love to fight แพ้ไม่เป็น

-

เขียนโดย RckLArt

วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.00 น.

  2 chapter
  4 วิจารณ์
  6,507 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2557 20.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) แกล้งกันเห็นๆ(persecute)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

ฟาง / ว๊าย!!!!!!!!!!!!

 

ฟาง / ใครมายิงปืนแถวนี้เนีย!

 

ป๊อปปี้ / ฉันคงไม่รอหาต้นกำเนิดเสียงกับเธอตรงนี้หรอกนะ  รีบหนีเร็ว!

 

นายป๊อปปี้พูดจบ ก็หันหลังวิ่ง  แต่ก็ต้องหยุดชะงัก หันกลับมากระชากแขนฉันให้วิ่งตามเค้าไป

 

ฟาง / เดี๋ยวก่อน นายจะพาฉันไปไหนฮะ

 

ป๊อปปี้ / ไปถึงเดี่ยวก็รู้เองแหละ อยากตายศพไม่สวยหรือไงฮะ วิ่งเร็ว!

 

ฉันวิ่งตามนายป๊อปปี้มาเลื่อยๆ โดยมีเสียงปืนไล่ตามหลังมาเป็นระยะ  ส่วนพวกนักเรียนคู่อริของนายป๊อปปี้ก็ไล่ตามมาประมาณ 4-5  คน  นายป๊อปปี้พากฉันวิ่งเข้ามาในซอย ซอยหนึ่งที่ฉันไม่คุ้นเคย  เราสองคนวิ่งห่างมากจากพวกที่ตามมาได้ไม่ใกล้ไม่ไกลสักเท่าไหร่  เราวิ่งมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง  นายป๊อปปี้ก็หยุดวิ่ง แล้วหันไปเปิดถังขยะใกล้ๆ

 

ฟาง / นาย! นี่ไม่ใช่เวลาที่นายจะมาหาอะไรกินในถังขยะนะ!

 

ป๊อปปี้ / ฉันไม่ได้จะหาอะไรในถังขยะกินเว้ย  ฉันจะให้เธอลงไปในถังขยะต่างหาก!

 

ฟาง / นายว่าอะไรนะ! นายจะให้ฉันลงไปในถังขยะถังนี้เนียนะ

 

ป๊อปปี้ / เข้าใจถูกแล้ว  รีบลงไปสิ! อยากโดนพวกนั้นยิงตายก่อนหรือไง

 

ฟาง / ไม่มีทาง!  ฉันไม่ลงไปในนั้นแน่!

 

เฮ้ย !  พวกมันไปทางไหนแล้ววะ

 

เสียงของพวกที่ไล่ตามมาดังขึ้น ฉันรีบหันไปมอง ก็พบว่าพวกนั้นอยู่ไม่ไกลกับที่ที่ฉันกับนายป๊อปปี้ยืนอยู่มากนัก เพียงแค่มีเส้าไฟฟ้าบังอยู่แค่บางส่วนเท่านั้น

 

ป๊อปปี้ / พวกนั้นมันมากันแล้ว ฉันว่าเธอรีบลงไปหลบในถังขยะเร็วๆเถอะ

 

ฟาง / แล้วนายหลบที่ไหนหละ

 

ป๊อปปี้ / ฉันเอาตัวรอดได้อยุ่แล้ว

 

ฟาง / อืม.......เฮ้อ~ ลงก็ลงวะ!

 

แล้วฉันก็ลงไปหลบในถังขยะ  ยังโชคดีหน่อยเพราะเป็นถังขยะแห้ง เพราะส่วนมาจะมีแค่ใบไม้แห้ง ฉันแอบมองพวกนั้นสักพัก  จนเห็นว่าพวกมันวิ่งออกไปแล้ว  ฉันรีบลุกขึ้นแล้วข้ามออกจากถังขยะใบที่หลบอยู่

 

ป๊อปปี้ / นึกว่าหลับคาถังขยะไปซะและ

 

ฟาง / นายป๊อปปี้  นายไปหลบที่ไหนมาเนีย

 

ป๊อปปี้ / หลังเสาไฟฟ้า ข้างๆถังขยะเธอนี่แหละ

 

ฟาง / เอ้า! แล้วทำไมนายไม่ให้ฉันไปหลบด้วยอะ

 

ป๊อปปี้ / กระโปรงเธอบานซะขนาดเนีย เดี๋ยวพวกนั้นก็สังเกตุเห็นพอดี

 

ฟาง / แล้วนายหละ  ตัวก็ใหญ่ไปแอบหลังเสาต้นเล็กแค่นั้น พวกมันไม่สังเกตุเห็นบ้างหรือไง

 

ป๊อปปี้ / ไม่หรอก พวกมันตาเซ่อจะตายไป

 

ฟาง / นี่! นายแกล้งฉันหรอ!

 

ป๊อปปี้ / แกล้งอะไร ไม่รู้เรื่อง  เข้าบ้านเหอะ

 

แล้วนายป๊อปปี้ก็เดินไปไขกุญแจที่ประตูหน้าบ้าน  แล้วเปิดประตูเดินเข้าไป

 

ฟาง / เดี๋ยวก่อน! นี่บ้านนายหรอ!

 

ป๊อปปี้ / อืม ใช่

 

ฟาง / แล้วทำไมนายไม่พาฉันไปหลบในบ้านฮะ!

 

ป๊อปปี้ / อุต๊ะ! ลืมคิดไปสนิทเลยอะ  โทษทีนะ ยัยฟู! 555

 

นายปอป พูดจบ ก็เดินหัวเราะอย่างมีความสุข เข้าบ้านไป

 

ฟาง / หนอยแน่!  นายกล้าดีมาก ที่มาแกล้งคนอย่างฉัน ฝากไว้ก่อนเหอะ!

 

แล้วฉันก็รีบเดินตามหมอนั้นเข้าไป อย่างเคืองๆ

.

.

.

.

.

.

.

.

ขนาดโดนไล่ยิง ก็ยังไม่พลาด

ที่จะแกล้งฟางเลยนะ=.=

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา