[2'Brother]รักวุ่นวายมัดใจนายบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตกดึก พระจันท์สำขาวสอดส่องแส่งภายใต้ความมืด ป๊อปปี้ยืนหน้าป่าพร้อมกับอุปกรณ์เดินป่าและพ่อกับแม่แก้ว และเขื่อนที่มาส่ง

 

 

 

 

 

 

“ระวังตัวด้วยนะลูก”แม่พูดแล้วกอดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ครับแม่”ป๊อปปี้กอดตอบ

 

 

 

 

 

 

“จำไว้นะ รีบไปรีบกลับนะเจ้าป๊อป”พ่อพูด

 

 

 

 

 

 

“ครับแน่นอนครับ ผมจะรีบกลับมา กลับมาแน่ๆ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“เยี่ยมมากไอ้ลูกชาย”พ่อพูดแล้วแตะไหร่

 

 

 

 

 

 

“รีบกลับมานะอย่าให้หนูรอนาน”เขื่อนพูดติดตลกแล้วกอดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“หนูตัวเท่าช้างเลยนะไอ้เขื่อน”ป๊อปปี้พูดขำๆ

 

 

 

 

 

 

“แหม ขำๆน่า รีบกลับมานะเว้ย ถ้ามึงไม่กลับมานะ กูจะงาบฟางไปจรองด้วย”เขื่อนพูดแล้วยักคิ้ว

 

 

 

 

 

 

ป๊าบ

 

 

 

 

 

 

“โอ้ยยย กูล้อเล่น”เขื่อนร้องเสียงหลงแล้วเกาหัวไปมา

 

 

 

 

 

 

“ส้มน้ำหน้ามึง เล่นไม่รู้เรื่อง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“พอๆ นี่อ่ะ”แก้วพูดแล้วยื่นบดสวดบางอย่างมาให้

 

 

 

 

 

 

“อะไร”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

“ป่าเนี้ยมันสามารถสวดของพวกนี้ออกมาได้”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“มันจะช่วยได้ใช่มั้ย”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

“ได้มากยิ่งกว่ามากอก แต่มันจะเลือกออกมาได้แค่อย่างเดียวเท่านั้นไม่ว่าอะไรก็จะออกมาได้ แต่ก็นะลองดูดีๆล่ะกัน”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นขอบใจนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

“ไปแล้วนะครับทุกคน คืนพรุ่งนี้มารอผมตรงนี้นะครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“จ้าแม่จะรอนะ”แม่พูดแล้วโบกมือ

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เดินเข้ามาทางในป่า ป๊อปปี้เดินเข้ามาเรื่องๆ จากป่าที่มืดมิดมีแสงสว่างมีแสงที่ส่องมาจากดวงจันทร์เท่านั้น แต่เมื่อป๊อปปี้เดินเข้าไปเรื่อยๆเหมือนทะลุมิติ ป๊อปปี้เดินเข้ามาก่อนจะตกใจเพราะอยู่ที่ที่มืดมิดก็สว่างขึ้นเหมือนตอนกลางวัน

 

 

 

 

 

 

“ป่านี้มันอะไรกัน”ป๊อปปี้ตกใจก่อจะมองไปรอบๆ มันยังคงเป็นป่าเหมือนเดิมเพียงแค่สว่างเหมือนตอนกลาวัน ป๊อปปี้เดินไปเรื่องๆ ตามที่แก้วเคยมากมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะรอดมั้ยเนี้ย”แก้วพูดแล้วมองไปที่ป่า

 

 

 

 

 

 

“รอดสิยังไงตาป๊อปก็ต้องรอดกลับมาแน่นอน”แม่พูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นแก้วว่าเรากลับกันเถอะค่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาดูอีกทีว่าจะเป็นยังไง”แก้วพูดก่อนจะเดินไปขึ้นรถตู้กับพ่อแม่ของป๊อปปี้และเขื่อน

 

 

 

 

 

 

“หวังว่าจะไม่เจอแกนะ”แก้วพูดเบาๆก่อนรถจะถูกขับออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อหนุ่มคนนั้นรักลุกเราจริงๆนะพ่อ”แม่พูด

 

 

 

 

 

 

“แม่จะไปอะไร มันก็แบบนี้ อยากเอาชนะ”พ่อพุด

 

 

 

 

 

 

“แม่รู้ว่าพ่อเองก็สงสาร”แม่พูด

 

 

 

 

 

 

“แม่จะมารู้ดีกว่าพ่อได้ยังไง”พ่อพูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วแม่เป็นใคร เป็นเมียพ่อมั้ย”แม่พูดแล้วเท้าสะเอว

 

 

 

 

 

 

“จ้ะๆ"พ่อพูดก่อนจะเดินเข้าไปหาฟาง

 

 

 

 

 

 

“สู้ๆนะพ่อหนุ่ม”แม่พูดก่อนจะสวดมนต์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่เดินไปเรื่องๆก็เจอกับอุหสรรคหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นทางเดินรื่นๆ กัยนหนามตามทาง

 

 

 

 

 

 

