ความทรงจำของเราสองคน...

 

 

 

 

                                                            ตอนที่7....

 

 

 

 

               วันรุ่งขึ้นป๊อปปี้และแก้วก็ลงมาทานอาหารตามปกติ พอทานเสร็จทั้งแก้วและปีอปปี้ก็ขอตัวออกไปทำงาน โดยที่แก้วเองก็ไปช่วยปีอปปี้ทำงานที่ออฟฟิสก่อนที่จะเข้าไปดูงานที่ไร่ในตอนเย็นๆๆพร้อมกัน 

 

 

 

" เฮีย แล้วนี่แขก vip เฮียจะมาเมื่อไรอ่ะแก้วจะได้ให้คนเตรียมของไว้ต้อนรับได้ถูก " แก้วถามป๊อปปี้ที่กำลังก้มหน้าก้มตาเช็คเอกสารการซื้อสัญญาขายอยู่

 

 

 

 

"อืม เห็นเขาบอกว่าจะมาเย็นๆๆน่ะเฮียก็ไม่มั่นใจเหมือนกันแต่เดี๋ยวจะให้คุณเกลเขาบอกอีกทีละกัน ว่าแต่เราจะเข้าไปดูลิ้นจี่กับเฮียใช่ไหมเย็นนี้น่ะ " ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

"อ่าห้ะ แก้วไม่ได้ไปนานเลย ขอไปดูลูกๆๆหน่อยละกันว่าเป้นอยังไงบ้าง "หลังจากที่แก้วตอบป๊อปี้ทั้งสองก็เริ่มทำงานของตัวเองนเสร็จจทุกอย่าง และเป็นเวลาพักเที่ยวพอดีทั้งสองเลย ไปทานข้าวพร้อมกันก่อนที่จะไปที่ไร่เลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    จังหวัด เชียงใหม่

 

 

 

" พี่เขื่อนเสร็จรึยังอ่ะคะ " ฟางเอ่ยเรียกพี่ชายที่เคลียร์งานอยู่ในห้องทำงานตั้งแต่เช้ายังไม่เสร็จสักที 

 

 

 

" โถ่ฟางพี่ขอเวลาแป๊ปสิคะ งานพี่เยอะน่ะ " เขื่อนพูดกับน้องสาวแต่สายากลับมองไปแต่เอกสารอีกสองสามฉบับที่เป้นงานใหญ่พอสมควร

 

 

 

 

" พี่เขื่อนอ่ะ พี่โมะดูพี่เขื่อนสิไม่สนใจฟางเลย " ฟางที่เห็นว่าพี่ชายไม่สนใจตัวเองเลยแม้แต่นิดเดียวเลยเปลี่ยนทิศมาอ้อนเพื่อนสนิทของพี่ฃายอีกคนแทน ซึ่งก็เข้าทางโทโมะ

 

 

 

 

" เออไอ้เขื่อนเมิงบอกน้องฟางแล้วไม่ใช่หรอว่าจะพาไปเที่ยวแล้วไหงมานั่งทำงานงี้ว้ะ นี่มันบ่ายสองโมงกว่าแล้วน่ะมึง " โทโมะว่าเขื่อนพร้อมกับชี้หน้าเพื่อนชายส่วนแขนอีกข้างก็พลางโอบใหล่ร่างบางที่กอดเขาอยู่โดยที่เขาเองก้ได้ผลประโยชน์เต็มๆๆ

 

 

 

 

" โห!! ไอ้เวรได้ทีเอาใหญ่น่ะมึง  ฟางพี่ขอโทษน่ะครับงั้นเอางี้แล้วกันเดี๋ยวเราไปกับไอ้โมะก่อนแล้วเดี๋ยวพี่รีบเคลียร์งานเสร็จพี่จะรีบตามเราไปน่ะครับ อย่าเพิ่งงอนพี่สิน่ะตัวเล็ก " เขื่อนชี้หน้าโทโมะพร้อมกับเดินเข้าไปดึงน้องสาวมาในอ้อมกอดของตัวเอง แล้วพุดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน 

 

 

 

 

" เห้อ!! ฟางขัดพี่ได้ด้วยหรอคะ รู้งี้ฟางเรียนบริหารก้ดีจะได้มาช่วยพี่เขื่อนทำงานสะเลย พี่ชายเหนื่อยมากไหม " ฟางพุดพร้อมกับโอบกอดเขื่อนแน่น เขื่อนมองหน้าโทโมะอย่างเยาะเย้ย ก่อนน่ะโอบกอดตอบน้องสาว

 

 

 

 

