ความทรงจำของเราสองคน...

 
 
 
 
                                                            ตอนที่5.....
 
                                             
 
" พี่เขื่อน!! " เสียงใสเรียกหาพี่ชายหลังจากที่เจ้าของเสียงรีบวิ่งเข้ามาภายในบ้านตะโกนเรียกชื่อพี่ชายจนเจ้าของชื่อสะดุ้ง
 
 
 
 
" อะไรของเรายัยตัวเล็ก เรียกพี่สะเสียงดังลั่นบ้านนี่ดีน่ะที่คุณพ่อกับคุณแม่ไม่อยู่บ้านไม่งั้นเราได้โดนบ่นยาวเหยียดแน่เลย " เขื่อนที่เดินออกมาจากห้องทำงานเห็นร่างบางของน้องสาวที่วิ่งเข้ามาหาเขาก็เอ่ยปากดุ
 
 
 
 
" ไม่ต้องมาดุน้องเลยน่ะ พี่เขื่อนมีความผิด ทำไมไม่ยอมบอกน้องว่าเพื่อนพี่อ่ะคือพี่โมะอ่ะ รู้ไหมคะว่าฟางไปทำเรื่องที่หน้าอายใส่พี่โมะเลย " ฟางพูดพร้อมกอดอก
 
 
 
 
"555 ทำอย่างกับพี่บอกเราว่าไอ้โมะไปรับแล้วเรารู้ละว่าคนไหนอ่ะ หืมว่าไงยัยตัวเล็กเถียงไม่ออกอ่ะดิ55 " เขื่อนพูดพร้อมกับยืนกอดอกมองหน้าฟางเหมือนกัน จนคนที่เดินตามเข้ามาทีหลังอย่างโทโมะคิดว่า 2 ศรีพี่น้องจะมีเรื่องกันสะอีกเลยรีบเดินเข้ามา
 
 
 
 
" ไม่รู้แหละ! พี่เขื่อนผิดและโทษฐานที่ทำผิดต้องพาน้องไปเที่ยวด้วย...^^ อ๋อแล้วก็...มาให้น้องกอดเลยคิดถิ๊งคิดถึง " ฟางพูดจบก็อ้าแขนทำท่าทางอยากจะกอดพี่ชายจนเขื่อนหัวเราะออกมาให้ความนิสัยเด็กของน้องสาวตัวแสบ
 
 
 
 
" ฮ่าฮ่า เรานี่มันเจ้าเหล่จริงๆๆ โอ๋คิดถึงเหมือนกันครับ ฟอด ฟอด " เขื่อนพูดพร้อมอ้าแขนรับฟางก็รีบวิ่งเข้าไปกระโดดกอดทันที
 
 
 
 
" ไอ้เราก็นึกว่าจะมีเรื่อง ที่ไหนได้ หึ " โทโมะพูดพลางนั่งลงทีโซฟางของห้องนั่งเล่น แล้วส่ายหน้าให้กับพี่น้อง
 
 
 
 
" ไรมึงไอ้โมะ ! เอ่อ...ส่วนเรื่องไปเที่ยวเราน่ะ พี่เห็นด้วยน่ะแต่ขอพี่เคลียร์งานก่อนได้ไหมคะ แล้วสักวันมรืนแล้วกันเนาะเราค่อยไปเที่ยวกัน ..." เขื่อนหันไปชี้หน้าโทโมะ แล้วก็ถามสาวร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง
 
 
 
 
" จริงน่ะพี่เขื่อน เยส!! 55 ขอบคุณคะ งั้นฟางขอตัวขึ้นไปพักผ่อนก่อนน่ะคะ แล้วนี่คุณพ่อคุณแม่ไปไหนคะ เนี่ยฟางไปค่ายน่ะนอนไม่หลับเลยมัวแต่คิดถึงพี่เขื่อนแล้วก็คุณพ่อคุณแม่อ่ะดูสิตาดำเลย>> " ฟางปล่อยกอดพี่ชายแล้วกระโดดโลดเต้น อย่างดีใจ จนทั้งโทโมะและเขื่อนยิ้มออกมา แล้วร่างบาางก็เดินเข้ามาเอาหน้าไปถูไถที่ลำแขนแกร่งของพี่ชายอย่างออดอ้อน
 
