Fic EXO x You
เขียนโดย 
ladybutterfly19
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.08 น.
แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) ขอคืนดี
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ10.10 น.
วันนี้ฉันตื่นเช้ามากก มากกว่าปกติ มันนอนไม่หลับ มัวแต่คิดเรื่องนั้น.....
ติ๊ด ติ๊ด
อ่าวว ร้อย มิสคอลหรอ ฮึ!! นายคริส คิดว่าฉันโง่หรอย่ะ ทำเป็นง้อแล้วฉันไปงอน นายตอนไหนน
ไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย ชิ!!
"ฮานา ทำอะไรอยู่หรอ" อ้ะ ฮุนมา!! ตอนไหนเนี่ยมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง นึกว่าผี!!
"เปล๊า แค่ แค่ เดินเล่น"
"เดินบนระเบียงเนี่ยนะ"
"เอ๊อ เดินได้ล่ะกัน"
"สามารถเน้อะ"
"เออนี่ วันนี้จะไปไหนมั้ย"่
"ไม่อะ วันนี้ฉันมีงาน"
"อ๋อ" แล้วจะไปไหนดีล่ะเนี่ย ถ้ากลับบ้านไปต้องไปเจอนายคริสอีกแน่กลายเป็นคนไม่มีที่ไปซะล่ะ ไปคนเดียวก็ได้ หรอก ชิ!!
"อืม งั้นเจอกันตอนเย็นนะ"
"โอเค บายย"ฮุนพูดพร้อมยิ้มให้ฉันก็ยิ้มตอบ แบบนางงามแล้วโบกมืออย่างผู้ดีมีเงิน เย้ยย ใช่หรอนี่ไม่ได้มาแข่งนางงามนะยะ ถ้าฉันแข่งก็ชนะขาดรอยน่ะสิ ไม่เอาเดี่ยวเข้าหมันไส้เอา อิอิ
พอฉันจบบทสนทนากับฮุนเสร็จฉันก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวให้สวยแล้วขึ้นรถตรงไปที่ร้านพอกผิวที่ฉันไปเป็นประจำหรือเรียกง่ายๆร้านที่ฉันโปรดปราน
ติ๊ด ติ้ด
"อ้ะ นายคริส"โทรมาอีกละน่าเบื่อโทรมาบ่อยเหลือเกินนน ลองรับดู ดูสิว่าจะพูดยังไง
"ว่าไงนายคริส"
[เธอเป็นไงบ้าง]
"เรื่องของฉันย่ะ"
[นี่ ฉันพูดดีๆด้วยแล้วนะ]
"แล้ว?"
[ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนเดี๋ยวฉันจะรับเธอกลับไปกับฉัน]
"ใครขอ"
[นี่.....]
ติ้ด
นายคริสยังพูดไม่จบฉันก็รีบวางสายแบบไม่แคร์ทำไมฉันต้องแคร์ด้วยละ ในเมื่อเขาไม่มีความสำคัญ ต่อฉันเลยสักนิด
ติ้ด ติ้ด
เขายังโทรต่อมาเรื่อยๆไม่หยุดฉันละรำคาญ คงจะมีวิธีเดียว ปิดเครื่อง!!
ฉันไม่รอช้ารีบปิดเครื่องเลย หนวกหูฉันก็อยากจะมีชีวิตอิสระบ้างเหมือนกันนะ ไปเที่ยวต่อให้มันส์เลย
ห้าทุ่ม....
