ความทรงจำของเราสองคน...

 

 

 

                                                            ตอนที่ 47 ....

 

 

" นี่ใครเขาให้ทำแบบนั้นกันเล่าพี่โมะ " เสียงแก้วบ่นโทโมะที่กำลังเอาน้ำเย็นใส่ลงไปในขวดนมของหลานชาย 

 

 

 

 

" ก็พี่ไม่รู้นี่นาไม่เคยมีลูกนี่หว่า " โทโมะพูดก่อนที่แก้วจะเดินเข้ามาหยิบขวดนมไปทำเอง โทโมะมองแก้วที่กำลังผสมนมให้เด็กน้อยด้วยรอยยิ้ม 

 

 

 

 

 

" แก้วพี่พร้อมแล้วน่ะ " แก้วงงในคำพูดของชายหนุ่มก่อนจะหันมามอง ก่อนที่จะเขย่านมขวดในมือไปด้วย 

 

 

 

 

 

" พี่พร้อมที่จะเป็นพ่อคน พร้อมที่จะดูแลลูก พร้อมที่จะดูแลเรา แล้วเราละพร้อมที่จะดูแลพี่หรือเปล่า " แก้วยหยุดเขย่ามองโทโมะอย่างอึ้งๆ ถึงนี่จะไม่ใช่ครั้งแรกในการพูดออกแนวซึ้งๆๆหวานๆๆ แต่ครั้งนี้มันกลับรุกเธอมากกว่าครั้งก่อนๆๆ

 

 

 

 

 

 

" เอ่อ น้องภูหิวนมแล้วมั้งคะ แก้วว่าแก้วไปหาเฮียก่อนดีกว่าเนาะ " แก้วพูดก่อนจะเลี่ยงเดินออกไปหาป๊อปปี้ที่อยู่กับลูกชายที่หน้าบ้านโทโมะมองตามแล้วส่ายหน้าในการเลี่ยงตอบคำถามของเขา 

 

 

 

 

 

 

" เห้อนี่จะให้พี่พูดเป็นร้อยรอบเราถึงจะยอมตอบพี่ใช่ไหมเนี่ยแก้ว " โทโมะพูดก่อนจะเดินตามร่างบางออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เฮียแก้วมาแล้วอ่ะนี่คะ " แก้วยื่นขวดนมไปให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้รับมาก่อนจะเอาให้ลูกชาย

 

 

 

 

 

" ขอยใจมากแก้ว  " ป๊อปปี้พูด แก้วยิ้ม 

 

 

 

 

" เออไอ้ป๊อปแล้วยัยตัวเล็กไปไหนว้ะ " โทโมะถามหาฟาง เมื่อเขามาหาน้องสาวเกือบแท้ แต่ก็ไม่เจอ

 

 

 

 

 

" เห้อ!!  พูดถึงรูงี้น่ะกูไม่ยอมให้ฟางไปทำหรอกไอ้งานบ้าบอเนี่ย ฮึ่ย " ป๊อปปี้พูดอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่พี่เลี้ยง ลูกชายจะมาพาเด็กน้อยเข้าไปนอน 

 

 

 

 

 

" 555 อะไรอ่ะเฮียก็นั่นมันอาชีพที่ฟางรักเลยน่ะเฮีย " แก้วพูดก่อนจะทานผลไม้ เป็นของว่าง

 

 

 

 

 

" เหอะ!! ไอ้รักมันก็รักหรอกโอเคพอเข้าใจ แต่แม่งทั้งโรงบาลมีเมียเฮียเป็นหมอคนเดียวหรือไง เอะอะก็ต้องผ่าตัด เอะอะก็คนไข้เคสใหญ่   ทิ้งลูกทิ้งสามีเลย มันน่ามั้ยละ " ป๊อปปี้บ่นอย่างเคืองๆๆ แก้วและโทโมะหัวเราะ เพราะหลังจากที่ฟางคลอดภูตะวันแล้วเข้าใจกัน ทั้งสองคนก็แต่งงานกัน แล้วฟางก็ต้องไปทำงานเข้ารับการทำงานที่โรงพยาบาลชื่อดัง และแน่นอน แค่ขึ้นชื่อว่าหมอ ก็มีงานเยอะอยู่แล้ว แต่นี่กลับเป็นโรงพยาบาลชื่อดัง และภรรยาสาวของเขาก็เก่งสะด้วย กลายเป็นว่างานรัดตัวจนไม่มีค่อยได้กลับมาบ้านเลย กลับมาก็จะเอาแต่อยู่กับลูกชายสุดที่รัก ส่วนไอ้พ่อมันน่ะหรอเหอะ!!! ไม่มีมาให้ชื่นใจเลย 

 

 

 

 

 

 

" 555 นี่คนแต่งงานไปแล้วเขาต้องติดเมียแบบนี้ทุกคนเลยหรอว้ะ ไอ้เขื่อนก็เป็นไปอีกคน" โทโมะหัวเราะก่อนจะพูดออกมา 

 

 

 

 

 

