[2'Brother]รักวุ่นวายมัดใจนายบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุ๊บ!

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่ถูกใครบางคนทับอยู่ข้างบนก็ตาโตด้วยความตกใจเพราะเขาไม่ใช่คนโดนยิงแต่แป็นฟาง

 

 

 

 

 

 

“หึ บังกสุนแทนงั้นหรอ เหอะ!”พิมพูดเยาะๆ

 

 

 

 

 

 

“ฟาง!!”แก้วที่เดินมากับเขื่อนก็เห็นฟางล้มทับป๊อปปี้ในท่านอนคว้ำก่อนจะหันมามองพิมที่กำลังถือปืนแล้วหัวเราะสะใจอยู่

 

 

 

 

 

 

“ตาย!”แก้วพูดแล้วโกรธหน้าแดงจะเข้าไปทำร้ายพิมแต่เขื่อนห้ามไว้

 

 

 

 

 

 

“แก้วใจเย็นๆ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้น!”แก้วโกรธหน้าแดงและสะบัดออกจากเขื่อนอย่างง่ายดายก่อนจะพุ่งเข้าหาพิมทันที

 

 

 

 

 

 

ฟรึ่บ

 

 

 

 

 

 

ปั๊ก!

 

 

 

 

 

 

“อร๊าย แกยัยแก้ว”พิมร้องตกใจทันทีเพราะแก้วเดินเข้ามาแล้วแตะปืนจนปลิวไปแล้วคร่อมพิม

 

 

 

 

 

 

พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก !

 

 

 

 

 

 

แก้วคร่อมพิมแล้วต่อยหน้าพิมรัวๆแรงๆด้วยความโกรธจนหน้าพิมแต่งเลือดออกทั้งปากแล้วโหนกแก้วรวมถึงคิ้วแต่แก้วก็ยังไม่หยุด แก้วต่อยพิมอย่างคลั่ง

 

 

 

 

 

 

“ฮึก แกอีพิม!”แก้วต่อยพิมทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

ผลั่ก! ผลั่ก! ผลั่ก!

 

 

 

 

 

 

“แก้วพอแล้วแก้ว พิมสลบไปแล้ว”เขื่อนที่เข้ามาห้ามหลานคตรั้งแต็ไม่เป็นผลสำเร็จแถวยังโดนแก้วต่อยไปทั้งสองครั้ง แต่คราวนี้ดูเหมือนแก้วจะแผ่วลงเพราะสะอื้นร้องไห้

 

 

 

 

 

 

“ยัยเตี้ยๆ”ป๊อปปี้เขย่าตัวฟางที่อยู่ในอ้อมกอดอย่างงคลั่ง

 

 

 

 

 

 

“ยะ อย่าเขย่าสิอะ..ไอ้บ้า”ฟางว่าป๊อปปี้ย่างลำบาก

 

 

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษ อย่าหลับนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหยุดเย่าฟางแล้วจับไปที่หน้าเนียนของฟาง

 

 

 

 

 

 

“ชั้น..”ฟางที่กำลังสลึมสลือกก็พายายามจะพูดอะไร

 

 

 

 

 

 

“อย่าพึ่งพูด นี่เธอห้ามหลับ ถ้าเธอหลับชั้นชั้นจะตามไปจองร้างจองผลานเธอ!”ป๊อปปี้พูดขู่ น้ำตาค่อยๆเริ่มคอเบ้า

 

 

 

 

 

 

“หึ”ฟางเคล้นเสียงตหัวเราะครั้งสุกท้ายก่อนจะหลับไป

 

 

 

 

 

 

“ฟาง!!!!”ป๊อปปี้กอดแล้วตะโกนชื่อฟางออกมาก่อนจะร้องไห้

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”แก้วพูดก่อนจะปาดน้ำตาแล้วคลานเข้าหาฟาง

 

 

 

 

 

 

“ฟางตื่นฟาง ฮึก ฟางตื่น”แก้วพูดแล้วเขย่าตัวฟาง

 

 

 

 

 

 

“ฟางตื่น! ฟาง..”

 

 

 

 

 

 

วี๊วอ วี๊วอ รถพายาบาลที่เขื่อนเรียกมาก็เข้ามาถึงสร้างความตกใจให้กับคนทั้งไร่ตามมาวิ่งดูทันที

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วฟาง”เนยและแจมเดินมาก็เข้ามาหาฟางที่นอนอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ.. ขอตัวคนไข้ได้มั้ยค่ะ”พยาบาลพูด ป๊อปปี้จึงยอมคลายอ้อมกอดฟาง ก่อนจะอุ้มฟางไปไว้ที่เตียง

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวครับนี่อีกคน”เขื่อนพูดแล้วให้พายาบาลมาเอาพิมไปด้วย

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง!”แก้วพูดใจแข็ง

 

 

 

 

 

 

“แก้ว”เขื่อนพูดดุๆ

 

 

 

 

 

 

“มันทำฟางเจ็บนะเขื่อน”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่พิมก็คนนะแก้ว อย่าใจร้ายนักสิ”เขื่อนพูด แล้วให้คนมาเอาตัวพิมไปขึ้นรถอีกคัน

 

 

 

 

 

 

“จะขึ้นไปเลยมั้ยค่ะคุณถาณุ”พยาบาลถาม

 

 

 

 

 

 

“ครับ”ป๊อปปี้ปาดน้ำตาแล้วพูด่ก่อนจะขึ้นไปบนรถคันเดียวกับฟางโดนที่แก้วก็วิ่งตามขึ้นมาเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

“ฟางอย่าเป็นอะไรนะ”แก้วพูดแล้วจับมือฟางแน่น

 

