[2'Brother]รักวุ่นวายมัดใจนายบ้านไร่
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.59 น.
แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 23.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
31) ยังไม่ได้ลอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“พ่อจะเอายัยฟางกลับบ้าน”พ่อพูดขึ้นแล้วจะถอดสายน้ำเกลืออกแต่แก้วมาก้ามไว้
“ไม่ไดนะค่ะพ่อ ฟางไปไหนไม่ได้นะค่ะ”แก้วรีบพูดห้าทันที
“ทำไมจะไม่ได้”พ่อพูด
“ไม่ได้นะค่ะ ฟางพึ่งจะออกจากห้อง icu มาแค่วันเดียวเองนะค่ะพ่อ ฟางยังเคลื่อนย้ายที่ไปไกลๆไม่ไก้ค่ะ”แก้วพูด
“หมายความว่ายังไง”พ่อพูดแล้วมองหน้าแก้ว
“ฟางไปไหนไม่ได้จริงๆค่ะ แต่หมอบอกให้ไปพักที่รีสอร์ทจิระคุณได้ค่ะ”แก้วพูด
“ไปไหนไม่ได้แล้วทำไมไปรีสอร์ทจิระคุณได้”พ่อพูด
“เอ่อ..ไปไกลๆไม่ได้ค่ะเพราะรีสอร์ทอยู่แค่นี้เองค่ะ ไปพักผ่อนได้เพื่อไม่ให้ฟางที่นอนอยู่เบื่อบรรยากาศแบบนี้”แก้วรีบพูดทันที
"พ่อมีสมุนไพร”พ่อพูด
“รักษาได้หรอครับ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นมาถาม
“ถึงรักษาไม่ได้ชั้นก็จะทำ”พ่อพูดไม่มองหน้าป๊อปปี้
“งั้นรีบทำเลยได้มั้ยครับ”ป๊อปปี้พูด
“อย่ายุ่ง”พ่อพูด
“แล้วสมุนไพรอะไรจะมารักษาได้ล่ะค่ะ”แก้วถาม
“มันก็มีอยู่นิดเดียวสำหรับคนที่เป็นเจ้าหญิงนิทราแบบนี้”พ่อพูด
“ที่พ่อพูดหรือเปล่าค่ะ อะไรนะแก้วก็จำไม่ค่อยได้ แต่พ่อบอกมันจะเกิดขึ้นก็วันพระจันทร์เต็มดวงนิค่ะ”แก้วพูด
“ใช่”
“อยู่ที่ไหนครับ ผมขอไปเอาเอง”ป๊อปปี้อาสา
“โดนชั้นต่อยยังไม่เข็ดอีกหรือไง ทำไมถึงได้พูดมากแบบนี้ไอ้หมอนี่นิ”พ่อพูดโมโห
“ผมยอมโดนต่อย ยอมโดนด่า ถ้าผมช่วยฟางได้ผมจะทำ”ป๊อปปี้พูดด้วยสายตาที่แน่วแน่
“หึ้ย”พ่อสบถแล้วผลักป๊อปปี้ออก สายตาเมื่อกี้ทำให้รู้ว่าผู้ชายคนนี้ก็รักลูกสาวของเขาเหมือนกัน
“ได้มั้ยครับ บอกผมทีอยู่ที่ไหน”ป๊อปปี้พูด
“หน้าอย่างแกทำไม่ได้หรอก”พ่อพูด
“ผมยังไม่ได้ลองเลยนะครับ”ป๊อปปี้แย้ง
“ถึงไม่ลอง แกก็ทำไม่ได้”พ่อพูด
“ทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าผมยังไม่ได้ลอง มันจะไม่มีคำว่าไม่ได้”ป๊อปปี้พูด
“อย่าหมั่นใจตัวเองหน่อยเลย”พ่อพูด
“ผมไม่ได้หมั่นใจตัวเอง แต่ปมเชื่อหมั่นว่าผมต้องทำได้เพื่อเธอ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองไปที่ฟาง
