ฉันหรือเขา.....ใครกันแน่?

"ฟางวันนี้ไปฉลองด้วยกันมั้ย พอดีโทโมะเลี้ยงอ่ะ"แก้วเพื่อนสาวคนสนิทถามขึ้น
 
 
"เฮ้ยๆๆๆ!! แก้วโมะบอกตอนไหนอ่ะ"โทโมะแฟนหนุ่มของแก้วโวยใส่แก้ว แต่ถึงจะโวยยังไงสุดท้ายก็ต้องย่อมแก้วอยู่ดีนั้นล่ะ เฮ้อ~~ฉันล่ะอิจฉายัยแก้วจริงๆเลยที่ได้หนุ่มหล่อนิสัยดีและยังรักยัยแก้วมากด้วย ส่วนฉันน่ะหรอมีแฟนก็เหมือนไม่มีเพราะป็อปเขาน่ะชอบลืมวันสำคัญๆของเราสองคนและแถมยังผิดสัญญากับฉันบ่อยๆอีก
 
 
"เออขอโทษน่ะแก้ว แต่วันนี้ฟางมีนัดแล้วอ่ะ"ฉันตอบยัยแก้วไปก็เพราะวันนี้ป็อปเขาบอกว่าจะมารับฉันไปทานข้าวด้วยกัน
 
 
"อ่อที่รักของแกสิน่ะ อืมงั้นไม่เป็นไรวันหลังก็ได้งั้นฉันกับโทโมะกลับบ้านก่อนน่ะแก บาย~~"พอยัยแก้วพูดจบก็ควงโทโมะกลับบ้านด้วยกันไป ส่วนฉันก็ต้องลงไปรอป็อปเขาที่หน้าบริษัท
 
 
ฉันลงมารอป็อปนานมากแต่ก็ไม่เห็นมาสักทีฉันเลยตัดสินใจโทรหาเขาแต่เขาก้ไม่รับเขาอาจจะกำลังประชุมอยู่ก็ได้ พอหลังจาก10นาทีฉันจึงลองโทรไปอีกครั้ง
 
 
"ฮันโหลป็อปอยู่ไหนแล้ว ฟางอยู่หน้าบริษัทรอน่ะ"พอเขารับสายฉันจึงถามเขาทันที
 
 
"เออฟาง ฟางรอป็อปแปบนึงน่ะพอดีป็อปใกล้ถึงแล้วล่ะ"ฉันรู้สึกว่าน้ำเสียงของเขาดูเหมือนกำลังรีบร้อนอะไรสักอย่าง นี้เขาคงไม่ได้ลืมที่นัดไว้กับฉันหรอกน่ะ แต่ทำไมเขากลับทำตัวเหมือนว่าลืมไปล่ะ
 
 
"ป็อป ฟางถามจริงๆว่าป็อบไม่ได้ลืมที่นัดไว้กับฟางใช่มั้ย"เมื่อฉันรู้สึกว่าเขาต้องลืมนัดฉันแน่ ฉันจึงถามเขาไป
 
 
"ฟาง คือป็อป......อืออออป็อป......ขอโทษ ป็อปไม่ได้ตั้งใจจะลืมน่ะพอดีป็อปพึ้งคุยกับลูกค้าเสร็จน่ะ"ฉันรู้ว่าเขาพยายามที่จะแก้ตัวอีกแล้ว แต่นี้มันหลายครั้งแล้วน่ะที่เขาลืมนัดกับฉันน่ะ
 
 
"พอเถอะป็อป ฟางไม่อยากได้ยินคำแก้ตัวของป็อปอีกแล้ว ป็อปไม่ต้องมาแล้วน่ะฟางกำลังจะกลับบ้าน"ฉันพูดไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลมาไม่มีท่าทีว่ามันจะหยุดไหลสักที ฉันตัดสายเขาแล้วเดินไปโปกแท็กซี่กลับบ้านทันที เขาพยายามโทรหาฉันแต่ฉันก็ไม่รับ ตอนนี้ใบหน้าฉันเต็มไปด้วยคราบน้ำตาที่ไหลมาไม่หยุด ฉันเอาแต่ร้องไห้จนถึงบ้าน
 
 
"อ่าวพี่ฟางกลับมาแล้วหรอ เป็นไงบ้างไปทานข้าวกับพี่ป็อปเป็นไง อ่าวพี่ฟางเป็นไรอ่ะทำไมร้องไห้กลับมาอ่ะ"เฟย์น้องสาวฉันถามเมื่อเห็นฉันเดินเข้าบ้านมา
 
