ความทรงจำของเราสองคน...

 

 

 

                    วันรุ่งขึ้น...

 

          จังหวังแพร่...>>

 

 

" วันนี้มีงานอะไรที่ผมต้องทำอีก " ป๊อปปี้ถามเลาสาวหลังจากที่เดินเข้ามาในห้องทำงานพร้อมกับนั่งลงที่โต๊ะทำงานตัวโปรดที่มีเอกสารหลานฉบับวางอยู่

 

 

 

 

"วันนี้บอสมีประชุมสรุปไตรมาสคะ แล้วก็ตอนบ่ายก็ไม่มีอะไรแล้วคะ " เกลเลขาสาวสวยของป๊อปปี้พูดตามรายการตารางงานที่เธอได้ริสมา 

 

 

 

 

" อืมคุณมีอะไรทำก็ไปทำเถอะ " ป๊อปปี้พูดจบเกลก็เดินออกไปทันที แล้วเขาก็ลงมือทำงานที่กองอยู่ตรงหน้าอย่างขมักเขม้น

 

 

 

 

ก๊อก ก๊อก 

 

 

"เชิญ" ป๊อปปีตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ โดยที่เขาเองก็ไม่ได้เงยหน้ามามองว่าใครที่เดินเข้ามา 

 

 

 

 

" งานเยอะหรอคะป๋าข๋าา " ป๊อปปี้เงยหน้ามองตามเสียงก็พบกับสาวสวยร่างสูงผิวขาวเปล่ง กำลังยืนอมยิ้มกวนๆๆใหเขาอยู่

 

 

 

 

" มาแล้วหรอยัยตัวแสบ กว่าจะกลับบ้านได้น่ะเรา นี่เฮียนึกว่าจะต้องเหนื่อยไปตามแกสะแล้ว " ป๊อปปี้ตอบยิ้มๆๆแล้วก้มลงทำงานต่อ 

 

 

 

 

" โห เฮียอ่ะ!! ไงคะงานเยอะหรอคะป๋าาา55 " แก้วพูดพร้อมกับเดินอ้อมไปกอดพี่ชายจากด้านหลัง 

 

 

 

 

"หึ ครับคุณน้องสาว ไหนๆๆก็มาละมาช่วยงานป๋าด่วนเลยครับ เดี๋ยวป๋าเลี้ยงหนมเอาป่ะ " ป๊อปปี้พุดพลางยักคิ้วกวนๆๆให้แก้ว หลังจากนั้นทั้งสองก็ระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกับช่วยกันจดการกังกองเอกสารทั้งหมดจนเสร็จ แต่เวลาก็ล่วงเลยมานานพอสมควร

 

 

 

 

" เย้เสร็จสักที ป๋าาาไปเลยนะป๋าบอกจะเลี้ยงข้าวอ่ะ " แก้วพูดพร้อมกับเดินไปอ้อนพี่ชายที่เก็บของอยู่บนโต๊ะทำงาน 

 

 

 

 

" 555 อ่ะครับไปกันจะได้รีบกลับบ้าน " ป๊อปปี้พูดจบก็เดินออกไปพร้อมกับแก้ว มุ่งหน้าไปที่ร้านอาหารทันที 

 

 

 

 

 

 

 

 

ณ  ร้านอาหาร 

 

 

" วันนี้ป๋าเลี้ยงใช่ไหมงั้นเค้าไมม่เกรงใจตัวแล้วนะ จะเหมาให้หมดร้านเลยคอยดูดิ ^^ " แก้วพุดหลังจากที่เขาทั้ง2คน เดินเข้ามาภายในร้านอาหารก็มีแต่สายตาหันมามองป๊อปปี้กับแก้วที่เดินเข้ามาด้วยกัน 

 

 

 

 

" เท่านี้ก่อนนะครับ "ป๊อปปี้พูดกับพนักงานสาวที่ยิ้มหวานมาให้เขาจนน้องสาวอย่างแก้วทนไม่ไหวเพราะกลัว่าพี่ชายจะถูกกิน ด้วยสายตาสะก่อนเลยต้องรีบย้ายมานั่งข้างพี่ชายพร้อมกับเกาะแขนออดออ้อน จนพนักสาวรีบเดินกลับไปเลย 

 

 

 

 

" นี่แกทำไรขอแกเนี่ยห้ะยัยแก้ว ดูดิคนทั้งร้านมองแย่แล้ว " ป๊อปปี้พุดพลางยีหัวน้องสาวที่ไม่เลิกเอาหน้ามาถุแขนของเขา อย่างออดอ้อน 

 

 

 

 

" โถ่ !!  นี่ไม่เห็นสายตาของผุ้หญิงคนอื่นเลยไงเฮีย เค้าจ้องเฮียแทบจะกลืนกินอยู่แล้ว แก้วหวงพี่ชายนี่นา 55 ช่วยไม่ได้ แต่เอียนี่ก็ฮอตใช่เล่นน่ะเนี่ย " แก้วพูดแล้วยิ้มกับป๊อปปี้พลางมองไปที่พนักงานสาวหลายๆๆคนที่ยืนมองเธอและพี่ชายคุยกันอย่รวมไปถึงคนอื่นๆๆในร้าน 

 

 

 

 

" ก็ช่วยไม่ได้แกต้องทำใจว่ามีพี่ชายที่หล่อ เท่ห์ สมาร์ท ดูดีนะเลยมีแต่คนอยากได้เป็นคู่ครอง55" ป๊อปปี้พุดอย่างภาคภูมิใจในความหล่อของตัวเอง

 

 

 

 

 