 
 
 
 
" นี่ไม่ต้องมาอ้อนพี่เลยเรา คุณพ่อกับคุณแม่คงจะกลับเย็นๆนั่นแหละท่านไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะ โทรมาบอกพี่อีกว่าไม่ต้องรอทานข้างด้วย งั้นเดี่ยวเราไปทานข้าวเย็นนอกบ้านกันเนาะ " เขื่อนพูดพลางดันหัวน้องสาวออก จากแขนของตัวเอง จนฟางหน้ามู่
 
 
 
 
" คะ งั้นฟางขอตัวน่ะคะ พี่เขื่อน พี่โมะ ^^ " ฟางพูดพลางยิ้มให้โทโมะและเขื่อนจบก็วิ่งขึ้นบ้านไปทันที 
 
 
 
 
"อิจฉาหรอครับนายธนาคารใหญ่555 ช่วยไม่ได้เว้ยกูอ่ะพี่ชายแท้ๆๆ " เขื่อนหันมาพูดกับโทโมะหลังจากที่ร่างบางขึ้นไปแล้ว โทโมะยิ้มบางๆให้กับเขื่อน
 
 
 
 
" เหอะ !! อย่าให้ตากูบ้างละกัน " โทโมะพูดพร้อมมองเพื่อนชายของตัวเองที่เอาแต่ทำหน้ากวนประสาทเขา 
 
 
 
 
" 555 กูจะรอนะเว้ย แต่หวังว่ากูจะไม่แก่ตายก่อนน่ะ 555" เขื่อนพูดโทะโมะเลยทำท่าเตะเขื่อนแต่ดีที่เขื่อนหลบทัน
 
 
 
 
" ไอ้ห่า !! ดีน่ะกูคล่องแคล่ว เออว่าแต่มึงจะไปเที่ยวกับกูไหม " เขื่อนพูดพลางนั่งลงที่โซฟา 
 
 
 
 
"อืม ไปดิกูไม่ได้ไปเที่ยวนานละ ขอไปพักสมองหน่อยแล้วกัน " โทโมะพูดจบก็ดื่มน้ำอย่างสบายอารมณ์ 
 
 
 
 
" ว่าแต่มึงจะไปไหนละ ได้ข่าวว่า แทบภาคเหนือเมิงไปมาแทบจะทุกที่แล้วหนิ " โทโมะพูด
 
 
 
 
 
" ยังเว้ย!! เหลือแพร่อีกที่ คราวนี้กูจะไปแพร่ " เขื่อนพูดด้วยสีหน้ามั่นใจ หลังจากนั้นทั้ง2 หนุ่มก็พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนเวลาผ่านไป โทโมะและเขื่อนรวมถึงฟางก็ออกไปทานข้าวกันนอกบ้าน จนเวลาล่วงเลยไปดึก โทโมะก็ขอตัวลากลับบ้าน พร้อมกับนัดเวลา ที่จะออกเดินทางในวันมรืนนี้ด้วย ....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
       เอาละ โทโมะจะเจอแก้วไหม ป๊อปปี้และฟางจะเจอกันอีกครั้งแล้วจะเป็นไง พี่เขื่อนจะเจอสาวที่ถูกใจหรือเปล่า ฝากติดตามด้วยน่ะคะ ตอนนี้ไม่สนุกเลย ขอบคุณที่มาอ่าน มาเม้นน่ะ 
 
       ขอเม้นให้หน่อยน่ะคะ เราจะได้รู้ว่าเอาไงต่อไปดี อย่างเช่นมันสนุกไหม อยากได้แนวเรื่องแบบไหนกัน เราจะพยายามแต่งออกมาให้ดีน่ะคะ ..^^