“เมื่อไหร่จะถึงสักที”ป๊อปปี้พูดแล้วยู่หน้า

 

 

 

 

 

 

“ไม่ว่าจะยังไงชั้นจทำเพื่อเธอ เหมือนที่เธอทำเพื่อชั้นนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบรูปฟางมาดู เป็นรูปฟางตอนเผลอที่เขาแอบถ่ายแล้วไปล้างมาเก็บไว้ในกระเป๋า

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้มองก่อนจะเก็บรูปฟางไว้แล้วเดินไปเรื่อยๆ ก็เจอกับลำธารน้ำไหลเชี่ยวและแรงมาก ป๊อปปี้มองไปข้างบนเพื่อจะม่ข้ามน้ำไปเพราะมันเชี่ยวมากๆ แต่ต้นไม้ก็ดูเหมือนจะช่วยอะไรไม่ได้ป๊อปปี้จึงมัดเชือกติดไว้กับต้นไม้ อย่างแน่นหนา ให้แน่ใจว่ากระแสน้ำจะไม่พัดเขาไปกับน้ำได้แน่นอน ป๊อปปี้ก่อนหย่อนตัวลงมาก้าวแรงก็ล้มพับลงไปเพราะน้ำนี้มากๆ ป๊อปปี้รีบลุกขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

“แฮ่กๆ”ป๊อปปี้หอบหายใจถี่เพราะไม่เคยเจอน้ำที่เชียวมากขนาดนี้ ป๊อปปี้รีบปล่อยเชือกที่เอวแล้วเดินถอยหลังไปอีกฝั่งที่ห่างกันไกลพอสมควร ป๊อปปี้เดินไปล้มบ้าง ของในกระเป๋าเปียกจนหมดแต่ดีที่ป๊อปปี้แย่งถ่านใส่ถุงกันน้ำไว้อย่างแน่นหนาเพราะแก้วเตือน ป๊อปปี้ค่อยๆไต่เรื่อยๆก็ถึงอีกฝั่นก่อนจะรีบแกะเชือกจากเอวออก

 

 

 

 

 

 

“เฮ้อ คอยช่วยชั้นหน่อยนะยัยเตี้ย”ป๊อปปี้มองไปบนฟ้าที่เริ่มจะมืด เพราะป่านี้จะมืดจะสว่างเร็วมาก ป๊อปปีลุกขึ้นแล้วพยายามเดินไปเรื่อยๆ ตามที่แก้วเคยบอกไว้ว่าถ้ามืดแล้วให้เดินตามดาวหนือไปแต่ต้องรีบเพราะมันจะสว่างเร็วมาก

 

 

 

 

 

 

“ ป่านี่ป่าอะไร”ป๊อปปี้บ่นเบาๆก่อนจะเดินไปเรื่องๆจนมืดแล้วมีดาวขึ้น ป๊อปปี้รีบมองขึ้นไปบนฟ้าหาดาวเหนือทันที

 

 

 

 

 

 

ก๊อบ เสียงใบไม้ที่ถูกอะไรผ่านดังขึ้นทำให้ป๊อปปี้หันไปมองทันที แต่ก็ว่างเปล่า ป๊อปปี้ไม่สนใจก่อนจะหันขึ้นไปมองดาว

 

 

 

 

 

 

แฉ่

 

 

 

 

 

 

 

 

งูเห่ากำลังแผ่แม่เบี้ยสงเสียงออกมาทำให้ป๊อปปี้รีบหันไปดูก่อนจะยืนหยุดนิ่งทันที

 

 

 

 

 

 

“มาได้ไงว่ะ”ป๊อปปี้พูดเบาๆก่อนจะเอามือไปล้วงกระเป๋าหยิบมืดสั้นมาได้ก่อนจะค่อยๆโยนไปทางอื่นให้งูเห่าสนใจและได้ผลมันเรื้อยไปที่อื่นป๊อปปี้จังอกแล้วถอนหายใจยาวๆ ก่อนจะไปหยิบมีดสั้นมา

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เดินไปเรื่อยๆมันก็มืดและอยู่ป๊อปปี้ก็รู้สึกง่วงขั้นมา ป๊อปปี้เดินไปหาต้นไม้ใหญ่แล้วกะจะพักสายตาสักพักแต่อยู่ๆ ก็มีเสียงดังมารอบด้านป๊อปปี้รีบมองซ้ายมองขวาทันที ป๊อปปี้มองขึ้นไปบนต้นไม้เหมือนมีเป็นเหมือนกำดักแต่ถูกวางเอวไว้ ป๊อปปี้เรีบปีนขึ้นไปทันที กลัวว่าจะเป็นเสื้อหรืออะไร ป๊อปปี้จึงตัดสินใจนอนค้างบนต้นไม้ วันนี้เพราะเสียงยังคงดังอยูรอบด้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

____________________________________________________________________________________

 

 

 

 

แค่งูยังน้อยไป 555555

 

 

 

 

ติดตามตอนต่อไปกันน้าาาาา

 

 

 

 

เม้นเยอะๆน้าาาาา ถ้ามีเม้นเยอะๆเดี๋ยวให้อีกตอน 5555