" แหวะ!! กล้าเนาะเฮีย มีคนอื่นหล่อกว่าเฮียอีก" แก้วพูดขึ้นทำให้ป๊อปปี้มองน้องสาวงง เพราะปกติเธอไม่เคยจะบอกว่ามีคนอื่นหล่อกว่าเขาแต่งี้ไหนมาบอกยังนี้แสดงว่ามันต้องมีอะไรแน่แน่ 

 

 

 

 

 

"หมายความว่าไง อั่นแน่นี่เอียกำลังจะมีน้องเขยหรอเนี่ย " ป๊อปปี้แกล้งแซวน้องสาว แก้วที่ได้ยินก็เขินๆๆ แต่สักพักก็กลับมาทำหน้านิ่ง 

 

 

 

 

 

" น้องขงน้องเขยไรละเฮียไม่มีสักหน่อย ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าพี่ชายแก้วคนนี้อ่ะฮอตที่สุดหล่อที่สุดแล้วน้องสาวก็หวงที่สุดด้วย ฟอดดด "แก้วพุดจบก็หอมแก้มป๊อปปี้ไปฟอดใหญ่จนคนอื่นในร้านมองกันอย่างตกใจ เพราะปกติป๊อปปี้จะเป้นผู้ชายที่ไม่มีเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงเลย แล้วยิ่งวันนี้เขามากับผู้หญิงที่สวยเอาความอย่างแก้ว โดยที่ไม่มีใครจำเธอได้เพราะเธอไปเรียนที่เชียงใหม่หลายปี

 

 

 

 

 

" อ่ะอ่ะเฮียจะพยายามเชื่อเรานะ แต่ตอนนี้พอก่อนเถอะแค่นี้เขาก็ไม่กล้ายุ่งกับเฮียแล้วไปเลยเรากินไปเลยเล่นสั่งมาสะเยอะเลย นี่ถ้าเหลือนะจะให้ไปเก็บลิ้นจี่ให้ครบตามจำนวนราคาอาหารที่เหลือเลยเป็นไง " ป๊อปปี้พูด พลางหยิกแก้มน้องสาวอย่างหมันเขี้ยวแล้วบอกตามความเป็นจริง แก้วมองไปรอบๆๆตัวก็พบว่ามีแต่คนมองเธอกับปีอปปี้กัน บ้างก็มองบ้างก็ซุบซิบ เธอเลยยิ้มเจื่อนๆๆให้พี่ชาย

 

 

 

 

 

"โหด !! แบร่...555" แก้วพูดพร้อมกับแลบลิ้นใส่ป๊อปปี้ ก็ได้การเขกกะบานจากพี่ชายทันที หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ทานอาหารจนเสร็จ ป๊อปปี้กับแก้วก็เดินทางกลับบ้านเพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บ้านป๊อปปี้ 

 

 

 

 

"แม่คร๋าาา แก้วกลับมาแล้วคะ " แก้วที่ลงจากรถก็รีบวิ่งแจ้นมากอดคนเป็นแม่ทันที โดยมีป๊อปปี้เดินตามมา

 

 

 

 

" ว่าไงเรา กว่าจะกลับมาได้น่ะ ตอนแรกแม่กะจะให้พี่เราขึ้นไปตามสะอีก " แม่ของป๊อปปี้กับแก้วพูด

 

 

 

 

" โถ่แม่ข๋าา นี่แก้วกลับมาแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้แก้วอยู่ช่วยแม่ทำขนมดีกว่าเนาะ ปล่อยให้เฮียไปทำงานคนเดียวดีกว่า แก้วคิดถึงแม่ม๊ากมาก " แก้วพุด

 

 

 

 

" ไม่ต้องเลยยัยตัวแสบ แกต้องมาช่วยเฮียทำงาน ป๊าดูลูกสาวป๊าดิไม่ช่วยป๊อปทำงานเลยอ่ะ " ป๊อปปี้เห็นแก้วอ้อนแม่เขาเองก็ไม่ยอมเลยรีบเดินเข้าไปอ้อนผู้เป็นพ่อทันที 

 

 

 

 

" 555 ไอ้สองคนนี้นิมันขี้อ้อนจิงโว้ย เอาเถอะไว้ค่อยคุยกันแล้วกันไปไป ขึ้นไปนอนกันได้แล้วดึกแล้วลุก เออ ป๊อปพรุ่งนี้มีแขก vip นะเราก็ไปต้อนรับด้วยละ " พ่อของป๊อปปี้พุด ป๊อปปี้ยิ้มพยักหน้าอย่างเข้าใจ หลังจากนั้นพ่อแม่ของป๊อปปี้และแก้วก็ขอตัวไปพักผ่อน

 

 

 

 

" เฮียใครอ่ะแขกvip " แก้วที่หลังจากพ่อแม่เดินออกไปก็ถามป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" อืมเห็นบอกว่าเป็น ผู้บริหารธนาคารไทยานนท์น่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปกับเฮียละกันแต่ตอนนี้ขอเฮียไปนอนก่อน ไม่ไหวเหนื่อย " ป๊อปปี้พูดจบก็รีบวิ่งขึ้นบนบ้านทันที แก้วก็ยืนงง 

 

 

 

 

"ผู้บริหารไทยานนท์งั้นหรอ ก็ไม่เห็นจะมีอะไรนิ " แก้วพูดจบก็เดินขึ้นบ้านไปพักผ่อนเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

 

 

    เอ้าาาจะเจอแล้วนะ อันนี้แน่นอน 555 ขอโทษนะคะที่ไม่สนุกแต่พยายามแล้วจริงๆๆ ฝากเม้นด้วยนะอย่าอ่านอย่างเดียว ดิ อ่ะอ่ะแต่แค่อ่านก็ดีใจละแต่ถ้าเม้นนจะเป็นกรุณามาก55 ฝากติดตามด้วยคะ...^^