[2'Brother]รักวุ่นวายมัดใจนายบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายว่าไงนะ”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

“ชั้นบอกว่าไม่ชอบให้เธอทำแบบนี้ แล้วตกลงงอนอะไรชั้นจะได้ง้อถูก”ป๊อปปี้พูดเปลื่ยนเรื่อง

 

 

 

 

 

 

“ เหอะ! ไม่มีไรหรอก”ฟางพูดแล้วเบือนหน้าหนี

 

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นขอโทษนะ ชั้นจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว”ป๊อปปี้จับหน้าฟางให้หันมามองหน้าตัวเองแล้วก็พูด

 

 

 

 

 

 

“แบบนั้นของนายคืออะไรไม่ทราบ”ฟางปัดมือป๊อปปี้ออกแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็แบบนี้เธอไม่ชอบ ถึงชั้นจะไม่รู้ว่าชั้นทำอะไรให้เธอโกรธ ชั้นขอโทษนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องหน้าฟาง ฟางเองก็จ้องหน้าป๊อปปี้เช่นกันทำให้ทั้งคู่ตกอยู่ในสถาวะเดียวกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บางทีเรื่องนี้ให้พวกนั้นเคลียร์กันเองก็ได้นะ ตัวช่วยอย่างเราไม่ได้ทำอะไรหรอก-_-“แก้วพูดเมื่อแอบดูป๊อปปี้กับฟางอยู่

 

 

 

 

 

 

“ก็ดีเราจะด้ไม่ต้องเหนื่อยไง”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“ไงล่ะบอกแล้วป๊อปน่ะเคยเป็นแบบนี้ที่ไหน ขอโทษทั้งที่ไม่รู้ว่าทำอะไรผิด”แก้วพูดแล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

“เชียร์คู่นี้”เขื่อนพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“เชียร์มานานและ^^ แก้วว่าแก้วควรกลับดีมั้ยอะไม่เห็ฯมีอะไรให้ช่วยเลย”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“มาแค่เนี้ยนะ ไม่เอาน่าแม่ดีไซเนอร์ยังไม่หายคิดถึงเลย ป่ะหาหนมกินกัน”เขื่อนกอดคอแก้วแล้วพากับเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จ๊อก

 

 

 

 

 

 

เสียงท้องของป๊อปปี้ร้องดังขึ้นมาทำให้ทั้งคู่หลุดออกจากภวังค์ทันที ป๊อปปี้ยิ้มแห้งก่อนจะจับท้องตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“นี่นายยังไม่ได้กิอะไรมาหรอ”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ..ก็ใช่”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมนายไม่กินล่ะ ถ้าเกิดว่าเป็นโรคกระเพราะขึ้นมาจะทำยังไง แล้วนายรู้มั้ยว่าอาหารเช้าน่ะมันมีประโยชน์แค่ไหน แล้ว..”ฟางที่กำลังจะบ่นป๊อปปี้แต่ก็ถูกป๊อปปี้พูดแทรกขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“อย่าบ่นได้มั้ย ทำอะไรให้กินหน่อย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ห๊ะ!!”ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“บอกว่าทำอะไรให้กินหน่อย หิวแล้วเนี้ย โอ้ยยยย หิวครับ!”ป๊อปปี้พูดแล้วลุกขึ้นมานั่งบนเตียงก่อนจะนอนกลิ้งทำท่าปวดท้อง

 

 

 

 

 

 

“นี่นายโตแล้วนะ”ฟางว่าพร้อมกลั้นหัวเราะ

 

 

 

 

 

 

“หิว!!”ป๊อปปี้พูดแล้วกลิ้งไปกลิ้งมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่ทำ ไปซื้อกินเอง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“โอ้ยย ไม่ไหวแล้ว หิว”ป๊อปปี้พูดแล้วกลิ้งไปมา

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ไอ้บ้านิ”ฟางว่าก่อนจะค่อยๆกระเผกเดินเข้าไปในครัวหาของทำให้ป๊อปปี้ทาน ป๊อปปี้ลุกขุ้นมานั่งก่อนจะยิ้มแล้วเดินตามฟางไปที่ครัว

 

 

 

 

 

 

“ทำอะไรให้ชั้นกินอะ”ป๊อปปี้เดินมายืนหน้าประตูก็ถาม

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ไม่ปวดท้องแล้วนิ ไปกินข้างนอกเลย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“โอ้ยยยย”ป๊อปปี้ร้องโอ้ยพร้อมจับที่ท้องก่อนจะรีบเดินกลับไปนอนกลิ้งที่เตียงเหมือนเดิม ฟางหมั่นไส้ ส่ายหน้าก่อนจะหาของทำอาหารให้ป๊อปปี้ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

