ความทรงจำของเราสองคน...
9.0
เขียนโดย mintmathuros
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 12.32 น.
49 ตอน
577 วิจารณ์
99.68K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2557 00.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
43) ผมไม่ใช่พ่อ...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่43.....
เวลาผ่านไป อาจจะบอกกันว่าทำไมเวลามันผ่านกันไปไวจัง แต่สำหรับฉันเวลามันได้เดินช้ามากขึ้นตั้งแต่ที่ฉันไม่มีเขาอยู่ข้างกาย ตั้งแต่เมื่อ 8 เดือนที่แล้วด้วยซ้ำ
" ฟางทำไมมานั่งอยู่นี่เนี่ย " ธามไทเอ่ยดุเพื่อนสาว ที่ตอนี้ท้องได้ 8-9 เดือนแล้ว
" อยู่แต่ในบ้านมันอุดอู้นี่นาธาม แล้วนี่ป๊อปปี้ไปไหนอ่ะ " ฟางพูดกับธามไท
" ไปดูพบลูกค้าที่รีสอร์ทน่ะ เดี๋ยวธามว่าจะไปรับแต่ออกมาหาฟางก่อน " ธามไทพูด ตอนนี้พวกเขาอยุ่ที่ จังหวัดแม่ฮ่องสอน
" ไปด้วยสิน้าน้า " ฟางอ้อนธามไท ธามไทส่ายหน้า
" ไม่ให้ไป ท้องแก่แล้วน้า แค่ยอมให้มาที่นี่ด้วยก็มากพอแล้ว ดูแลตัวเองหน่อยสิฟาง " ธามไทพูดก่อนจะลูกบผมฟาง
" โห !! นี่ฟางมีพ่อคนที่ 4 เพิ่มมาใช่ไหมอ่ะ คนแรกก็คุณพ่อ คนที่สองก็พี่เขื่อน คนที่สามก็พี่โมะ คนที่สี่ก็ธามเนี่ย " ฟางบ่นอุบ ธามไทหัวเราะ
" ใช่ แล้วทำตามคำสั่งของคุณพ่อคนที่ 4ด้วยละ ไม่งั้นเดี๋ยวคุณพ่อจะโดน คุณพ่อคนที่ 1-3 จัดการเอาได้ เอาหน่าจะรีบไปรีบกลับน่ะ แล้วจะมารับไปหาอะไรทาน " ฟางยิ้ม ก่อนที่ธามไทจะเดินออกจากบ้านพักต่างอากาศของเขาไป
" เฮ้อก็มันน่าเบื่อนี่นา " ฟางบ่นกับตัวเอง ก่อนจะโยกชิงช้าเล่นไปเบาๆๆ
" จะไปไหนกันหรอคะ " ฟางเห็นป้าแม่บ้านเดินจากบ้านไป
" ป้าจะไปที่ปางอุ๋งกะเจ้า คุณฟางมีอะหยั๋งก่อ " ฟางยิ้ม เมื่อได้ยิน
" ฟางอยากไปด้วยคนได้ไหมคะป้า " ป้าแม่บ้านรีบส่ายหน้า ฟางรีบเดินเข้าไปอ้อน
" น่ะคะ ฟางสัญญาว่าจะไม่ดื้อน่ะคะ " ป้าแม่บ้านถอนหายใจก่อนจะพยักหน้า แล้วก็ช่วยพาฟางเดินไปขึ้นรถโดยที่ให้คนขับรถ ขับไป
โรงแรมจิระคุณ...
