เพียงเงา

 

 

 

 

                            ในระหว่างการทำงานในช่วงเช้า แก้วทำงานอย่างปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย  แต่มันผิดแปลกไปนิดหน่อยก็ตรงที่แก้วดูนาฬิกาบ่อยกว่าปกติก็เท่านั้นเอง  

 

 

 

 

               "  จ๋า  เค้าไปหาเพื่อนได้ป่าวว  "  แก้วเดินไปอ้อนโทโมะที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ 

 

 

 

 

 

                 "  เพื่อน ? ผู้หญิงผู้ชาย  แล้วไปกี่คน ไปนานหรือเปล่า  เค้าไปด้วยได้มั้ย  "  โทโมะพูด  สีหน้าเริ่งเป็นห่วง หวง และเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด 

 

 

 

 

 

                  " เพื่อนผู้หญิง  ไปคนเดียว  ไปไม่นานเดี๋ยวก็กลับแล้ว  แล้จ๋าก็ไปด้วยไม่ได้ เพราะตอนบ่ายจ๋ามีนัดกับลูกค้านะ  "  แก้วพูด  มันไม่ใ่เรื่องบังเอิญ  แต่มันเป็นแผนของเธอ  แก้วดูตารางานของโทโมะ เมื่อรู้วาเขาไม่สามารถตามเธอไปได้ในเวลานี้ เธอจึงเอ่ยปากนัดเจอกับบอม 

 

 

 

 

                 "  เค้าอยากไปด้วย  เลื่อนนัดคุยกับลูกค้าก็ได้  "  โทโมะจับมือแก้วมากุมไว้  แม้แต่เสี้ยววินาที เขาก็ไม่อยากแม้แต่จะห่างจากเธอ 

 

 

 

 

                 "  ไม่ได้  ลูกค้ารายนี้สำคัญมากนะ  จ๋าไม่ไว้ใจเค้าหรอ  ถ้าจ๋าไม่สบายใจเค้าไม่ไปก็ได้นะ  "  แก้วทำหน้าเศร้า

 

 

 

 

 

                 "  อือๆ  เค้าให้ไปก็ได้  แตอย่าไปนานนะ เค้าคิดถึง ^^ "  โทโมะพูดจบ  แก้วก็โน้มหน้าไปจูบหน้าผากเขาอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

                  "  เค้ารักจ๋ามากรู้ใช่มั้ย  "  แก้วพูด เธอมีน้ำตาเอ่อเต็มตา  แม้มันจะเป็นแค่การทำงาน แต่เธอก็รู้สึกผิดกับเขาไม่น้อย  

 

 

 

 

 

                   "  รู้ครับ  เค้าก็รักจ๋ามากนะ "  โทโมะพูด โทโมะเินมส่งแก้วที่หน้าบริษัท 

 

 

 

 

                   " นั่งรถดีๆนะครับที่รัก  "  โทโมะพูด  เขาอยากไปส่ง หากแต่แก้วปฏิเสธเด็ดขาด และบอกจะนั่งแท็กซี่ไปเอง  ทันทีที่แท็กซี่ขับออกไป  ก็มีรถเก๋งสีดำ ขับตามไปติดๆ 

 

 

 

 

 

 

                           ร้านอาหารเดิมเมื่อตอนเช้า  ทรงกรด นั่งรอแก้วอยู่ที่โต๊ะ มุมหลังร้าน  แก้วลงจากรถแท็กซี่ แล้วเดินหาทรงกรด  ไม่นานก็พบว่าเขานั่งรออยู่แล้ว  

 

 

 

 

 

                     "  คุณรอชั้ลอยู่่หรือเปล่าค่ะ  "  แก้วพูด ทรงกรดเงยขึ้นมองแก้ว เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

 

 

 

 

                     "  ครับ  ผมรอคุณอยู่  นั่งก่อนครับ  "  เขาเลื่อนเก้าอี้ข้างเขาออกเพื่อให้แก้วนั่ง  แต่แก้วกลับเลื่อนเก้าอี้ที่ฝั่งตรงข้ามเขา แก้วนั่งลงอย่างสุภาพ เธอยิ้มหวานให้กับเขา