10 นาทีผ่านไป

 

 

 

 

 

 

“หอม”ป๊อปปี้เด้งตัวลุกขึ้นมาตามกลิ่นสปาเก็ตตี้ที่ฟางทำ

 

 

 

 

 

 

“รีบๆมากิน เดี๋ยวก็ปวดท้อง”ฟางพูดแล้ววางจานสปาเก็ตตี้ไว้ที่โต๊ะอาหาร

 

 

 

 

 

 

“แล้วเธอไม่กินหรอ”ป๊อปปี้ถามเพราะเห็นฟางทำมาจานเดียว

 

 

 

 

 

 

“ไม่อะชั้นกินแล้ว”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นทานแล้วนะครับ”ป๊อปปี้พูดกก่อนจะหยิบช้องส้อมมาทานสปาเก็ตตี้อย่างแอร็ดอร่อย

 

 

 

 

 

 

“นี่นายค่อยๆกินดิ้ ซอสเลอะปากหมดแล้วเนี้ย”ฟางที่นั่งข้างๆป๊อปปี้ก็บ่นแล้วมองปากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ไหนอะ”ฟางพูดแล้วมอง

 

 

 

 

 

 

“มันคงจะเห็นหรอกนะมันอยู่ตรงปาก เอาเช็ด”ฟางพูดแล้วหยิบทิชชูให้ป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้ไม่รับ

 

 

 

 

 

 

“มือไม่ว่าง เธอต้องเช็ดให้ชั้นแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วกวนๆ

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็ปล่อยไว้งี้แหละ”ฟางพูดแล้ววางทิชชูลงก่อนจะยักไหล่

 

 

 

 

 

 

“จะไม่ใช่ทิชชูเช็ดหรอ อืมๆ ปากเธอน่าจะเช็ดสะอาดกว่าใช่มั้ยล่ะ”ป๊อปปี้พูดเองเองเองก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฟางใฟ้ส่วนมุมปากที่เปอะซ๊อดโดนฟางและซ๊อดก็อยู่ที่ปากฟางที่หมด ป๊อปปี้จึงผละหน้าออกห่างฟางทันที ก่อนจะยิ้มาหยี

 

 

 

 

 

 

“สะอาดแหะ”ป๊อปปี้พูดแล้วทานสปาเก็ตตี้ต่ออย่างไม่สนใจฟางที่กำลังอึ้งตาโตอยู่

 

 

 

 

 

 

“นะ..นี่นาย อี๋”ฟาวพูดแล้วจะใช้มือมาปาดซ๊อดออกแต่ถูกป๊อปปี้จับเอาไว้

 

 

 

 

 

 

“โห่ จะเช็ดหรอเสียดาย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะโน้มหน้าเข้าใกล้ฟางแล้วเลียปากล่างฟางที่เปอะซ๊อดจนหมดฟางถึวกับอึ้งหน้าแดงทันที

 

 

 

 

 

 

“O_O!!”

 

 

 

 

 

 

“ทำไมมันหวาน”ป๊อปปี้พูดแล้วทำหน้าคิด ฟางผลักหัวป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“ไอ้โรคจิต ไอ้คนฉวยโอกาส ไอ้หื่น ไอ้..”

 

 

 

 

 

 

“หยุดเลยอย่าด่าชั้นไม่งั้นชั้นเหวี่ยงเธอขึ้นเตียงจริงๆด้วย”ป๊อปปี้ขู่ขัดฟาง ฟางรีบเอามือปิดปากทันที

 

 

 

 

 

 

“อย่างงั้นแหละเตี้ย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันมาทานสปาเก็ตตี้ต่อ ฟางก็ได้แต่ปิดฟปากแล้วมองป๊อปปี้อย่างเคืองๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ป๊อปต้องเป็นของชั้นคนเดียว แกน่ะ อย่าหวังเลย”พิมที่เดินผ่านมาเห็นผ่านส่วนที่เป็นประตูเลื่อนกระจกมองไปเห็นตรงโต๊ะทานอาหารพอดีก็แอบดูอยู่สักพักก่อนจะยิ่มร้าย แล้วเดินหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

__________________________________________________________________________________

 

 

 

ฟินกันมั้ยยยย ไหนตอบ! 5555

 

 

 

ติดตามตอนต่อไปน้าาาา

 

 

 

เม้นกันเยอะๆน้าาาาาา