[2'Brother]รักวุ่นวายมัดใจนายบ้านไร่

9.9

เขียนโดย TKda

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.59 น.

  35 ตอน
  829 วิจารณ์
  52.66K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 23.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) ปากเเข็ง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขอบคุณนะค่ะป๊อป"พิมถอนจูบจากป๊อปปี้ก่อนจะพูดเเล้วยิ้มมาให้ป๊อปปี้ที่ยังยืนทิ่งๆอยู่ ป๊อปปี้กระพริบตาถี่สองสามครั้งก่อนจะเริ่มตั้งสติได้

 

 

 

 

 

 

"พิม!"ป๊อปปี้เรียกชื่อพิมเเล้วมองดุก่อนจะมองไปยังสายตาคนในงาน

 

 

 

 

 

 

"ทำไมล่ะค่ะ ปกติเราก็ทำแบบนี้ทุกครั้งอะ"พิมพูดเเล้วหน้ามู่

 

 

 

 

 

 

"เเต่มันไม่เหมือนเดิมเเล้วพิมผมบอกกี่ครั้งว่าอย่าทำแบบนี้"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

"ถ้าได้ของเเล้วก็เชิญทางนี้ครับ"จองเบลูกจึ้นมาจากที่นั่งเพราะเห็นท่าทีไม่ดีฟางก็เดินหนีไปก่อนจะจับเเขนพิมเเต่พิมสบัดออก

 

 

 

 

 

 

"อย่ามาจับพิมนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วเบะปากใส่

 

 

 

 

 

 

"เหอะ!"จองเบพูดก่อนจะลากพิมมาโดยที่ไม่สนใจเสียงร้องหรือท้วงของพิมเลยสักนิดก่อนจะกดพิมให้นั่งลงบนเก้าอี้ตัสเดิม ทำให้ทั้งโต๊ะที่นั่งอยู่มองพิมเเล้วส่ายหน้าไม่พอใจ เเต่พิมก็ได้เเจ่ยิ้มเเล้วยักไหล่นิดๆ ก่อนจะนั่งไขว้หาง

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่เดินกลับที่มานั่งที่เดิมเพราะเขื่อนบอกเเล้วเเม่ป๊อปปี้ก็บอกจะเป็นฝ่ายให้ของรางวัลเกมต่อไปแต่คนที่รับรางวัลก็มีแต่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้นั่งลงโดยที่พิมก็คล้องเเขนป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

"ป๊อปค่ะพิมอยากทานอันนั้นจังค่ะ ป๊อปเอามาป้อนพิมได้มั้ย"ป๊อปปี้ซบไหล่ป๊อปปี้เเล้วพูด

 

 

 

 

 

 

"ครับ"ป๊อปปี้พูดทั้งที่ยังมองไปรอบๆเพื่อหาใครบางคนที่หายไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฟางมาเดินทำไมมืดๆแบบนี้ล่ะ กลับเข้างานกันเถอะนะ"แก้วพูดเเล้วจับเเขนฟาง

 

 

 

 

 

 

"อ้าวก็ฟางอิ่มเเล้วก็อยากมาเดินย่อยก่อนเเล้วจะกลับไปกินใหม่ไง"ฟางพูดเเล้วยิ้มพรางลูบท้องเพื่อไม่ให้แก้วผิดสังเกต

 

 

 

 

 

 

"หรอ อืม แก้วเชื่อก็ได้เเต่ทำไมถึงมาพรวดพราดแบบนี้ล่ะเป็นอะไรรึเปล่า"แก้วแกล้งถาม

 

 

 

 

 

 

"ก็อิ่มไงเลยลุกพรวดพราดออกมาโดยไม่บอกใคร เสียมารยาทจังเลยเนาะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มให้แก้วก่อนภาพที่พิมดึงป๊อปปี้ไปจูบจะผุดขึ้นมาในหัวจากใบหน้าที่ยิ้มเเย้มกลายเป็ฯฝบหน้าที่นิ่งไปทันที จนแก้วที่มองอยู่ผิดสังเกตุไป

 

 

 

 

 

 

"ฟาง"แก้วเรียกฟางที่อยู่ก็นิ่งเงียบไป

 

 

 

 

 

 

".."ฟางเงียบเเล้วตาลอย

 

 

 

 

 

 

"ฟาง!!"แก้วตะโกรใส่หน้าฟางจนฟางสะดุ้งหลุดออกจากภวังศ์ทันที

 

 

 

 

 

 

"ห๊ะๆ อิ่มยังไม่อิ่มเดี๋ยวฟางเดินอีกนิด"ฟางพูดไปมั่วๆเพราะไม่รู้ว่าแก้วพูดอะไรไปบ้าง

 

 

 

 

 

 