 

 

 

 

 

                     "  มาหาผมแบบนี้ แฟนคุณไม่ว่าเอาหรอครับ  "  ทรงกรดเอ่ยถาม

 

 

 

 

                     "  ไม่วาหรอกค่ะ เราคุณกับรู้เรื่องดี  "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                     " เค้าคงเป็นผู้ชายใจกว้างมากนะครับ ถึงได้ปล่อยให้ผู้หญิงสวยๆอย่างคุณ ไปหาผู้ชายคนอื่น  "  ทรงกรดพูด 

 

 

 

 

                     "  ไม่มีใครบังคับชั้ลได้หรอกค่ะ  ชั้ลอยากไปไหนชั้ลก็ไป  ชั้ลไม่อยากไป ชั้ลก็จะไม่ไป  "  แก้วพูดอย่างยั่ว

 

 

 

 

                     "  แล้วคุณอยากไปกับผมหรือเปล่าครับ  "  ทรงกรดพูด 

 

 

 

 

                    "  แล้วจะพาชั้ลไปไหนหละค่ะ  "  แก้วยั่ว  

 

 

 

 

                    "  วิมานรัก  " ทรงกรดพูด  เขาส่งสายตาลวนลามใส่แก้ว แก้วทำท่าทางใจดีสู้เสือ แต่ในใจกลัวมาก

 

 

 

 

 

                    "  ชั้ลไม่อยากไปค่ะ  "  แก้วพูดคำขาด  หากแต่ผู้ร้ายอย่างเขาหรอจะยอม 

 

 

 

 

 

                    "  ขอโทษนะครับ พอดีผมเป็นคนที่อยากจะได้อะไร  ผมก็ต้องได้  "  ทรงกรดพูด พลางเรียกลูกน้องให้มาจับตัวแก้วไป  แก้วพยามดิ้นหนี แต่ก็สู้เองผู้ชาย 2 คนที่จับตัวเธอไม่ได้  แ้ลวสุดท้ายแก้ก็ถูกหิ้วปีกขึ้นไปบนรถของทรงกรด 

 

 

 

 

                          รถของทรงกรดขับออกไปอย่างเร็ว  แก้วพยามจะหนี  แต่ก็ถูกทรงกรดจับเอาไว้   ไม่นาน ก็มาถึงบ้านหลังหนึ่ง ที่อยู่แถวชายป่า  

 

 

 

 

 

 

                    "  ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ  ชั้ลบอกให้ปล่อยย  !! "  แก้วร้องโวยวายลั่น เมื่อลูกน้องของทรงกรด 2 คน หิ้วปีกเข้าไปในบ้าน ก่อนจะผลักร่างเล็กเข้าไปในห้อง แล้วปิดประตูห้องทันที

 

 

 

 

 

                   "  เดี๋ยวก็ได้รู้กัน ว่าเป็นสายให้ตำรวจหรือเปล่า  ไปเฝ้าหน้าห้องให้ดี   แล้วดูด้วยว่ามีคนตามมาหรือเปล่า  " ทรงกรดออกคำสั่ง  ลูกน้องทั้งสองคน ออกไปรอหน้าบาน ส่วนเขา  เดินเข้าไปในห้องแล้วล็อคประตูอย่างแน่นหน้า   แก้วเดินถอยหลัง อย่างเร็ว  

 

 

 

 

 

                    '   ไหนอาบอกว่าเค้าไมข่มเหงผู้หญิงไง  อาอยู่ไหน มาช่วยแก้วด้วย  '  เธอได้แต่คิดอยู่คนเดียวในใจ  ความกลัวแล่นเข้าสู้หัวใจของเธอ

 

 

 

 

 

                    "  คุณคงทำแบบนี้กับผู้หญิงบ่อยสินะ  "   แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                    "  ไม่นะ ชั้ลไม่เคยทำ  แต่ชั้ลจะทำกับเธอคนแรก "  ทรงกรดพูด  เขาเดินเข้าไปหาแก้วอย่างช้าๆ  มือทั้งสองข้างของเขากำลังกลดกระดุมเสื้อของตัวเองเรื่อยๆ 