" 55 ไม่เป็นไรหน่า พี่สบายมากเอาเป้นว่าถ้าเราไม่อยากให้พี่เหนื่อยงั้นก็อย่าดื้อย่าซนน่ะคะ อย่าทำให้พี่เป็นห่วงรู้ไหมตัวเล็ก " เขื่อนมองหน้าคนตัวเล้กในอ้อทกอดอย่างแสนรักเขารักหญิงสาวคนนี้รองลงมาจากผู้เป็นมารดา และรักมากก็ห่วงมากเป็นธรรมดา

 

 

 

 

" พี่ขื่อนฟางโตแล้วน่ะคะ ชิส์ทำไมมีแต่คนบอกว่าฟางเด้กอ่ะเขาแค่ตัวเล้กแค่นี้เอง เค้าปี 3แล้วน่ะ" เขื่อนและโทโมะหัวเราะออกมากับคำตัดพ้อที่สาวเจ้าเอ่ยออกมา เพราะตลอดเวลาคนตัวเล้กมักจะมีแต่คนเอาอกเอาใจ ทะนุทนอม เหมือนกับเด้กไม่รุ้จักโต จนทำให้น้องสาวของเขามีนิสัยเด้กในบางครั้งแต่เจ้าตัวกลับเรียน แพทย์ ซึ่งไม่เหมาะกับลักษณะนิสัย รูปร่างของเองเอาเสียเลย

 

 

 

 

" 555 อ่ะคะพี่เชื่อนแล้วเอาเป็นว่าตามนั้นน่ะคะ ไอ้โมะกูฝากน้องกูด้วยละกันเดี่ยวกูจะรีบตามไป " เขื่อนพูดกับฟางหลังจากที่ปล่อยกอดน้องสาวแล้วมองหน้าโทโมะอ่างจริงจัง โทโมะไม่ตอบเพียงแค่พยักหน้าเป็งเชิบสัญญาแทน แล้วทั้ง โทโมะ ฟางก็เดินออกไป 

 

 

 

 

" หึ แล้วกูจะไปเอาคืนน่ะไอ้โมะ!! " เขื่อนพูดจบก็ลงมือทำงานตรงหน้าทันที

 

 

 

 

" งั้นเดี๋ยเราไปเลยแล้วกันน่ะคะ แล้วฟางลืมอะไรอีกหรือปล่าคะ "โทโมะพูดพร้อมมองร่างบางข้างกายที่ทำหน้าเศร้าๆ

 

 

 

" ไม่คะ " ฟางพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงแต่สายตากลับเศร้าอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

" ไม่อยากไปกับพี่หรอคะ " โทโมะพูโออกมาาด้วยน้ำเสียงเรียบฟางรีบหันไปมองโทโมะที่ไม่มองหน้าเธอเอาแต่มองไปทางอื่น 

 

 

 

"เอ่อ พี่โมะฟางไม่ได้หมายความว่างั้นักหน่อย  นี้เจ้าชายอย่าเพิ่งงอนเจ้าหญิงสิคะ" ฟางพุดพร้อมกับเขย่าแขนโทโมะ โทโมะเองแอบอมยิ้มออกมา

 

 

 

"พี่ว่าเรารีบไปเถอะ เดี๋ยวจะถึงมืดนะ นี่ก็บ่าย2 จะบ่าย 3แล้ว "โทโมะพูดจบก็รีบเดินออกไปทันที ป่อยให้ฟางยืนมองตามอย่างวิตก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                           จังหวัดแพร่

 

 

 

               ไร่จิระคุณ.....

 

 

 

" เป็นยังไงบ้างลูกรััก ว้าวๆๆ แกโตขึ้นเยอะน่ะ " แก้วที่ลงจากรถของพี่ชาายก็รีบวิ่งเข้ามาในสวนลิ้นจี่แล้วพุดกับต้นลิ้นจี่ อย่างรักใคร เพราะแถบจะทุกต้นเธอเป็นคนเลือกต้นกล้า ลงมือปลูกเอง เธอจึงรักสวนนี้มาก

 

 

 

 

" บ้าไปแล้วรึไงยัยตัวแสบ " ป๊อปปี้ที่เดินตามน้องสาวเข้ามาเห็นน้องสาวพูดกับต้นไม้ก็พูดขึ้นพลางรับถุงมือจากพนักงานแล้วก็เดินเอาถุงมือพร้อมอุปกรณ์ตัดผลไม้ไปหาแก้ว 

 

 

 

 

