ความทรงจำของเราสองคน...

 

 

                                            

               วันรุ่งขึ้น....

 

 

" ตืนได้แล้วคะ " แก้วปลุกโทโมะที่นอนกอดเธอแน่นไม่ปล่อย 

 

 

 

 

" หือ!! เช้าแล้วหรอ " โทโมะพูดก่อนจะทำเป็นมองออกไปทางหน้าต่าง 

 

 

 

 

" คะ ปล่อยแก้วได้แล้วนะ " โทโมะยิ้มก่อนจะทำแก้มป่องให้แก้ว แก้วส่ายหน้ายิ้มก่อนจะทำตามที่ร่างสูงต้องการ 

 

 

 

 

" ฟอดด ฟอดด พอใจยังฮึ๊ ปล่อยเค้าได้แล้ว!! " แก้วพูด โทโมะยิ้มก่อนจะปล่อยร่างบางเป็นอิสระ 

 

 

 

 

 

" ไปอาบน้ำเถอะคะ เดี่ยวแก้วก็จะกลับห้องแล้ว " แก้วพูด ก่อนจะยื่นผ้าเช็ดตัวให้โทโมะ โทโมะยิ้มก่อนจะลุกกออกจากเตียง 

 

 

 

 

" อื้ออ " โทโมเดินเข้ามาโอบเอวแก้วให้เข้ามาใกล้เขาก่อนจะจูบร่างบางอย่างร้อนแรงจนแก้วต้องเอามือโอบลำคอแกร่งเอาไว้ 

 

 

 

 

 

" morning kiss krub ที่รัก " โทโมะพูดก่อนจะยิ้มหน้าบานเดินเข้าไปในห้องน้ำแก้วมองตามอย่างเขินๆๆก่อนจะเดินกลับไปยังห้องของตัวเอง 

 

 

 

 

 

" เฮียหายไปไหนแต่เช้านะ " แก้วเดินเข้ามาในห้องก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่เห็นพี่ชาย ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ห้องฟาง...

 

 

" ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกคะ " ฟางลืมตาขึ้นมาก็เห็นชายหนุ่มที่นอนกอดเธอทั้งคืน นอนมองหน้าเธอแล้วยิ้ม อยู่ 

 

 

 

 

" ก็อยากให้พักผ่อนนี่นา ไปไหนๆๆก็ตื่นแล้วไปอาบน้ำกัน " ป๊อปปี้พูดก่อนจะฉุดมือร่างบางลุกตามเขา แต่ฟางตีมือป๊อปปี้ไปทีหนึ่ง 

 

 

 

 

 

" ไม่ต้องเลยนะพี่ป๊อป ปล่อยเลยฟางอาบเองได้ " ฟางพูดก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว ป๊อปปี้ยิ้มมื่อได้ยินร่างบางกลับมาเรีกเขาเหมือนเดิม 

 

 

 

 

 

" เราเรียกพี่ว่าอะไรนะคะ " ป๊อปปี้ถามร่างบางอีกครั้ง ฟางชะงักก่อนจะปฏิเสธ 

 

 

 

 

 

" ก็คุณป๊อปปี้ไงคะ เชิญกลับไปได้แล้ว ฉันจะอาบน้ำ " ฟางรีบปฏิเสธก่อนจะเดินเข้ากห้องน้ำแต่ป๊อปปี้เดินเข้าไปดึงร่างบางมาก่อน 

 

 

 

 

 

" จะบอกดีดีหรือว่า..." ป๊อปปี้พูดพร้อมกับลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของร่างบาง 

 

 

 

 

 

" พี่ป๊อป ฟางเรียกพี่ว่าพี่ป๊อป พอใจยังคะปล่อยได้แล้ว คนบ้า " ฟางรีบพูดออกมาเมื่อร่างสูงเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เธอ ก่อนที่ฟางจะดันป๊อปปี้ออกแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป 

 

 

 

 

 

" หึยัยตัวเล็ก " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปจาห้องของฟางเพื่อที่จะไปอาบน้ำที่ห้อง เช่นกัน เป็นเวลาเดียวกับที่ธามไทจะมาหาฟางพอดี 

 

 

 

 

 

" อ้าวไปแล้วหรอ  ฮึคนบ้าพอจะดีก็ดีเกินเลยนะ " ฟางพูดหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ไม่เห็นป๊อปปี้ แล้วนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ชายหนุ่มมาขอเธอคืนดี ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเขินอาย 

 

 

 

 

 

" อ้าวธาม มีอะไรหรือเปล่าอ่ะ " ฟางเปิดประตูออกมาเพื่อที่จะไปเดินเล่นก็เจอกับธามไทที่ยืนอยู่หน้าห้อง

 

 

 

 

 

" อืมธามว่าจะมาชวนฟางไปเดินเล่นนะ ไปด้วยกันไหม " ธามไทยิ้มบางๆให้ฟาง ฟางสงสัยเมื่อธามไทดูซึมๆๆไปก่อนจะตอบ 

 

 

 

 

 

" ไปสิ เมื่อคืนฟางฝันดีมากเลยนะธาม เห้ออ " ฟางรีบเดินเข้ามากอดแขนของธามไทก่นอจะยิ้มออกมา ธามไทมองฟางแล้วเศร้า 

 

 

 

 

 

" อืมหรอ ไหนเล่าให้ธามฟังหน่อยดิเผื่อจะมีธามในฝันฟางบ้าง " ธามไทพูดนิ่งๆๆ ฟางชะงักก่อนจะยิ้มเจื่อนๆๆแล้วพยายามเปลี่ยนเรื่อง 

 

 

 

 

 

" แล้วพวกคุณพ่อคุณแม่ไปไหนแล้วละ " ธามไทมองหน้าฟาง ก่อนจะตอบนิ่งๆๆ 

 

 

 

 

 

" อยู่ที่ริมชายหาดน่ะเห็นบอกว่าวันนี้แดดไม่ค่อยแรงเลยอยากทานอาหารเช้าที่นั่น " ธามไทพูดก่อนจะเดินไปเรื่อยๆๆ ฟางมองธามไทงง 

 

 

 

 

 

" ธามเป็นอะไรหรือเปล่า เครียดเรื่องงานหรอบอกฟางได้นะ " ฟางเป็นห่วงธามไทเพราะเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ธามไทมองหน้าฟางแล้วยิ้มก่อนจะหันไปมองทะเลต่อ 

 

 

 

 

 

" ธามเป็นอะไรบอกมาสิอย่างเงียบได้ไหม ฟางขอร้อง " ฟางพยายามถามธามไท แต่เขากลับิน่งเงียบไม่หันมามองหน้าเธอเลย 

 

 

 

 

 

" เมื่อคืนฟางนอนกับป๊อปปี้ใช่ไหม " ธามไืตัดสิมจถามฟางออกไป ฟางนิ่ง 

 

 

 

 

 

" ฟาง... " ฟางเบือนหน้าหนีธามไท ที่จ้องเธอด้วยความหวัง 

 

 

 

 

 

" พอเถอะแค่นี้ก็บอกฉัดเจนแล้ว ดีกันแล้วละสิ " ธามไทพุด ก่อนจะเปลี่ยนอารมณ์เป็นยิ้มร่าเริง ฟางยิ้มเมื่อเห็นธามไทยิ้ม ถึงแม้เธอจะรู้ว่าธามไทคิดยังไงกับเธอแต่เธอก็ให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนกับเขาเท่านั้น

 

 

 

 

" อืม ... ธามฟางขอโทษนะ " ฟางพยายามไม่ให้เสียงสั่นแต่ก็ไม่เลย ยิ่งได้มองสายบตาที่ดูอบอุ่นของผู้ชายคนนี้มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิดต่อเขา 

 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรหน่าเด็กน้อย เรายังเป็นเพื่อนกันเสมอนะฟาง " ธามไทพูดแล้วยิ้ม ฟางยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะกระโดดกอดธามไทด้วยความดีใจ ป๊อปปี้เข้ามาเห็นทั้งสองคนกอดกันพอดี 

 

 

 

 

 พลั่ก 

 

 

 

" พี่ป๊อป พี่ทำอะไรอ่ะ " ฟางรีบวิ่งเข้าไปห้ามป๊อปปี้ที่พลักธามไทออกจากตัวเธอแล้วเดินเข้าไปต่อย 

 

 

 

 

" ทำอะไรนะหรอ ก็สั่งสอนให้มันรู้จักว่าอย่ามายุ่งกับแฟนชาวบ้านเขาไง ขอหน่อยเถอะ หมันไส้มานานละ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะกระหน่ำต่อยธามไท ธามไทก็ไม่ยอมเช่นกันจนทำให้ทั้งสองคนต่อยกันนัว 

 

 

 

 

 

" หยุด หยุดดิว้ะเฮ้ย" ทุกคนที่เปลือวิ่งเข้ามาห้าม เขื่อนวิ่งเข้าไปดึงธามไท ออกจากป๊อปปี้โดยโทโมะเองก็ดึงป๊อปปี้ออกไปเช่นกัน 

 

 

 

 

 

" นี่เป็นอะไรกันทำไมต้องลงไม้ลงมือขนาดนี้ห้ะตาธาม ป๊อปปี้ " แม่ของธามไทพูด 

 

