ความทรงจำของเราสองคน...

 
 
 
 
 
                                                       ตอนที่ 49 ...
 
 
 
 
  วันแต่งงานของโทโมะและแก้ว 
 
 
 
 
" วันนี้สวยน่ะเนี่ยน้องสาว " เฟย์เอ่ยแซวแก้วที่กำลังใสต่างหูอยู่ 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วก็สวยอยู่ทุกวันน่ะพี่เฟย์ 555 " แก้วพูดอย่างอารมณ์ดี 
 
 
 
 
 
 
 
" ค่าาา แม่เจ้าสาวแสนสวย เราไปกันเถอะคะน้องฟาง ถ้าพี่ยังอยูู่ในนนี้มีหวัง พี่ได้อาเจียนเป็นแน่ 555 " เฟย์พูดก่อนจะดึงฟางเดินลงไปด้านล่างงาน 
 
 
 
 
 
 
 
ตี๊ดด ตี๊ดด 
 
 
 
 
 
" อะไรกันนะ " แก้วเดินไปที่โทรศัพท์ ก่อนเห็นข้อความ เลยเปิดออกมาดู 
 
 
 
 
 
 
 
" พะพี่โมะ " แก้วน้ำตาคลอ เมื่อรูปภาพจากข้อความที่โชว์ขึ้นมาเป้นรูปภาพที่โทโมะนอนกอดอยู่กับสาวสวยคนหนึ่งอยู่โดยที่สภาพไม่ได้ใส่อะไรกันเลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ด้านล่างงาน...
 
 
 
" ไปหาน้องสิลูก " แม่ของโทโมะพูด กับโทโมะ โทโมะพยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นไปเพื่อจะไปหาเจ้าสาวของตัวเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วพี่เข้าไปนะ " โทโมะพูดจบก็เปิดประตุเข้าไปด้านในห้อง เห็นแก้วยืนอยู่ที่ระเบียงโดยที่หันหลังให้เขาอยุ่
 
 
 
 
 
 
 
" มารับเจ้าสาวแล้วครับ ฟอดด " โทโมะเดินเข้าไปกอดแก้วจากด้านหลังแล้วหอมแก้ม อย่างหมันไส้ 
 
 
 
 
 
 
 
" ......." แก้วน้ำตาไหล ยิ่งโทโมะแตะเนื้อต้องตัว ยิ่งเข้าทำเหมือนรักเธอมากเท่าไรเธอยิ่งเจ็บเมื่อเห็นภาพที่เพิ่งได้รับมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมเราเงียบๆๆละ " โทโมะสงสัยเมื่อร่างบางไมตอบอะไรเขาเลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่โมะ แก้วว่าเรายกเลิกงานวันนี้เถอะคะ " แก้วพูดเสียงงเรียบๆๆ โ?โมะตกใจมากเลยรีบหันให้แก้วมาเผชิญหน้าตัวเอง ก็ยิ่งตกใจไปใหญ่เมื่อเห็นร่างบางมีแต่น้ำตา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เกิดอะไรขึ้นแก้ว มันเกิดอะไรขึ้น " โทโมะพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้แก้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วว่าบางทีพี่อาจจะแค่หลงผิด คิดว่ารักแก้ว แต่ที่จริงพี่ไม่รู้จักเลยกับคำว่ารัก แก้วว่าเราอย่าผูกมัดกันเลยคะ " แก้วพูดด้วยน้ำตา โทโมส่ายหน้าก่อนจะดึงแก้วมากอด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่ !!  แก้วไม่ว่าเมื่อก่อนพี่จะเป็นคนยังไง แต่ตอนนี้ทั้งหัวใจของพี่มีแต่เราคนเดียวและพี่ก็ไม่ยอมให้เราไปเป็นของคนอื่น และก็ไม่มีวันยอมเด็ดขาด " โทโมะพูดเสียงหนักแน่น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฮึกฮืออ แล้วพี่ทำแบบนี้กับแก้วได้ยังไง " แก้วพลักโทโมะออกแล้วปาโทรศัพท์ให้โทโมะ โทโมะหยิงมาดูก็ตกใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไงคะ พูดไมออกเลยหรอ หรือว่าหาข้อแก้ตัวไม่ได้ ฮึ แก้วน่าจะเลิกโง่สักที  " แก้วเหยียดตัวเองก่อนจะเดินกลับเข้ามาให้ห้อง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่นน่ะแก้วพี่อธิบายได้เชื่อพี่หน่อยนะ " โทโมะวิ่งตามแก้วเข้ามาในห้องแล้วกอดไม่ยอมปล่อย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฮึกกฮืออ ไม่เอาแล้วแก้วไม่อยากฟังแล้ว พี่โมะปล่อยแก้วไปเถอะ แก้วเจ็บมากพอแล้ว ฮึกก ฮืออ " แก้วปล่อยโฮ โทโมะน้ำตาไหล 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่ ไม่มีวัน ได้โปรดที่รัก ฟังพี่ก่อน " โทโมะพูดด้วยน้ำตา แก้วร้องไห้โฮ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ............." ตอนนี้ทั้งห้องไม่มีเสียงอะไรเลย นอกจากลมหายใจของคนสองคนที่มีแต่น้ำตา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เรื่องรูป มันคือเรื่องจริง " โทโมะพูด เมื่อเห็นแก้วนิ่งขึ้น แก้วหันมามองโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
เพี๊ยะ 
 
 
 
 
 
