เพียงเงา

 

 

 

 

                            ช่วงเย็นของวันเดียวกัน  แก้ว โทโมะ  ขับรถมาเที่ยวที่ถนนคนเดิน ผู้คนเดินกันพลุกผล่าน 2ข้างทางเต็มไปด้วยร้านขายของและของกิน มีอาหารแปลกใหม่ที่ทั้งคู่ไม่เคยทานมาก่อน  แก้วดูตื่นเต้นกับบรรยากาศที่นี้มาก เธอมองทอดยาวไปที่เหล่าประชากรที่เลือกซื้อของ เลือกซื้ออาหารอยู่  ในขณะที่โทโมะ ยังหมกมุ่นอยู่กับการจัดหาที่จอดรถ 

 

 

 

 

                "  เมื่อไหร่จะจอดรถถ "  แก้วบ่นๆ เพราะอดใจไม่ไหวแล้ว 

 

 

 

 

                "  เนี่ยจะจอดแล้วว ใจเย็นๆหน่อยสิค่ะ แม่คุณ " โทโมะพูดเหน็บ  แก้วหันมามองหน้า 

 

 

 

 

                         หลังจากวนหาที่จอดรถอยู่นาน ก็เจอที่จอดรถจนได้  ทันทีที่ดับเครื่องยนต์แก้วรีบกระโดดลงจากรถแล้วเดินจ้ำๆไปที่ถนนคนเดินอย่างเร็ว โดยไม่คิดจะรออีกคนที่มาด้วยกัน 

 

 

 

 

 

 

                      "  รอด้วยยย  "  โทโมะ รีบวิ่งตามแก้วไป จนเกือบทัน นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองมีกล้อง ถ่ายรูปอยู่ ก็คว้ากล้องมาถ่ายรูปแก้วที่เดินอยู่ข้างหน้า 

 

 

 

 

                      "  กินขนมจีนนะ  อยากกิน " แก้วเดินมาหยุดอยู่ที่ร้านขนมจีน ก่อนจะหันมามองอีกคนที่เอาแต่ถ่ายรูปตัวเองอยู่

 

 

 

 

                     "  ก็กินสิค่ะ " แล้วก็กดถ่ายรูปแก้วอีก 1 แชะ 

 

 

 

 

                     "  นี่  หยุดถ่ายรูปได้แล้ว  ไปกินก่อนน " แก้วเดินนำเข้าไปในร้าน พร้อมสั่งอาหาร    ทั้งคู่นั่งรออยู่ครู่หนึ่ง แม้ค้าก็ยกขนมจีนมาเสริฟ 

 

 

 

 

 

                    "  อร่อยยมากกกก  "  แก้วที่กินมูมมาม กินไปก็ชมไป ทั้งขนมจีน ทั้งผัก จุกเข้าไปในปาก โทโมะมองแก้วแล้วส่ายหน้าไปมา 

 

 

 

 

                   "  ช้าๆหน่อยย  ไม่มีใครแย่งเธอหรอกน๊าาา  "  แล้วเขาก็ยื่นกระดาษทิชชูให้กับเธอ  แก้วรับไว้ ก่อนจะวางมันลงข้างจาน เพราะไม่อยากถือไว้ในมือ  เกะกะ กินไม่ถนัด 

 

 

 

 

                  "  อร่อยยยมากกกก  "  เธอย้ำอีกครั้ง ก่อนจะหันมายิ้มกับโทโมะ  โทโมะมองแก้ว ก่อนจะยิ้มหวาน และหัวเราะออกมา

 

 

 

 

 

                 "  นี่ ! มันเลอะติดปากเต็มไปหมด  แล้วผักก็ติดที่ฟันด้วย  เอากระดาษทิชชูเช็ดปากซะ " โทโมะพูด  แก้วเบ้ปากใส่ เพราะอาย แล้วก็หมั่นไส้  เธอหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดปากตัวเองจนสะอาด 

 

 

 

 

                  "  สะอาดยัง  " แก้วถาม  โทโมะมอง มันสะอาดแล้วนะ แต่เขากลับส่ายหน้าไปมา 

 

 

 

 

                  "  แล้วมันยังเหลือตรงไหนอีกหละ  นี่ก็เช็ดรอบปากแล้วนะ " แก้วบ่นๆ 

 

 

 

 

                   "  ยื่นหน้ามาดิ มืดๆ มองไม่ค่อยถนัด " โทโมะพูด แก้วเงยมองรอบๆ ไฟก็สว่างอยู่นะ มันมืดตรงไหนวะ 

 

 

 

 

                     "  นี่นายตาเป็นต้อหรือไง  ไฟสว่างขนาดนี้ยังบอกว่ามืด " แก้วพูด โทโมะอึกอักไปไม่ถูก 

 

 

 

 

                    "  ก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆดิ เดี๋ยวเช็ดให้ จะได้เสร็จๆไปกินอย่างอื่นต่อ " เขาทำเป็นโทโมะ แต่ที่จริงคือ กลัวเสียฟอร์ม ก็แค่อยากจะเช็ดให้ ทำไมต้องขัดใจดั๊วะ 

 

 

 

 

 

                    "  อื้อๆ  "  แ้วก็ว่านอนสอนง่าย ยื่นหน้าไปใกล้ๆ แล้วหลับตาปี๋ ยอมให้เขาเช็ดให้  โทโมะมองหน้าหวานๆของแก้วที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะหยิบใช้นิ้วโป้งสัมผัสกับปากๆอย่างแผ่วเบา เขาลูบไล้ไปมา 2-3 ครั้ง ก็ดึงมือตัวเองกลับ 

 

 

 

 

                    "  สะอาดแล้ว " โทโมะถูก  แก้วตื่นตาขึ้นมา แก้มเธอแดง เหมือนจะเขิลโทโมะ แต่ก็เก็กทำหน้านิ่งๆเอาไว้ 

 

 

 

 

                      "  เมื่อกี้เช็ดปากกับอะไร " แก้วพูด โทโมะมองหน้าแบบงงๆ ก่อนจะชูนิ้วโป้งให้ดู 

 

 

 

 

                     "  โครตเค็มมม  ! "  แก้มกวนใส่ แล้วเดินหนีทันที 

 

 

 

 

                    "  เดี๋ยวเถอะ " โทโมะ มองแก้วที่เดินออกจากร้าน ก็รีบหยิบเงินมาจ่าย แล้วเดินตามไป 

 

 

 

 

      

                               ทั้งคู่ เดินดูของไปเรื่อยๆ  ซึ่งแก้วแวะทุกร้าน  โทโมะก็เดินตามถ่ายรูปแก้วแทบทุกช็อต โดยที่แก้วไม่ทันได้สังเกต  พอแก้วรู้สึกตัว เขาก็ทำเป็นเบี่ยงไปถ่ายอย่างอื่นแทน 

 

 

 

 

 

                      "  อยากกินผัดไท " แล้วเธอก็มาหยุดอยู่ที่ร้านผัดไท 

 

 

 

 

                      "  เมื่อกี้ยังไม่อิ่มอีกหรอ " โทโมะพูด 

 

 

 

 

                      "  ก็มันย่อยไปหมดแล้ว  ตอนนี้หิวมากเลย  " เพิ่งผ่านไป 1 ชั่วโมงนึงเองนะ 

 

 

 

 

                       " เอาๆ เข้าไปนั่ง " โทโมะ เดินนำเข้าไปนั่งในร้าน แก้วเดินตาม ทั้งคู่นั่งกินผัดไท  โดยที่โทโมะ ไม่ค่อยจะกินมากเท่าไหร่เพราะยังอิ่มอยู่  ส่วนแก้วซัดไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

                       "  ไมกินน้อยจัง " แก้วเงยมองจานโทโมะที่กินเหลือตั้งครึ่งจาน

 

 

 

 

 

                        "  ก็อิ่มแล้วว " เขาพูด พลางมองรูปในกล้อง ดูไปก็ยิ้มไป  แก้วมองอย่างสงสัย เพราะคิดว่าโทโมะน่าจะไปถ่ายรูปสาวเหนือผิวๆขาวๆแน่นอน

 

 

 

 

                         "  เสร็จแล้ว ไปกันเถอะ " แล้วเธอก็อิ่มอย่างอัตโนมัติ โทโมะพยักหน้า ก่อนจะลุกขึ้นเดินตามไป แต่ตายังมองรูป แก้วหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก รีบเดินไปตรงอื่น ไม่รอโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

                                      เธอเดินหนีมาจนคลาดกับโทโมะ  แก้วมองหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอโทโมะ  เธอเดินไปเรื่อยๆ 

 

 

 

 

                     "  แก้ววว !! " เสียงผู้ชายคนหนึ่งตะโกนเรียกแก้ว  แก้วหันไปมองอย่างสงสัย ก่อนจะยิ้มกว้างออกมา

 

 

 

 

                      "  พี่ธี  !!!! "  แก้วรีบวิ่งเข้าไปหาธี 

 

