[2'Brother]รักวุ่นวายมัดใจนายบ้านไร่
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.59 น.
แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 23.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
28) นาทีฉุกเฉิน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตุ๊บ!
ป๊อปปี้ที่ถูกใครบางคนทับอยู่ข้างบนก็ตาโตด้วยความตกใจเพราะเขาไม่ใช่คนโดนยิงแต่แป็นฟาง
“หึ บังกสุนแทนงั้นหรอ เหอะ!”พิมพูดเยาะๆ
“ฟาง!!”แก้วที่เดินมากับเขื่อนก็เห็นฟางล้มทับป๊อปปี้ในท่านอนคว้ำก่อนจะหันมามองพิมที่กำลังถือปืนแล้วหัวเราะสะใจอยู่
“ตาย!”แก้วพูดแล้วโกรธหน้าแดงจะเข้าไปทำร้ายพิมแต่เขื่อนห้ามไว้
“แก้วใจเย็นๆ”เขื่อนพูด
“ปล่อยชั้น!”แก้วโกรธหน้าแดงและสะบัดออกจากเขื่อนอย่างง่ายดายก่อนจะพุ่งเข้าหาพิมทันที
ฟรึ่บ
ปั๊ก!
“อร๊าย แกยัยแก้ว”พิมร้องตกใจทันทีเพราะแก้วเดินเข้ามาแล้วแตะปืนจนปลิวไปแล้วคร่อมพิม
พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก !
แก้วคร่อมพิมแล้วต่อยหน้าพิมรัวๆแรงๆด้วยความโกรธจนหน้าพิมแต่งเลือดออกทั้งปากแล้วโหนกแก้วรวมถึงคิ้วแต่แก้วก็ยังไม่หยุด แก้วต่อยพิมอย่างคลั่ง
“ฮึก แกอีพิม!”แก้วต่อยพิมทั้งน้ำตา
ผลั่ก! ผลั่ก! ผลั่ก!
“แก้วพอแล้วแก้ว พิมสลบไปแล้ว”เขื่อนที่เข้ามาห้ามหลานคตรั้งแต็ไม่เป็นผลสำเร็จแถวยังโดนแก้วต่อยไปทั้งสองครั้ง แต่คราวนี้ดูเหมือนแก้วจะแผ่วลงเพราะสะอื้นร้องไห้
“ยัยเตี้ยๆ”ป๊อปปี้เขย่าตัวฟางที่อยู่ในอ้อมกอดอย่างงคลั่ง
“ยะ อย่าเขย่าสิอะ..ไอ้บ้า”ฟางว่าป๊อปปี้ย่างลำบาก
“ชั้นขอโทษ อย่าหลับนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหยุดเย่าฟางแล้วจับไปที่หน้าเนียนของฟาง
“ชั้น..”ฟางที่กำลังสลึมสลือกก็พายายามจะพูดอะไร
“อย่าพึ่งพูด นี่เธอห้ามหลับ ถ้าเธอหลับชั้นชั้นจะตามไปจองร้างจองผลานเธอ!”ป๊อปปี้พูดขู่ น้ำตาค่อยๆเริ่มคอเบ้า
“หึ”ฟางเคล้นเสียงตหัวเราะครั้งสุกท้ายก่อนจะหลับไป
“ฟาง!!!!”ป๊อปปี้กอดแล้วตะโกนชื่อฟางออกมาก่อนจะร้องไห้
“ฟาง”แก้วพูดก่อนจะปาดน้ำตาแล้วคลานเข้าหาฟาง
“ฟางตื่นฟาง ฮึก ฟางตื่น”แก้วพูดแล้วเขย่าตัวฟาง
“ฟางตื่น! ฟาง..”
วี๊วอ วี๊วอ รถพายาบาลที่เขื่อนเรียกมาก็เข้ามาถึงสร้างความตกใจให้กับคนทั้งไร่ตามมาวิ่งดูทันที
“ตายแล้วฟาง”เนยและแจมเดินมาก็เข้ามาหาฟางที่นอนอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้
“เอ่อ.. ขอตัวคนไข้ได้มั้ยค่ะ”พยาบาลพูด ป๊อปปี้จึงยอมคลายอ้อมกอดฟาง ก่อนจะอุ้มฟางไปไว้ที่เตียง
“เดี๋ยวครับนี่อีกคน”เขื่อนพูดแล้วให้พายาบาลมาเอาพิมไปด้วย
“ไม่ต้อง!”แก้วพูดใจแข็ง
“แก้ว”เขื่อนพูดดุๆ
“มันทำฟางเจ็บนะเขื่อน”แก้วพูด
“แต่พิมก็คนนะแก้ว อย่าใจร้ายนักสิ”เขื่อนพูด แล้วให้คนมาเอาตัวพิมไปขึ้นรถอีกคัน
“จะขึ้นไปเลยมั้ยค่ะคุณถาณุ”พยาบาลถาม
“ครับ”ป๊อปปี้ปาดน้ำตาแล้วพูด่ก่อนจะขึ้นไปบนรถคันเดียวกับฟางโดนที่แก้วก็วิ่งตามขึ้นมาเหมือนกัน
“ฟางอย่าเป็นอะไรนะ”แก้วพูดแล้วจับมือฟางแน่น
“อย่าเป็นอะไรนะยัยเตี้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วจับมือฟางอีกข้างแน่นเช่นกัน
โรงพยาบาล