 

 

 

 

 

                     "  คุณจะมีความสุขได้ยังไง  ในเมื่อชั้ลไม่ยอมคุณ  "  แก้วพูดเสียงสั่นคลอ  น้ำตาเริ่มไหลออกมา  เธอพยามกลั่นมันเอาไว้ ไม่อยากให้เขารู้ถึงความกลัวของเธอ  อยากแต่มันกลัวจนปิดกลั้นไม่อยู่ 

 

 

 

 

 

                        "  จะกลัวอะไร  ก็เธอเป็นหญิงบริการไม่ใช่หรอ  กับอีแค่รับแขกเพิ่มอีกคน มันจะไปยากอะไร  "  แล้วเสื้อของเขาก็ถูกปลดทิ้งของไปอย่างเร็ว  ร่างสูงที่มีรอยสักที่แผงอก เดินเข้าไปหาแก้วช้าๆ  ต้อนจนแก้วจนมุม  

 

 

 

 

 

                       "  หรือว่าเธอ  ไม่ใช่  "  มือทั้งสองของแก้มถูกรวมขึงกับฝนังห้องด้วยมือข้างเดียวของเขา  ส่วนมืออีกข้าง ก็เริ่มไต่ตามใบหน้าสวยๆของเธออย่างช้าๆ 

 

 

 

 

                       "  ชั้ลไม่ได้รับทุกคนหรอกนะ  ชั้ลไม่รู้จัก ชั้ลก็ไม่รับ  "  แก้วพูด  เธอพยามกลืนน้ำตาของตัวเอง  

 

 

 

 

                      "  ก็ทำความรู้สึกกันสิ  ชั้ลจะให้เธอรู้จักชั้ล ทุกซอกทุกมุมเลยหละ "  มือเจ้ากรรมเลื่อนลงมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ใบหน้าสวยๆของเธอ  ลำคอ บ่า ต้นเอง จนมาสัมผัสกับเควคอดของเธอ  แก้วยืนตัวสั่นด้วยความกลัว

 

 

 

 

                     "  เหมือนเธอจะกลัวชั้ลอยู่นะ  แก้ว  "  ทรงกรดพูด 

 

 

 

 

 

                     "  ชะชั้ลไม่ได้กลัว  "  แก้วพูดเสียงสั่น  ทรงกรด เลื่อนลงเอวบางไปยังบั้นท้ายของเธอ 

 

 

 

 

                     "  ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ  ชั้ลบอกให้ปล่อย  "  แก้วดิ้นหนีของเร็ว เมื่อเขาสัมผัสกับก้นของเธอ  

 

 

 

 

 

                      "  อยู่เฉย !!  "  จากผู้ชายมาดเจ้าชู้ หื่นกาม ตอนนี้ดวงตาของเขามันเต็มไปด้วยความโกรธก้าว  จนแก้วต้องหยุดดิ้นทันที  

 

 

 

 

 

                            '  จ๋าาา  ช่วยเค้าด้วย  จ๋าา  '    แก้วได้แต่ร้องเรียกหาโทโมะในใจ 

 

 

 

                               

 

                      "  เงียบทำไม  คิดอะไรอยู่หรอ " จากสีหน้าแววตาโกรธ ตอนนี้กลับมาส่งสายตาหื่นใส่แก้วอีกครั้ง  ทำไมเขาถึงได้เปลี่ยนอารมณ์เร็วขนาดนี้ 

 

 

 

 

 

                       "  อย่าทำแบบนี้กับชั้ลเลยนะ  "   แก้วพูดอย่างอ่อนวอน  แต่ทรงกรดกลับเหวี่ยงร่างเลกลงเตียงอย่างแรง  ก่อนที่เขาจะขึ้นคร่อมร่างเธอเอาไว้  

 

 

 

 

                       "  อย่าทำนะ  อย่านะ  "  มือเล็กถูกรวบไว้ชูขึ้นเหนือหัว  ชุดเดรสของเธอถูกปลดออกอย่างเร็ว

 

 

 

 

 

