เพียงเงา

 

 

 

                                 ภายในรถของโทโมะ  มือของโทโมะกุมมือแก้วไว้แน่น ราวกับไม่อยากปล่อยเธอให้ห่างหายไปไหนเวลาเสี้ยววินาที  สายตาหวานของทั้งคู่สบตากันอย่างหวานซึ้ง มันเผยให้เห็นถึงความรักที่มีให้กันมากจจนล้นเอ่อออกมา

 

 

 

                             ครื่นนน  ครื่นนนน  โทรศัพท์แก้วที่วางอยู่ในรถ สั่น ขึ้น แก้วหยิบโทรศัพท์มาดู ก็พบว่าเป็นเบอร์ของบอมที่โทรเข้ามา  แก้วเหลือบมองโทโมะ ก่อนจะชังใจว่าจะรับสายบอมดีหรือไม่  แต่สุดท้ายเธอก็กดรับสาย

 

 

 

 

 

 

                   (  คนของไอทรงกรดกำลังขับรถตามแก้วอยู่  ข้างหน้ามีโรงแรมม่านรูด  เลี้ยวเข้าไปในนั้น  )  บอมพูดจบก็วางสายทันที  ก่อนจะโทรหาลูกน้องที่ขับรถยนต์ตามหลังลูกน้องของไอทรงกรด 

 

 

 

 

 

                   "   จ๋า  เดี๋ยวเข้าไปเอาของที่เพื่อนแปบนะ   เลี้ยวเข้าโรงแรมด้านหน้านี้เลย  "  แก้วพูดกับโทโมะ แต่ตายังมองกระจก อยู่ตลอด แล้วก็จริงอย่างที่บอมพูด  มีคนตามแก้วมาจริงๆ

 

 

 

 

                   "  โรงแรมม่านรูดหรอ ?  "  โทโมะถามอย่างสงสัย แต่ก็ยอมเลี้ยวเข้าไปตามที่แก้วบอก 

 

 

 

 

                           พนักงานโรงแรมมาเปิดม่าน ในโทโมะเลี้ยวรถเข้าไป โทโมะขับไปจอดข้างใน พนักงานก็ปิดม่าน  

 

 

 

 

 

                      "  นัดเพื่อนไว้ที่นี่หรอ  "   โทโมะถามอย่างสงสัย  แก้วพยักหน้า  

 

 

 

 

 

                       "  เดี๋ยวเค้ามานะ รอเค้าที่รถแปบนึงนะ "  แก้วพูดจบก็ลงจากรถ  แล้วโทรหาบอม   โทโมะที่อยู่ในรถ มองแก้วผ่านทางกระจกหลัง แต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรมากมาย

 

 

 

 

 

                       "  อา  มันตามแก้วมาทำไม ตอนนีแก้วอยู่ในโรงแรม  "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                       (  ไอเมฆามันสั่งให้จับตัวแก้วไป  ไอทรงกรดมันคงให้คนตามแก้วไปเฉยๆ ไม่น่าจะจับตอนนี้  มันได้ข้อมูลว่าแก้วเป็นหญิงบริการ  เล่นไปตามบทเลยแล้วกันนะ )  บอมพูด   แก้วรับคำแล้วกดวางสาย  ก่อนแง้มม่านดูวามีคนตามมารึปล่าว  แล้วมันก็ตามมาจริงๆ    ลูกน้องทรงกรด  เปิดม่านดูตั้งแต่ต้นทามาเรื่อยๆ  แล้วก็ใกล้จะมาถึงห้องแก้ว  แก้วรีบปิดม่านแล้วไปหาโทโมะที่รถ   แล้วเปิดประตูด้านคนขับลากโทโมะที่นั่งงงไม่รู้เรื่องลงมา 

 

 

 

 

 

                          "  จ๋าา  เป็นอะไร  "  โทโมะลงจากรถ ก็ถูกแก้ว ขึงร่างไวกับรถ มือทั้งสองข้างของโทโมะ ถูกมือเล็กจับขึงไว้แน่น 

