[2'Brother]รักวุ่นวายมัดใจนายบ้านไร่
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.59 น.
แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 23.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
25) โดยเฉพาะเธอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เล่นงี้เลยหรอแก้ว”ฟางพูดเมื่อเดินมาตรงตู้เสื้อผ้าก็มีทั้งแม้กุญแจและผ้าพันคอที่ล็อกตรงที่จับตู้ไว้อย่างแน่นหนา ฟางได้แต่เดินกลับมานั่งที่เตียงแล้วถอนหายใจยาวๆก่อนจะเอามือก่ายหน้าผ้าแล้วนึงถึงภาพที่จินนี่จูบป๊อปปี้อีกทำให้ฟางถอดหายใจออกมายาวแล้วก็นิ่วหน้าทันที
“คิดบ้าอะไรของเราเนี้ย”ฟางสะบัดทุกอย่างออกจากหัวก่อนจะข่มตาให้หลับลงไปในที่สุด ป๊อปปี้ที่อยู่บนเตียงก็เด้งตัวขึ้นมาแล้วจะนิ่งหน้าด้วยความสงสัยในคำถามของเขื่อน ป๊อปปี้ลุกขึ้นออกมาจากเตียงก่อนจะเดินไปตรงระเบียงกว้างแล้วใช้ศอกสองข้างเท้าไปที่บริเวณขอบที่สูงขึ้นมาใต้หน้าอก
“แล้วทำไมชั้นจะต้องใจเต้นแรงเวลาไอ้เขื่อนมันถามแบบนั้นด้วยว่ะ”ป๊อปปี้พูดสบถก่อนจะเกาหัว
“เฮ้อ เซ็งเว้ย”ป๊อปปี้สบถก่อนจะมองดาวบนฟ้า
“..แล้วถ้าเกิดชั้นชอบเธอขึ้นมา เธอจะจากชั้นไปเหมือนคนอื่นมั้ยนะ..”ป๊อปปี้พึมพำก่อนจะประสานมือแน่นเมื่อนึงถึงอดีต
รุ่งเช้า..
“อะไรนะ!!”เขื่อนตกใจทันทีที่ได้ยินสิ่งที่แก้วพึ่งบอกไปเมื่อสักครู่
“เขื่อนเสียงดังทำไม”แก้วลุกขึ้นมาปิดปากเขื่อนก่อนจะกดเขื่อนให้นั่งลง
“อ้าว ไม่ให้ตกใจได้ยังไง อยู่ๆฟางจะกลับกรุงเทพฯแบบเนี้ยอะ”เขื่อนพูด
“โห่ ชั้นไม่ให้กลับหรอกน่า”แก้วพูด
“นี่คิกเหมือนเขื่อนปะเนี่ยว่าทั้งคู่..”เขื่อนหยุดเว้นวรรคก่อนจะมองหน้าแก้วแก้วก็หันมาสบตาเขื่อนพร้อมยักคิ้วกวนๆแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“มีโอกาสนะชั้นว่า”แก้วพูด
“แต่เดี๋ยวนี้ไอ้ป๊อปมันไม่เหมือนเดิมแล้วนะ มันน่ะควงผู้หญิงไปเรื่อยๆ”เขื่อนพูดถึงนิสัยป๊อปปี้ตอนนี้
“แหม๋ เมื่อก่อนป๊อปไม่ได้เป็นแบบนี้ซะหน่อย”แก้วพูด
“มันก็จริงนะ แต่เขื่อนก็ไม่อยากให้มันเจ็บอะ มันเจ็บมามากพอแล้วนะ”เขื่อนพูด
“โห่ ฟางน่ะไม่ทิ้งป๊อปหรอก ถ้าป๊อปไม่ทิ้งฟางก่อนนะ”แก้วพูดแล้วยักคิ้ว
“เอางั้นหรอ”เขื่อนถาม
“เอางี้เลย”แก้วพูดแล้วยักคิ้ว
“เกิดมาพึ่งจะเคยเป็นพ่อสื่อ”เขื่อนพูด