                          "  ว่าทำไม ผู้ชายคนนั้นถึงได้ติดเธอจนงอมแงง  มีของดีแบบนี้นี่เอง  "  ทรงกรดจองมองเต้าคู่สวยอย่างกระหาย  

 

 

 

 

 

                          "  ปล่อยชั้ลไปเดี๋ยวนี้นะ  ปล่อยชั้ล  !!!!  "  แก้วโกรธ  เธอรวบรวมแรงของตัวเองเท่าที่มีเผื่อดิ้นหนีจากทรกรด  รางกายของเธอจะต้องเป็นของคนที่เธอรักคนเดียว จะเป็นของคนอื่นไม่ได้เด็ดขาด  

 

 

 

 

 

                         "  คิดจะสู้หรอฮะ  "  ทรงกรดซุกซกคอขาวอย่างป่าเถื่อน ยิ่งเธอต่อต้านเขาเท่าไหร่  มันยิ่งเพิ่มความโกรธและความอยากเอาชนะในตัวเขามากเท่านั้น  

 

 

 

 

 

 

                            "  ช่วยด้วยย  ฮืออ ฮืออ  ช่วยด้วยย  ใครก็ได้ช่วยยด้วยยย  ฮืออ ฮืออ ฮือออ  ช่วยยด้วยยยยยยยยยยยย   "  แก้วร้องจนสุดเสียงง มือเล็กดิ้นจนเป็นอิสระ  เธอควานหาสิ่งของรอบตัวเพื่อจะช่วยเหลือตัเองในพ้นภัยอันตรายตรงหน้า  ดวงตาหวานเหลือบเห็นมีดที่เหน็บอยู่ที่ขอบกางเกงของทรงกรด  แล้วมือก็ได้มันมา  

 

 

 

 

 

                      "  โอ้ยยย  !!  "  แก้วใช้มีดเฉือดลงไปที่ต้นแขนของทรงกรด  เขาหยุดกระทำทุกอย่าง  แก้วได้จังหวะรีบลุกห่างออกมาทันที เธอชูมีดชี้หน้าทรงกรดอย่างชัง

 

 

 

 

 

 

                       " ใช้มีดเก่งหนิ  ไปฝึกมาจากที่ไหนหรอ  "  ทรงกรดกุมแผลของตัวเองไว้ แก้วเดินเข้ามาหาเรื่อยๆ 

 

 

 

 

 

                        " ชั้ลขอโทษ  แต่ชั้ลต้องทำเผื่อให้ตัวเองพ้นภัย  "  ทำถามของทรงกรด มันทำให้แก้วรู้ว่า ที่เขาทำ เขาแค่ต้อการทดสอบการต่อสู้ของเธอ  อย่างเธอต่อสู้เขาไปมากกว่านี้ เขาอาจจะรู้ว่าเธอเป็นสายลับ  เพราะฉะนั้น ตอนนี้เธอคือผู้หญิงบริการ ผู้หญิงอ่อนแอ ที่ไม่เคยผ่านการฝึกสอนมาก่อน  

 

 

 

 

 

                        "  ขอโทษงั้นหรอ  "  ทรงกรด มึน งง กับท่าทีอ่อนหวานของเธอ  นี่เขากำลังข่มเหงเธออยู่นะ  แต่เธอกลับมายืนขอโทษเขาหรอ 

 

 

 

 

                       "  อย่าเข้ามานะ  ออกไป  ฮึก ฮึก  "  แก้วยื่นร้องไห้  เธอถอยห่างเมื่อทรงกรดเดินเข้ามาหาเธอ  แต่เธอยังถือมีดชี้หน้าทรงกรดอยู่เหมือนเดิม

 

 

 

 

                      "  ทำไม  เธอจะแทงชั้ลหรอ   "  ทรงกรดยังเดินเข้าไปเรื่อยๆ  การใช้มีดต่อสู้ มันจะทำให้เขารู้ว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาหรือเป็นสายลับให้ตำรวจ  

 

 

 

 

 