 

 

 

 

 

                           ลูกน้องของทรงกรด ของเปิดม่านดูป้ายทะเบียนรถไปเรื่อยๆ จนถึงที่ที่แก้วอยู่  มันยืนอยู่ตรงนั้น  ก่อนจะเปิดออก  แล้วภาพที่มันเห็นคือ   แก้วที่เหมือนกับกำลังปลุกปล้ำโทโมะที่ยืนมึนงงอยู่  

 

 

 

 

 

                          " เห้ยย  !   "  โทโมะ / ลูกน้องทรงกรดอุทานพร้อมกัน  ต่างคนต่างตกใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า  แก้วเองก็ตกใจไม่แพ้กัน แต่ก็ไม่ได้อุทานออกมา   ลูกน้องทรงกรดรีบปิดม่านทันที  แก้วลากโทโมะเข้าไปในห้อง 

 

 

 

 

                          "  จ๋าาา  เป็นอะไร  ทำไมรุนแรงแบบนี้หะ  "  โทโมะไม่เข้าใจแก้ว แต่ตอนนี้ตัวเองที่ถูกแก้วปลุกระดมเมื่อครู่  กลับมีอารมณ์ฟุ่งฟ่านจนควบคุมไม่อยู่ 

 

 

 

 

 

                            "  ก็เค้า....  "   แก้วยังพูดไม่จบประโยค ก็โดนรวบเข้าไปจูบอย่างเร็ว  บทเพลงรักเริ่มบรรเลงขึ้นอีกกครั้งอย่างเร้าร้อน  

 

 

 

 

 

 

                              ลูกน้องทรงกรม ที่ตามเข้าไปหาแก้ว แต่กต้องชะงักหยุดอยู่หน้าห้อง เมื่อได้ยินเสียงเพลงที่ดังมาจากในห้อง ก่อนจะเดินกลับออกมา แล้วขับรถไปหาทรงกรด

 

 

 

 

 

                          "   เป็นยังไง  "  ทรงกรดถามทันทีที่เห็นหน้าลูกหน้องของตน  

 

 

 

 

                           "  เธอเป็นหญิงบริการจริงๆครับ  เมื่อกี้ผมตามไปถึงม่านรูด พอจะตามเข้าไปในห้อง แต่ก็เกรงใจ  เธอกำลังรับแขกอยู่  "  นายคนนั้นพูดกับทรงกรด  ทรงกรดขำในลำคอ

 

 

 

 

                          "  ไม่ธรรมดาจริงๆ  ขนาดกลางวันเสกๆ ยังกล้าทำเรื่องแบบนี้  ชั้ลอยากจะเห็นหน้าจริงๆ "  ทรงกรดพูด 

 

 

 

 

 

                            "  ไปติดต่อผู้หญิงคนนี้มาให้ชั้ล ภายในวันพรุ่งนี้ "  ทรงกรดออกคำสั่ง ลูกน้องรับคำ แล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

                          โทโมะ - แก้ว  

 

 

 

 

 

 

                              "  เดี๋ยวนี้เอาใหญ่แล้วนะเรา  "  โทโมะแซวแก้วที่นอนอมยิ้มอยู่ในอ้อมกอดของตน 

 

 

 

 

                         "  อย่าแซวสิ๊  "  แก้วเขิล ผลักโทโมะออก จะเดินเข้าไปในห้องนำ 

 

 

 

 

                          "  อย่าเดินหันหลังให้เค้าได้มั้ย  "  โทโมะพูด ก่อนจะลุกขึ้นหยิบมาเช็ดตัวมานุ่งแล้วเดินไปกอดแก้วที่ยืนนิ่งมองเค้าอยู่ 

 

 

 

 

                          "  เดินไปพร้อมๆกัน " โทโมะผละกอดออกแล้วจูงมือแก้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ 

 

 

 

 

                          "  ไม่อาบน้ำพร้อมกันนะ  เค้าอาย  "  แก้วพูดจบ ก็ดันโทโมะให้ออกจากห้องน้ำ  โทโมะขำ แต่ก็ยอมออกมาโดยดี  

 

 

 

 

 

 

                               วีรวิทย์  -  กวาง  แม้ว่าวีรวิทย์จะประกาศกร้าวขอห่างจากกวง แต่กวางก็ไม่เคยยอมแพ้ เดินหน้าเข้าหาวีรวิทย์ต่อไป  และในวันนี้เธอก็ไปหาวีรวิทย์ที่บริษัท  แต่สุดท้ายก็ไม่เจอวีรวิทย์ตามเคย และด้วยคำตอบเดิมๆ  คือ วีรวิทย์ไปพบลูกค้า  แต่ครั้งนี้เธอไม่โวยวายอะไรกับเลขของวีรวิทย์ เธอเดินออกจากบริษัทมารอวีรวิทย์ในรถ ที่จอดอยู่ตรงที่จอดรถของบริษัท  เมื่อเห็นกวางเดินออกจากบริษัท  เลขาก็เข้าไปรายงานวีรวิทย์ที่แอบอยู่ข้างในห้อง

 

 

 

 

 

                      " คุณกวางไปแล้วค่ะ  วันนี้แปลกนะค่ะ เธอไม่อาละวาดเลย  "  เลขาพูด  วีรวิทย์เองก็ถึงกับ งง เหมือนกัน 

 

 

 

 

 

                      "  โทรบอกลูกค้า นัดสถานที่เดิมนะ "  วีรวิทย์พูด  เลขาพยักหน้าแล้วเดินออกไป 

 

 

 

 

                      วีรวิทย์เช็คโทรศัพท์อยู่หลายรอบ ก็ไม่เห็นว่ากวางจะโทรมาหาเค้าเลยสักครั้ง  จนตัวเขาเองเริ่มสงสัย ว่ากวางเป็นอะไร  ปกติวันนึงโทรมาก็ไม่ต่ำว่า 20 สาย หากแต่วันนี้ไม่มีเลยแม้แต่สายเดียว  

 

 

 

 

 

 

                      "  พี่ไตร  แก้วติดต่อมาบ้างหรือยัง  "  วีรวิทย์โทรหาไตรคุณ  

 

 

 

 

                     (  ยัง  )  ไตรคุณพูดปัดๆ เพราะตอนนี้งานยุ่งอยู่ 

 

 

 

 

                      "  พี่  กวางเค้าแปลกๆ  "  แล้ววีรวิทย์ก็ตัดสินใจตามออกไป แม้จะกล้าๆกลัวๆ จะโดนแซวก็ตาม  ไตรคุณถึงกับอึ้ง ในคำถาม  

 

 

 

 

                      (  ทำไม  แปลกยังไง  ) ไตรคุณวางปากกาแ้วหันมาสนใจวีรวิทย์  เราเองก็ไม่รู้ว่าน้องชายตัวเอง รักใครกันแน่ระหว่างแก้วกับกวาง

 

 

 

 

 

                       "  คือ กวางเค้าไม่โทรหาผมเลย  มันแปลกๆนะพี่  "  วีรวิทย์พูด สีหน้าดูกังวลและหนักใจ 

 

 

 

 

                     (  อะไรวะ  จะเอายังไงกับผู้หญิง  พอเค้าโทรมา ก็บอกรำคาญ  พอไม่โทรมา ก็ถามหา  ตกลงจะเอายังไง  )  ไตรคุณพูด 

 

 

 

 

                      "  ผมแค่ระแวง  คลื่นมันนิ่งเกินไปจนผิดปกติ  ผมกลัวว่ามันจะเหมือนภัยพิบัติทางธรรมชาติ "  วีรวิทย์พูด  

 

 

 

 

                     (  เห้ยยย  คิดมากไปป่าววะ  เค้าอาจจะตัดใจจากแกไปมีคนใหม่แล้วก็ได้ )  ไตรคุณพูด 

 

