[2'Brother]รักวุ่นวายมัดใจนายบ้านไร่
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.59 น.
แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 23.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) ปากเเข็ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ขอบคุณนะค่ะป๊อป"พิมถอนจูบจากป๊อปปี้ก่อนจะพูดเเล้วยิ้มมาให้ป๊อปปี้ที่ยังยืนทิ่งๆอยู่ ป๊อปปี้กระพริบตาถี่สองสามครั้งก่อนจะเริ่มตั้งสติได้
"พิม!"ป๊อปปี้เรียกชื่อพิมเเล้วมองดุก่อนจะมองไปยังสายตาคนในงาน
"ทำไมล่ะค่ะ ปกติเราก็ทำแบบนี้ทุกครั้งอะ"พิมพูดเเล้วหน้ามู่
"เเต่มันไม่เหมือนเดิมเเล้วพิมผมบอกกี่ครั้งว่าอย่าทำแบบนี้"ป๊อปปี้พูด
"ถ้าได้ของเเล้วก็เชิญทางนี้ครับ"จองเบลูกจึ้นมาจากที่นั่งเพราะเห็นท่าทีไม่ดีฟางก็เดินหนีไปก่อนจะจับเเขนพิมเเต่พิมสบัดออก
"อย่ามาจับพิมนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วเบะปากใส่
"เหอะ!"จองเบพูดก่อนจะลากพิมมาโดยที่ไม่สนใจเสียงร้องหรือท้วงของพิมเลยสักนิดก่อนจะกดพิมให้นั่งลงบนเก้าอี้ตัสเดิม ทำให้ทั้งโต๊ะที่นั่งอยู่มองพิมเเล้วส่ายหน้าไม่พอใจ เเต่พิมก็ได้เเจ่ยิ้มเเล้วยักไหล่นิดๆ ก่อนจะนั่งไขว้หาง
ป๊อปปี้ที่เดินกลับที่มานั่งที่เดิมเพราะเขื่อนบอกเเล้วเเม่ป๊อปปี้ก็บอกจะเป็นฝ่ายให้ของรางวัลเกมต่อไปแต่คนที่รับรางวัลก็มีแต่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้นั่งลงโดยที่พิมก็คล้องเเขนป๊อปปี้ทันที
"ป๊อปค่ะพิมอยากทานอันนั้นจังค่ะ ป๊อปเอามาป้อนพิมได้มั้ย"ป๊อปปี้ซบไหล่ป๊อปปี้เเล้วพูด
"ครับ"ป๊อปปี้พูดทั้งที่ยังมองไปรอบๆเพื่อหาใครบางคนที่หายไป
"ฟางมาเดินทำไมมืดๆแบบนี้ล่ะ กลับเข้างานกันเถอะนะ"แก้วพูดเเล้วจับเเขนฟาง
"อ้าวก็ฟางอิ่มเเล้วก็อยากมาเดินย่อยก่อนเเล้วจะกลับไปกินใหม่ไง"ฟางพูดเเล้วยิ้มพรางลูบท้องเพื่อไม่ให้แก้วผิดสังเกต
"หรอ อืม แก้วเชื่อก็ได้เเต่ทำไมถึงมาพรวดพราดแบบนี้ล่ะเป็นอะไรรึเปล่า"แก้วแกล้งถาม
"ก็อิ่มไงเลยลุกพรวดพราดออกมาโดยไม่บอกใคร เสียมารยาทจังเลยเนาะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มให้แก้วก่อนภาพที่พิมดึงป๊อปปี้ไปจูบจะผุดขึ้นมาในหัวจากใบหน้าที่ยิ้มเเย้มกลายเป็ฯฝบหน้าที่นิ่งไปทันที จนแก้วที่มองอยู่ผิดสังเกตุไป
"ฟาง"แก้วเรียกฟางที่อยู่ก็นิ่งเงียบไป
".."ฟางเงียบเเล้วตาลอย
"ฟาง!!"แก้วตะโกรใส่หน้าฟางจนฟางสะดุ้งหลุดออกจากภวังศ์ทันที
"ห๊ะๆ อิ่มยังไม่อิ่มเดี๋ยวฟางเดินอีกนิด"ฟางพูดไปมั่วๆเพราะไม่รู้ว่าแก้วพูดอะไรไปบ้าง
"ฟาง"แก้วเรียกชื่อฟางเเล้วมองฟางอย่างจับผิด