ตอนนี้ห้าทุ่มแล้วไม่ไหวอะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ผับ เมามากก เอ๊ะ หรือจะไม่เมาดีน้าาาาา(เริ่มเมาแล้วละมั้ง) เฮ้อ คนไม่มีที่ไปก็งี้แหละฉันเปิดเครื่องเพื่อที่จะโทรหาฮุนให้มารับ เอ๊ะ พอเปิดเครื่องมาก็ทำซะเครื่องพังเลย ถึงกับค้างนี่มัน เก้าสิบเก้ามิสคอล นายคริสนี่โทรได้โทรดีไม่เปลืองตังค์บ้างไง รำคาญ
ฉันรีบโทรหาฮุน
"ฮุนนนน มารับฉันนนน ทะ...ที"
[นี่เมาหรอ ทำไมเสียงเป็นอย่างนั้นล่ะ]
"เสียงฉันก็ปกติดีน้าาา ไม่ได้เมาเลย แต่เห็นทะเลด้วย มีนางเงือกกับปลาปักเป้าวิ่งไล่จับกันด้วย ว้ายๆๆๆ นายยๆ ดูนั่นสิปลาปักเป้าสะดุดก้อนหินล้มด้วยอะ 5555 "
[นี่ ใช่มั้ยปกติ]
"ช่ายยยยย"
[งั้นเดี๋ยวไปรับนะอย่างเพิ่งเป็นไรก่อนละกัน]
"จ้าาาาา จุ้บบบ"
ฉันเมามากกก หรือเปล่า ไม่ไหวแล้ว ปวดหัว อยากอ้วกก พาฉันไปห้องน้ำที
ฉันเดินโซเซไปมาจนไปถึงห้องน้ำ
"อ้วกกกก"ฉันเดินไปห้องน้ำแล้วอ้วกออกทันที ไม่ไหวแล้ววววว
ฉันรีบเดินออกจากห้องน้ำ ว้ายๆ ฉันเดินสะดุดขาตัวเองแถมมีดาวห้าดวงวนอ้อมหัวฉันด้วยอะ
แต่......
ฟุ่บ
"ฮานาา!!"
ฮุนพยายามพยุงร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของฉันขึ้นมา
"เธอเมามากแล้วนะไม่น่าปล่อย ให้เธอไปคนเดียวเลย เห้ออ"เค้าบ่นอะไรของเขาอยู่คนเดียว หนวกหูนะ
"ป่ะ กลับบ้าน"ฮุนลากตัวฉันไปจนถึงรถด้วยความรวดเร็ว
"เอ้า ขึ้นรถ"
ฉันเดินไปไม่มีหนทางไร้จุดหมายไม่มีแรง มันไม่ไหวแล้วว
"เดี๋ยว ฉันพยุงเธอเอง"ฮุนเหมือนรู้ใจ รู้ว่าฉันจะไม่ไหวแล้วสินะท่าทางฉันมันบ่งบอกขนาดนั้นเลยหราาาา
ฮุนพยุงฉันขึ้นรถ
บรื้นนน
ณ บ้าน
"ขอบใจ ฮุนมากนะ"ฉันยังพอพูดเป็นคำได้อยู่เพราะเริ่มดีขึ้นแล้วนิดหน่อยเดินได้บ้างแล้วด้วย
"ให้ฉันพยุงเธอขึ้นห้องมั้ย"
"ดี เอ้ยย ไม่ดี"ถ้าฮุนเห็นนายคริสเข้าล่ะ เดินไปเองก็ได้
"ไม่เป็นไรเกรงใจ"
"แน่ใจนะ"
"จ้า ขับรถดีๆนะ"
"บายย"
เห้อออ พอพูดเสร็จฮุนก็ขี่รถออกจากบ้านของฉันไปแล้ว ปวดหัวมากเลยย
ฉันเดินด้วยความยากลำบากก็จะมาถึงหน้าห้อง
แอ๊ดด
ฉันเปิดประตูออกไป
อ้าวว ทำไมมันมืดๆอะมองไม่เห็นอะไรเลย แล้วนายคริสละ
โอ้ยปวดๆหัวอยากนอนแล้วนะ ปวด หัว ฉันเดินไปเดินมาคลำหาที่เปิดไฟแต่เหมือนจะมีร่างหนาๆมาโอบกอด