“ชั้นไม่ชอบคนที่เก่งแต่บอก ยอ่ามาพูดจาหยอดคำหวาน ชั้นแก่แล้ว ชั้นอบน้ำร้อนมาก่อนแก”พ่อพูด
“ถึงผมจะอาบทีหลัง แต่ปมก็อาบมาบ้างนะครับ เชื่อใจผมนะครับ บอกผมมาไอ้สมุนไพรนั่นอยู่ที่ไหน”ป๊อปปี้พูด
“ชั้นบอกว่าแกไปเอามันมาไม่ได้หรอก!”พ่อพูด
“เชื่อใจผมนะครับ ผมเองก็ไม่อยากให้ฟางเป็นแบบนี้เหมือนกัน ผมน่ะ..”ป๊อปปี้พูดหยุดแล้วมองฟาง
“แกอะไร”พ่อพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้
“ผมจะทำถุกอย่างถ้าทำให้ฟางฟื้นขึ้นมา แล้ววันพระจันทร์เต็มดวงก็วันมะรืนนี้ ผมจะทำ”ป๊อปปี้พูดด้วยสายตาที่แน่วแน่
“ชั้นบอกว่าแกทำไม่ได้”พ่อพูด
“ผมบอกว่าผมยังไม่ได้ลองทำ”ป๊อปปี้แย้ง
“เถียงชั้นงั้นหรอ”พ่อพูดแล้วชี้หน้า
“ผมแค่บอกว่าผมยังไม่ได้ทำ ให้ผมลองเถอะนะครับ”ป๊อปปี้พูด
“แกเข้าใจมั้ยว่าป่าเนี้ย แกเข้าไปถ้าแกไม่ได้สมถนไพรที่วส่าแกจะออกจากป่านั้นไม่ได้!”พ่อพูดเมื่อถึงที่สุด
“ผมจะเอามันออกมาให้ได้”ป๊อปปี้พูด
"แกไม่กลัวหรือไงว่ะ”พ่อพูด
“กลัวครับ”
“อ้าว”แก้วร้องออกมาทันที พ่อฟางก็ได้แต่ส่ายหน้าและมองหน้าปแอปปี้
“กลัวแต่ผมก็ไม่ได้บอกว่าจะไม่ทำ ผมจะทำ ถ้าผมต้องออกมาให้ได้ ผมต้องออกมาเอาสมุนไพรมาให้ฟาง ให้ฟางให้ได้”ป๊อปปี้พูดแล้วจะเดินเข้าใกล้ฟางแต่พ่อเดินมาขว้างเอาไว้
“อย่าเข้าใกล้ลูกสาวชั้น”พ่อพูด
“ผมขอกำลังใจจากเธอหน่อยได้มั้ยครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วส่งสายาออนวอนมาให้
“ไม่มีทาง ยังไงคนอย่างแกน่ะหรอจะยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยลูกสาวชั้น เหอะ!”พ่อพูดแล้วมองป๊อปปี้
“ผมยอมทุกอย่าง”ป๊อปปี้พูด
“แกเก็บคำพูดของแกไว้เถอะ ชั้นจะรักษาลูกของชั้นด้วยสมุนไพรที่ชั้นมีออกไป”พ่อพูดแล้วผลักป๊อปปี้จปลิวกระเด็น
“ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น”ป๊อปปี้ยังดื้อดึง
“ไอ้ดื้อ!”พ่อฟางว่าก่อนจะสบถแล้วหันมาดูฟางที่นอนหลับอยู่
____________________________________________________________________________________
ป๊อปปี้เค้าดื้อด้านจริงๆ 555555 ต่อจากนี้พระเอกอาจจะน่าสงสาร หน่อยเดียวเท่านั้นแหละ 5555 เดี๋ยวมีอะไรสนุกๆแน่นอน กิกิ 55555
ติดตามตอนต่อไปน้าาาาา
เม้นเยอะๆด้วย 55555 (ขออีกเเละั555)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