" ให้เจอกับตัวแล้วกันไอ้โมะ แล้วมึงจะรู้ " ป๊อปปี้พูดกับโทโมะอย่างไม่สบอารมณืยิ่งทำให้โทโมะหัวเราะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ติ้งหน่อง  ติ้งหน่อง

 

 

 

" ขอบคุณนะคะพี่วินที่มาส่งฟาง " เสียงสาวหวาน เอ่ยขอบคุณรุ่นพี่ที่เป็นหมอที่โรงพยาบาลเดียวกัน อาสาสขับรถมาส่งเธอเพราะรถของเธอเสีย 

 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรครับ เออเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มารับเราแล้วกันน่ะ " ฟางยิ้มอย่างแหยๆๆ 

 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรคะ คือเดี๋ยวฟางให้... " ฟางยังพูดไม่จบก็

 

 

 

 

" สามีไปส่งเองได้ครับ อ๋อยินดีได้รู้จักครับ ผมภาณุ จิระคุณ " ป๊อปปี้เดินเข้ามาโอบใหล่ภรรยาสาว ฟางมองป๊อปปี้อย่างปลงๆๆ 

 

 

 

 

 

" สวสัดีครับคุณภาณุ ผมภาวินครับ เรียกว่าวินเฉยๆก็ได้ " วินเอ่ยแนะนำตัวกับป๊อปปี้ โดยที่ไม่คิดจะกลัวป๊อปปี้เลยสักนิด 

 

 

 

 

 

" ครับ แก้ว ไอ้โมะ กูฝากรับแขกทีว่ะ กูมีเรื่องจะต้องเคลียร์กับเมียกู " ป๊อปปี้พูดพร้อมกับจ้องตาภาวิน อย่างแข็งกร้าว ก่อนจะเดินโอบฟางเดิยเข้าไปบ้านไป ภาวินมองตามอย่างเศร้าๆๆ เขารู้ดีว่าสาวหวานมีครอบครัวไปแล้วแต่ทำไงได้ในเมื่อเขาแอบรักสาวหวานมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วนี่นา 

 

 

 

 

 

 

" เอาหน่าพี่วิน เนี่ยแก้วพี่เพื่อนสาวๆๆสวยๆเยอะน่ะเอาป่าวเดี๋ยวเขาแนะนำให้ " แก้วเดินเข้าไปยิ้มให้ภาวิน ภาวินมองหน้าแก้วแล้วหัวเราะก่อนจะขยี้ผมของแก้วอย่างหมันไส้ โทโมะรีบเดินเข้ามาดึงแก้วไปโอบ 

 

 

 

 

 

" ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เชิญกลับไปได้แล้วครับ "  โทโมะพูดก่อนที่ภาวินจะยิ้มกวนๆๆให้แก้ว แก้วมองหน้าภาวินอย่างเคืองๆๆที่เขาแกล้งหาเรื่องให้เธออีกแล้ว 

 

 

 

 

 

" ครับ งั้นพี่ไปแล้วนะแก้วอ๋อ เดี๋ยวคืนนี้พี่โทรหาน่ะ " ภาวินพูดก่อนจะรีบเดินออกไป แก้วมองตามรุ่นพี่คนสนิทอย่างเคืองๆๆ โทโมะ นิ่งจนน่ากลัว ก่อนจะปล่อยแก้วแล้วเดินเข้าไปในบ้าน 

 

 

 

 

 

" โอ๊ยย พี่วิน่ะพี่วินหาเรื่องอีกแล้วดิ อย่าให้เจออีกนะฮึ่ย " แก้วบ่นพี่ชาคนสนิท ก่อนจะมองตามแผ่นหลังของแฟนหนุ่มที่เดินนิ่งๆๆเข้าไปในบ้าน ก่อนจะรีบเดินตามเข้าไป 

 

 

 

 

 

 

" นี่พี่โมะอย่าเพิ่งเข้าใจผิดน่ะ พี่วินเขาแกล้งเฉยๆๆ " แก้วรีบเดินเข้าไปอ้อน 

 

 

 

 

 

" ก็ไม่ได้คิดอะไรนิ " โทโฒะพูดนิ่งๆๆก่อนจะนั่งลงที่โซฟา 

 

 

 

 

 

" โถ่ ไม่เอาน่ะอย่าเพิ่งงอนดิ นี่แก้วยังไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะ " แก้วพูดก่อนจะนั่งลงที่ตักของโทโมะ โดยที่ซบไปที่แผงอกของแฟนหนุ่มเพื่ออดออ้อน โทโมะ ยิ้มนอดนึงก่อนจะปรับหน้าเป็นเดิม 

 

 

 

 

 

" ทำตามทุกอย่างได้ไหมละ " โทโมะพูด แก้วมองหน้าก่อนจะ หน้าบูดแล้วตอบ 

 

 

 

 

 

" อ่ะอ่ะยอมก็ได้ นี่ยอมแล้วน่ะหาบงอนด้วย ไหนอยากได้อะไรว่ามา " แก้วพูดก่อนจะลุกจากตัวของดทโมะ แล้วยืนเท้าเอวมองหน้า โทโมะ โทโมะเงยหน้ามองแก้วแล้วยิ้มก่อนจะลุกตาม 

