[2'Brother]รักวุ่นวายมัดใจนายบ้านไร่
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.59 น.
แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 23.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
32) รอชั้นก่อนนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ฟางถูกนำมานอนไว้ที่บ้านพักในไร่ของป๊อปปี้เพราะทุกคนช่วยกันบอกว่าไปไหนไกลไม่ได้ พ่อฟางก็ไม่อยากจะให้ฟางอยู่โรงพยาบาลเพราะกลัวป๊อปปี้จะเข้าใกล้แต่นี่ไม่ใช่ ยิ่งเอาฟางมาไว้ในไร่แบบนี้ป๊อปปี้ได้แต่มาง้อ ขอเข้าดูฟางแต่พ่อก็ใจเข็งไม่ให้เข้า
“ผมขอเข้าไปหาฟางได้มั้ยครับ”ป๊อปปี้พูดประโยคนี้เป็ฯครั้งที่ร้อยครั้งที่ล้านนับครั้งไม่ถ้วนเพราะตั้งแต่นำร่างของฟางมาไว้ที่นี่ป๊อปปี้ก็ได้แต่ตามมาขออ้อนวอนพ่อฟางฟาง
“แม่ว่ากลับไปก่อนเถอะลูก ตอนนี้พ่อเค้าอารมณ์ไม่ค่อยดี”แม่พูดปลอบ
“ผมอยากเธอฟางครับ”ป๊อปปี้ยังดื้อดึง
“คุณเข้ามาอย่าไปคุยกับมัน”พ่อตะโกนออกมา
“แม่ไปก่อนนะลูก ตอนนี้พ่อเค้าไม่อยากให้ใครเข้ามาใกล้ฟาง นะลูกแม่ขอโทษนะลูก”แม่พูดก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านพัก ป๊อปปี้ก็ได้แต่มองเข้าไปถายในบ้าน แล้วทำสายตาเศร้า
“รอชั้นนะ พรุ่งนี้ชั้นจะไปตามหาสมุนไพรนั่นมาให้เธอให้ได้ชั้นสัญญา”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยืนอยู่ตรงนั่นสักพัก
“ตาป๊อป แม่ว่ากลับก่อนเถอะลูก”แม่ป๊อปปี้เข้ามาพูดกับป๊อปปี้
“แม่ครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วอ้อนแม่
“อย่างน้อยก็ไปเตรียมตัวเข้าป่าพรุ่งนี้ไงลูก”แม่พูดแล้วแตะไหล่ป๊อปปี้
“ผมขออยู่ตรงนี้สักพักไม่ได้หรอครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองเข้าไปในบ้านพักของฟาง
“แม่เข้าใจนะลูก แต่ทำแบบนี้มันจะได้อะไรล่ะ ในเมื่อเค้าไม่ให้เข้า เราก็ต้องพิสูจน์สิว่าเรารักลูกสาวเค้าจริง”แม่ป๊อปปี้พูด ป๊อปปี้ชะงักทันที
“รักงั้นหรอ”ป๊อปปี้พูด
“ใช่สิ ไม่รักลูกจะทำแบบนี้หรอ”แม่พูด
“ใช่ ผมรักฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วมองไปในบ้าน
ฟิ้ววว
ลมผ่านหลังป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้หันไปมมองข้างหลังทันที
“เป็นอะไรหรอลูก”แม่ถาม
“อ๋อเปล่าครับ”ป๊อปปี้พูด ก่อนจะยิ้มให้แม่
“ไปเถอะลูกพักผ่อน”แม่พูดแล้วเดินไปพร้อมป๊อปปี้
“ป๊อป ไอ้หมี”
“ป๊อป”แก้วที่เดินออกมาจากบ้านก็แปลกใจเมื่อเห็นกลุ่มควันขวาๆ แต่ก็ไม่ค่อยแปลกใจเพราะคิดว่าเป็นควันจากฝุ่นที่ถูกลมพัดอยู่แล้วก่อนจะรีบวิ่งไปหาป๊อปปี้
“ทำไมถึงไม่ให้เค้าเข้ามาหาลูกเราล่ะพ่อ”แม่พูด
“จะให้เข้ามาทำไม”พ่อพูดอย่างไม่สบอารมณ์
“แม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นรักลูกเรา”แม่พูด
“แล้วยังไง”พ่อพูดไม่แคร์
“ทำไมไม่ให้โอกาส”แม่พูด
“ไม่จำเป็น”พ่อพูดอย่างใจแข็ง
“แม่จะบอกอะไรให้นะพ่อไม่ใช่แค่พ่อหนุ่มคนนั้นรักลูกเรา ลูกเราก็รักเค้าเหมือนกันไม่งั้นไม่ทำแบบนี้หรอก”แม่พูดให้พ่อคิด
“พ่อไม่สนอะไรทั้งนั้นตอนนี้ พ่อเป็นห่วงยัยฟาง”พ่อพูด
“พ่อเป็นห่วง แม่ก็ห่วง พ่อหนุ่มคนนั้นรวมถึงทุกๆคนก็เป็นห่วงไม่แพ้พ่อ โดยเฉพาะพ่อหนุ่มคนนั้น”แม่พูด
“แม่พูดแบบนี้ไม่เข้าข้างพ่อใช่มั้ย”พ่อพูด
“ไม่ใช่แม่ไม่เข้าข้าง แต่แม่อยากให้พ่อคิด”แม่พูดก่อนจะเดินหนีไป
“ป๊อปจะเข้าไปจริงๆหรอ”แก้วถามแล้วมองป๊อปปี้ที่เตียมอุปกรณ์เดินป่า
“จริงสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วเก็บของต่อ
“แล้วถ้าป๊อปออกมาไม่ได้ล่ะ”แม่พูดป๊อปปี้ชะงักทันที
“ทำไมป๊อปจะออกมาไม่ได้ ป๊อปเข้าไปได้ป๊อปต้องออกมาได้อยู่แล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนจะเก็บของต่อ
“เชื่อแก้วสิคิดดีๆ”แก้วพูด
“คิดดีแล้วแก้ว ทางนี้พ่อฟางบอกว่าช่วยได้แน่นอน”ป๊อปปี้พูด
“ช่วยได้อะ มันได้แน่ถ้าได้มันมาจริงๆ”แก้วพุด “ยังไงก็ต้องได้น่าเชื่อใจป๊อปสิ”ป๊อปปี้พูด
“ป่านั่นมันอันตรายมากเลยนะ”แก้วพูด
“ป๊อปเอาตัวรอดได้”ป๊อปปี้พูด
“ถ้างั้นพกนี่ไปด้วย”แก้วพูดแล้วยื่นตะกุดให้
”ขอบคุณนะ”ป๊อปปี้พูดล้วมัดเอวไว้
________________________________________________________________________________
มาอัพเเล้วคร้าบบบบบบ >< ป๊อปปี้จะเข้าป่าเเล้วน้าาาาา เป็นกำลังใจให้ป๊อปปี้หน่อยยย 555
พ่อฟางก็นะใจเเข็งใช่มั้ยล้าาา 55555 เดี๋ยวก็รู้ 555
ติดตามตอนต่อไปนะคร้าบบบบบ
เม้นเเยะๆ 5555 โหวตเยอะๆ 555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