 

 

 

                      "  แต่เมื่อกี้เค้ายังมาหาผมอยู่เลยนะพี่ "  วีรวิทย์พูด 

 

 

 

 

                     (  แกก็รอดูต่อไปแล้วกัน  แค่นี้นะ ชั้ลจะทำงานต่อ  )  ไตรคุณพูดจบก็วางสายทันที  วีรวิทย์หนักใจ  

 

 

 

 

 

                             ถึงเวลานัดกับลูกค้า  วีรวิทย์ออกจากบริษัท ขับรถไปตามที่นัดหมาย  โดยมีกวางขับรถตามมาติดๆ   ลูกค้าของวีรวิทย์เป็นผู้หญิง ที่หมายตาป้องใจ ชอบวีรวิทย์อยู่ไม่น้อย  เธอนัดแนะวีรวิทย์มาที่ร้านนวดซาวน่า  วีรวิทย์จอดรถแล้วเดินเข้าไปในร้าน  กวางพอเห็นร้านที่วีรวิทย์มาก็เริ่มหึงหวง รีบจอดรถ รีบตามเข้าไป 

 

 

 

 

                    "  ขอโทษนะค่ะ  พอดีมีลูกค้า เหมาเป็นการส่วนตัวนะค่ะ ร้านจะเปิดให้บริการอีกครั้ง ตอน.... "  พนักงานยังพูดไม่จบ กวางก็ผลักออกไป แล้วเธอก็เดินเขาไปหาวีรวิทย์ 

 

 

 

 

                    "  เหมาส่วนตัวหรอ  คงจะเหมาไว้เอากันสินะ "   กวางพูด เธอน้ำตาไหล  ทั้ระแวง ทั้งกลัวต่างๆนาๆ 

 

 

 

 

 

                     "  สัวสดีครับพี่หญิง  "  วีรวิทย์ทักทายลูกค้าที่เดินเข้ามาหา ในชุดนุ่งผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนสั่นแค่ผืนเดียว  วีรวิทย์เบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน  เธอคนนั้นเดินมานั่งข้างๆวีรวิทย์ตั้งใจจะยั่วยวน  

 

 

 

 

 

                      "  น้องวีไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนสิ  พี่อยากให้เราอบสมุนไพรด้วยกันก่อน แล้วค่อยคุยเรื่องงาน  "  พี่หญิงพูด พลงใช้มือตัวเอง ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้วีรวิทย์  วีรวิทย์รีบดึงมือพี่หญิงออก

 

 

 

 

 

                      "  เดี๋ยวผมถอดเองดีกว่าครับ  รอสักครู่นะครับ "  วีรวิทย์เข้าไปในห้งเปลี่ยนเสือผ้า ไม่นานก็ออกมาในชุดที่นุงผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนเดียวเช่นกัน  พี่หญิงจูงมือวีรวิทย์เข้าไปในห้องอบสมุนไพร ที่มีเพียงเขาและเธอ 2 คน 

 

 

 

 

 

 

                     "  คุณลูกค้าค่ะ  เข้าไปไม่ได้นะค่ะ  "  พนักงานเดดินตามกวาง ทีเดินหาวีริทย์จนมั่ว 

 

 

 

 

                      "  ก็แฟนชั้ลเพิ่งจะเดินเข้ามาเมื่อกี้นี้  ในนี้มันมีใครอยู่กี้คน ไหนลองบอกชั้ลมาหน่อยสิ    "  กวางโวยวายลั่น  แต่วีรวิทย์ไม่ได้ยิน  เธอหาวีรวิทย์อย่างร้อนใจ  เปิดไปห้องไหนก็ไม่เจอ

 

 

 

 

  

 

 

                       "  ร้อนมั้ยวี  พี่ร้อนจังเลย  "  พี่หญิงเอามือตัวเองมาลูบสัมผัสที่เนินอก หมายจะยั่วยวนวีรวิทย์  วีรวิทย์ถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ 

