ความทรงจำของเราสองคน...

 
 
 
 
                                             ตอนที่41.....
 
 
 ห้องพักผู้ป่วย...
 
 
" เป็นไงบ้างเฮีย " แก้วถามป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาภายในห้องพัก ป๊อปปี้ไม่ตอบแต่เดินไปที่ระเบียงแก้วจะเดินตามไปถามให้รูเรื่อง แต่โทโมะห้ามเอาไว้ก่อน 
 
 
 
 
" ปล่อยให้มันอยู่คนเดียวสักพักเถอะแก้ว ตอนนี้มันคงล้ามากพอแล้วละ " โทโมะพูดก่อนที่ทั้งสองคนจะมองไปหาป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ที่ระเบียงนิ่งงัน ก่อนที่ทั้งโทโมะและแก้วจะออกไปหาอะไรให้ป๊อปปี้ทาน
 
 
 
 
" เนยขอโทษนะป๊อป " เนยที่ตื่นมาตั้งนานแต่แกล้งทำเป็นหลับ ได้ยินที่โทโมะและแก้วพูดคุยกันก็มองไปทีระเบียงเห้นร่างสูงยืนนิ่งเขาคงจะเครียดมากสินะ แต่คนรักของเขามีคนดูแลอยู่แล้ว แล้วดูท่าทางผู้ชายคนนั้นก็คงจะรักเธอไม่น้อยไปกว่าเขาเลย แต่เธอ เธอไม่เหลือใครอีกแล้ว เธอเหลือเพียงลูกในท้อง ที่กำลังจะลืมตามาดูโลกเพียงเท่านั้น 
 
 
 
 
 
" ตื่นแล้วหรอเนย " ป๊อปปี้เดินเข้ามา ก็ทักเนย 
 
 
 
 
 
" อืมแล้วลูกไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม " เนยรีบถาม ป๊อปปี้ยิ้มบางๆๆ ก่อนจะเดินมานั่งข้างเนย 
 
 
 
 
 
" เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วละ ช่วงนี้เนยก็ไปพักกับป๊อปที่บ้านแล้วกันน่ะ พรุ่งนี้ป๊อปจะกลับแพร่ " ป๊อปปี้พูดอย่างเลื่อนลอย เนยมองป๊อปปี้แล้วน้ำตาไำหล
 
 
 
 
 
" ป๊อปยอมรับเนยแล้วใช่ไหม " เนยมองหน้าป๊อปปี้ 
 
 
 
 
" เรื่องลูกป๊อปพร้อมจะรับผิดชอบ แต่ถ้าเรื่องแต่งงานป๊อปขอนะเนยป๊อปไม่พร้อมจริงๆๆ " ป๊อปปี้พูด 
 
 
 
 
" ไม่เป็นไรขอแค่ป๊อปยอมรับเนยกับลูกแค่นี้เนยก็ดีใจแล้วขอบคุณนะป๊อป ขอบคุณ " เนยยิ้มแล้วเขย่าแขนของป๊อปปี้ 
 
 
 
 
" อืม พักผ่อนเถอะจะได้หายไวไวนะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะห่มผ้าให้เนย นั่งมองจนเนยหลับไป
 
 
 
 
" เฮียทานอะไรหน่อยนะ อ่ะนี่ " แก้วเดินเข้ามาพร้อมโทโมะยื่นแซนวิชไปให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มแล้วรับมาทาน
 
 
 
 
" แล้วเราละทานอะไรหรือยัง " แก้วยิ้มพยักหน้า 
 
 
 
 
" เฮียแล้วเอ่อเรื่องฟาง...." แก้วอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ถามป๊อปปี้ ป๊อปปี้หยุดาทานแล้วมองหน้าแก้วยิ้ม 
 
 
 
 
" เขาก็กำลังแต่งงานไง ท้องด้วยนะ" ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนที่น้ำตาจะไหล แก้วรีบเข้าไปกอดพี่ชาย พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย 
 
 
 
 
" เฮีย!! แก้วรักเฮียนะ รักมากด้วย" แก้วพูดกอดป๊อปปี้แน่น ป๊อปปี้ยิ้มลูบผมร่างบางในอ้อมกอด
 
 
 
 
" รู้แล้วนี่บอกรักเฮียมากๆๆระวังไอ้โมะมันจะหึงเฮียหรอก " ป๊อปปี้พูดแหย่ร่างบางแก้วคลายกอดแล้วยิ้มมให้ป๊อปปี้ก่อนที่จะแลกกันเช็ดน้ำตาให้กันและกัน 
 
 
 
 
 
" เรื่องฟางเดี๋ยวฉันจะไปคุยมาให้มันต้องมีอะไรสักอย่าง " โทโมะยิ้มมอง 2 พี่น้องกอดกัน ก่อนจะเอ่ยออกมา 
 
 
 
 
" ไม่ต้องหรอก ฟางกำลังจะแต่งงานกำลังจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีพ่อมีแม่มีลูก ฉันเชื่อว่าธามไทจะดูแลฟางได้ดีกว่าฉัน " ป๊อปปี้พูดไม่มองหน้าทั้งแก้วและโทโมะ แต่มองไปที่เนย 
 