" ขอบคุณคร๊าบบ เฮียลุกนี้โต้โต อ่ะ แก้วอยากกิน^^ " แก้วรับถุงมือ พร้อมกับอุปกรณ์ตัดลิ้นจี่มาจากปีอปปี้แล้ววเห็นลุกลิ้นี่ที่ใหญ่มากเลยหันมาบอกกับปีอปปี้ยิ้มเฉ่ง

 

 

 

 

"เหอะ อดอยากไง ไม่ต้องเลยตัดไป อยากกินก้ไปกินที่บ้านดิ มีเยอะแยะ " ปีอปปี้พุดแก้วหน้าบึ้งแต่ใช่ว่าเธอจะฟังคำห้ามพี่ชาย 

 

 

 

 

" ขอแล้วไม่ให้กิน งั้นไม่ขอก็ได้ อั้ม อะหร่อยอ่ะ " แก้วพุดพร้อมกับทานผลไม้ที่เธอเพิ่งจะเด็ดออกมาจากต้นใหม่ๆๆ แล้วทานต่อหน้าป๊อปปี้ ซึ่งป๊อปปี้ก็ยิ้มให้กับความกวนของน้องสาว ทั้งสองตัดผลไม้กันไป ทานกันไปอย่างสนุกสนาน 

 

 

 

 

ครืดดดด ครืดดด

 

 

" ว่าไง อืมขอบคุณมากครับ เดี๋ยวผมจะรีบเข้าไป " ป๊อปปี้รับโทรศัพท์ของตัวเองก็พูโด้วยน้ำเสียงเรียบ แล้วมองแก้วที่กำลังตัดผลไม้อย่างมีความสุข 

 

 

 

" เแก้ว ไปกันเถอะแขกมาถึงแล้ว " ป๊อปปี้พุดะร้อมกับถอดอุปกรณ์ออกจากตัวเอง 

 

 

 

 

" เฮียแก้วไม่ไปไม่ได้หรอ " แก้วเริ่มงอแง 

 

 

 

" ไม่ได้ ไปเร็วให้แขกรอนานไม่ดีน่ะ " แก็วหน้างอแต่ก็ยอมตามพี่ชายแล้้วทั้งสองก็มุ่งหน้าไปที่รีสอร์ทของตัวเองทันีที

 

 

 

 

" เฮียแก้วขอไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะแล้วเดี๋ยวแก้วตามไป " ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรเพียงพยักหน้าแล้วเดินออกไปทันที

 

 

 

 

" พี่โมะ หายงอนฟางเถอะนะคะ น้าน้า " ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาที่รับรองแขก vip ก้ได้ยินเสียงหวานที่เขาพอจะจำได้เลือนลางเหมือนเคยไ้ยิน เขาเลยเดินเข้าไป ก็พบกับสาวน้อยหน้าหวานที่เขาจำได้ดีว่าเธอคือสาวน้อยนักวาดรูป ของเขาที่เขาเฝ้ารอจะพบเะออีกครั้ง แต่เธอไม่ได้มาคนเดียว

 

 

 

 

" พี่ไม่งอนเรานี่คะ " โทโมะพูดเสียงเรียบแล้วจิบกาแฟที่เกลเลขาสาวของป๊อปปี้เอามารับรอง อย่างนิ่งๆๆ แต่ในใจกกลับใจเต้นรัวที่ร่างบางมาออดอ้อนเขาแบนี้มันน่าจับมาหอมให้เข็ด อย่างนี้ต้องแกล้งไปนานๆ

 

 

 

 

" พี่โมะ !! ฟางง้อจนไม่ร้จะง้อไงแล้วน่ะคะ ชิส์ "ฟางที่เริ่มโมโห เพราะตลอดการเดินทางเธอพยายามชวนโทโมะพุดคุย แต่เขาก็ตอบเธอแต่กลับเป็นน้ำเสียงเรียบ ซึ่งแน่นอน ปากเขาบอกว่าไม่ได้งอนแต่การกระทำกลับตรงข้ามกันเหลือเกิน 

 

 

 

 

" อะไรคะ เดี๋ยวนี้กล้าขึ้นเสียงใส่พี่หรอ " โทโมะตีเสียงเรียบที่น่ากลัว บวกกับมองหน้าร่างบางย่างน้อยใจ จนร่างบางที่ตอนแรกกะจะทำงอใส่ ต้องหน้าอ่อน แล้วเริ่มง้อเขาอีกครั้งจนได้

 

 

 

 