 

 

 

 

                      "  เดี๋ยวผมไปปรับให้นะครับ  "  วีรวิทย์เดินจะเดินออกไปปรับระดับความร้อนให้ แต่แล้วพี่หญิงก็เดินมากอดจากด้านหลัง   เธอตั้งใจให้อกฟูของเธอแนบชิดแผ่นหลังกล้างของวีรวิทย์ 

 

 

 

 

                        "  วีนิหุ่นดีจังเลยนะ  ผิวก็ดีดี๊  น่าสัมผัสมากเลย  "  พี่หญิงใช้มือข้างหนึงลูบไล้ตามแผงอกของวีรวิทย์ จนวีรวิทย์ขนลุกซู เธอจูบแผ่นหลังกว้างของเขา พลางปลดผ้าตัวเองออก  พี่หญิงผลิกร่างวีรวิทย์ให้กลับหันมามาเผชิญกัน  วีรวิทย์มาอกอิ่มที่เปลือยปล่าว มองเรือนร่างที่เปลื่อยปล่าวตาค้าง  อารมณ์ชายมันระงับไว้ไม่ไหวจริงๆ  พี่หญิงโน้มคอวีรวิทย์ให้ลงมาใกล้ตน ก่อนจะเป็นฝ่ายจูบวีรวิทย์ก่อน  วีรวิทย์เองก็ห้มใจตัวเองไว้ไม่อยู่จูบตอบพี่หญิงไปอย่างดูดดื่ม  มือหนาก็ไม่รอช้า บีบเ่นเต้าคู่สวยอย่างห้ามไม่ได้  

 

 

 

 

 

                          "   พี่วี  "  กวางเปิดประตู เจอวีรวิทย์กำลังเริ่มเล่นบทรักอยู่กับพี่หญิงก็ช็อค แทบจะไม่มีแรงยืน  เธอเรียกวีรวิทย์เสียงเบาอย่างคนไร้แรง  น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามม่ได้  เธอเหมือนคนใจจะขาด 

 

 

 

 

 

                         "  กวาง  !!!  " วีรวิทย์เองก็ช็อคไม่แพ้กัน  เขารีบผละออกจากพี่หญิงก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้พี่หญิง  พี่หญิงรีบนุ่งผ้าเช็ดตัว  กวางเดือดจนระเบิด  เธอเดินเข้าไปตนพี่หญิงอย่างไม่ยั้งมือ  วีรวิทย์เข้าไปห้าม ก็ถูกผลักออกมา  

 

 

 

 

 

 

                         "  หน้าด้านน  แก่จะลงโลงอยู่แล้ว ยังจะตัณหากลับอีก  "    กวางทั้งตบ ทั้งข่วน ทั้งด่า พี่หญิง   จนหน้าสวยๆพี่หญิง เต็มไปด้วยรอยแผล 

 

 

 

 

                         "  กวาง พอ ได้แล้ว ! "  วีรวิทย์ดึงกวางออกมา เพราะรู้ว่าพี่หญิงแย่มากแล้ว  เขาลากกวางออกมาจากห้องนั้น  กวางสะบัดตัวจนหลุดจากวีรวิทย์ แล้วฝาดหน้าวีรวิทย์จนหน้าหันไปตามแรงมือ 

 

 

 

 

                          "  เอาไม่เลือกที่  ซำซ่อน  ! " ตบเสร็จก็ด่าทันที 

 

 

 

 

                          "  พี่ขอโทษ  "  วีรวิทย์พูด

 

 

 

 

                           "  กวางก็นึกว่าพี่เล่นชู้กับนังแก้วแค่คนเดียว  ที่ไหนได้ มั่วจนเละ  มักมาก   ทำไม  นังแก้วมันไม่มัน ไม่เด็ดพอหรอ  ถึงได้มาเอาวัวแก่มากประสบการณ์แบบนังนั้น  "  กวางโวยวาย