"ฟาง"แก้วเรียกชื่อฟางเเล้วมองฟางอย่างจับผิด

 

 

 

 

 

 

"จ๋าจ๊ะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

"เมื่อกี้แก้วยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ ฟางเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมเหม่อแบบนี้"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

"ห๊ะ อ๋อ อืมก็ไม่ได้เป็นอะไรนิกำลังคิดนิยายเพลินๆเลย"ฟางพูดโกหกออกไป

 

 

 

 

 

 

"ไม่พร้อมบอกตอนนี้ไม่เป็นไรแก้วไม่เร่งหรอกนะ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

"ฟางว่าจะกลับกรุงเทพฯเเล้วอะให้คนอื่นมาทำแทนฟางดีกว่าฟางว่าฟางทำงานนี้ไม่ได้หรอก"ฟางพูดเเล้วยิ้มให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

"อืมก็ดี ห๊ะ!!! จะบ้าหรอจำกลับได้ยังไงทำไมจะทำไม่ได้ ทำได้สิฟางทำได้อยู่เเล้ว เเล้วอีกอย่างนะพี่โฟร์เค้าอยากให้ฟางทไงานนี้ด้วย เเล้วนี่ฟางก็เขียนมาจะครึ่งเล่มเเล้วทำถึงจะกลับไปแบบนี้ล่ะ มีอะไรไม่พอใจหรอ"แก้วพูดยาวเหยียดเเล้วเลิกคิ้วอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

 

"ก็เปล่า ฟางกลัวพ่อรู้น่ะ ฟางกลับดีกว่า"ฟางพูดเเล้วเดินนั่งลงขอบถนนเเล้วมองพระจันทร์ที่กำลังส่องเเสงมันเด่นชัดมาก เพราะที่ที่ฟางอยู่มันก็มืดเพราะไม่ค่อยมีเเสงสอดส่องเข้ามาในบริเวณนี้

 

 

 

 

 

 

ครืดดด ครืดดด

 

 

 

 

 

 

โทรศัพท์เเก้วสั่นข้อความเข้าในกระเป๋ากางเกงแก้วรีบหยิบมันขึ้นมาพบว่าเป็นไลน์ที่เขื่อนส่งมา

 

 

 

 

 

 

เขื่อน : อยู่ไหนกัน

 

 

 

 

 

 

แก้ว :ตรงโรงเก็บสตอเบอรี่อะ

 

 

 

 

 

 

เขื่อน : ถ้างั้นรออยู่นั่นน่ะ เดี๋ยวจะให้ไอ้ป๊อปไปปรับความเข้าใจกับฟางนะ

 

 

 

 

 

 

แก้วล่ะหน้าออกมาจากโทรศัพท์ก็ไม่พบฟางนั่งอยู่แก้วเเล้วรีบกวาดสายตาหาฟางจนทั่งทันที

 

 

 

 

 

 

แก้ว : ไม่ต้องมาฟางไปไหนไม่รู้

 

 

 

 

 

 

เขื่อน : ห๊ะไปไหน!

 

 

 

 

 

 

แก้ว : ไม่รู้น่จะกลับห้องไม่ต้องห่วง ยังไงก็ฝากขอโทษพ่่อกับแม่ด้วยล่ะกันขอกลับก่อนเลยนะ

 

 

 

 

 

 

เขื่อน : โอเคๆ

 

 

 

 

 

 

แก้วที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งเพราะมัวเเต่ตอบข้อความเขื่อนหลังจากที่เขื่อนตอบข้อความสุดทิายแก้วก็รีบเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าทันที ก่อนจะวิ่งกลับไปทางบ้านพักของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไอ้เขื่อนมึงเห็นยัยเตี้ยวรรึเปล่า"ป๊อปปี้เดินเลี่ยงออกมาจากพิมก็เดินมาถามเขื่อน

 

 

 

 

 

 

"ไม่ว่ะ"เขื่อนตอบไป

 

 

 

 

 

 

"ไปไหนว่ะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วขมวดคิ้วมองหาทั่วงาน

 

 

 

 

 

 

"นี่มึงชอบฟางหรอ"เขื่อนเงียบอยู่นานก็ถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

"อะไรนะ!"ป๊อปปี้พูดเเล้วหันหน้ามาหาเขื่อนทันที เพราะใจก็เต้นแรงไม่รู้ทำไมเมื่อเจอคำถามนี้จากเขื่อนต้องใจเต้นเเรงด้วยนะ

 

 

 

 

 

 

"กูถามึงว่าชอบฟางหรอ"เขื่อนถามอีก

 

 

 

 

 

"ใครชอบกูเนี่ยนะ เหอะ! ชอบก็ตาบอดเเล้วล่ะไอ้เขื่อน"ป๊อปปี้พูดเเล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

