ความทรงจำของเราสองคน...

              

 

 

               หลังจากที่เกลเดินนำโทโมะและฟางมาที่บ้านพักของรีสอร์ทที่โทโมะได้โทรมาจองเอาไว้ เป้นบ้านพักหลังใหญ่ มีห้องนอน 3ห้องนอน เป้นเหมือนบ้านอีกหลังหนึ่งเลยแทนที่จะเป็นบ้านพักธรรมดา

 

 

 

 

" ที่นี่สวยมาเลยคะ " ฟางพูดหลังจากที่เดินเข้ามาภายในบ้านที่พูกตกแต่งในแนววินเทจ ออกหวานๆแต่ไม่หวานมากยังมีแนวที่เรียบหรูหราไม่ดูมากเกินไป

 

 

 

 

 

" คะที่นี่เป็นบ้านพัก  Home sweet นะคะ ที่นี่จะมีอยู่15 หลัง แต่ละหลังก็จะแตกต่างกันไปตามแนวของลูกค้าที่ชอบคะ " แก้วพูด พร้อมกับเดินเข้าไปยก welcome drink ออกมาให้ฟางและโทโมะที่นั่งอยู่ท่โซฟาห้องรับแขก

 

 

 

 

 

" ขอบคุณครับ ผมได้ข่าวมาว่าคุณภาณุจะลองเล่นธุรกิจทางภาคกลางหรอครับ " โทโมะของคุณแก้วแล้วยิ้มให้ แล้วหันมาถามป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ที่โซฟาอีกตัว 

 

 

 

 

 

" อ๋อ ครับที่นี่มันลงตัวหมดแล้ว แล้วอีกอย่างก็ได้น้องสาวมาช่วย ช่วงนี้ผมเลยว่างๆๆ เลยว่าจะลองสักหน่อยเพราะก็คงแตกต่างกันไปเยอะเลย " ป๊อปปี้พูดยิ้มๆๆ

 

 

 

 

 

" อ๋ออ ครับถ้ามีอะไรก็ปรึกษาผมได้นะครับ ผมยินดี " โทโมะพูดจบก็ยก welcome drink มาดื่ม

 

 

 

 

 

" แน่นอนครับ ผมคงต้องขอคำปรึกษาจากธนาคารไทยานนท์เป้นที่แรกแน่นอน ครับ " ป๊อปปี้ตอบแล้วยิ้มให้ทั้ง โทโมะและ ฟาง 

 

 

 

 

" เอ่อ คุณแก้วคะคือที่นี่มีไกด์นำเท่ยวไหมอ่ะคะ คือพวกเราเพิ่งจะเคยมาที่แพร่คะ ฟางกลัวว่าถ้าเราไปเองโดยไม่มีไกด์นำ คิดว่าจะได้เที่ยวไม่ครบแน่เลยคะ แค่ 3 วันเอง " ฟางพูดกับแก้ว แกว้มองหน้าพี่ชายก่อนจะหันมาตอบ

 

 

 

 

" ที่นี่มีนะคะ แต่..คือไกด์ของทางเราที่จัดเอาไว้ ถูกทัวร์อื่นจองไปหมดแล้วคะ ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆๆนะคะ " แก้วพูดอย่างขอโทษ

 

 

 

 

"  น่าเสียดายจังเลยนะคะ อืม... งั้นคุณแก้วช่วยมาเป็นไกด์ให้เราหน่อยได้ไหมคะ " ฟางพูดพร้อมเขย่าแขนแก้ว 

 

 

 

 

" ฟาง คุณแก้วเขามีงานที่ต้องทำน่ะ ไม่ใช่ว่างมาพาเราเล่นนะ " โทโมะพูดจบฟางก็หันชวับมามองอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

" พี่โมะ !! ไม่ช่วยฟางแล้วยังจะพูดให้ฟางเลิกอีกหรอ ไม่หรอกชิส์ น้าน้าน่ะคะ คุณแก้วน่ะคะ วันหนึ่งก็ได้น่ะน่ะ " ฟางพูดอย่างออดออ้นแก้ว จนแก้วต้องรีบตอบกลับ

 

 

 

 

 

" เอ่อ คะคะ ก็ได้คะ ถ้ายังงั้นแก้วขอลากพี่ชายแก้วไปด้วยน่ะคะ รายนั้นไม่ได้เที่ยวนานเลย ไปด้วยน่ะเฮียไม่งั้นแก้วไม่ไป " แก้วตอบฟางแล้วหันไปพูดกับปีอปปี้ที่นั่งเหวอเพราะโดนดึงเข้าไปร่วมด้วย

 

 

 

 