 

 

 

 

                           "  พี่กับแก้วเราไม่ได้มีอะไรกัน  อย่าพูดอะไรให้แก้เค้าเสียหาย  "  วีรวิทย์ูด กวางถึงกับจุก 

 

 

 

 

                          "  กวางคงต้องเห็นคาตาแบบนี้สินะ  พี่ถึงจะยอมรับ  "  กวางพูดทั้งน้ำตา  วีรวิทย์รู้สึกผิด กับสิ่งที่ทำลงไป

 

 

 

 

                          "  เมื่อกี้พี่ยอมรับว่าพี่ผิดจริงๆ พี่ขอโทษ แต่เรื่องแก้วว.... "  วีรวิทย์ยังพูดไม่จบ ก็โดนกวางตบไปฉาดใหญ่

 

 

 

 

 

                           "  พี่คงจะรักแก้วมากสินะค่ะ ถึงได้พยามปกป้องมัน มองมันในแง่ดี  แต่คงจะมีอีกหลายอย่างที่พี่ไม่รู้เกี่ยวกับมัน  และถ้าพี่รู้พี่อาจจะรับไม่ได้  "  กวางปาดน้ำตา ยิ้มร้าย  ใครทำเธอเจ็บ มันต้องเจ็บยิ่งกว่า โดยเฉพาะวีรวิทย์ 

 

 

 

 

                           "  แก้วเป็นอะไร บอกว่านะกวาง ว่าแก้วเป็นอะไร "  วีวิทย์เข้าไปหากวาง จับแขนของเธออย่างแรง  กวางเห็นท่าทีของวีรวิทย์ที่เป็นห่วงแก้ว ก็ยิ่งเสียใจหนักเข้าไปอีก 

 

 

 

 

 

                          "  มันกำลังจะแต่งงานกับโทโมะ  !!!  มันไม่ได้รักพี่ !! มันเป็นเมียโทโมะ !!  ได้ยินมั้ยย  มันเป็นเมียโทโมะ !!! "   กวางระเบิดอารมณ์ออกมา  วีรวิทย์แทบไม่เชื่อหูตัวเอง 

 

 

 

 

                         "   ไม่จริง  "  วีรวิทย์พูดเสียงอ่อน

 

 

 

 

                         "จะไม่จริงได้ยังไง  ก็กวางเปนพี่สาวของมัน  พ่อพามันไปขัดดอกใช้หนี้ให้กับไอโทโมะ ตั้งแต่เดือนที่แล้ว  อยู่บ้านไอโทโมะเป็นเดือน แล้วที่แก้วต้องลาออกจากงานที่ทำกับพี่ ก็เพราะไอโทโมะ มันไปทำงานกับไอโทโมะ   เป็นไง รู้แบบนี้แล้วยังจะอยากชมเชย สรรพเสริม คิดวามันเป็นคนดีอยู่อีกมั้ย   "  กวางพูด  วีรวิทย์ช็อค  

 

 

 

 

                          "  พ่อเธอไปเป็นหนี้โทโมะ เท่าไหร่  แล้วทำไมถึงทำกับแก้วแบบนั้น  "  วีรวิทย์สงสารแก้วจับใจ  

 

 

 

 

 

                           "  แค่ 50  ล้าน  ทำไมหรอ  พี่จะใช้หนี้ให้มันงั้นหรอ " กวางพูด เเธอสะใจและเสียใจที่เห็นแววตาเศร้าของวีรวิทย์   วีรวิทย์ไม่พูดอะไร เดินเข้าไปเปลี่ยนเสือผ้าข้างใน ไม่นานก็เดินออกมา 

 

 

 

 

                          "  พี่วีจะไปไหน  พี่วี !!! "  กวางตะโกนเรียกวีรวิทย์  แต่วีรวิทย์ไม่หยุดขับรถออกไป  กวางขับรถตามไป 

 

 

 

 

 

 