 

 

 

                      "  ผลุดมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงย่ะ  "  ชีเป็นตุ๊ดนะค่ะ อย่าคิดมาก 

 

 

 

 

                      " แก้วมาเที่ยว แล้วพี่ธีเป็นไงบ้าง  แก้วเพิ่งได้ข่าวจากหัวหน้าว่าพี่ธีย้ายมาทำงานที่นี้ ไม่คิดว่าจะได้เจอกัน  " แก้วพูด  ธีป็นเพื่อนที่ทำงานเก่าของแก้ว

 

 

 

 

                       " ก็โอนะ  คือแบบ  ผู้ชายหล่อเว่อ "  ธีเป็นคนแอ็บแมน กิริยาท่าทางมักจะไม่ค่อยออกเท่าไหร่  แต่ถ้าฟังจากคำพูด เธอไปไกลมากกแล้ว 

 

 

 

 

                      "  แหนะ  "   แก้วแซว

 

 

 

 

                       "  แล้วแก้วมากับใคร พักที่ไหน "  ธีพูด

 

 

 

 

                      "  มากับ กับ เพื่อน  พักอยู่ที่รีสอร์ท  ....  คิดถึงพี่ธีจังเลย  " 

 

 

 

 

                       "  ชั้ลก็คิดถึงแก  มากอดหน่อยย  "  ทั้งคู่กอดกันแน่น แต่มันผิดเวลาไปหน่อย  

 

 

 

                      "  ปล่อยย !!  ออกไป !! "   โทโมะ เดินเข้ามาแยก แก้วและธีออกจากกัน ธีมองโทโมะอย่างหวั่นกลัว เพราะตอนนี้เขาดูโกรธและโหโมธีมาก โทโมะจ้องมองธีราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ 

 

 

 

 

                       "  นายยย  ฟังก่อนนะ "  แก้วจะอธิบาย แต่โทโมะ ลากแก้วให้กลับ 

 

 

 

 

                       "  พี่ธี  เดี๋ยวแก้วโทรหานะ  แก้วกลับก่อนนะ " แก้วตะโกนบอก  ธีมองแก้วด้วยความเป็นห่วง ปน สงสัย วาโทโมะคือใคร และเป็นอะไรกับแก้ว ทำไมมีท่าทีเหมือนหึงแก้ว 

 

 

 

 

                        "  ยังจะอาลัยอาวรณ์มันอีกนะ " เขากระชากแก้วอย่างแรงให้เดินๆ จนข้อมือแก้วแดงไปหมด แก้วต้องกึ่งเดินกึง่วิ่งตามแรงลากของโทโมะ 

 

 

 

 

                       " ขึ้นรถ !! " โทโมะเปิดประตูรถ ก่อนจะผลักร่างเล็กให้เข้าไปนั่งอย่างแรง 

 

 

 

 

                      "  โอ้ยย " แผลที่หลังกระทบกับเบาะนั่ง  โทโมะไม่สนใจ 

 

 

 

 

 

                       "  อยู่ที่ไหน ก็ไม่เคยขาดผู้ชายได้เลยนะ " โทโมะที่ขับรถอยู่พูดหาเรื่องแก้ว ที่นั่งนิ่งไม่พูดด้วย

 

 

 

 

                      "  มันเป็นใคร  ทำไมไปกอดมันแบบนั้น " โทโมะพูด อารมณ์เขาร้อนราวกับไฟ แก้วยังนิ่ง ไม่ตอบคำถาม 

 

 

 

 

                                  เอี๊ยดดดดดดดดดด  เสียงเบรคยาวเป็นทาง  ศึกกำลังเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

                      "  ชั้ลถาม ไม่ได้ยินหรือไง  ! ฮะ !! " มือหนาขว้าข้อมือเล็กมาบีบไว้แน่น แก้วมองหน้าโทโมะอย่างเอาเรื่อง 

 

 

 

 

                     "  ชั้ลเจ็บ " แก้วพูดเสียงเบา โทโมะมองตาแก้วที่เริ่มแดงๆ ก็กลัวแก้วจะโกรธ จึงปล่อยมือ 

 

 

 

 

                    "  ชั้ลจะไม่ใจร้อน ชั้ลถามว่าผู้ชายเมื่อกี้เป็นใคร แล้วทำไมถึงไปยื่นกอดกันแบบนั้น "  เขาหายใจเข้าออกอยู่นาน เพื่อระงับอารมณ์โกรธ แล้วถามแก้วอีกครั้งด้วยอารมณ์ที่เย็นลง  แก้วมองท่าทีของโทโมะที่เปลี่ยนไป ก็หันมาคุยด้วย