 
" วันนั้นพี่ไปเที่ยวกับเพื่อน แล้วพี่เมามาก " โทโมะพูด ก่อนจะหลบสายตาของแก้ว ที่มีแต่น้ำตา เขาอยากจะฆ่าตัวเองให้ตาย เมื่อทำให้คนที่เขารัก ต้องมีน้ำตา 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่ขอโทษแก้ว พี่กับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้อะไรต่อกันอีกแล้ว พี่เคลียร์หมดแล้วจริงๆๆ เชื่อพี่น่ะ ขอร้องคนดี อย่าทิ้งพี่ไปเลลย " โทโมะพูโก่อจะเดินเข้าไปจับแแขนแก้วแต่แก้วสะบัดออก 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้ว..... " แก้วเม้มปากแน่น 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่ขอร้อง พี่รักเราให้โอกาศพี่น่ะคนดี " โทโมะพยายามขอร้อง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่รู้ไหม เมื่อก่อนความเชื่อใจที่แก้วมีให้พี่มันเต็มร้อย แต่ตอนนี้มันกลับแถบจะไม่เหลือ แต่ทุกอย่างที่แก้วยังอยู่ตรงนี้ ที่ยังยืนอยู่หน้าพี่ ยังไม่ได้ออกไปบอกทุกคนว่าแก้วไม่อยากแต่งงานกับพี่อีกแล้ว ทุกอย่างมันเป็นเพราะ....แก้วรักพี่ " แก้วพูดจบก็กอดโทโมะแน่น ปล่อยโฮออกมา โทโมะอึ้งก่อนจะยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อคนตัวเล็กเข้าใจเขาแล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ขอบคุณน่ะแก้ว พี่ขอบคุณมาก พี่สัญญาว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก น่ะ " โทโมะพูดกับแก้วก่อนจะ เช็ดน้ำตาให้ร่างบางแก้วพยักหน้า 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไปกันเถอะ แขกคงรอนานแล้วละ พวกเขาคงนึกว่าพี่จะมาเจ้าสาวเข้าหอก่อนแน่เลย โอ๊ย!! " แก้วฟาดแขนแกร่งของว่าที่สามี อย่างหมันไส้ โทโมะยิ้มขำ ก่อนจะจับมือร่างบางเดินออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เจ้าบาวเจ้าสาวมาแล้วน่ะครับ " เขื่อนพิธีกร เอ่ยขึ้นเมื่อเห้นโทโมะเดินจับมือมากับแก้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอ ไม่ทราบว่าเมื่อกี้เจ้าบ่าวทำไมไปรับตัวเจ้าสาวนานจังละครับหรือว่า!! " เขื่อนแซวโทโมะและแก้ว จนแก้วหน้าแดง แขกในงานต่างหัวเราอย่างมีความสุข 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" มาม๊า อาแก้วหน้าแดงฮ้ะ " เสียงเด็กน้อยพูดกับฟาง ฟางและป๊อปปี้มองแก้วอย่างขำๆๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
" แซวอาน่ะเจ้าเฟรม เดี๋ยวเหอะ " แก้วขู่หลานชายตัวแสบ ก่อนจะเดินขึ้นไปดำเนินการพิธีต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอาละครับถึวเวลาของสาวโสดกันแล้วน่ะครับ ไหนใครโสดเชิญด้านหน้าเวทีเลย " เขื่อนประกาศใส่ไมค์ จนมีเพื่อนสาวของโทโมะและแก้วมายืนเต็มหน้าเวที เฟย์และฟาง หัวเราะ ก่อนจะเดินไปยืนอยู่ื้ายแถว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอ้า!! 2 คนหลังนี่ไม่ต้องแล้วมั้งครับ " เขื่อนพูดออกแนวหวงๆๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เดี๋ยวเหอะ แก้วโยนเลยจร๊ " เฟย์พูดกับเขื่อนกอ่นจะบอกแก้ว แก้วขำ ก่อนจะหันหลังโยนช่อดอกไม้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟุ๊บบ 
 
 
 
 
 
 
 
" น้องฟาง !! " เฟย์เรียกชื่อน้องสาว สุกที่รัก ฟางดุท่าทางจะเหวอๆๆเพราะเธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะมายืนอยู่ตรงนี้แต่เฟย์ลากเธอมา แล้วตอนแรกเธอก้กะว่าจะกลับไปนั่งโตะให้เฟย์ยืนรอดอกไม้คนเดียวแต่ผิดพลาด พอธอหันหลังเท่านั้นละ ช่อดอกไม้กลับมาตกอยู่ในมือของเธอสะงั้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" หิ้ว!! เอาไงดีครับไอ้เพื่อนป๊อป 555 " โทโมะและเขื่อนแซวป๊อปปี้ที่เดิเข้ามาหาภรรยาสาวพร้อมเด็กน้อย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อยากเข้ากออีกรอบก็ไม่บอกพี่น่ะฟาง 555 โอ๊ย !!! " ป๊อปปี้แซวคนเล็ก ฟาดหยิกท้องของร่างสูงจนต้องร้องออกมา จนตอนี้ภายในงานมีแต่เสียงหัวเราะ แลความสุขที่มีอยู่มากมาย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ไปพวกเขาจะรักกันและดูแลกันไปจนวันตาย ....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

ตามคำขอน่ะคะ หวานพอไหม ไม่ดิ เขาแต่งหวานไปเป็นน่ะ ขอบคุณนะคะที่ติดตามที่อ่าน ที่เม้น ฝากเรื่องใหม่ด้วยน่ะะ คะ เรื่อง...  ความลับในความรัก