                                   บ้านของโทโมะ    ช่วงค่ำของวันเดียวกัน   ในขณะที่ทั้งคู่นอนดูนั่งกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น โดยที่โทโมะ นอนหนุนตักแก้วอยู่

 

 

 

 

 

                        "  จ๋าา  เค้าหิวข้าว  ทำกับข้าวให้กินหน่อยสิ  "  โทโมะจับมือเล็กมาหมแล้วพูดอย่างอ้อนๆ 

 

 

 

 

                        "  แล้วจ๋าอยากกินอะไรหละ  "  แก้วลูบผมโทโมะอย่างเบามือ 

 

 

 

 

 

                         "  แกงจืดเต้าหู้  ปลาทอด  ไก่ผัดน้ำพริกเผา  "  โทโมะพูด  

 

 

 

 

                           "  แล้วจะให้ทำเลยมั้ย "

 

 

 

 

                          "  ทำเลย  เดี๋ยวเค้าช่วย  "  โทโมะพูดจบก็ลุกขึ้น  แก้วลุกตาม  ทั้งคู่เดินเข้าไปในครัว หยิบอุปกรณ์ทำอาหารออกมา 

 

 

 

 

 

                           "  จ๋าา  ล้างผักกาดก่อนน  "  แก้วตะโกนบอกโทโมะ ที่กำลังจะหั่นผักกาด 

 

 

 

 

                          "  ครับ  ที่รัก  "  โทโมะยิ้มๆ แล้วเอาผักกาดไปล้าง  

 

 

 

                           "  ล้างให้สะอาดนะ "  แก้วพูด พลางมองโทโมะ 

 

 

 

 

                           "  ค่าาาา  จะล้างให้สะอาดเลย  " โทโมะพูดแล้วล้างผักต่อ  

 

 

 

 

                           "  จ๋าา  หันไก่ชิ้นใหญ่ๆหน่อยสิ  "  โทโมะมองแก้วที่หันไก่อยู่  

 

 

 

 

                            "  ใหญ่ขนาดนี้ได้มั้ย  "  แก้วหั่นไก่ชิ้นใหญ่ขึ้น แล้วยกให้โทโมะดู

 

 

 

                           "  ใหญ่ไป เล็กกว่านั้นอีก  "  โทโมะพูด  แก้วหั่นให้เล็กลง แล้วยกให้ดู   โทโมะส่ายหน้าไปมา ก่อนจะเดินไปหาแก้ว  โทโมะค่อมร่างเล็กไว้ จับมือเล็กทั้งสองข้าง แล้วช่วยกันหั่นไก่ ตามความต้องการของเขา  แก้วทั้งเขิลทั้งรู้สึกดี  มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก 

 

 

 

 

                              "  อยากยืนหั่นไก่แบบนี้นานๆจัง  "  โทโมะพูด  แก้วยิ้มเขิล

 

 

 

                             " หมดแล้ว  จะหั่นอะไรอีก  ไปหั่นผักได้แล้วไป  "  แก้วเขิลจัด ไล่โทโมะให้ไปหั่นผัก 

 

 

 

 

 

                                "  หั่นผักท่าเมื่อกี้อีกไดมั้ยย  "  โทโมะพูดหวานใส่

 

 

 

 

                             "  หั่นท่าเมื่อกี้ก็ไม่ได้กินข้าวกันพอดี  "  แก้วพูด ทั้งเขิลทั้งอาย

 

 

 

 

                           "  นั่นสิ  คงจะได้กินอย่างอื่นแทนข้าวละมั้ง  "  โทโมะเข้าทางทันที 

 

 

 

 

 

 

                             " แก้ว !   "  วีรวิทย์ เมื่อรู้ว่าแก้วอยู่กับโทโมะ ก็สืบหาบ้านโทโมะจนรู้ทางแล้วขับมาทันที  โดยมีกวางขับตามมาติดๆ    วีรวิทย์เข้ามายืนมองความสัมพันธ์ของทั้งคู่อยู่นาน และมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด  แก้วไม่ได้ถูกบังคับ  แล้วไม่ได้เสียใจเหมือนที่เขาคิด  แก้วดูมีความสุขดี  และทั้งคู่ก็ดูมีความรักใหกัน 