 

 

 

 

                    "  เค้าชื่อธี เคยทำงานที่เดียวกับชั้ล เค้าย้ายมาทำงานที่นี่  แล้วเค้าก็เป็นตุ๊ด " แก้วพูด  โทโมะยิ้มบางๆ แต่ฝืนไว้ไม่ให้ยิ้มออกมามากๆ 

 

 

 

 

                    " ว่าแล้ว ทำไมมันดูแปลกๆ  " โทโมะพูด เพราะดูท่าทีธี เหมือนไม่ใช่ผู้ชาย แต่พอทั้งคู่กอดกัน เหตุผลมันก็หายไปหมด เหลอแต่อารมณ์หึงจนหูชา

 

 

 

 

                    " แล้วเธอเดินหนีชั้ลมาทำไม " โทโมะพูด เขาเดินหาแก้วตั้งนานกว่าจะเธอ พอเจอก็ดันเจอภาพบาดตาบาดใจอีก 

 

 

 

 

                    "  นายจะได้ถ่ายรูปสาวๆได้ถนัดไง นี่ชั้ลหลีกทางให้นายเลยนะ " แก้วพูด โทโมะอดยิ้ม ก่อนจะส่งกล้องให้กับแก้ว  แก้วหยิบมาดู ก็ถึงกับหน้าชา เพราะในกล้องมีแต่รูปตัวเอง 

 

 

 

 

                     "  เหมือนเธอจะหึงชั้ลเลยนะ " โทโมะรีบพูด เพราะอยากให้มันเป็นไปอย่างที่เขาคิด

 

 

 

 

                    "  เหมือนนายจะหึงชั้ลเลยนะ " แก้วรีบส่งกล้องคืน แล้วรีบถามกลับ เพราะไม่อย่างให้โทโมะถามถึงคำตอบ

 

 

 

 

                    "  ก็หึงนะสิ " กล้าพูดเลยหรอวะ 

 

 

 

 

                    "  O_O  @#$%^&*((*&^  "  มันพูดไม่ออกบอกใครไม่ได้  แล้วมึนกับคำพูดของโทโมะ 

 

 

 

 

                    "  หึงจริงๆนะ ไม่อยากให้ไปยุ่งกับใครเลยแหละ " เขาเห็นแก้วยิ่งไปก็รุงใหญ่ ยื่นหน้ามากระซิบข้างหูแก้ว  

 

 

 

 

 

 

                       ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ  ใจดวงน้อยๆ ทำไมมันเต้นแรงได้ขนาดนี้เนี่ย  

 

 

 

 

 

                "  กะกลับรีสอร์ทดีกว่านะ นี่มันก็ดึกแล้วนะ " แก้วรีบเบือนหน้าหนี โทโมะขำในคอ แล้วขับรถกลับรีสอร์ท

 

 

 

 

 

                               ภายในห้อง  โทโมะรีบเข้าไปอาบน้ำ  ไม่นานก็ออกมาในสภาพที่นุงผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียว  แล้วก็มายืนอยู่ตรงหน้าแก้ว  

 

 

 

 

                   "  ทาแป้งที่หลังให้หน่อยดิ " แล้วก็ยื่นแป้งมาให้  แก้วอึกอักแต่ก็ยอมรับมา

 

 

 

 

                   " แล้วทำไมไม่ทาเอง " หน้าแดงหมดแล้ววะ ลูกสาวของข้า 

 

 

 

                   "  ทาให้หน่อยสิ มันเอื้มไปไม่ถึง  " นี่ก็เซ้าซี่อยู่ได้  โทโมะนั่งลงข้างๆแก้ว แล้วหันหลังให้แก้วทาแป้ง  แก้วใจสั่น มือสั่นไปหมด  แก้วเทแป้งใส่แผนหลังกว้างของโทโมะ แล้วค่อยๆลูบไปทั่วๆ โดยเบื่อนหน้าหนีไปทางอื่น  

 

 

 

 

                            ตุบ  ตับ ตุบตับ ตุบตับ   โอ่ใจเอ่ยแล้วจะทำฉันใด แล้วจะห้ามได้อย่างไหร่  โอ่วเย่  

 

 

 

 