"จ๋าจ๊ะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มให้แก้ว
"เมื่อกี้แก้วยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ ฟางเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมเหม่อแบบนี้"แก้วพูด
"ห๊ะ อ๋อ อืมก็ไม่ได้เป็นอะไรนิกำลังคิดนิยายเพลินๆเลย"ฟางพูดโกหกออกไป
"ไม่พร้อมบอกตอนนี้ไม่เป็นไรแก้วไม่เร่งหรอกนะ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม
"ฟางว่าจะกลับกรุงเทพฯเเล้วอะให้คนอื่นมาทำแทนฟางดีกว่าฟางว่าฟางทำงานนี้ไม่ได้หรอก"ฟางพูดเเล้วยิ้มให้แก้ว
"อืมก็ดี ห๊ะ!!! จะบ้าหรอจำกลับได้ยังไงทำไมจะทำไม่ได้ ทำได้สิฟางทำได้อยู่เเล้ว เเล้วอีกอย่างนะพี่โฟร์เค้าอยากให้ฟางทไงานนี้ด้วย เเล้วนี่ฟางก็เขียนมาจะครึ่งเล่มเเล้วทำถึงจะกลับไปแบบนี้ล่ะ มีอะไรไม่พอใจหรอ"แก้วพูดยาวเหยียดเเล้วเลิกคิ้วอย่างสงสัย
"ก็เปล่า ฟางกลัวพ่อรู้น่ะ ฟางกลับดีกว่า"ฟางพูดเเล้วเดินนั่งลงขอบถนนเเล้วมองพระจันทร์ที่กำลังส่องเเสงมันเด่นชัดมาก เพราะที่ที่ฟางอยู่มันก็มืดเพราะไม่ค่อยมีเเสงสอดส่องเข้ามาในบริเวณนี้
ครืดดด ครืดดด
โทรศัพท์เเก้วสั่นข้อความเข้าในกระเป๋ากางเกงแก้วรีบหยิบมันขึ้นมาพบว่าเป็นไลน์ที่เขื่อนส่งมา
เขื่อน : อยู่ไหนกัน
แก้ว :ตรงโรงเก็บสตอเบอรี่อะ
เขื่อน : ถ้างั้นรออยู่นั่นน่ะ เดี๋ยวจะให้ไอ้ป๊อปไปปรับความเข้าใจกับฟางนะ
แก้วล่ะหน้าออกมาจากโทรศัพท์ก็ไม่พบฟางนั่งอยู่แก้วเเล้วรีบกวาดสายตาหาฟางจนทั่งทันที
แก้ว : ไม่ต้องมาฟางไปไหนไม่รู้
เขื่อน : ห๊ะไปไหน!
แก้ว : ไม่รู้น่จะกลับห้องไม่ต้องห่วง ยังไงก็ฝากขอโทษพ่่อกับแม่ด้วยล่ะกันขอกลับก่อนเลยนะ
เขื่อน : โอเคๆ
แก้วที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งเพราะมัวเเต่ตอบข้อความเขื่อนหลังจากที่เขื่อนตอบข้อความสุดทิายแก้วก็รีบเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าทันที ก่อนจะวิ่งกลับไปทางบ้านพักของฟาง
"ไอ้เขื่อนมึงเห็นยัยเตี้ยวรรึเปล่า"ป๊อปปี้เดินเลี่ยงออกมาจากพิมก็เดินมาถามเขื่อน
"ไม่ว่ะ"เขื่อนตอบไป
"ไปไหนว่ะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วขมวดคิ้วมองหาทั่วงาน
"นี่มึงชอบฟางหรอ"เขื่อนเงียบอยู่นานก็ถามขึ้น
"อะไรนะ!"ป๊อปปี้พูดเเล้วหันหน้ามาหาเขื่อนทันที เพราะใจก็เต้นแรงไม่รู้ทำไมเมื่อเจอคำถามนี้จากเขื่อนต้องใจเต้นเเรงด้วยนะ
"กูถามึงว่าชอบฟางหรอ"เขื่อนถามอีก
"ใครชอบกูเนี่ยนะ เหอะ! ชอบก็ตาบอดเเล้วล่ะไอ้เขื่อน"ป๊อปปี้พูดเเล้วส่ายหน้า
"อ้าวก็ความรักทำให้คนตาบอดนี่หว่า^^"เขื่อนพูดแล้วยักคิ้วกวนๆ