" เอ่อ... ก็ได้ครับ " ป๊อปปี้ที่ตอนแรกจะปฏิเสธแต่ฟางมองมาที่เขาอย่างมีความเลย ตอบตกลงไป

 

 

 

 

 

" ถ้าคุณภาณุไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรน่ะครับ ยัยตัวเล็กเขาก็เอาแต่ใจอย่างนี้แหละครับเดี๋ยวพวกเราไปกันเองก็ได้ " โทโมะพุด

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรหรอกครับ อีกอย่างผมก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวนานแล้วเหมือนกัน ถือสะว่าใช้โอกาศนี้แล้วกันนะครับ " ป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

" เห็นไหมพี่โมะ คุณแก้วกับคุณภาณุเขาไม่ได้ลำบากสะหน่อย พี่เอาแต่ว่าฟาง" ฟางพูด

 

 

 

 

" ก็มันจริงหนิเรา อ่ะอ่ะ เอาเถอะ ยังไงก็ขอบคุณทั้ง2 คนมากนะครับ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้สัก 3 โมงเช้าแล้วกันนะครับ สะดวกหรือเปล่าเอ่ย " โทโมะพุด

 

 

 

 

" ได้คะ งั้น 3โมงเช้าเจอกันที่ล๊อบบี้แล้วกันน่ะคะ เอ่อ ส่วนอาหารมื้อเย็น ยังไงวันนี้ขอให้พวกเราเลี้ยงอาหารพวกคุณนะคะ ถือเป็นการต้อนรับ " แก้วพูดแล้วยิ้มหวานให้โทโมะ

 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรคะคุรแก้ว พวกเราเกรงใจคะแค่พวกคุณยอมมาเป็ไกด์ให้ก็ไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไงแล้ว" ฟางรีบส่ายหน้าแล้วบอกเหตุผลทันที 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรหรอกครับพวกเราเต็มใจเอาเป็นว่าตามนั้นน่ะครับ งั้นเราสองคนไม่กวนเวลาพักผ่อนของคุณทั้งสองแล้วกัน่ะครับ เชิญตามสบายเอาไว้เจอกันตอน 1 ทุ่มตรงที่ล๊อบบี้แล้วกันน่ะครับ " ป๊อปปี้พูดจบก็ลุกขึ้นพร้อมกับแก้ว ทีเดินออกไป 

 

 

 

 

" พี่โมะ คุณแก้วเธอน่ารักเนาะ " ฟางพูดหลังจากที่ทั้งป๊อปปี้และแก้วเดินออกไปแล้ว โทโมะมองหน้าสาวน้อยอย่างงง

 

 

 

 

" อะไรของเรา ต้องการอะไรล่ะเรา " ฟางยิ้มที่ได้ยินคำพูดของพี่ชายที่รู้ทัน 

 

 

 

 

 

" ก็เปล่านิคะ ก็แค่บอกว่าคุณแก้วเธอน่ารักดี สวย ขาว เก่ง แถมโสดอีกตั้งหาก ไม่สนหนอยหรอ " โทโมะถึงบางอ้อเมื่อสาวหน้าหวานพูดออกมาสื่อถึงอะไร นี่แสดงว่าที่ชวนแก้วกับป๊อปปี้ให้เป็นไกด์ก็เพราะอย่างนี้สินะ 

 

 

 

 

" ทำไมพี่จะต้องสนใจด้วยละ ใช่เขาสวย ขาว  เก่ง แต่...พี่ก็ไม่ได้ชอบเขาอยู่ดี พี่มีคนที่พี่ชอบอยู่แล้วว " โทโมะตอบพลางไม่มองหน้าร่างบาง นี่เขาควรจะดีใที่ร่างบางคิดถึงเขาอยากให้เขามีแฟน หรือว่าจะเจ็บดีที่ร่างบางผลักใสเขาให้คนอื่น 

 

 

 

 

 

" ฮ้ะ !! พี่โมะใครคะ ฟางไม่ยอมน่ะ พี่ต้องพามาให้ฟางดูก่อนน่ะว่าผ่านหรือเปล่า เพราะว่าพี่สะใภ้ฟางต้องน่ารักน้อยกว่าฟางน่ะ 555 " ฟางพยายามยิ้มกลบเกลื่อน ทำไมเธอจะไม่รุ้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร เพียงแต่เธอยังไม่พร้อมที่จะรับรู้ 

 

 

 

 

" เขาอยู่ไม่ไกลจากฟางหรอก เอาไว้พี่จะพามาให้เจอนะคะ พี่รับรองงว่าเราต้องชอบเขาแน่นอน แล้วพี่ก็หวังว่าเขาจะชอบพี่บ้าง " โทโมะพูดแล้วมองหน้าฟางอย่างลึกซึ้งฟางเองก็รีบหลบสายตาของโทโมะทันที 