"เธอจะให้อภัยฉันมั้ย"เสียงใครอะ โอ้ย ปวดหัว คนจะนอน
"ฉันไปโกรธ นายตอนไหนกันล่ะห๊ะ"
"เอ้านี่ แสดงว่าเธอให้อภัยฉันแล้วใช่มั้ย"
"เออ คนจะนอน"ฉันเริ่มปวดหัวมากขึ้นอีก โอ้ยปล่อยฉันสักทีTT
"โอเค ฝันดีนะ"
"เออ พูดอะไรนักหนาหวกหู คนจะนอนนน"
พูดเสร็จฉันก็เดินไปที่เตียงทั้งๆที่ไฟยังไม่ได้เปิดด้วยซ้ำ ก็บอกแล้วว่าปวดหัวววว
เช้าวันใหม่
"โอ้ย ปวดหัว"ฉันเริ่มสร่างเมาบ้างแล้ว แต่ปวดหัวเว่อร์ ปวดมากกก ด้วย
"ตื่นแล้วหรอ"
"นายคริส ยังมีหน้าจะมาที่นี่อีกหรอ"
"เอ้าทำไมล่ะ"
"อย่ามาสตอนะ"ฉันเริ่มปรี้ดดดดดด ไม่ไหวอะทั้งปวดหัวอีก นี่ยังจะมาต่อล้อต่อเถียงกับนายคริสอีกถือว่าปวดหัวขั้นรุนแรง
"ก็เธอให้อภัยฉันแล้วหนิ"
"ฮะ!! ตอนไหน อย่ามาโกหกฉันนะ คิดว่าฉันโง่หรอ"
"นี่จะต้องให้ฉันเอาที่อัดเสียงให้เธอฟังมั้ย"
"นายอัดไว้ด้วยหรอ"
"เออ สิ เพราะกลัวว่าเธอจะเป็นอย่างนี้ไงทำเป็นจำไม่ได้"
"ไหน ฟังสิฉันรีบลุกออกจากเตียงเดินไปหานายคริสเพื่อที่จะเอาที่อัดเสียงคืนมาเผื่อฉันจะพูดจริง
แต่นายคริสเหมือนจะไม่ยอม เอาหนีฉันเฉยเลยยย แถมตัวสูงกว่าฉันอีก เอาไม่ถึงอ่าา
"นี่เดี๋ยวเปิดให้ฟัง"
"เดี๋ยว"
นายคริสไม่ฟังอะไรทั้งนั้น.....เขารีบเปิดโดยไม่แคร์ฉันที่ทำหน้าเอ๋ออยู่อ้ายยย ไม่อยากจะฟังง
"เธอจะให้อภัยฉันมั้ย"
"ฉันไปโกรธ นายตอนไหนกันล่ะห๊ะ"
"เอ้านี่ แสดงว่าเธอให้อภัยฉันแล้วใช่มั้ย"
"เออ คนจะนอนน"
ติ้ด
นายคริสให้ฟังแค่นี้เขาก็เอาที่อัดเสียงเก็บใส่กระเป๋าทันทีมีแต่ฉันที่ยังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
แต่....อ้อออออ ฉันเมาหนิ พูดอะไรไปไม่คิดเลยนะฮานาาาาา
"แต่ ฉันเมานะ"
"ไหนล่ะ หลักฐาน"
"ต้องมีด้วย?"
"อือ อยู่ไหนล่ะ"
"ก็ตรงที่ ฉันไม่ยอมอภัยให้นายง่ายๆยังไงล่ะ"
"ยังไม่เป็นหลักฐานที่น่าเชื่อถือสักเท่าไหร่นะเพราะเธออาจจะหวั่นไหวหรือหลงเสน่ห์ฉันก็ได้"
"อย่ามโน"
"อ้ะ แสดงว่าเรื่องจริงดูสิแก้มแดงเลย"
"นายบ้า"พูดเสร็จฉันรีบหยิบหมอนแถวๆนั้นไปตีหัวนายคริสดูแต่ละคำที่พูดมาสิหยาบคายมากก!!
"เฮ้ย นี่ใจเย็นก่อน"นายคริสพยายามห้ามแต่คิดว่าฉันจะเชื่อหรอย่ะ เจอดีแน่นายหน้าเต่า
หนอยแน่ะ นายบ้าาาาาาาาาาาาาา!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
