มหาลัยวัยว้าวุ่น

                    ณ คอนโคน้ำขิงกับดีจัง

ภูผา:น้ำขิงโทรหาปราบภัยสิ

น้ำขิง:โทรทำไมอ่ะ

ภูผา:ฉันรู้สึกว่ามีคนตามพวกเรามาเธอโทรหาปราบภัยแล้วอย่าให้มันวางโทรศัพท์บอกให้มันเปิดลำโพงด้วยถ้าเกิดอะไรขึ้นรีบยืมรถเจ๊แก้วมาช่วยด่วน

น้ำขิง:โอเค ฮัลโหลปราบภัยนายอย่าวางโทรศัพท์ฉันนะเปิดลำโพงให้ทุกคนฟังด้วยฉันรู้สึกว่ามีคนตามฉันกับนายภูผามาน่ะถ้าเกิดอะไรขึ้นรีบเอารถเจ๊ลอยแก้วมาช่วยเลยนะ

ปราบภัย:ได้ๆ

ภูผา:ฉันว่าเรารีบออกไปจากที่นี้กันเถอะ

น้ำขิง:อืมฉันก็ว่างั้นแหละ

ปัง!!!!!!

มังกร:จะไปไหนกันเหรอเห้ย พวกแกสองคนไปจับไอนั่นไว้(สั่งลูกน้อง2คนให้ไปจับภูผา)

น้ำขิง:นายตามฉันมาได้ยังไงอ่ะมังกร

มังกร:ผมรู้อยู่แล้วว่าน้ำขิงกับทุกคนไปอยู่บ้านเจ๊ลอยแก้วผมเข้าไปไม่ได้ผมเลยรอให้น้ำขิงออกมาข้างนอกแล้วผมก็แอบตามมาไง(ผลักน้ำขิงลงไปนอนที่โซฟา)

ภูผา:นี่แกจะทำอะไรน้ำขิงมังกร

มังกร:อยากรู้ก็ดูสิ

น้ำขิง:อย่านะ อ้าย

ภูผา:(จะต่อยลุกน้องมังกรเพื่อเข้าไปช่วยน้ำขิง)เห้ย

ลูกน้องมังกร:เอาสิระหว่างมือเปล่ากับปืนสองกระบอกอันไหนเร็วกว่ากัน

Part_ปราบภัยและเพื่อนๆ

ปราบภัย:เห้ยพวกเราขึ้นรถเราต้องรีบไปช่วยสองคนนั้น

ทุกคน:ไปๆ

Part_ภูผาน้ำขิง

มังกร:รุมมันเลยเดี่ยวคนนี้ฉันจัดการเอง

ภูผา:โอ้ย(โดนรุมเรียบร้อย)

น้ำขิง:ปล่อยฉันนะมังกรปล่อย ช่วยด้วยใครอยู่ข้างนอกช่วยด้วย

มังกร:(ต่อยท้องน้ำขิง)เงียบๆ

ภูผา:ไอมังกรหยุดเดี่ยวนี้

มังกร:เว้ย รำคาญยิงทิ้งมันเลย

น้ำขิง:อย่านะมังกรฉันยอมแล้วนายจะทำอะไรฉันก็ได้แต่นายอย่าทำอะไรนายภูผาเลยนะนายภุผาไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเลย

มังกร:แล้วทำไมน้ำขิงถึงต้องยอมผมเพื่อให้ผมไม่ทำร้ายไอภูผาล่ะ

น้ำขิง:ฉันรักนายภูผาได้ยินไหมว่าฉันรักนายภูผา

ภูผา:อะไรนะ

มังกร:ก้ได้งั้นเธอก็ยอมเป็นของฉันได้แล้วสินะน้ำขิง

ปัง!!!!!!

ปราบภัย:หยุดทำร้ายเพื่อนของตัวเองได้แล้วมังกร

มังกร:แกมาได้ไง

ปราบภัย:ไม่ต้องรู้หรอก ไอคีตะ พอเพียง ปักเป้า คอนเน็ค จัดการไอสองคนนั้นดิเดี่ยวมังกรฉันจัดการเอง

ดีจัง:น้ำขิงภูผาไหวไหม

น้ำขิง:ไหวรีบออกไปจากที่นี่เถอะ

ทุกคน:โอเค