ความทรงจำของเราสองคน...

 

 

 

 

                                                            ตอนที่ 48...

 

 

" มาม๊าา " เสียงเด็กน้อยวัยเพียง 1ชวบเรียกชื่อคนเป็นแม่ที่เดินเข้ามาหาเขา 

 

 

 

 

" เป็นยังไงบ้างครับ ฟอด ฟอด " ฟางอุ้มเด็กน้อยมาห้อมแก้มอย่างหมันเขี้ยว ป๊อปปี้ที่เดินตามก็ส่งสายตาไปทางพี่เลี้ยง ให้ออกไป ก่อนจะเดินไปหาสองแม่ลูกที่นั่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน

 

 

 

 

" ฟางไปเที่ยวกันไหม " ป๊อปปี้พูดกับฟาง ที่กำลังเล่นกับลูกน้อยอยู่ 

 

 

 

 

"หืม !! ทำไมวันนี้ถึงอยากไปละคะพี่ป๊อป " ฟางพูด ก่อนจะก้มหน้าเล่นกับเด็กน้อยต่อ 

 

 

 

 

" อยากไปจบน่ะ ไปกัน ไปครับภูตะวันเดี๋ยวป๊าอุ้มเนาะ" ป๊อปปี้พูดก่อนจะอุ้มเด็น้อยจากฟางแล้วเดินออกไปทันที ฟางมองตามสามีหนุ่มอย่าง งง ก่อนจะเดินตามออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" จะไปไหนกันอ่ะเฮีย "  ทันทีเมื่อที่ป๊อปปี้เดินลงมาแก้วก็ถาม 

 

 

 

 

" ความลับเว้ย " ป๊อปปี้พูดก่อนจะยักคิ้วให้โทโมะ โทโมะยิ้มรับก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินออกไป 

 

 

 

 

" แก้วไปเที่ยวด้วยกันไหม " ฟางเดินลงมา เห็นแก้วอยู่กัโทโมะก็พูด 

 

 

 

 

" ไป " แก้วรับคำพร้อมกับจะวิ่งไปหาฟางแต่โทโมะคว้าตัวเอาไว้ทัน 

 

 

 

 

" จะไปทำไมละเรา ไม่เป็นไรหรอกฟางเดี๋ยวพี่จะพาแก้วไปหาพ่อกับแม่พี่น่ะ จะไปคุยเรื่องแต่งงานเราน่ะไปเที่ยวกับครอบครัวเถอะ " โทโมะพูด แก้วได้แต่มองเคืองๆๆ 

 

 

 

 

 

" อ๋อ!! โอเค แต่แก้วฟางขอเป็นเพื่อนเจ้าสาวน่ะ " ฟางพูด่อนจะรีบเดินออกไป แก้วได้แต่คาดโทษเพื่อนสาวที่ทำให้เธอเขินอายอีกจนได้ 

 

 

 

 

 

" ทำไมพี่ต้องมาห้ามแก้วด้วยนี่ นานๆๆเฮียจะพาออกไปเที่ยว " แก้วโวยวาย โทโมะส่ายหน้า

 

 

 

 

 

" ก็นานๆทีไง เลยไม่อยากให้ไป เข้าใจอะไรหน่อยสิครับ " โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

" อะไรก็แค่ !! อ๋อ โถ่.... " แก้วกำลังจะว่าโทโมะ แต่ก็พอนึกออกเลยไม่ได้ว่าอะไร ก่อนจะยิ้มให้กัน 

 

 

 

 

 

" พี่ว่าเราไปหาอะไรทานกันดีกว่าน่ะนี่ก็เย็นมากละ " โ?โมะพูโก่อนจะลากแก้วออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นึกยังไงพามาที่นี่คะเนี่ย " ฟางพูดกับป๊อปปปี้ที่เดินนำเธอมาที่ปางอุ๋ง และที่สะคัญที่ตรงนี้เป็นที่แรกที่เขาและเธอได้เจอกัน 

 

 

 

 

" จำได้ไหมว่าที่นี่มีความสำคัญยังไง " ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าฟาง 

 

 

 

 

" 55 ที่แรกที่ฟางมาทัศนศึกษาคะ " ฟางพูโพร้อมกับหัวเราะ

 

 

 

 

" ฟาง.. " ป๊อปปี้เรียกชื่อภรรยาสาวเข้มๆ

 

 

 

 

 

" โถ่ เล่นแค่นี้ก็ไม่ได้เลย ก็ที่แรกที่เราเจอกันไงคะ " ฟางพูดป๊อปปี้และฟางยิ้มหวานให้กัน ก่อนที่ฟางจะเข้าไปอุ้มเด็กน้อยแทนป๊อปปี้ 

 

 

 

 

 

"  พี่รักฟางนะคะ " ป๊อปปี้โอบกอดคนรักและลูกน้อยอย่างแสนรัก

 

 

 

 

 

" รู้แล้วคะ รู้แล้ว ขอบคุณนะคะที่รักและดูแลฟางมาตลอด ฟางก็รักพี่คะ รักมากที่สุดเลย " ฟางพูดกับป๊อปปี้ก่อนจะซบลงไปที่ใหล่ของสามีสุดที่รัก ป๊อปปี้โอบกอดภรรยาสาวเอาไว้ 

 

 

 

 

 

" เราจะมาสร้างความทรงจำด้วยกันนะฟาง พี่สัญญาว่ามันจะเป็นความทรงจำที่ดีที่สุด " ป๊อปปี้พูดกับฟาง ฟางยิ้มนน้ำตาไหล 

 

 

 

 

 

" คะ เราจะมาสร้างมันไปด้วยกันน่ะ " ฟางพูดก่อนจะยิ้ม ป๊อปปี้หัวเราะนิดๆก่อนจะเช็ดน้ำตาให้ร่างบาง 

 

 

 

 

 

" มาม๊า ปะป๊า " เด็กน้อยเรียกพ่อแม่ เรียกความสนใจของทั้งป๊อปปี้และฟางได้เป็นอย่างดี ก่อนที่ทั้งสองคนจะหัวเราะออกมา 

 

 

 

 

 

" ป๊าก็รักเราน่ะครับ " ป๊อปปี้พูดกับเด็กน้อยแล้วหอมแก้มอย่างหมันเขี้ยว 

 

 

 

 

 

" ม๊ารักเรามากที่สุดเลยน่ะลูก " ฟางพูดเช่นเดียวกัน ก่อนที่ทั้ง 3คนพ่อแม่ลุกจะยืนมองพระอาทิต์ตกที่ที่เป็น แรกเริ่มแห่งความทรงจำของเขาและเธอ อยา่างมีความสุข และหวังว่าในอนาคต จะเป็นไปแบบนี้ทุกๆๆวัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

 จบแล้วน่ะ สั้นหน่อยน่ะ คิดไม่ออก ยังไงฝากเรื่องใหม่ด้วยน่ะ !!