 

 

 

 

" เอ่อ ฟางขอไปพักก่อนนะ่คะ แล้วเจอกันตอนเย็นนะคะ " ฟางรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนทันที 

 

 

 

 

 

" ทำไมละฟาง ทำไมต้องผลักพี่ให้คนอื่นทั้งๆๆที่รู้ว่าหัวใจของพี่อยู่ที่....เรา " โทโมะพูดตามหลังฟางที่เดินอออกไปอย่างเบาๆๆ เยาจนเหมือนเขาจะหมดแรง 

 

 

 

 

" พี่โมะฟางขอโทษ แต่ฟางยังไม่พร้อม ฟางไม่พร้อมจะรับความรู้สึกของพี่ ขอเวลาให้ฟางนะคะ " ฟางที่วิ่งขึ้นมาด้านบนก็รีบเข้าห้องแล้วยืนหันหลังพิงประตูพูดออกมาพร้อมน้ำตา ที่ไหลออกมาโดยที่เจ้าตัวก็ไม่อยากให้มันออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องทำงานของป๊อปปี้ 

 

 

" เจอกันอีกจนได้สินะ แม่สาวนักวาดรูป " ป๊อปปี้หลังจากที่เดินออกมาจากบ้านของโทโมะและฟางพร้อมกับแก้วเขาก็กลับมาที่ออฟฟิศเพื่อเคลียร์งานให้เรียบร้อย ส่วนแก้วก็ไปเตรียมอาหารเย็น 

 

 

 

 

 

" แต่ทำไม.....ผมมาช้าไปแล้วหรอ " ป๊อปปี้พูดกับภาพวาดแม่น้ำที่มีรูหงส์คู่ว่ายน้ำเล่นอยู่ รอบแม่น้ำมีต้นสนเรียงรายอยู่ อย่างสวยงาน ภาพใบนี้ถูกวาดออกมาจากสาวน้อยยหน้าหวาน ที่เขาคงมอบหัวใจให้เธอไปตั้งแต่เขาเจอเธอตอนแรกแล้ว 

 

 

 

 

 

" ผมพยายามจะไม่คิด แต่ทำไมการกระทำของพวกคุณ ช่างตรงข้ามกับการกระทำกันจัง เห้อ....." ป๊อปปี้พูดแล้วพิงหลังกับเก้าอี้ทำงานอย่างเหนื่อยอ่อนในมือยังถือกรอบรูปที่ด้านในเป็นภาพวาดที่เขารักและหวงมากที่สุด อยู่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   ห้องครัว ของรีสอร์ท 

 

 

" เอาตามนี้เลยนะคะ ช่วยจัดให้ก่อน 1 ทุ่มน่ะคะ " แก้วเดินเข้ามาสั่งเชฟประจำรีสอทร์ก็เดินออกมาแล้วไปทางสวยของทุ่งหญ้า กว้าง 

 

 

 

 

" ทำไมโขคชะตาต้องเล่นกับความรู้สึกของฉันแบบนี้ด้วยน่ะ " แก้วนั่งลงพร้อมมองไปที่ท้องฟ้าที่ไม่มีแดด เพราะโดดเมฆ ปกคลุม อากาศเย็นสบาย แต่ไมได้ทำให้ใจเธอเย็นลงเลย 

 

 

 

 

" ทำไมต้องทำให้เรามเจอกัน ทำไมต้องให้แก้วรักเขา ทำไม " แก้วเอนกายนอนหงายหน้าแล้วพูด พร้อมกับน้ำตาทีไหลออกมา 

 

 

 

 

 

" ทำไมความรักมันช่างเจ็บปวดแบบนี้น่ะ " แก้วพูดพย่างเยาะเย้ยตัวเองแล้วหลับตาเพื่อปลดปล่อยทุกอย่างออกจากตัวเองไปให้หมด ให้เธอได้พักผ่อนทั้งร่างกายและจิตใจ และพร้อมที่จะไปรับมือกับอีกมากมายที่กำลังจะเกิดในอีกไม่กี่ขั่วโมง เธอต้องทำใจให้ได้ เพื่อที่เธอจะได้ไมม่ต้องเจ็บอีก และจะได้ไม่ต้องมีใครเจ็บไปพร้อมกับเธอ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

 

รัก 4เศร้าอ่ะ 555 อัพแล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามอ่าน เม้น น่ะคะ จะพยายามอัพพให้อีกนะใกล้เปิดเทอมแล้ววว ต้องเตรียมตัวเยอะเลย55  อย่าลืมเม้นให้ด้วยน้าา อาจจะไม่สนุกน่ะขอโ?าด้วยร่ะคะ