“เขื่อนพ่อสื่อ แก้วก็แม่สื่ออะ ฮ่าๆ”แก้วพูดแล้วหัวเราะกับเขื่อนอย่างสนุกสนาน
ก๊อกๆๆๆๆ
ฟางที่กำลังคิดหาวิธีจะเอาแม่กุญแจที่ล็อกตู้เสื้อผ้าอยู่ออกก็มีเสียงเคาะประตูมาขัดจังหวะตั้งแต่เช้า ฟางจึงเดินมาเปิดประตูให้
“นาย”ฟางพูดเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครก็จะปิดประตูใส่หน้าแต่ป๊อปปี้ห้ามไว้
“เห้ย นี่เธอเดี๋ยวสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วใช้มือห้ามไม่ให้ฟางปิดประตู
“ไปไกลๆเลยนะ”ฟางไล่แล้วพายายามปิดประตูแต่ไม่เป็นผล ป๊อปปี้ก้ามขึ้นมาแล้วเปิดประตูให้อ้าออก “เป็นอะไรของเธอ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางเพราะวันนี้ฟางแปลกไป
.”ไม่เป็นไร”ฟางตอบปัดๆ
“แล้วเมื่อวานทำไมหายไปกลางคลันแบบนั้นล่ะ”ป๊อปปี้ถามต่อ
“เรื่องของชั้น เหอะ!”ฟางตอบโดยไม่มองหน้าป๊อปปี้
“นี่เวลาพูดก็หันหน้ามามองกันสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะจับตัวฟางให้หมุนเข้าหา
“อ๊ะ”ฟางร้องทันทีเพราะไม่ได้ตั้งตัวเท้าพลิกแล้วเซไปชนอกป๊อปปี้ฟางจะเงยหน้ามาต่อว่า ป๊อปปี้เองก็ก้มมองฟางอยู่ทำให้ทั้งคู่สบตากับสักพักก่อนจะจะดันป๊อปปี้ออก
“ออกไปนะ อ๊ะ”ฟางที่ดันป๊อปปี้ออกไปก็จะล้มเพราะข้อเท้าแพลง แต่ป๊อปปี้ย่อตัวเข้ามารับไว้ทัน
“ระวังหน่อยสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วจับฟางให้ยืนขึ้นฟางทำเจ็บข้อเท้าแต่พายายามทำสีหน้าให้เป็นปกติแล้วใช้มือจับลูกบิดไว้เพื่อเป็นที่ยึดไม่ให้ลง
“ออกไปได้แล้ว”ฟางไล่
“ออกอะไร เธอต้องไปทำงานไม่ให้หรือไง”ป๊อปปี้พูด
“ไม่ทำแล้ว”ฟางพูด แล้วจะเดินหนีแจ่เจ็บข้อเท้าทำให้เซล้มหลังไปชกออกป๊อปปี้อีก ป๊อปปี้มองฟางเล็กน้อยก่อนจะอุ้มตัวฟางขึ้นแล้วปล่อยให้ฟางนั่งลงสบายที่ปลายเตียงก่อนจะคุกเข่าล้มตัวลงนั่ง
“นี่นายทำบ้าอะไรน่ะ”ฟางที่เห็นป๊อปปี้คุกเข่าลงก็ตกใจ
“ขอดูหน่อย”ป๊อปปี้พูดฟางตาโตตกใจทันที
“ไอ้โรคจิตไม่ให้ดู”ฟางพูดแล้วใช้มือผิดไปที่เป้ากางเกงขาสั่นของตัวเอง
“จะบ้าหรือไงไม่ใช่ตรงนั้น ชั้นจะดูข้อเท้าต่างหากล่ะ”ป๊อปปี้พูดและไม่รอช้างถอดรองเท้าฟางที่เอาไว้ใส่ในบ้านออกจนฟางอึ้งหน้าแดงที่ป๊อปปี้ทำแบบนี้ ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
“สงสัยขาแพลง”ป๊อปปี้พูดแล้วจับเท้าฟางบิดไปบิดมา
“โอ้ยย ไอ้บ้าชั้นเจ็บนะ”ฟางพูดแล้วผลักป๊อปปี้จนล้มพับกับพื้น