                        "  ถอยออกไปห่างๆเลยนะ  ไม่งั้นชั้ลจะฆ่าตัวตาย  ฮืออ ฮืออ ฮืออ "  แก้วเมื่อเห็นที่ท่าของทรงกรดที่เปลี่ยน  เธอจึงเริ่มสวมบทเป็นผู้หญิงอ่อนแออย่างเต็มูปแบบ มีดปลายแหลมที่ชี้หน้าทรงกรดอยู่  ตอนนี้ปลายของมันจิ้มอยู่ที่หน้าท้องของเธอ หากแค่กดนิดเดียวเธออาจจะเป็นอนตรายได้ในทันที

 

 

 

 

 

                        "  นี่  อย่ามาทำเหมือนในละครหน่อยเลยน๊าา  ชั้ลไม่เชื่อหรอกนะ ว่าเธอจะไม่กลัวตาย  " ทรงกรดยังไม่เชื่อ รีบเดินไปหาแก้วเรื่อยๆจนปะชิดตัว  แก้วถอยหนีจนสุดทางจึงรีบใช้มีดแทงหน้าท้องตัวเอง 

 

 

 

 

 

                        "  โอ้ย / เห้ยยย  !!  "  ทรงกรดแทบไม่เชื่อสายตากับสิ่งทีเห็น  

 

 

 

 

 

                        "  ทำบ้าอะไรเนี่ยย  สิ้นคิดจริงๆ   เห้ยยย  !! เอารถออกเร็วๆ ชั้ลจะไปโรงพยาบาล  "   ทรงกรดรีบเข้ามาหาแก้ว ที่ตอนนี้นอนทรุดอยู่ที่พื้น  ก่อนจะหันไปเรียกพวกที่ยืนอยูหน้าประตู

 

 

 

 

 

                           " อย่าทำอะไรแบบนี้อีก  "  แก้วพูดตะกุกตะกัก เพราะเจ็บแผลอยู่

 

 

 

 

                          "  ชั้ลไม่ได้ตั้งใจ  ชั้ลแค่อยากพิสูจน์อะไรบางอย่างก็เท่านั้นเอง  ชั้ลขอโทษ  "  แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่เลวในสายตาของคนทั่วไป  แต่เขาก็ไม่เคยคิดแม้แต่จะรังแกผู้หญิงอย่างที่แก้วคิด 

 

 

 

 

                          "   พิสูจน์ อะ... "  แก้วยังพูดไม่จบ ก็โดนอุ้มขึ้นรถไปแล้ว  

 

 

 

 

 

                          รถของทรงกรดขับออกไปอย่างเร็ว  

 

 

 

 

 

                      " มันรีบไปไหน    แก้ว  ! "  บอมที่นั่งอยู่ในรถเก๋งคันสีดำ เมื่อเห็นรถของทรงกรดขับออกไปอย่างเร็วก็มองอย่างไม่เข้าไป  แต่ใจกลับเป็นห่วงแก้วขึ้นมแปลกๆ 

 

 

 

 

                       "  แก้วต้องแย่แน่เลย  "  ไตรคุณที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับ รีบขับรถตามรถทรงกรดไปทันที  

 

 

 

 

 

                        "  ไหนคุณบอกว่ามันจะไม่ทำอะไรแก้วไง  ทำไมถึงเป็นแบบนี้ "  ไตรคุณโวยวายใส่ทรงกรด 

 

 

 

 

                       "  มันไม่ได้ทำหรอก  ชั้ลกลัวว่าแก้วจะทำตัวเองมากกว่า  "  บอมพูด 

 

 

 

 

 

 

                                         บริษัท  นี่ก็บ่ายสองโมงกว่าแล้ว  หลังจกออกห้องประชุม โทโมะ ก็เดินเข้ามาในห้องทำงาน  เขาคิดว่าแก้วน่าจะรอเขาอยู่แล้ว 

 

 

 

 

 

                        "  จ๋าา  กลับมานานยัง  "  เขาเปิดประตูห้องอย่างดีใจ เพราะคิดว่าจะเจอแก้วนั่งอยู่ที่โต๊ะ แต่ในห้องมันกลับว่างเปล่า  เขากังวล เป็นห่วงแก้วอย่างบอกไม่ถูก  ร่างสูงรีบเข้าไปในห้อง แล้วกดโทรศัพท์หาแก้ว  