" ทุกอย่างตามที่่ตกลงไว้น่ะครับ " ป๊อปปี้ที่ยืนสั่งงานลูกน้องเพื่อเตรียมต้อนรับคณะประเมินการท่องเที่ยว
" ป๊อป " ป๊อปปี้หันไปตามเสียงที่ดังมาจากด้านหลัง ก่อนจะต้องรีบเดินเข้าไปหา
" เดินมาทำไมเนี่ยเนย เดี๋ยวลื่นขึ้นมาทำไง " ป๊อปปี้ดุเนยที่ท้องแก่เดินเอาเอกสารมาให้เขา เนยยิ้ม ก่อนที่ป๊อปปี้จะพาหญิงสาวไปนั่งพัก
" ก็มันอยู่ว่างๆๆนี่นา เลยเอามาให้เห็นคุณเกลยุ่งๆๆ " เนยตอบ
"เฮ้อ ป๊อปก็ห้ามเนยไม่เคยได้เลยนี่นาา" ป๊อปปี้พูด
" 555 เออป๊อปวันนี้ที่ปางอุ๋ง เขามีตลาดเนยอยากไปอ่ะ " เนยพูดอ้อน
" จะไปทำไมเมื่ออาทิตย์ก่อนก็ไปมาแล้วนี่นา " เนยหน้ายู่
" อ่าอ่าไม่ไปก็ได้แต่ป๊อปไปซื้อของให้เนยหน่อยได้ไหม " ป๊อปปี้ขมวดคิ้ว
" เมื่ออาทิตย์ก่อน ชาวบ้านเขาเอาพวกผ้าทอมาขายหน่ะเนยไปเห็นพอดี เลยรับซื้อมาว่าจะเอามาลองขายที่โณงแรมดู ที่เราเคยคุยกันไว้หน่ะ " เนยพูดป๊อปปี้พยักหน้า
"อืม ก็ดีเหมือนกันป๊อปจะได้ไปดูงานด้วย งั้นเดี๋ยวเนยกลับไปก่อนนะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะให้พนักงงานพาเนยไปส่งที่บ้าน
ปางอุ๋ง...
" นั้นคุณฟางอยู่แถวนี้ก่อนน่าเจ้า เดี๋ยวป้าไปซื้อของเปิ้ลก่อนเน้อ " ป้าแม่บ้านพูดกับฟาง ก่อนที่จะเดินออกไป ตอนนี้ฟางเลยอยู่แค่กับคนขับรถ
" ลุงชิดคะ ฟางขอไปเดินเล่นตรงนี้ก่อ่นนะคะแล้วจะรีบกลับ " ลุงชิดยิ้ม
" ที่นี่ยังเหมือนเดิมเลย ฟางคิดถึงพี่จังเลยพี่ป๊อป.. " ฟางเดินมาที่ที่ความทรงจำของเธอกับเขาคนนั้นตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน
" อย่าดิ้นสิลูกแม่เจ็บน่ะคะ " ฟางพูดหลังจากที่เจ้าตัวน้อยในท้องดิ้นแรงเกินปกติ
" ระวังเจ้า ระวังเจ้า!! " เสียงดังที่ตะดกนออกมาจากพวกเด็กๆๆที่เล่นกันอยู่แถวนั้น พูดพร้อมกับกำลังวิ่งาทางฟาง ฟางยืนเหวอเพราะตกใจทำอะไรไม่ถูก
" ว๊ายยยย!! " ฟางที่ถอยหลังหลบพวกเด็กๆๆที่เล่นกัน ก็เผลอล้มลงแต่มีคนมารับเธอเอาไว้แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรไว้มากนัก
" พะพี่ป๊อป โอ๊ยยยฮืออ เจ็บบบ " ฟางร้องออกมาด้วยความเจ็บ เธอหหันหน้าไปมองคน ที่ช่วยเธอแต่ด้วยความเจ็ยที่แล่นเข้ามา ทำให้เธอได้แต่โอดครวญ
" ฟาง ฟางอย่าเพิ่งเป็นอะไรน่ะ " ป๊อปปี้ตกใจที่ ร่างบางมีน้ำอะไรบางอย่างไหลออกมาจากระหว่างขาพร้อมกับใบหน้าของหญิงสาวซีดเซียว
" ฮึก ฮืออฟางเจ็บพี่ป๊อป ฮึกก เจ็บเหลือเกิน " ฟางร้องป๊อปปี้ มองฟางแล้วน้ำตาใหล ทำไมเราต้องมาเจอกันในสภาพแบบนี้ด้วย
" ตายแล้วคุณฟาง ยะหยั๋งเป็นแบบนี้กะเจ้า " ป้าแม่บ้านคนนั้นวิ่งมาดูฟาง ก็ร้องตกใจ ก่อนที่ป๊อปปี้จะช้อนตัวฟาง ไปขึ้นรถของเขา
" เดี๋ยวเจ้า จะพาคุณฟางไปไหนกะเจ้า " ป้แม่บ้านรั้งแขนป๊อปปี้เอาไว้
" ผมจะพาฟางไปหาหมอ พวกคุณก็ตามไปแล้วกัน " ป๊อปปี้รีบพูดก่อนจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
โรงพยาบาล...