“ชั้นขอโทษชั้นก็แค่อยากรู้ว่าเจ็บตรงไหนน่ะ แต่เดี๋ยวชั้นไปเอายาคลายเส้นมานวดให้ล่ะกันรออยู่ตรงนี้นะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในครัวของบ้านพักทุกหลังจะมีเครื่องมือปฐพยาบาลเสมอ
ป๊อปปี้หยิบหลอดยาคลายเส้นก่อนจะเดินกล้บมาหาฟางแล้วคุกเข้าแต่ต่ำกล่าเดิม
“นี่นายเอาอะไรมาน่ะ“ฟางพูดแล้วมองหลอกยาของป๊อปปี้
“ยาคลายเส้นน่ะ เดี๋ยวชั้นจะนวดให้”ป๊อปปี้พูดก่อนจะจับเท่าฟางให้มาวางที่เหนือเขา ฟางหน้าแดงทันที
“นี่นาย อ๊ะ”ฟางที่กำลังจะชักกลับแต่ก็ต้องเจ็บเพราะป๊อปปี้ดึงเข้าไว้
“อย่าดื้อสิก็ชั้นบอกว่าจะทำให้ไง”ป๊อปปี้พูดแล้วบีบยาใส่มือก่อนจะค่อยๆบรรจงนวดเท้าให้ฟางอย่างเบามือที่สุด ฟางมองภาพนั้นสักพักก่อนจะเผลอยิ้มออกมา
“ทำแบบนี้เป็นกับเค้าด้วยหรือไง”ฟางพูดเบาๆแล้วยิ้มมองป๊อปปี้ที่กำลังตั้งในนวดให้ฟางอยู่
“ว่าไงนะ”ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมาถามเพราะได้ยินไม่ถนัด
“ห๊ะ อะไร พอแล้วขอบคุณ ไปได้แล้วนายน่ะ”ฟางพูดลวกๆเพราะกลัวป๊อปปี้จะเห็นว่าเธอกำลังเผลอยิ้ม ก่อนจะรีบชักเท้ากลับคืนมาแล้วไล่ป๊อปปี้ไป
“อะไรกัน เอะอะไล่ๆ”ป๊อปปี้บ่น
“ก็ออกไปสิ ไล่แล้วทำไมยังอยู่ล่ะ ไอ้บ้านิ!”ฟางพูด
“นี่ตกลงเธอเป็นอะไรกันแน่ อารมณ์ขึ้นๆลงๆ เม็นไม่มาหรือไง”ป๊อปปี้บ่านอุบ
“ไอ้โรตจิต ไอ้ทะลึ่ง”ฟางพูดแล้วผลักอกป๊อปปี้
“เอ้านี่เธอชั้นแค่ถามดีๆ แล้วเลิกทำแบบนี้ได้แล้ว เอะอะผลักๆ เอะอะไล่ๆ นี่ชั้นอุส่าห์จะง้อนะ”ป๊อปปี้พูดฟางมองหน้าป๊อปปี้ทันทีเมื่อได้ยินคำว่าง้อ
“ง้อบ้าบออะไร”ฟางพูด
“แล้วเธองอนอะไนก็บอกชั้นมาสิ อย่ามาไล่ๆชั้นแบบนี้ชั้นไม่ชอบหรอกนะ”ป๊อปปี้พูด
“..”ฟางเงียบแล้วนั่งคิด นั่นสิ เรางอนอะไร
“ว่าไงล่ะ งอนอะไร”ป๊อปปี้พูดอีก
“เรื่องของชั้นเหอะ ไปได้แล้วนายน่ะ”ฟางไล่
“ไม่ไป ทำไมถึงคุยกับไม่รู้เรื่อง ชั้นถามชั้นไม่ชอบให้ใครมาไบ่ มาทำแบบนี้ โดยเฉพาะเธอเข้าใจมั้ย”ป๊อปปี้พูดฟางอึ้งตาโตทันที
________________________________________________________________________________
เดี๋ยวจะหวานๆเเล้วน้า 55555 เเต่ไม่มากนักหรอกมั้ง 5555
ตอนนี้ทนเเทนเมื่อวานที่ไม่ได้มาอัพน้าาาา
ยังไงก็ติดตามตอนต่อไปด้วยน้าาาาา
เม้นเยอะๆด้วย 55555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