" พี่โมะ!! เจ้าชาย... เลิกงอนเจ้าหญิงเถอะนะคะ พี่โมะจะให้ฟางทำอะไรนะฟางจะทำหมดทุกอย่างเลย เจ้าชายย น้าน้าน่ะคะ " ฟางพุดพร้อมกับเขย่าแขนโทโมะพร้อมกับกอดออดอ้อนโทโมะ ซึ่งคนโดนกอดก็ยิ้มออกมาโดยไม่ต้องเก้กเลย แต่ก็ต้องทำนิ่งเอาไว้ 

 

 

 

 

" เฮียไมไม่เข้าไปอ่ะ " แก้วเดินมาก็เห็นพี่ชายยืนอยู่ที่หน้าห้องพร้อกับมองเข้าไปแต่มือกับกำแน่น 

 

 

 

" เปล่า เฮีย..ยังไม่อยากไปขัดเวลาสวีทเขาน่ะ " ป๊อปปี้หันมาตอบแก้วด้วยน้พเสียงเสร้าๆๆ จนแก้วมองเข้าไป ก้เห็น เขาคนนั้น คนนั้นอีกแล้ว เขามาด้วยกันอีกแล้วพร้อมกับ สวีทด้วยกันนี่ไม่คิดจะอายคนอื่นเลยรึไงกันน่ะ 

 

 

 

" นั่นสิ เหอะไม่เคยเกรงใจคนอื่นมั้ง " แก้วพุดพร้อมมองอย่างเสียอารมณ์ จนป๊อปปปี้ต้องสงสัยกับอาการของน้องสาว

 

 

 

"เป็นไรหรือเปล่าเรา รู้จักเขาหรอ " ปีอปปี้ถามแก้วนิ่งๆๆ แต่สายตากลับมองไปที่สาวน้องฃยหน้าหวานที่กำลังออดอ้อน หนุ่มหน้าหวานพอพอกันอยู่

 

 

 

" ป่ะ เปล่า เฮียละเห็นจ้องจังชอบหรอเฮีย " แก้วรีบแก้ตัวก่อนจะแววพี่ชายกลับ ป๊อปปี้หันกลับมามองน้องสาว

 

 

 

" อะไรเล่า เค้าก็น่ารักดีนิ แต่...เขามีแฟนแล้วนิดูดิรักกันจริง เหอะ " แก้วมองตามที่พี่ชายพูด จริงสิเขาสอคนเป็นแฟนกัน ดูสิสายตาที่ชายหนุ่มมีให้หญิงสาว มันช่างอ่อยโยน จนเธอก็หลงรัก รอยยิ้มที่เธอมักจะเห็นเสมอเวลาเขาอยู่กับผุ้หญงคนนั้น มันจะเป็นของเธอม่ได้เลยใช่ไหม 

 

 

 

 

" พี่โมะฟางยอมทำตามจริงๆๆนะคะ นี่ไม่คิดจะหายงอนฟางเลยหรอ " ฟางพูดหลังจากที่นั่งง้อโ?โมะมานาน

 

 

 

 

" นี่เมื่อไรคุณภาณุ จะมาสักที " โทโมะไม่ตอบฟางแต่กลับเปลี่ยนเรื่องพูด 

 

 

 

 

" พี่โมะ!! ฟางเหนื่อยแล้วนะ " ฟางพุด

 

 

 

 

" ..............." 

 

 

 

 

" ฮึก ฟางโกรธพี่แล้ว ฟางเหนื่อยมากเลยน่ะอึกก " ฟางพูดดออกมา พร้อมกับเสียงสะอื้นโทโมะรับหันไปมองก็เห็นน้ำตาของร่างบางเล่นเอาเขาแถบจะตบตัวเองหลายๆๆรอบที่ทำให้เจ้าหญิงตัวน้องของเขามีน้ำตา

 

 

 

 

" ไม่ร้องน่ะคะเจ้าหญิง เจ้าชายขอโทษครับ เจ้าายจะไม่โกรธ ไม่งอนเจ้าหยิงอีกแล้วนะคะ " โทโมะรีบกอดปลอบสาวน้อย โดยที่สาวน้อยก็อมยิ้ม

 

 

 

 

" ฮึก จะ จริงน่ะคะ " ฟางแกล้งทำเป็นร้องไห้ แล้วถาโทโมะ 

 

 

 

 

" จริงคะ เราอยากเที่ยวไม่ใช่หรอ เห็นเลขาพี่บอกว่า ที่แพร่ตอนเย็น เขามีตลาดถนนคนเดินนะคะเอางี้เดี๋ยวพี่พาไปน่ะถ้าเราหยุดร้อง " ฟางยิ้มออกมาอย่างดีใจทันที

 

 

 

 