 
"ไม่มีอะไรหรอเฟย์ เออพี่ขึ้นห้องก่อนน่ะบอกคุณพ่อกับคุรแม่ด้วยน่ะ"ฉันตอบเพียงเท่านี้แล้วก็ขึ้นห้องไป แต่ยัยเฟย์ก็พูดขึ้นอีก
 
 
"พี่ฟางมีอะไรบอกเฟย์ได้น่ะเฟย์อยู่ข้างพี่เสมอน่ะ เฟย์รักพี่ฟางน่ะ พี่ฟางไปนอนเถอะ"พอยัยเฟย์พูดจบน้ำตาฉันก็ไหลลงมากมายแล้วฉันก็วิ่งไปกอดยัยเฟย์ไว้แน่น ตอนนี้ฉันแค่อยากได้ที่พักพิง อยากระบายให้ใครสักคนฟัง ยัยเฟย์พาฉันขึ้นมานอนบนห้องแล้วฉันก้เอาแต่ร้องไห้จนหลับไปแล้วยัยเฟย์ถึงออกจากห้องฉันไป
 
 
 
___Faye___
 
 
พอพี่ฟางหลับแล้วฉันก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่าพี่ฟางกลับมาแล้วแล้วเหนื่อยมากจึงขอไปนอนก่อน แต่พอลงมาถึงชั้นล่างก็เห็นคุณพ่อกำลังคุยอยู่กับพี่ป็อปแฟนพี่ฟางนั้นล่ะ
 
 
"อ่าวยัยเฟย์ลงมาพอดีเลยยัยฟางกลับมายัง ถ้ากลับมาแล้วช่วยไปตามมาหาตาป็อปหน่อยสิ พอดีตาป้อปเขามาหายัยฟางน่ะ"คุณพ่อพูดขึ้น ฉันหันไปมองพี่ป็อปแวบนึงแล้วจึงตอบคุณพ่อไป
 
 
"พี่ฟางกลับมาแล้วค่ะ แต่หลับไปแล้วคงจะเหนื่อยมากน่ะค่ะ เฟย์ว่าพรุ่งนี้พี่ป็อปค่อยมาใหม่เถอะค่ะ"ฉันตอบคุณพ่อ แล้วหันไปบอกพี่ป็อปต่อไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้หรอกน่ะว่าทำไมพี่ฟางถึงร้องไห้กลับบ้านมา ก้เพราะพี่ป็อปนั้นล่ะนี้คงจะผิดสัญญากับพี่อีกแล้วสิน่ะ พี่ฟางน่ะไม่ชอบคนผิดสัญญาแต่ฉันก็ไม่รู้ว่าทั้งๆที่พี่ป็อปผิดสัญญากับพี่ฟางแต่พี่ฟางกลับให้อภัยเสมอ
 
 
"เฟย์พี่ขอคุยกับฟางแค่แปบเดียวน่ะ ขอร้องล่ะน่ะเฟย์"พี่ป็อปพยายามขอฉันแต่ยังไงฉันก็ไม่ยอมหรอฉันไม่อยากให้พี่ฟางร้องไห้เป็นครั้งที่สองหรอน่ะ
 
 
"เฟย์คงให้พี่พบพี่ฟางไม่ได้หรอค่ะ เพราะตอนนี้พี่ฟางหลับไปแล้วมีอะไรก็ค่อยคุยพรุ่งนี้เถอะค่ะ พี่ป็อปกลับบ้านไปเถอะค่ะ"ฉันรู้ว่าพี่ป็อปอยากจะพบกับพี่ฟางแต่ยังไงฉันก็ไม่ให้พบหรอ ฉันจจึงให้พี่ป็อปกลับบ้านไปก่อน และฉันหวังว่าพรุ่งนี้ถ้าพี่ฟางตื่นมาแล้วคงจะหายโกธรพี่ป็อปแล้วล่ะ 
 
 
 
 
================================================
 
 
เป็นไงบ้างค่ะกับตอนแรก ไม่หนุกใช่ม่ะ/เค้าก็ว่างั้นล่ะ
 
 
เฮ้อแต่เค้าจะพยายามแต่งให้ดีที่สุดล่ะกันน่ะเพื่อให้ทุกคนได้อ่าน
 
ถึงแม้ว่ามันจะไม่หนุกก็ตาม แต่แค่ทุกคนเข้ามาอ่านเราก็ดีใจแล้วล่ะ
 
ยังไงก็ติดตาม และเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยน่ะ
 
(เม้นกันด้วยน่ะ ถ้าเม้นเยอะเราก็จะมาต่อให้อีก)
 
เค้าขอแค่นี้ล่ะ ช่วยทำให้เค้าหน่อยน่ะ