มหาลัยวัยว้าวุ่น

                    ณ คอนโดน้ำขิง ตอน8โมงเช้า
น้ำขิง:เห้ย นายภูผานายจะมากอดฉันทำไมเนี่ย
ภูผา:โวยวายอะไรแต่เช้ายัยบ้อง
น้ำขิง:เมื่อคืนนายทำอะไรฉันแล้วนายมากอดฉันทำไมหรือเมื่อคืนนายข่มขืนฉันนายมันเลว 
ภูผา:อะไรของเธอยัยน้ำขัง เมื่อคืนฉันจะกลับคอนโดเธอบอกว่าให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอก่อนเพราะเธอกลัวเสียงฟ้าผ่าแล้วฉันก็อยู่ต่อจนเธอหลับ พอฉันจะกลับเธอก็ละเมอกรี๊ดลั่นห้องพอฉันเข้าไปดูเธอก็มากอดฉันไม่ให้ฉันกลับแล้วเมื่อคืนใครกันนะบ่นว่าหนาวจนตัวสั่นฉันเอาผ้าห่มมาห่มให้ก็ยังบ่นว่าหนาวๆฉันเห็นตัวเธอสั่นฉันก็เลยกอดเธอเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายเธอเฉยๆไม่มีอะไรเกินเลย
น้ำขิง:แล้วไปคราวหลังไม่ต้องมากอดฉันถึงฉันหนาวฉันก็ไม่ตายหรอก
ภูผา:เมื่อคืนน่าปล่อยให้หนาวตาย หรือไม่ก็หัวใจวายตายจริงๆเลย
น้ำขิง:ไอเลียงผา
ภูผา:ฉันกลับแล้ว
น้ำขิง:ไปเลยไป ชิ่วๆ
ภูผา:(แอบยิ้ม)