" พุดแล้วห้ามคืนคำน่ะคะ " ฟางผละออกจากอ้อมกอดของโทโมะแล้วยิ้มแฉ่ง จนโทโมะตกใจ แต่ก็พอเข้าใจว่าร่างบางแกล้งเขาเอาเสียแล้ว

 

 

 

" เรานี่มัน!! ตกลงคะ แต่อย่าแกล้งพี่แบบนี้อีกน่ะไม่งั้นนพี่ไม่รับประกันนะคะว่าพี่จะปลอบเราด้วยวิธีแบบไหนอีก " โทโมะพุดพร้อมมองฟางอย่างเจ้าเหล่  โดยที่ฟางเองก็หลบสายตาของพี่ชายคนนี้ ทันที

 

 

 

" คร๊าบบบบ " ฟาางยิ้มรับคำทันที 

 

 

 

ก๊อก ก๊อก

 

 

 

" สวัสดีครับคุณ วิศวะ "ปีอปปี้เดินเข้าไป ทันทีเพราะอยากจะรู้ว่าร่างบางจะจำเขาได้รึเปล่า รวมถึงไม่อยากเห็นฉากสวีทไปมากกว่านี้อีก 

 

 

 

" สวัสดีครับคุณภาณุ ไม่ได้เจอกันานเลยนะครับ " วิศวะลุกขึ้นพลางจับมือทักทายกับป๊อปปี้แล้วองมายิ้มให้แก้วที่ยืนข้างๆๆป๊อปปปปี้

 

 

 

 

" ครับ เอ่นี่แก้วครับ เป็นน้องสาวของผมเองแล้วนี่เอ่อ... " ปีอปปี้แนะนำแก้วให้โทโมะรู้จัก แล้วหันไปมองสาวหน้าหวานที่ยิ้มบางๆๆให้เขา 

 

 

 

 

" นี่ฟางครับน้องสาวเพื่อนของผมเอง ฟางนี่คุณภาณุ จิระคุณ เจ้าของรีสอร์ทที่นี่แล้วก็โรงแรมอีกมากที่มีชื่อเสียงทางภาคเหนือยคะ " จบคำพุดโทโมะฟางก็ยกมือไหว้พร้อมกับรอยยิ้มให้ป๊อปี้ทันที

 

 

 

 

" สวัสดีคะ อืม..เหมือนเราเคยเจอกันเลยนะคะ " ฟางพูดยิ้มๆๆให้ป๊อปปี้ แต่แก้วกับโทโมะกลับมองหน้าคนของตัวเองทันที 

 

 

 

 

" คงงั้นมั้งครับ 55เอาเถอะครับงั้นก็ตามสบายน่ะครับขาดเหลือยังไงบอกน้องสาวของผมก้ได้เราพผมอาจจะไม่ค่อยว่างเท่าไร ยังไงก็ขอโทษด้วยน่ะครับที่ปล่อยให้รอนาน" ปีอปปี้พูดยิ้มๆๆ ให้โทโมะและฟาง 

 

 

 

 

" ครับ ขอบคุณมากครับ " โทโมะยิ้มรับ 

 

 

 

 

"เอ่อ งั้นเชิญเลยคะเดี๋ยวแก้วให้คุณเกลพาไปที่ห้องพักน่ะคะ " แก้วพุดจบเกลก้เดินออกไปตามด้วยโทโมะและฟาง ที่เดินจับมือกันออกไป แก้วและปีอปปีมองตามอย่างเศร้าๆๆ 

 

 

 

 

"เป็นไรเปล่าเฮีย " แก้วถามขึ้น 

 

 

 

"เปล่านิไปกันเถอะ " ป๊อปปี้พูดกับแก้วแล้วเดินตามพวกโทโมะไปทันที แก้วมองตามแผ่นหลังพี่ชายแล้วเดินตามไปด้วยเช่นกันถึงแม้ว่าจะไม่อยากไปมากแค่ไหนอต่ถ้าไม่ไป ปีอปปี้ต้องจับพิรุทธ์ได้แน่แน่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

 

ขอโทษน่ะคะที่หายไปนานเลย พอดีเค้าไม่ว่างอ่ะคะไม่ได้อยู่บ้านเลย วันนี้มาอัพให้ละนะ ไม่รู้สนุกหรือเปล่า ขอบคุณมากน่ะคะที่มา ทวง มาเม้น มาติดตาม มาอ่านน่ะ ขอบคุณมากคะ ยังไก็ฝากด้วย่ะ 

 

 

 

เศร้าเนอะ!! พี่ปีอปพี่แก้วอกหักเลย 555หรือเปล่าน้า อันนี้ก็ต้องติดตามน่ะคะ .....