" ใจเย็นๆ น่ะคะคุณแม่ หายใจเข้าลึกๆๆน่ะคะ " คุณหมอพูดกับฟางที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ฟางจับมือป๊อปปี้แน่น ป๊อปปี้เองก็ยืนมองคนที่เขารักด้วยความดีใจที่ได้เจอเธออีกครั้ง แต่คงจะเสียใจที่เด็กกำลังจะเกิดมาไม่ใช่ลูกของเขา ...
" ฮึก ฮือออเจ็บบบ กรี๊ดดด ฮืออ " ฟางร้องออกมา ป๊อปปี้รีบกระชับมือให้แน่น
" ฟางใจเย็นๆๆน่ะ หายใจเข้าลึกๆๆน่ะคนดี " ป๊อปปี้พูดก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากมนของหญิงสาว
" ฮึกกฮืออพี่ป๊อป อย่าทิ้งฟางกับลูกไปน่ะ ฮึกฮืออ " ฟางร้องไห้มมองหน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้น้ำตาไหลก่อนจะจูบที่ขมับของร่างบงอีกครั้ง
" พี่จะอยู่กับเราน่ะ พี่จะอยู่กับเราไม่ต้องกลัวน่ะเด็กดี " ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ฟางิ้มทั้งน้ำตา
" ปากมดลูกเปิดมากแล้วน่ะคะเอาละคะ หมอจะนับน่ะคะ คุณแม่ก็ค่อยเบ่งน่ะคะ " หมดพูดกับฟาง ฟางพยักหน้าก่อนที่ป๊อปปี้จยิ้มให้ฟางแล้ว
" 1 2 3 อึ๊บบบ " เสียงหมอนับพร้อมกับช่วยกันลุ้น ฟางออกแรงเบ่งลูกคนแรกในชีวิต ที่เธอทะนุทนอนรักใครดูแลเขามาเป็นอย่างดี วันนี้วันที่เธอรอคอยก็มาถึง วันที่จะได้เห็นใบหน้าของโซ่คล้องใจระหว่างเขากับเธอ
" กรี๊ดดดดดดดด อุแหว้ อุแหว้ " ฟางใช้แรครั้งสุดท้ายเบ่งเจ้าตัวเล็กออกมาก่อนจะต้องยิ้มดีใจ เมื่อได้ยินเสียงเด็กน้อยร้องออกมาป๊อปปี้ยิ้มปาดเหงื่อให้สาวคนรัก ก่อนจะหันไปมองเลือดเนื้อเชื้อไขของคนที่เขารัก
" ลูกผู้ชายน่ะคะ น่าเกลียดน่าชังมากเลยคะ " หมอที่อุ้มเด็กทารกที่เพิ่งจะลืมตามาดูโลกก็พูดกับฟางและป๊อปปี้
" ลูกแม่ " ฟางพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนที่ทุกอย่างจะดับลงไป ..
" คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงน่ะคะ คุณแม่แค่หมดแรงน่ะคะ ร่างกายคงต้องการพักผ่อน ส่วนเรื่องเด็ก เดี๋ยวหมอจะให้พยาบาลเอาไปที่ห้องเด็กเล็กน่ะคะ เดี๋ยวรบกวนคุณพ่อช่วยออกไปเซ็นเอกสารหน่อยน่ะคะ " คุณหมอสาวพูดก่อนจะเดินออกไป ป๊อปปี้ยิ้มเมื่อเห็นเด็กทารกน้อยที่พยาบาลกำลังจะอุ้มออกไป แต่ก็ต้องหุบยิ้ม
" ถ้าเขาเป็นลูกของพี่ ก็ดีสิน่ฟาง พักผ่อให้เยอะๆๆน่ะตัวเล็ก " ป๊อปปี้พูดกับฟางก่อนจะจูบร่างบางอย่างอ่อนโยนแล้วเดินออกไป
" เชิญคุณพ่อเช็นเอกสารทางนี้คะ " พยาบาลคนหนึ่งเดินมาหาป๊อปปี้ ป๊อปปี้นิ่ง
" ผมไม่ใช่..." ป๊อปปี้พูดยังไม่จบ แต่ก็มี
" นายนั่งแหละที่เป้นพ่อ " ............
ใกล้จบจริงละน้ะ
เม้นหน่อยน้าาา...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