                      "  เสร็จแล้ว ไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว " แก้วรีบผลักโทโมะให้ออกไปห่างๆ ก่อนที่ตัวเองจะหันหน้าไปอีกทาง  แผ่นหลังขาวๆเนียนๆ กว้างๆของเขา ก็ทำให้หัวใจที่เคยเย็นชา มันเต้นแรงได้เหมือนกันนะ แล้วยิ่งเธอเริ่มหวั่นไหวกับเขาอยู่ด้วยเนี่ย  

 

 

 

 

                       "  ไปอาบน้ำก่อนนะ " แก้วรีบเดินหนีเข้าไปในห้องน้ำ  โทโมะมองท่าทีของแก้ว ก่อนจะเดินไปใส่เสื้อผ้าแล้วมานอนบนเตียง 

 

 

 

 

 

                       "  อ่อยขนาดนี้แล้ว  ยังไม่สนใจอีกหรอวะ " ที่แท้ก็เปนแผนดีๆนี้เอง  โธ่ววว พ่อคุณ  คิดได้ยังไงเนี่ย    

 

 

 

 

                         ไม่นานแก้วก็อาบน้ำเสร็จ  ออกมาในชุดแปลกๆ ที่โทโมะจัดมาให้ 

 

 

 

 

 

                      "  นี่นายเอาชุดอะไรมาให้ชั้ลเนี่ย "  ชุดเสื้อเชิ้ต ตัวบางที่เห็นชั้นในไรๆ สั้นๆ เผยให้เห็นขาอ่อนขาวๆของแก้ว 

 

 

 

 

                     "  โอ่วววว  ^^ " แล้วเขาก็ถึงกับอึ้ง กับสิ่งที่เห็น แก้วในชุดนี้ มันปลุกจิตวิญญาณความเป็นชายในตัวของเขาได้ดีจริงๆ 

 

 

 

 

                     "  ไม่มีชุดอื่นเลยหรอวะ มีแต่ชุดแบบนี้   " แก้วหนาวๆกับสายตาหื่นๆของโทโมะ เธอไปรื่อเสื้อผ้าตัวเองออก กไม่มี จะมีได้ยังไง ก็แล้วใครเป็นคนจัดกระเป๋าหละ

 

 

 

 

                     "  เห้ยย จะซีเรียสอะไร  เธอไม่ได้อึ๋ม ตูดก็ไม่ได้ใหญ่  ชั้ลไม่รู้สึกอะไรหรอกน๊าา "  โทโมะพูด แต่สายตาไม่ไดบอกแบบนั้นเลยนะ 

 

 

 

 

                    " จิ๊  " แล้วเริ่มไม่พอใจ ไปหยิบอุปกรณ์ทำแผล จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ 

 

 

 

 

                    "  จะไปไหนน  มา   เดี๋ยวทำให้  " โทโมะดึงมือแก้วมานั่งที่เตียง แต่กดบ่าให้แก้วนั่งลง จนแก้วจำต้องนั่งลง 

 

 

 

 

                    "  ชั้ลทำเอง  " แก้วดึงยามา  แต่โทโมะดึงกลับได้ทัน 

 

 

 

 

                    "  ก็หมอบอกให้ชั้ลเป็นคนทำ  แล้วอีกอย่างแผลมันก็อยู่ข้างหลัง เธอจะทำเองได้ยังไง  เห้ออ " เขาทำเป็นเซ็งกับการเรื่องเยอะของเธอ แล้วมันก็เขาแผนเขาจนได้  แก้วยอมให้เขาทำ 

 

 

 

 

                   "  ปลดกระดุมสิ " ก็ท่าไม่ปลด มันก็ทำแผลไม่ได้   แล้วแก้วก็ยอมปลดออกให้ 1 เม็ดมด 

 

 

 

 

                   "  อีกเม็ดนึงงง " แก้วหันไปมองค้อนๆ แต่ก็ยอมปลด  (  คือ นึงออกมั้ย เสื้อเชิ๊ตผู้ชายมันตัวใหญ่ กระดุมเม็ดที่คอ เรามันไม่ติดกันอยู่แล้ว แล้วคือ มาติดเม็ดที่ 2 เป็นต้นไป คิดดูนะ พอปลดกระดุมไป 2 เม็ด แล้วปลดเสื้อออกให้ลงมาที่ต้นแขนขวา เพราะแผล มันอยู่ที่สะบักด้านขวาไง  แล้วแบบ  เห็นชั้นในเลยนะเว้ยย  )

 

 

                    

                            โทโมะ มือ สั่น แต่พยามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ทายาให้แก้วอย่างเบามือ แบบสั่นๆ ตากมองแผลบ้าง สลับกับมองหน้าอกบ้าง แก้วก็พยามใช้มือซ้ายดึงเสื้อที่กองอยู่ที่ต้นแขน มาปิดอกไว้ แต่มันก็ยังเห็นอยู่ดี