 
 
 
 
" ฉันควรจะไปดูแลลูกขอฉันตามที่เธอพูด " ป๊อปี้พูดก่อนจะลูบหน้าท้องของเนยอย่างเบามือ 
 
 
 
 
" เฮีย เฮียมั่นใจหรอว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเฮีย " แก้วพูดอย่างไม่เชื่อ 
 
 
 
 
" แก้วเริ่มนิสัยไม่ดีแล้วนะ " โทโมะพูด 
 
 
 
 
" ก็มันจริงนี่นา แก้วพอรู้มาบ้างนะ ว่ายัยป้าเนี่ยไม่ได้แสนดีใส่ซื่อหรอก ผ่านมากี่คนแล้วก็ไม่รู้เหอะ พอท้องก็มาให้เฮียรับผิดชอบ แก้วไม่เชื่อหรอกน่ะว่าเด็กในท้องจะเป็นลูกของเฮีย " 
 
 
 
 
 
" ไม่ว่าเขาจะเป็นลูกของเฮียหรือเปล่า ตอนนี้เฮียก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่นา ชั่งเถอะแก้วยังไงหัวใจของพี่มันก็ตายไปแล้วตอนนี้ก็เหมือนกับคนไร้หัวใจอยู่ดี จะทำอะไรก็ไม่รู้สึกหรอก "ป๊อปปี้พูดอย่างเลื่อนลอย 
 
 
 
 
" เฮีย!! " แก้วมองพี่ชายอย่างสงสารทำไมมันมีต่เรื่อง 
 
 
 
 
 ครืด  ครืดดด
 
 
 
" ว่าไงไอ้เขื่อน " โทโมะรับโทรศัพท์จากเพื่อนชาย 
 
 
 
 
( เมิงอยู่ไหนว้ะ รีบมาบ้านด่วนเลย )
 
 
 
 
" กูอยู่โรงพยาบาลกับแก้ว ไอ้ป๊อป มีอะไรหรือเปล่าว้ะ " 
 
 
 
 
 
( ทำไมยัยตัวเล็กถึงยอมแต่งงาน แล้วไหนจะเรื่องท้องอีก ตอนกูรู้เรื่อง ตกใจแทบบ้า แต่พ่อกับแม่ไม่มีอาการอะไรเลย มันหมายความว่าไงว้ะ ) 
 
 
 
 
" กูจะไหมเนี่ยกูก็เพิ่งจะรู้เมื่อไอ้ธามมันพาตัวเล็กมาหาหมอเนี่ยแหละ แสดงว่าพ่อกับแม่รู้เรื่องอยู่แล้ว " โทโมะตอบพลางมองหน้าป๊อปปี้และแก้วสละบกัน 
 
 
 
 
( เออ ช่างเหอะแต่ตอนนี้เมิงมาช่วยกูพูดหน่อยดิ ถ้ายังเคลียร์กับไอ้ป๊อปไม่จบกูไม่ให้แต่ง ) 
 
 
 
 
" เออ เดี๋ยวกูจะรีบไป " โทโมะวางสายจากเพื่อนรัก 
 
 
 
 
" มีอะไรหรือเปล่าพี่โมะ " แก้วถามแฟนหนุ่ม 
 
 
 
 
" มีเรื่องนิดหน่อยนะ งั้นเดี๋ยวฉันกลับก่อนแล้วกันนะ " แก้วและป๊อปปี้พยักหน้าก่อนที่โทโมะะแอบหอมแก้มแฟนสาวแล้วเดินออกไป 
 
 
 
 
" เฮียแล้วจะเอาไงต่ออ่ะ " แก้วถามป๊อปปี้ 
 
 
 
 
" พรุ่งนี้เฮียจะกลัแพร่เราจะไปกับเฮียไหม " ป๊อปปี้พูด แก้วอึ้ง 
 
 
 
 
" เฮียจะไปง่ายๆๆงี้อ่ะหรอ " แก้วถาม 
 
 
 
 
" เฮียง่วงแล้ว เดี๋ยวเรากลับกันเถอะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไป แก้วมองตามป๊อปปี้อึ้งๆๆ 
 
 
 
 
" สมใจเธอแล้วนะยัยป้าปลิง ฮึ่ย!! " แก้วเดินไปพูดกับเนยที่นอนหลับที่เตียงอย่างโมโห ก่อนจะเดินออกตามป๊อปปี้ไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บ้านเขื่อนฟาง...
 