 

 

 

 

 

“อย่าเป็นอะไรนะยัยเตี้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วจับมือฟางอีกข้างแน่นเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

“ญาติเข้าไม่ได้นะครับ”หมอพูดก่อนจะปิดประตู แก้วกำมือที่เปื้อนเลือกพิมแน่นก่อนจะมองไปที่

 

 

 

 

 

 

ห้องฉุกเฉิน

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เดินวนไปวนมาหน้าห้องฉุกเฉิน

 

 

 

 

 

 

“ตาป๊อปหนูฟางเป็นยังไงบ้างลุก”แม่ป๊อปปี้วิ่งเข้ามาหาป๊อปปี้แล้วถามถึงฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“ยังไม่รู้ครับแม่ หมอยังไม่ออกมา”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วใครกันที่ทำแบบนี้”แม่พูดโกรธๆ

 

 

 

 

 

 

“พิมค่ะ”แก้วพูดแล้วแววตาฉายความโกรธอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

 

 

 

“เด็กคนนั้นน่ะหรอ ทำถึงขนาดนี้เชียวหรอ”แม่พูดอึ้งๆ แก้วได้แต่กำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“ทำไมหมอยังไม่ออกมาอีก!”แก้วพูดรีบร้อนเพราะหมอก็เข้าไปนนแล้ว

 

 

 

 

 

 

แอ๊ด

 

 

 

 

 

 

“หมอฟางเป็นไงบ้าง”ทันทีที่หมอเปิดประตูออกมาป๊อปปี้กับแก้วก็พุ่งเข้าหาหมอทันที

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้คนไข้ยังไม่พ้นขีดอันตรายนะครับ เสียเลือดมากจริงๆ หมออยากจะมาถามคนไข้ว่ามีใครเลือดกรุ๊บ B บ้างมั้ยครับ”หมอถาม

 

 

 

 

 

 

“ชั้นค่ะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ผมกรุ๊บโอใช้ได้มั้ยครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ได้ครับ งั้นเชินทางนี้ครับ”หมอพูดแล้วเปิดประตูให้ป๊อปปี้เข้าไปข้างในโดดยการทำความสะอาดแล้วใส่เสื้อคลบุมให้เรียบร้อย

 

 

 

 

 

 

“อย่าเป็นอะไรนะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาห็นตรงหัวไหล่ข้างซ้ายของฟางพูดพูด ก่อนจะไปนอนลงที่เตียงข้างๆ แล้วเลือดก็เริ่มไหล่ไปตรงข้อมือฟางจนพอที่หมอต้องการ แล้วก็ให้เลือดไปอีกครึ่งถุงกลัวไม่พอ

 

 

 

 

 

 

“ตาป๊อปเป็นยังไงบ้าง”แม่เข้ามาถามป๊อปปี้ที่เดินออกมาหน้าซีดๆ

 

 

 

 

 

 

“ยังไม่รู้ครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วเซจะล้มแต่แก้วมารับไว้ทัน

 

 

 

 

 

 

“ไปนั่นเหอะป๊อป”แก้วพูดแล้วพาป๊อปปี้ไปนั่ง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ป๊อปจะยืนดูเดี๋ยวฟางออกมา”ป๊อปปี้ดื้อ

 

 

 

 

 

 

“อย่าดื้อน่าป๊อป ฟางออกมาค่อยดูก็ได้ แกหน้าซีดมากเลยนะ นั่งรอเหอะ ขอบคุณที่ใก้เลือดฟาง”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“อื้ม”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งพิแล้วฟุบหลับไปเพราะเสียเลือดมาก

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ป๊อป”แก้วที่ถูกป๊อปปี้ทิ้งตัวมาใส่ก็เขย่าป๊อปปี้ที่นอนหลลับอยู่

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วตาป๊อปเป็นอะไรลูก”แม่รีบวิ่งเข้ามาดูทันที

 

 

 

 

 

 

“แม่ค่ะเดี๋ยวก่อนนะค่ะ ป๊อปไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ อาจจะเพลียเพราะเสียเลือดเยอะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“แม่งว่าให้ตาป๊อปไปนอนพุกดีกว่าลูก เดี๋ยวจะเป็นอะไรไปอีกคน”แม่พูดก่อนจะเรียกบุรุษพยาบาลแถวนั้นมาพาป๊อปปี้ไปนอนห้องพักผู้ป่วย ส่วนแก้วก็ยืนรอฟางอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน

 

 

 

 

 

 

“ทำไมหมอถึงได้เข้าไปนานจังนะ เลือดก็ให้ไปแล้วนิ”แก้วพูดล้วประสานมือแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ภายในห้องฉุกเฉิดพยาบาลสองสามคนชุลมุนวุ่นวายเพราะหมอไม่กล้าผ่ากระสุนออก เพราะมันยิงไปโดนจุดสำคัญถ้าพลาดก็อาจจะเดินไม่ได้ แต่ถ้าไม่พลาดก็อาจจะได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่โอกาสพลาดมีอยู่สูงมาก

 

 

 

 

 

 

“คุณหมอค่ะเราออกไปถามญาติคนไข้ก่อนมั้ยค่ะว่าจะเอายังไง”พยาบาลพูดหมอที่ใส่หน้ากากอยู่ก็เปิดหน้ากากออกข้างหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

“อื้ม”หมอพูดก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_________________________________________________________________________________

 

 

 

เย็นนี้ไม่ได้มาอัพเลยจะอัพให้ก่อน 555

 

 

 

ยังไงก็ติดตามตอนต่อไปนะ

 

 

 

เม้นกันเยอะๆน้าาาา