 

 

 

 

                        "  แก้วว  " เสยงสั่นๆ หอบๆ ของคนอยู่ด้านหลังกระซิบเบาๆที่ข้างหู 

 

 

 

 

                        "  อะไร  " แก้วหันไปก็ชนกับจมูกโด่งเขาพอดี รีบหันหน้าหนี

 

 

 

 

                       "  แก้ววว  "  เขาเรียกอีกครั้ง แล้วยิ่งใกล้กว่าเดิม จนจมูกชนกับต้นคอของแก้ว

 

 

 

 

                       "  นายจะทำอะไร " แก้วตัวสั่น เพราะโทโมะเริ่มรุกหนัก ซุกไซร้ต้นคอแก้วอย่างห้ามใจไม่ไหว

 

 

 

 

                      "   ทำแผลให้ไง  "  โทโมะพูดเสียงหอบ เขาพลิกร่างหญิงสาวให้หันหน้ามาหาเขา ก่อนจะบรรจงจูบอย่างดูดดื่ม  แก้วผลักเขาออก 

 

 

 

 

                       "  อย่าให้ชั้ลหยุดเลยนะ ชั้ลคงจะบ้าตายแน่ๆ " สายตาเขาดูอ้อนวอนเธอเป็นอย่างมาก และเธอเองก็สัมผัสได้ถึงความต้องการของเขา

 

 

 

 

                      "  ล็อคประตูแล้วยัง  " คำตอบของเธอมันทำให้เขายิ้มได้  โทโมะรีบพยักหน้า และจะกลับเข้าหาซอกคอขาวๆอีกครั้ง แต่แก้ว ขวางเอาไว้ 

 

 

 

 

 

                       " เก็บยาก่อน  " โทโมะรีบเก็บยาใส่ถุง แล้ววางไว้ที่พื้น 

 

 

 

 

                       " ไม่มีอะไรแล้วนะ " โทโมะพูด แก้วยิ้ม ก่อนจะยักคิ้วเป็นคำตอบ

 

 

 

 

                       "  มา ! " เขาโผล่เข้าหาแก้วอย่างเร็ว ก่อนจะซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างกระหาย  รอยแดงเริ่มปากฎขึ้นที่ลำคอขาว  มือเล็กจิกแผ่นหลังกว้างระบายความเสียวซ่านที่เขาปนเปรอให้ 

 

 

  กระดุมถูกปลดออกจนหมด ไม่นานเสื้อบางก็ปลิวลงไปกองอยู่กับพื้น ก่อนที่เขาจะจัดการกับเสื้อของตัวเอง  บราที่ขาวพูดปลดออก เขามองมันสลับกับมองหน้าหญิงสาวที่เบือนหน้าหนีด้วยความเขิลอาย ก่อนจะลงลิ้นหยอกเย้ากับมันอย่างสนุก 

 

 

 

 

                  "  อื้อออออ   " เสียงหวานเริ่มครางออกมาอย่างสุขสม  มันเป็นเสียงที่สร้างความพอใจให้กับเขาเป็นอย่างมาก มือหนาบีบเค้นเต้าคู่สวย ปากและลิ้นยังคงหยอกเย้าก็กับเต้าคู่นั้นอยู่นาน ก็เริ่มเลื่อนต่ำลงมาที่ หน้าท้องแบนราบ โทโมะไล่ลิ้นลงมาเรื่อยๆ จนถึงจุดสวาท เขาปลด ผ้าชิ้นสุดท้ายที่มันเหลืออยู่บนตัวของเธอออกอย่าช้าๆ และมองสวนสงวนของเธอก่อนจะยิ้มออกมา 

 

 

 

 

                   "  สวยเนอะ " เขามองมันแล้วหันไปพูดกับเธอ  แก้วเขิลจนทำหน้าไม่ถูก 

 

 

 

 

                   "  โทโมะ " เธอมองค้อนเขาเพราะอายจัด โทโมะขำในลำคอ  ก็เริ่มจัดการกับมัน เขาจูบมัน ก่อนจะลงลิ้นตวัดไปมาเล่นกับมันอย่างสนุก 

 

 

 

 

                    "  อื้อออ  " หญิงสาวทั้งเสียซ่าน ทั้งรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก มือเล็กจิกผ้าปูเตียงจนยับเยิน  ชายหนุ่มสอดนิ้วของเขาเข้าไปสำรวจสวนสงวนของเธอ และเล่นกับมันจนพาเธอไปถึงที่หมาย