 
" ไงจร๊ลูกวันนี้ไปไหนกันมา " แม่ของฟางถามฟางและธามไทที่เดินเข้ามาภายในบ้านในช่วงหัวค่ำ 
 
 
 
 
" พาแม่หมูไปหาหมอกับไปหาอะไรทานนะครับคุณป้า " ธามไทตอบยิ้มๆๆ 
 
 
 
 
" แม่บอกว่าให้เรียกแม่ไงลูก แล้วหมอเขาบอกว่าไงบ้างละ " แม่ฟางถามต่อ 
 
 
 
 
" ไม่ได้มีอะไรมากหรอกคะแม่ ก็บ่นเป็นธรารมดา แหะ " ฟางพุดก่อนจะเดินมานั่งข้างแม่ของเธอส่วนธามไทก็ไปนั่งข้างพ่อของเขา 
 
 
 
 
" เรานี่นาก็สมน่ะที่หมอเขาจะบ่นหน่ะ เออพรุ่งนี้เดี๋ยวเราไปลองชุดกันเลยน่ะลูกหรือว่าจะให้แม่โทรนัดเขามาที่นี่ดีละ " แม่ของฟางพูดอีกครั้ง 
 
 
 
 
" แล้วแต่เลยคะแม่ " ฟงตอบยิ้มๆๆ 
 
 
 
 
" ผมว่าไปที่ร้านก็ได้ครับจะได้สะดวก แล้วอีกอย่าง พรุ่งนี้ผมจะออกไปดุงานด้วย จะได้เลยไปเลย " ธามไทตอบยิ้มๆๆ
 
 
 
 
" งั้นก็ตกลงตามนั้นน่ะลูก ไปพักเถอะจร้ะ " แม่ของธามไทพูด ก่อนที่ทังธามไทและฟางจะขึ้นไปนอนด้านบน 
 
 
 
 
 
 
 
 
ห้องนอนของฟาง....
 
"  เดี๋ยวไปอาบน้ำเลยน่ะเดี๋ยวธามจะไปอาบที่ห้อง ก่อนแล้วจะมานอนด้วย " ฟางยิ้ม ก่อนจะธามไทจะเดินออกไป 
 
 
 
 
" พี่กำลังทำอะไรอยู่นะพี่ป๊อป " ฟางเดินเข้ามาในห้อง มองไปเห็นตุ๊กตาที่ร่างสูงเคยซื้อให้เธอก็พูดออกมาดวยความคิดถึง 
 
 
 
 
" ยิ่งเรารักกันมากเท่าไร มันกลับยิ่งมีเรื่องมากมายเข้ามา ฟางเหนื่อยไปหมดแล้วพี่ป๊อป " ฟางพูดน้ำตาค่อยๆๆไหล 
 
 
 
 
" พ่อเขารักหนูนะลูก แต่แม่ขอโทษพ่อเขากำลังมีครอบครัวที่อบอุ่น เราอยู่ด้วยกันแค่นี้ก็ได้นี่นาเนาะ " ฟางลูบท้องสวย ก่อนจะเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา 
 
 
 
 
" ธามจะเป็นคนนั้นไม่ได้เลยใช่ไหมฟาง " ธามไทที่ลืมของไว้กับร่างบางจะเดินเข้ามาเอาแต่ได้ยินร่างบางพูดกับตัวเองก็น้ำตาซึมมองฟางอย่างเศร้าๆๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  วันรุ่งขึ้น...
 
 
 
" เฮียจะไปเลยจริงหรอ " แก้วถามป๊อปปี้ที่กำลังเอาของขึ้นรถ หลังจากที่ไปรับเนยมาจากโรงพยาบาล
 
 
 
 
" อืม ยังไงก็อยู่คนเดียวดูแลตัวเองด้วย อ๋อแล้วอาทตย์หน้าก็อย่าลืมลงไปหาเฮียละ " แก้วพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปกอดป๊อปปี้ 
 
 
 
 
" พี่ไปละแล้วจะโทรหานะ " แก้วพยักหน้าก่อนจะเดินไปขึค้นรถฝั่งคนขับเนย เดินเข้ามา เพื่อที่จะขึ้นรถ แต่แก้วขวางเอาไว้ก่อน 
 
 
 
 
" ฉันยังยืนยันคำเดิมพี่สะใภ้ของฉัน ชื่อฟางไม่ใช่เธอ อ๋อแล้วก็ตักตวงไปให้มากๆๆนะความสุขน่ะ เพราะอีกไม่นาน ทุกอย่างก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม แล้วฉันจะรอดูวันที่เธอน้ำตาตก หึ " แก้วพูดก่อนจะเดินกระแทกไหล่เดินเข้าบ้านไปเนย นิ่งก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถไปกับป๊อปปี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 ร้าน wedding  
 
 
" สวัสดีคะ " พนักงานต้อนรับเดินเข้ามาทักธามไทและฟาง 
 
 
 
 
" ที่นัดไว้น่ะครับ " ธามไทพูด พนักงานยิ้มแล้วเดินนำธามไทไปที่ห้องรับแขก 
 
 
 
 
" สวัสดีคะคุณฟาง คุณธามไท เจอกันอีกแล้วนะคะ " พอเดินเข้ามาก็ได้ยินเสียงทักทาย 
 
 
 
 
" อ้าวคุณป๊อปปี้ " ฟางทัก ธามไทนิ่ง ป๊อปปี้หญิงมองธามไทแล้วยิ้ม...