 

 

 

 

 

"แต่งงานกับพี่นะแก้ว " โทโมะพูดก่อนจะย่อตัวนั่งชันเข่า แล้วจับมือแก้วมา

 

 

 

 

 

" พะพี่โมะ " แก้วเสียงสั่น เอาอีกแล้วน่ะไอ้พี่บ้า 

 

 

 

 

 

" ว่าไง ไหนบอกจะทำตามทุกอย่าง ขอแค่นี้ทำไม่ได้หรอ " โทโมะย้อน แก้วหัวเราะในความเจ้าเหล่ของเขา 

 

 

 

 

 

" ก็ยังไม่ได้บอกนี่นาว่าจะปฏิเสธอ่ะ " โทโมะยิ้มแล้วจุมผิตที่ฝ่ามือของหญิงสาวเบาๆๆ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วกอดว่าที่เจ้าสาวที่เขารักทั้งหัวใจ ไว้อย่างแนบแน่น แก้วน้ำตาซึมในวันนี้ก็มาถึงวันที่เขารักเธอทั้งหัวใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่ป๊อปปล่อยก่อนนะฟางจะไปหาลูกคะ " ฟางพูดเมื่อโดนป๊อปปี้ลากมาที่ห้อง 

 

 

 

 

" ให้มันมาส่งทำไมฟาง " ป๊อปปี้ถามเสียงเรียบ 

 

 

 

 

" ก็รถของฟางเสียนี่นาพี่ป๊อปพี่วินเลยอาสามาส่งไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่คะ ก็ทางบ้านเรามันเป้นทางผ่านพอดี " ฟางพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะทำเป็นเห็บของถอดต่างหูของตัวเองไป แล้วอแบยิ้มเมื่อเห็นหน้าของสามี 

 

 

 

 

 

" รู้สึกเดี๋ยวนี้จะติดจังน่ะงานอ่ะ ทำไมที่นั่นมันมีอะไรดีนักหรือไง หรือว่าเป็นเพราะไอ้หมอบ้านั่น " ป๊อปปี้เริ่มโมโห ฟางหัวเราะก่อนจะหันมา 

 

 

 

 

 

" พี่ป๊อป นี่พี่จะหึงฟางอีกหรอ ฟางแต่งงานกับพี่แล้วนะคะ แล้วนี่ฟางก็มีลูกมีสามีแล้วไม่มีใครเขามจีบฟางหรอกเอาไว้ให้ฟางหย่ากับพี่อ่ะไม่แน่ " ฟางพูดอย่างขำๆๆ ปีอปปี้หน้าตึงเดินเข้ามากอดฟางจากด้านหลัง 

 

 

 

 

" ก็คนมันหวง จบไหมแล้วนี่เล่นไปทำงานอย่างเดียวพอกลับบ้านก็เอาแต่ไปหาลูกแล้วไม่มาหาพ่อบ้างเลยหรือไงคะคุณแม่ คุณพ่อก็เหงาน่ะครับ เนี่ยเมื่อวานไปเช็คงานเมื้อเมื่อย ไม่มีคนนวดเลยอ่ะ รอเมียมานวดให้อยู่เนี่ย " ป๊อปปี้พูดก่อนจะคลอดเคลียที่พวงแก้มสีสวยของร่างบาง ฟางรีบตีมือของปีอปปี้ที่กอดเอวของเธออยู่ จนป๊อปปี้ต้องมองหน้า 

 

 

 

 

 

 

" เอาไว้ก่อนนะคะ คืนนี้ฟางอยู่กับพี่แน่ แต่ขอฟางไปหาลูกก่อนนะ วันนี้ฟางยังไม่ได้ให้นมลูกเลย " ป๊อปปี้หน้าบูด 

 

 

 

 

 

" ก่อนให้ลูกของพ่อก่อนไม่ได้เลยหรอ " ป๊อปปี้ยังไม่ยอม ก่อนจะช่วยร่างบางแกะผมที่ถักเปียออกแล้วหวีอย่างเบามือ 

 

 

 

 

 

" ไม่ได้คะ ขืนให้คุณพ่อก่อน มีหวังลูกชายไม่ต้องกันพอดี ไม่เอาหน่าน่ะคะพี่ป๊อปพรุ่งนี้ฟางไม่มีเคสตอนเช้ามีอีกทีก็ตอนเย็นต้องไปตรวจคนไข้ อยู่กับพี่ได้เกอบทั้งวันเลยนะคะ " ฟางพูดแล้วยิ้ม ป๊อปปี้มองรอยยิ้มแล้วใจอ่อน่อนจะแอบหอมแก้มภรรยาสาวอย่างคิดถึงไปหลายครั้ง ก่อนจะปล่อยให้ภรรยาสาวไปหาลูกน้อย โดยที่เขาเองก็ตามไปด้วยเช่นกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

   จะแล้วจริงๆๆน่ะ 555