 

 

 

 

 

                     "  ถึงตาชั้ลแล้ว สาวน้อย "  เขาถอดกางเกงของตัวเองออก ก่อนจะนอนลงข้างๆเธอ  แก้วมองหน้าโทโมะ อย่างไร้เดียงสา ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ 

 

 

 

 

                      "  จูบชั้ลหน่อย " โทโมะพูด ก่อนจะช้อนร่างเล็กให้ขึ้นมาค่อนร่างของตนไว้  แก้วทำตามอย่างว่าง่าย  ทั้งคู่แลกลิ้นกันไปมาชนิดที่่ว่าไม่มีใครยอมใคร 

 

 

 

 

                       " ไซร้คอสิค่ะ " เสียงหวานๆที่มันออกมาจากปากของเขา มันเหมือนมนสะกดที่ทำให้เธอทำตามอย่างว่าง่าย แก้วเริ่มไซร้ซอกคอโทโมะอย่างตั้งใจ แม้มันจะดูติดๆขัดๆไม่ชำนาญอย่างเขา แต่เธอก็มอบความสุขให้เขาอย่างมหาสาร โทโมะกดไล่เล็กเบาๆให้เธอลงต่ำลง แก้วเคลื่อนตัวตามแรงดันของเขา  เธอเม้มอกแกร่งของเขาและใช้ลิ้นกันมันอย่างที่เขาเคยทำกับเธอเหมือนเมื่อครู่  ไม่นาน ร่างเล็ก ก็ถูกดันให้เคลื่อนตัวลงตัวจนถึง จุดแกร่งของเขา แก้วเงยมองหน้าโทโมะอีกครั้ง เธอไม่เคย เขายิ้มหวานและพยักหน้าให้เธอทำให้ แล้วมันก็หมือนเป็นมนสะกดเธออีกครั้ง  แก้วจัดการกับจุดแกร่งของเขา 

 

 

 

 

                  "  อื้ออออออ " แม้เธอจะไม่ได้ชินาญเหมือนหญิงคนอื่น แต่เป็นเพราะเธอ เขาถึงได้รู้สึกดีกว่าคนอื่นๆ 

 

 

 

 

                  "  พอแล้วว " โทโมะรีบลุกขึ้น เพราะเขาใกล้จะถึงที่หมาย   ซึ่งมันจะเป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด เสียเชิงชายหมด  โทโมะคว้าร่างเล็กมาจูบอีกครั้ง ก่อนจะดันเธอให้นอนลงกับเตียง แล้วเขาก็ขึ้นคร่อม ปลุกอารมณ์เธอีกครั้ง  ก่อนจะแยกขาเรียวออกจากกัน และใช้ส่วนแกร่งของเขา เข้าไปในส่วนสงวนของเธอ  สะโพกของเขาขยับเข้าชิดและขยับออกมาอย่างเป็นจังหวะ และเริ่มขยับเร็วขึ้น เมื่อได้ยินเสียงปรารถนาของเธอ

 

 

 

 

 

                  "  อื้อออ  อ่าาาาาา   อื้ออออ  อ่าาาาาาา   "  ไม่นานเธอก็ไปถึงที่หมาย ก่อนะที่เขาจะตามไปติดๆ 

 

 

 

 

 

                 "  มีความสุขจัง  " โทโมะกระซิบข้างหูแก้วที่นอนหอบอยู่ 

 

 

 

 

                  "  จ๋า มีความสุขมั้ยค่ะ  " เขาถามย้ำอีกครั้ง แต่เปลี่ยนสรรพนามที่แก้วไม่เคยได้ยินมาก่อน

 

 

 

 

                   " จ๋า คือใคร " แก้วมองค้อนๆ

 

 

 

                   "  ก็แก้วไง   "  โทโมะพูด  แก้วไม่เข้าใจ

 

 

 

 

                 "  แม่จะเรียกคนที่รักว่า จ๋า  แล้วชั้ล ก็เรียกคนที่รัก ว่า จ๋าา  เหมือนกัน " โทโมะพูดก่นจะจูบหน้าผากแก้ว  แก้วดูอึ้งไป 

 

 

 

                 "  รักหรอ  " แก้วย้ำอีกครั้ง 

 

 

 

 

                   " ชั้ลรักเธอ แก้ว " โทโมะพูดอย่างจริงจัง แก้วอึ้งไป น้ำตาคลอเบ้า

 

 

 

 

                   "  ไม่อยากจะเชื่อเลย " แก้วพูด 

 

