มหาลัยวัยว้าวุ่น

                    ณ คอนโคน้ำขิงกับดีจัง
ภูผา:น้ำขิงโทรหาปราบภัยสิ
น้ำขิง:โทรทำไมอ่ะ
ภูผา:ฉันรู้สึกว่ามีคนตามพวกเรามาเธอโทรหาปราบภัยแล้วอย่าให้มันวางโทรศัพท์บอกให้มันเปิดลำโพงด้วยถ้าเกิดอะไรขึ้นรีบยืมรถเจ๊แก้วมาช่วยด่วน
น้ำขิง:โอเค ฮัลโหลปราบภัยนายอย่าวางโทรศัพท์ฉันนะเปิดลำโพงให้ทุกคนฟังด้วยฉันรู้สึกว่ามีคนตามฉันกับนายภูผามาน่ะถ้าเกิดอะไรขึ้นรีบเอารถเจ๊ลอยแก้วมาช่วยเลยนะ
ปราบภัย:ได้ๆ
ภูผา:ฉันว่าเรารีบออกไปจากที่นี้กันเถอะ
น้ำขิง:อืมฉันก็ว่างั้นแหละ
ปัง!!!!!!
มังกร:จะไปไหนกันเหรอเห้ย พวกแกสองคนไปจับไอนั่นไว้(สั่งลูกน้อง2คนให้ไปจับภูผา)
น้ำขิง:นายตามฉันมาได้ยังไงอ่ะมังกร
มังกร:ผมรู้อยู่แล้วว่าน้ำขิงกับทุกคนไปอยู่บ้านเจ๊ลอยแก้วผมเข้าไปไม่ได้ผมเลยรอให้น้ำขิงออกมาข้างนอกแล้วผมก็แอบตามมาไง(ผลักน้ำขิงลงไปนอนที่โซฟา)
ภูผา:นี่แกจะทำอะไรน้ำขิงมังกร
มังกร:อยากรู้ก็ดูสิ
น้ำขิง:อย่านะ อ้าย
ภูผา:(จะต่อยลุกน้องมังกรเพื่อเข้าไปช่วยน้ำขิง)เห้ย
ลูกน้องมังกร:เอาสิระหว่างมือเปล่ากับปืนสองกระบอกอันไหนเร็วกว่ากัน
Part_ปราบภัยและเพื่อนๆ
ปราบภัย:เห้ยพวกเราขึ้นรถเราต้องรีบไปช่วยสองคนนั้น
ทุกคน:ไปๆ
Part_ภูผาน้ำขิง
มังกร:รุมมันเลยเดี่ยวคนนี้ฉันจัดการเอง
ภูผา:โอ้ย(โดนรุมเรียบร้อย)
น้ำขิง:ปล่อยฉันนะมังกรปล่อย ช่วยด้วยใครอยู่ข้างนอกช่วยด้วย
มังกร:(ต่อยท้องน้ำขิง)เงียบๆ
ภูผา:ไอมังกรหยุดเดี่ยวนี้
มังกร:เว้ย รำคาญยิงทิ้งมันเลย
น้ำขิง:อย่านะมังกรฉันยอมแล้วนายจะทำอะไรฉันก็ได้แต่นายอย่าทำอะไรนายภูผาเลยนะนายภุผาไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเลย
มังกร:แล้วทำไมน้ำขิงถึงต้องยอมผมเพื่อให้ผมไม่ทำร้ายไอภูผาล่ะ
น้ำขิง:ฉันรักนายภูผาได้ยินไหมว่าฉันรักนายภูผา
ภูผา:อะไรนะ
มังกร:ก้ได้งั้นเธอก็ยอมเป็นของฉันได้แล้วสินะน้ำขิง
ปัง!!!!!!
ปราบภัย:หยุดทำร้ายเพื่อนของตัวเองได้แล้วมังกร
มังกร:แกมาได้ไง
ปราบภัย:ไม่ต้องรู้หรอก ไอคีตะ พอเพียง ปักเป้า คอนเน็ค จัดการไอสองคนนั้นดิเดี่ยวมังกรฉันจัดการเอง
ดีจัง:น้ำขิงภูผาไหวไหม
น้ำขิง:ไหวรีบออกไปจากที่นี่เถอะ
ทุกคน:โอเค