 

 

 

 

                             "  คุณวีรวิทย์ /  ไอวี !!! "  ทั้งคู่อุทานพร้อมกัน  โทโมะจับมือแก้วไว้แน่น เหมือนกลัวจะมีใครมาพลากแก้วไปจากเขา

 

 

 

 

 

                           "  มาทำไม !! "  โทโมะตะคอกใส่  

 

 

 

 

                             "  ชั้ลจะมาใช้หนี้ให้แก้ว  ชั้ลจะพาแก้วกลับ  "  สวีรวิทย์พูด 

 

 

 

 

                         "  หนี้อะไรของมึง ไอวี  "  โทโมะเริ่มโมโห 

 

 

 

 

                           "  ก็หนี้ที่พ่อของแก้วเป็นนี้นายอยู่ 50 ล้านไง  วันนี้ชั้ลจะมาใช้หนี้คืนให้ "  วีรวิทย์พูด  แก้ว โทโมะ มองหน้ากัน

 

 

 

                        "  คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไงค่ะ  "  แก้วพูด

 

 

 

 

                          "  ชั้ลเป็นคนบอกเอง  เผื่อว่าเค้าไม่เชื่อ ว่าเธอกับโทโมะ ลึ้งซึ้งกันขนาดไหน เป็นไงค่ะพี่วี  มาทันเห็นภาพบาดตาบาดใจมั้ยค่ะ  " กวางเดินเข้ามา 

 

 

 

 

                        "  ตั้งใจฟังนะไอวี  ชั้ลกับแก้ว เรารักกัน ตอนนี้ไม่มีหนี้ไม่มีสินอะไรทั้งนั้น  มีแค่ชั้ลกับแก้ว  เราจะแต่งงานกัน  "  โทโมะพูดชัดทุกคำ   วีรวิทย์อึ้งไป 

 

 

 

 

                       "  แล้วหนี้ 50 ล้านนนั้นหละ "  วีรวิทย์พูด 

 

 

 

                        "  โทโมะเค้ายกให้แก้วไปหมดแล้วหละค่ะ พี่วี แลกกับตัวแก้ว  ขอโทษทีนะค่ะ ที่กวางลืมบอก  "  ปล่าวเลย  กวางแค่ต้องการให้วีรวิทย์เจ็บก็แค่นั้นเอง

 

 

 

                       "  ชั้ลคงเข้าใจอะไรผิด  ชั้ลขอโทษ  ขอตัวก่อน  "  วีรวิทย์พูดจบก็เดินออกไปอย่างหัวเสีย  

 

 

 

 

                       "  ขอให้มีความสุขกันมากๆนะ ว่าที่คู่บ่าวสาว  " กวางพูดจบก็เดินตามวีรวิทย์ออกไป 

 

 

 

 

 

                       "  นี่มันอะไรกัน  ไอวีมันรักแก้วหรอ  "  โทโมะพูด  แก้วส่ายหน้าไปมา 

 

 

 

 

                       "  แล้วทำไมมันถึงยอมใช้หนี้ให้หละ  "  โทโมะหึง  

 

 

 

 

                                  จุ๊บบ   แก้วรั้งคอโทโมะมาจูบ  (  วิธีดับความหึง )

 

 

 

                       "  แก้วรักโทโมะแค่คนเดียว  ไม่มีคนอื่นเด็ดขาด  "  แก้วกระซิบพูด  โทโมะยิ้ม  ความหึงหายไปทันที

 

 

 

                       "  จ๋าของเค้า น่ารักที่สุด  "  โทโมะจะจูบตอบ แต่แก้วดึงใบผักกาดมากันไว้ 

 

 

 

                       "  หันผักต่อให้เสร็จ  "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                       "  โธ่วววว  "