"อะไรของมึง กูไม่ได้ชอบเค้า"ป๊อปปี้ยังคงปฏิเสธ
"เเล้วมึงถามถึงฟางทำไม"เขื่อนพูด
"กูก็แค่เห็นหายไป เล้วหายไปแบบนี้เนี้ยนะ เสียมารยาท เจอจะด่าให้เข็ด"ป๊อปปี้พูด
"มึงเจอเค้ามึงกล้าด่าเค้าหรือไง"เขื่อนพูด
"ทำไมจะไม่กล้า มึงนี่อะไรซักมากจังว่ะ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินหนีเขื่อนมานั่งที่เดิม
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ
แก้วเคราะประตูหน้าบ้านพักฟางรัวๆ
แอ๊ด
"อ้าวแก้ว มีอะไรรึเปล่า"ฟางถามเเต่แก้วไม่ตอบเดินเข้ามาในห้องเเล้วปิดประตูก่อนจะดึงฟางมานั่งที่ปลายเตียง
"มีเรื่องที่สงสัยอยากจะถาม"แก้วพูดเเล้วลากเก้าอี้ที่อยู่กับโต๊ะเครื่องแป้งมานั่งตรงข้ามกับฟาง
"มีอะไร ?"ฟางถาม
"ฟางหึงป๊ฮปใช่มั้ยที่ถูกพิมดึงไปจูบกลางงานน่ะ"แก้วถามออกไปตรงๆ ฟางถึงกับสะอึกในคำถามนี้ทันที
"ฟางน่ะหรอหึง ไม่ใช่หรอกนะ"ฟางพูดพร้อมชี้หน้าตัวเองเเล้วส่ายหน้าปฏิเสธ
"ใช่สิ ถ้าฟางไม่หึงฟางจะเดินออกมาทำไมล่ะ"แก้วพูด
"ฟางบอกไปแล้วไม่ใช่หรอว่าฟางอิ่มเลยจะมาเดินย่อย"ฟางพูด
"เเล้วฟางก็บอกว่าฟางจะกลับไปกินต่อเเล้วทำไมถึงกลับห้องมาล่ะ"แก้วจี้ถามฟางทันทีที่ตอบจบ
"ก็ฟางเพลียๆเลยจะกลับมาห้องก่อนงานเลิก จะได้มีเวลาเก็บกระเป๋า"ฟางพูด
"จะเก็บไปไหน"แก้วถาม
"กลับกรุงเทพฯ ฟางคิดถึงพ่อ"ฟางพูด
"แก้วว่ามันไม่ใช่เหตุผมนี้หรอกฟาง"แก้วพุดเเล้วมองหน้าฟาง ฟางเบือนหน้าหนีทันที
"ใช่สิทำไมจะไม่ใช่ ฮาวววว ฟางง่วงจัง"ฟางพูดก่อนจะเอนตัวนอนบนเตียง
"ฟางๆ ตื่นขึ้นมาคุยกับให้รู้เรื่องนะ"แก้วพูดเเล้วเขย่าฟางเเต่ฟางกลับเงียบไม่ตอบอะไรแก้วเขย่าฟางอยู่แบบนี้ประมาณ 5 นาที เเต่ฟางก็ยังนิ่งเงียบนอนเฉยๆ แก้วจึงเท้าสะเอวอย่างฮึกฮัด
"เเล้วรู้กัน!"แก้วพุดก่อนจะมองไปเดินไปตรงตู้เสื้อผ้าเเล้วหยิบผ้าผันคอที่ฟางเอามามัดไปที่จับตู้ทั้งสองข้างที่อยู่ติดกัน ก่อนจะมองบนหัวเตียงเห็นแม่กุญแจเเละลูกกุญแจาตัวใหญ่พอที่จะล็กได้ แก้วยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะยิ้มเเล้วหยิบเเม่กุญแจกับลูกกุญแจที่อยู่ด้วยกันมาเเล้วเดินไปล็อกตู้เสื้อผ้าไว้ทันที
"หึ! ฝันดีนะฟาง"แก้วพูดก่อนจะจุ๊บหน้าผากฟางเเล้วเดินออกไป
_________________________________________________________________________________________
พระ นาง ของเราก็ต้องปากแข็งแบบนี้ล่ะ 5555 เเล้วคอยดูใครจะมางัดได้ หึหึ
เอ๊ะ...ทำไมแก้วโหดร้าย จะกลับก็ไม่ให้กลับ 5555555
ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
เม้นเยอะๆน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