 

 

 

 

 

                          "  ทำไมติดต่อไม่ได้  ไม่รู้หรือไงว่าคนเค้าเป็นห่วง "  โทโมะสีหนาไม่ค่อยดี  กดโทรศัพท์หาแก้วรัวๆ  แต่เหมือนแก้วจะปิดเครื่อง 

 

 

 

 

 

 

                                      ทรงกรดพาแก้วมาถึงโรงพยาบาล  ร่างเล็กที่หมดสติรีบพาเข้าห้องผ่าตัดโดยด่วน  ไตรคุณ และบอม ขับตามมาติดๆ เขาได้แต่แอบมองแก้วอยู่ห่างๆ   ผ่านไปเกือบ 3 ชั่วโมง  หมอก็ออกมาจากห้อง

 

 

 

 

 

                          "  ปลอดภัยแล้วนะครับ  แผลไม่ลึกมากเท่าไหร่ เลยไม่ถูกอวัยวะส่วนสำคัญ เดี๋ยวหมอจะย้ายคนไขไปยังห้องพักฟื้นนะครับ "  หมอพูด   ทรงกรดถอนหายใจยาว  แล้วรีบขอบคุณหมอ 

 

 

 

 

         

                                ในห้องพักฟื้น  ทรงกรดนั่งอยู่ที่โซฟา   โดยมีลูกน้อง 2 คนที่ยืนอยู่ข้างๆ 

 

 

 

 

                     " เธอไม่ใช่สายตำรวจ เธอเป็นหญิงบริการจริงๆ "  ทรงกรดพูด พลางมองแก้วที่นอนหลับสนิทอยู่  

 

 

 

 

 

                      "  แล้วทำไมเธอถึงถูกแทงหละครับ  "

 

 

 

 

                      "  สงสัยกลัวชั้ลเข้าไปปล้ำมั้ง เลยแทงตัวเอง  "  ทรงกรดพูด แล้วขำในลำคอ 

 

 

 

 

 

                      "  ผู้หญิงอะไร ใจเด็ดชะมัด "  ทรงกรดพูด เขามองแก้วด้วยสายตาเสน่หา ราวกับมองคนรัก  

 

 

 

 

                                ครื่นนน  ครื่นนน  โทรศัพท์มือถือสั่น

 

 

 

 

                     "  ครับนาย  "  ทรงกรดพูด 

 

 

 

                      (  ชั้ลมีงานด่วนให้แกทำ  )  เมฆาพูดจบก็วางสาย  ทรงกรดยักหน้าใส่ลูกน้อง  ลูกน้องทั้งสองคนเดินออกไปจากห้อง  

 

 

 

 

 

                       "  แล้วเราจะได้เจอกันอีก ในไม่ช้า  "  ทรงกรดเดินไปลูบผมแก้ว แล้วเดินออกจากห้องไป  ทันทีที่ทรงกรดเดินออกจากห้องไป ไตรคุณและเมฆาก็เดินเข้ามาในห้อง  

 

 

 

 

 

                         "  นี่แก้วลงทุนทำขนาดนี้เลยหรอ   "    บอมพูดกับแก้วที่หลับสนิท

 

 

 

 

                        "  เพราะแบบนี้ไงที่ผมไม่อยากให้แก้วทำงานนี้  แก้วนะดือ ไม่ยอมฟังใคร "  ไตรคุณมองแก้วอย่างเป็นห่วง  

 

 

 

 

                        "  เราอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน  เดี๋ยวไอทรงกรดมันกลับมา โทรไปบอกไอโทโมะเรื่องแก้วซะ "  บอมออกคำสั่ง  ไตรคุณเห็นด้วยจึงโทรหาโทโมะ  

 

 

 

 

 

 

                             

                           เหมือนว่าทรงกรดจะถูกใจแก้วเข้าแล้วซินะ  แล้วถ้าโทโมะรู้เรื่อง จะเข้าใจแก้วหรือเปล่าน๊าาาา   ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ  ^^