 

 

                   "  เชื่อเถอะ ชั้ลรักเธอจริงๆ " โทโมะย้ำอีกครั้ง และมันดูหนักแน่นกว่าเดิม 

 

 

 

 

                   "  เพราะว่าชั้ลยอมนายหรือปลาว นายถึงพูดคำนั้นออกมา " แก้วยังไม่เชื่อ 

 

 

 

 

                   "  ชั้ลรักของชั้ลตั้งนานแล้ว  ถึงเธอไม่ยอมชั้ลก็รักเธออยู่ดี " โทโมะพูด 

 

 

 

 

                   " ครบหนึ่งเดือน ชั้ลก็ต้องไปอยู่ดี นายไม่ต้องแกล้งทำเป็นรักชั้ลหรอกนะ " แก้วพูด แม้จะรู้สึกดีไม่น้อยที่ได้ยินคำนั้น แต่เธอก็ยังไม่เชื่อ เพราะขนาดพ่อยังไม่รักเธอเลย แล้วใครเค้าจะมารักเธอจริงๆ 

 

 

 

                   "  แล้วคิดว่าชั้ลจะปล่อยเธอไปหรอ "  โทโมะพูด เขาน้อยใจแก้ว ทุกครั้ง ที่เธอพูดว่าจะจากเขาไป 

 

 

 

                 " เดี๋ยวนายก็จะเจอพี่กวาง  " แก้วพูด

 

 

 

 

                  "  ฟังนะ  ตั้งแต่ชั้ลมีเธอ ชั้ลก็ไม่ต้องการใครอีกเลย ชั้ลต้องการแค่เธอ เธอคนเดียว "  โทโมะพูด แก้วอึ้ง 

 

 

 

 

                  "  ชั้ลจะยกหนี้ให้พ่อของเธอ แลกกับหัวใจและร่างกายของเธอ เธอต้องอยู่กับชั้ล ห้ามทิ้งชั้ลไปไหน  ได้มั้ยย " โทโมะพูด แก้วอึ้ง

 

 

             

                   " เธอรักชั้ลมั้ยแก้ว  หรือเธอไม่รักชั้ล  " เขาเริ่มสับสนกับท่าทางของเธอ 

 

 

 

                   "  ชั้ลแค่ไม่แน่ใจว่านายจะรักชั้ลจริงๆรึปล่าว  " แก้วพูด น้ำตาเธอไหลออกมา 

 

 

 

 

                   " ชั้ล รัก เธอ ชั้ลจะดูแลเธอตลอดไป "  โทโมะพูด 

 

 

 

                  " นายแน่ใจแล้วหรอ " แก้วยังลังเล

 

 

 

 

                  " เวลาต่อจากนี้ไป ชั้ลจะทำให้เธอเชื่อในสิ่งที่ชั้ลพูด "   แก้วนิ่งไป 

 

 

 

 

                 "  เธอรักชั้ลรึปล่าว  " เขาเริ่มไม่แน่ใจกับหัวใจของเธอ 

 

 

 

 

                  "  ทำให้ขนาดนี้แล้ว ยังไม่รู้อีกหรอว่ารักไม่รัก " แก้วอมยิ้ม ไม่กล้าสบตาโทโมะ โทโมะยิ้มกว้าง กอดแก้วไว้แน่น 

 

 

 

                  " จ๋าาา  บอกหน่อยสิ ว่ารักเค้ารึปล่าววว  " อ้อนยกใหญ่เลยน๊าา

 

 

 

 

                  " นายยย ชั้ลหายใจไม่ออก " แก้วตีแขนโทโมะ 

 

 

 

 

                   "  บอกรักก่อนสิค่ะ แล้วจะปล่อย  " อ้อน

 

 

 

                  "  ชั้ลรักนายย " แก้วพูด 

 

 

 

                  " หอมแก้วเค้าหน่อยสิคะ " โด่วว พูดคะทุกคำเลยวะ แก้วหอมแก้วโทโมะ  ทั้งเขิล ทั้งอาย 

 

 

 

                 "  ต่อไปเรียกเค้าว่าจ๋า ด้วยนะค่ะ "  โทโมะพูด 

 

 

 

 

                "  อื้อออ  "

 

 

 

           

 

 

                           ** เรื่องยังไม่จบนะค่ะ  ยังอยู่ด้วยกันอีกนานนนน เลยหละ ^^  เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะค่ะ   ตอนนี้อาจจะติดเรทไปหน่อย แต่ก็ไม่บ่อยนะค่ะ