"อ้าวก็ความรักทำให้คนตาบอดนี่หว่า^^"เขื่อนพูดแล้วยักคิ้วกวนๆ

 

 

 

 

 

 

 

"อะไรของมึง กูไม่ได้ชอบเค้า"ป๊อปปี้ยังคงปฏิเสธ

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วมึงถามถึงฟางทำไม"เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

"กูก็แค่เห็นหายไป เล้วหายไปแบบนี้เนี้ยนะ เสียมารยาท เจอจะด่าให้เข็ด"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

"มึงเจอเค้ามึงกล้าด่าเค้าหรือไง"เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไมจะไม่กล้า มึงนี่อะไรซักมากจังว่ะ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินหนีเขื่อนมานั่งที่เดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

แก้วเคราะประตูหน้าบ้านพักฟางรัวๆ

 

 

 

 

 

 

 

แอ๊ด

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าวแก้ว มีอะไรรึเปล่า"ฟางถามเเต่แก้วไม่ตอบเดินเข้ามาในห้องเเล้วปิดประตูก่อนจะดึงฟางมานั่งที่ปลายเตียง

 

 

 

 

 

"มีเรื่องที่สงสัยอยากจะถาม"แก้วพูดเเล้วลากเก้าอี้ที่อยู่กับโต๊ะเครื่องแป้งมานั่งตรงข้ามกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

"มีอะไร ?"ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

 

"ฟางหึงป๊ฮปใช่มั้ยที่ถูกพิมดึงไปจูบกลางงานน่ะ"แก้วถามออกไปตรงๆ ฟางถึงกับสะอึกในคำถามนี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

"ฟางน่ะหรอหึง ไม่ใช่หรอกนะ"ฟางพูดพร้อมชี้หน้าตัวเองเเล้วส่ายหน้าปฏิเสธ

 

 

 

 

 

 

 

"ใช่สิ ถ้าฟางไม่หึงฟางจะเดินออกมาทำไมล่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

"ฟางบอกไปแล้วไม่ใช่หรอว่าฟางอิ่มเลยจะมาเดินย่อย"ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วฟางก็บอกว่าฟางจะกลับไปกินต่อเเล้วทำไมถึงกลับห้องมาล่ะ"แก้วจี้ถามฟางทันทีที่ตอบจบ

 

 

 

 

 

 

"ก็ฟางเพลียๆเลยจะกลับมาห้องก่อนงานเลิก จะได้มีเวลาเก็บกระเป๋า"ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

"จะเก็บไปไหน"แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

"กลับกรุงเทพฯ ฟางคิดถึงพ่อ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วว่ามันไม่ใช่เหตุผมนี้หรอกฟาง"แก้วพุดเเล้วมองหน้าฟาง ฟางเบือนหน้าหนีทันที

 

 

 

 

 

 

 

"ใช่สิทำไมจะไม่ใช่ ฮาวววว ฟางง่วงจัง"ฟางพูดก่อนจะเอนตัวนอนบนเตียง

 

 

 

 

 

 

 

"ฟางๆ ตื่นขึ้นมาคุยกับให้รู้เรื่องนะ"แก้วพูดเเล้วเขย่าฟางเเต่ฟางกลับเงียบไม่ตอบอะไรแก้วเขย่าฟางอยู่แบบนี้ประมาณ 5 นาที เเต่ฟางก็ยังนิ่งเงียบนอนเฉยๆ แก้วจึงเท้าสะเอวอย่างฮึกฮัด

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วรู้กัน!"แก้วพุดก่อนจะมองไปเดินไปตรงตู้เสื้อผ้าเเล้วหยิบผ้าผันคอที่ฟางเอามามัดไปที่จับตู้ทั้งสองข้างที่อยู่ติดกัน ก่อนจะมองบนหัวเตียงเห็นแม่กุญแจเเละลูกกุญแจาตัวใหญ่พอที่จะล็กได้ แก้วยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะยิ้มเเล้วหยิบเเม่กุญแจกับลูกกุญแจที่อยู่ด้วยกันมาเเล้วเดินไปล็อกตู้เสื้อผ้าไว้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

"หึ! ฝันดีนะฟาง"แก้วพูดก่อนจะจุ๊บหน้าผากฟางเเล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_________________________________________________________________________________________

 

 

 

พระ นาง ของเราก็ต้องปากแข็งแบบนี้ล่ะ 5555 เเล้วคอยดูใครจะมางัดได้ หึหึ

 

 

 

เอ๊ะ...ทำไมแก้วโหดร้าย จะกลับก็ไม่ให้กลับ 5555555

 

 

 

 

ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ

 

 

 

 

เม้นเยอะๆน้าาา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา