจะจูบหน้าผากแล้วนอนกอดแก้วไว้แน่น
 
 
 
 
                          ริมหาด 
 
 
 
 
                    "  ไอวี กวาง  นั่งกันแค่ 2 คนเองหรอ  "  บอมเดินมทัก แล้วมองซ้ายมองขวาเหมือนหาใครอยู่
 
 
 
                    "   ครับ อาหาใครหรอครับ  "  วีรวิทย์ถาม
 
 
 
                    "  อ่อ หาผู้กองหนะ  ผู้กองไปไหนแล้วหละ " บอมเฉไฉ
 
 
 
                    "  อ่อ พี่ไตรไปกับสาวนะครับ สงสัยจะแถวๆบาร์นู้นแหละครับ  "  วีรวิทย์พูด 
 
 
 
                    " อ่อ หรอ  แล้ว พี่เธอไปไหนซะหละ "  แล้วบอมก็ถามออกมา 
 
 
 
                    "  ไม่ทราบเหมือนกันนะคะ  เห็นเดินไปทางนู้นนนนน  "  กวางชี้ไป
 
 
 
                    " อ่อ  เออ งั้นไปก่อนนะ จะไปหาผู้กองซะหน่อย "  แต่บอมเดินไปตามที่กางชี้
 
 
 
                    "  เอะ พี่วี พี่ไตรไปทางนู้นไปใช่หรอคะ แล้วทำไมอาบอมไปทางนี้  "  กวางงง
 
 
 
                    "  แล้วเค้าไปหาพี่ไตรที่ไหนหละ เค้าจะไปหาพี่กาญจน์ "  วีรวิทย์พูด  
 
 
 
 
 
                                  กาญจน์หึงบอมที่คลอเคลียกับสาวเมื่อครู่ ก็มานั่งซึม นั่งนอยย์อยู่ใต้ต้นไม้ริมหาด 
 
 
 
 
                    "  ไหนบอกไปหาแฟนไง ทำไมนั่งอยู่คนเดียวหละ "  บอมทัก  กาญจน์อึ้ง เงยมองหน้าบอม ก่อนจะเบือนหน้าหนี
 
 
 
                    " ยุ่ง "  กาญจน์พูด 
 
 
 
                    " อ้าว  เป็นไรเนี่ย  "  บอมงง รีบนั่งลงข้างๆกาญจน์
 
 
 
                    "  ว่าแต่นายเถอะ มาอยู่ที่นี่ทำไม ทำไมไม่ไปหาสาวๆ "  กาญจน์เหน็บ  บอมเบ้ปากใส่กาญจน์
 
 
 
                    "  ที่ถ้าเป็นแฟนกัน ชั้ลคิดว่าเธอหึงชั้ลนะเนี่ย  " บอมพูด แล้วอมยิ้ม เพราะกาญจน์ก็ดูเหมือนหึงเค้าจริงๆ
 
 
 
                    " หึงทำไมไม่น่าหึงสักหน่อย  "  กาญจน์พูดเสียงนอยย์ 
 
 
 
                    " โอเค ไม่หึงก็ไม่หึง  งั้นเดี๋ยวชั้ลไปหม้อผู้หญิงก่อนนะ ทั้งอึ๋ม ทั้งขาว ทั้งสวย เห็นแล้วมันอดใจไม่ได้เลย  "  บอมลุก กาญจน์เงยมองอย่างไม่พอใจ แล้วสะบัดหน้าหันกลับไปมองทางอื่น 
 
 
 
                    "  เธอรู้สึกอยากตบหน้าชั้ลมั้ย  "  บอมนั่งยองกระซิบถามกาญจน์ข้างหู
 
 
 
                    " มากกกกกก "  กาญจน์พูด 
 
 
 
                    "  อยากด่า ชั้ลมั้ย  "  บอมถามต่อ
 
 
 
                    " มากกกกกกกกกกกกกกก  "  กาญจน์พูด
 
 
 
                     "  เวลาชั้ลยุ่ง หรือคลอเคลียกับผู้หญิง  เธอรู้สึกอยากระโดดถีบหน้าชั้ลใช่มั้ย " บอมถามต่อ
 
 
 
                      "  ใช่ ใช่หมดเลย "  กาญจน์ยังไม่รู้ตัว  
 
 
 
                      "  ลุกขึ้นยืน แล้วหันหน้ามาหาชั้ลหน่อย  ชั้ลจะให้เธอตบหน้าชั้ล " บอมพูดแล้วลุกขึ้นยืน  กาญจน์ลุกตาม อย่าตบหน้าบอมใจจะขาด  กาญจน์ง้างมือจะตบหน้าบอม
 
 
 
                       "  อื้อออ  "   แต่บอมเร็วกว่า  คว้ากาญจน์ไปจูบอย่างดูดดื่ม  กาญจน์นิ่งไปแต่ก็ยอมให้จูบ  จูบของบอมมันเริ่มจะเริ่มจากอ่อนโยน แล้วเริ่มเร้าร้อนมากขึ้นจนกาญจน์สติหลุด บอมรีบถอนจูบออก เพราะกลัวมันจะไปไกลกว่านี้
 
 
                        "  เธออ   ชอบ  ชั้ล  "   บอมพูดชัดทุกคำ  กาญจน์อึ้ง ช็อค นิ่งไป
 
 
 
                          "  ชะชั้ล  ชั้ลล  "  กาญจน์จะปฏิเสธ  แต่บอมรวบไปจูบอีกครั้ง กาญจน์ก็คล้อยตามบอม
 
 
 
                           "  เธอ  ชอบ  ชั้ล  "  บอมพูดย้ำอีกครั้ง 
 
 
 
                           " แล้วนายหละ คิดยังไง  "  กาญจน์มองหน้าบอมอย่างมีความหวัง  
 
 
 
                           "  ชั้ลก็ชอบเธอ  ^^ "  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                             ***   ใครโสดๆอยู่บ้าง  มาเป็นแฟนกับผู้กองไตรคุณหน่อยจิ