“ญาติเข้าไม่ได้นะครับ”หมอพูดก่อนจะปิดประตู แก้วกำมือที่เปื้อนเลือกพิมแน่นก่อนจะมองไปที่
ห้องฉุกเฉิน
ป๊อปปี้เดินวนไปวนมาหน้าห้องฉุกเฉิน
“ตาป๊อปหนูฟางเป็นยังไงบ้างลุก”แม่ป๊อปปี้วิ่งเข้ามาหาป๊อปปี้แล้วถามถึงฟางทันที
“ยังไม่รู้ครับแม่ หมอยังไม่ออกมา”ป๊อปปี้พูด
“แล้วใครกันที่ทำแบบนี้”แม่พูดโกรธๆ
“พิมค่ะ”แก้วพูดแล้วแววตาฉายความโกรธอย่างเห็นได้ชัด
“เด็กคนนั้นน่ะหรอ ทำถึงขนาดนี้เชียวหรอ”แม่พูดอึ้งๆ แก้วได้แต่กำมือแน่น
“ทำไมหมอยังไม่ออกมาอีก!”แก้วพูดรีบร้อนเพราะหมอก็เข้าไปนนแล้ว
แอ๊ด
“หมอฟางเป็นไงบ้าง”ทันทีที่หมอเปิดประตูออกมาป๊อปปี้กับแก้วก็พุ่งเข้าหาหมอทันที
“ตอนนี้คนไข้ยังไม่พ้นขีดอันตรายนะครับ เสียเลือดมากจริงๆ หมออยากจะมาถามคนไข้ว่ามีใครเลือดกรุ๊บ B บ้างมั้ยครับ”หมอถาม
“ชั้นค่ะ”แก้วพูด
“ไม่ต้อง ผมกรุ๊บโอใช้ได้มั้ยครับ”ป๊อปปี้พูด
“ได้ครับ งั้นเชินทางนี้ครับ”หมอพูดแล้วเปิดประตูให้ป๊อปปี้เข้าไปข้างในโดดยการทำความสะอาดแล้วใส่เสื้อคลบุมให้เรียบร้อย
“อย่าเป็นอะไรนะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาห็นตรงหัวไหล่ข้างซ้ายของฟางพูดพูด ก่อนจะไปนอนลงที่เตียงข้างๆ แล้วเลือดก็เริ่มไหล่ไปตรงข้อมือฟางจนพอที่หมอต้องการ แล้วก็ให้เลือดไปอีกครึ่งถุงกลัวไม่พอ
“ตาป๊อปเป็นยังไงบ้าง”แม่เข้ามาถามป๊อปปี้ที่เดินออกมาหน้าซีดๆ
“ยังไม่รู้ครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วเซจะล้มแต่แก้วมารับไว้ทัน
“ไปนั่นเหอะป๊อป”แก้วพูดแล้วพาป๊อปปี้ไปนั่ง
“ไม่ ป๊อปจะยืนดูเดี๋ยวฟางออกมา”ป๊อปปี้ดื้อ
“อย่าดื้อน่าป๊อป ฟางออกมาค่อยดูก็ได้ แกหน้าซีดมากเลยนะ นั่งรอเหอะ ขอบคุณที่ใก้เลือดฟาง”แก้วพูด
“อื้ม”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งพิแล้วฟุบหลับไปเพราะเสียเลือดมาก
“ป๊อป ป๊อป”แก้วที่ถูกป๊อปปี้ทิ้งตัวมาใส่ก็เขย่าป๊อปปี้ที่นอนหลลับอยู่
“ตายแล้วตาป๊อปเป็นอะไรลูก”แม่รีบวิ่งเข้ามาดูทันที
“แม่ค่ะเดี๋ยวก่อนนะค่ะ ป๊อปไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ อาจจะเพลียเพราะเสียเลือดเยอะ”แก้วพูด
“แม่งว่าให้ตาป๊อปไปนอนพุกดีกว่าลูก เดี๋ยวจะเป็นอะไรไปอีกคน”แม่พูดก่อนจะเรียกบุรุษพยาบาลแถวนั้นมาพาป๊อปปี้ไปนอนห้องพักผู้ป่วย ส่วนแก้วก็ยืนรอฟางอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน
“ทำไมหมอถึงได้เข้าไปนานจังนะ เลือดก็ให้ไปแล้วนิ”แก้วพูดล้วประสานมือแน่น
ภายในห้องฉุกเฉิดพยาบาลสองสามคนชุลมุนวุ่นวายเพราะหมอไม่กล้าผ่ากระสุนออก เพราะมันยิงไปโดนจุดสำคัญถ้าพลาดก็อาจจะเดินไม่ได้ แต่ถ้าไม่พลาดก็อาจจะได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่โอกาสพลาดมีอยู่สูงมาก
“คุณหมอค่ะเราออกไปถามญาติคนไข้ก่อนมั้ยค่ะว่าจะเอายังไง”พยาบาลพูดหมอที่ใส่หน้ากากอยู่ก็เปิดหน้ากากออกข้างหนึ่ง
“อื้ม”หมอพูดก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง
_________________________________________________________________________________
เย็นนี้ไม่ได้มาอัพเลยจะอัพให้ก่อน 555
ยังไงก็ติดตามตอนต่อไปนะ
เม้นกันเยอะๆน้าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