 

 

 

 

" ไม่มีอะไรหรอกครับ พอดีเราสองคนแค่เล่นๆๆ " ธามไทเป็นคนพูดก่อนจะเดินออกไป ฟางมองแล้วจะตามธามไทไปแต่ป๊อปปี้ดึงฟางไปอกีทาง 

 

 

 

 

 

" นี่มันเรื่องอะไรกันใครรู้ช่วยอธิบายให้แม่ฟังหน่อย เขื่อนโมะ " แม่ของเขื่อนพูดกับเขื่อนและโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" โอ๊ยยพี่ป๊อปปล่อยฟางนะ " ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้ดึงเธอมาอีกทาง 

 

 

 

 

" ทำไมต้องไปกอดกับมัน " ป๊อปปี้ปล่อยฟางก่อนจะถามอย่างจริงจัง 

 

 

 

 

"ฟางกับธามเป็นเพื่อนกันนะพี่ป๊อป "ฟางพูดกับป๊อปปี้อย่างจริงจังเช่นกัน 

 

 

 

 

" เพื่อนหรอ มันไม่ได้คิดกับเราแค่เพื่อนนะฟาง " ป๊อปปี้ยังคงไม่ยอม 

 

 

 

 

" แต่ฟางก็ไม่ได้คิดกับเขาเกินเพื่อนแล้วอีกอย่างฟางก็บอกธามไทแล้วแล้วที่เรากอดกันก็เพราะ เรื่องนี้ ธามเขาเียใจแต่เขาไม่บอกฟาง เขาบอกว่าฟางกับเขาเป็นเพื่อนกันเสมอ ฟางกอดเขาเพราะฟางดีใจที่เขาไม่โกรธไม่เกลียดฟาง พร้อมที่จะเป็นเพื่อนฟางเสมอ " ฟางร่างยาว

 

 

 

 

" ก็พี่หึงนี้ หลายครั้งแล้วนะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะกอดฟาง 

 

 

 

 

 

" ไม่ต้อมากอดเลย งอน" ฟางพุด 

 

 

 

 

 

 

" พี่ขอโทษนะเด็กน้อย อย่างอนพี่เลยนะครับ ฟอด " ป๊อปปี้ฉวยโอกาศหอมแก้มร่างบางฟางฟาดไปที่แขนของร่างบางหนึ่งทีด้วยความเขิน 

 

 

 

 

" โอ๊ยย ฟางพี่เจ็บ " ปีอปปี้ร้องเมื่อฟางฟาดไปที่แขนแรงๆๆ 

 

 

 

 

" ไม่ต้องบ่นทีเมื่อกี้ละ เห็นต่อยเอาๆๆ ไหนดูสิเจ็บมากไหมคะ " ฟางพูดก่อนจะลูบที่แผลของป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" เจ็บสิ แต่พอเราสัมผัสมันก็เริ่มดีขึ้นแล้วนะ แต่ถ้าให้ดีน่ะ ต้องแบบนี้ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะโน้นเข้าไปจูบร่างบาง อย่างอ่อนหวาน 

 

 

 

 

 

" ฉวยโอกาศตลอด ๆๆ ไปเถอะคะเดี๋ยวฟางทำแผลให้นะ เนี่ยดูสิช้ำไปหมดเลย " ฟางพูดก่อนจะเดินไปพร้อมป๊อปปี้ที่โอบใหล่เธออยู่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                อีกด้านหนึ่งของริมหาด ธามไทเดินมาเรื่อยๆๆเขาปล่อยให้น้ำตาใหลออกมาเรื่อยๆๆ ก่อนที่จะเขาจะกลับไปสู่โลกแห่งความจริงอีกครั้ง 

 

 

 

" โอ๊ยย " เสียงใสร้องเมื่อเขาเดินไปขนเธอ 

 

 

 

 

 

" ขอโทษครับ " ธามไทรีบปาดน้ำตาแล้วพยุดสาววยคนนั้นลุกขึ้น 

 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรคะป๊อปซุ่มซ่ามเอง " ป๊อปปี้สาวน้อยเสียงใส เธอเป็นดีไซน์เนอร์ ชื่อดังที่มาพักผ่อนก่อนที่เธอจะได้รับงานใหญ่อกีไม่กี่วัน 

 

 

 

 

 

" ไม่หรอกผมตั้งหากที่ต้องเป็นคนขอโทษคุณ " ธามไทพุดก่อนจะยิ้มให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ ยิ้มหวานให้ธามไททำไมผู้ชายคนนี้ดูดีจัง 

 

 

 

 

 

" เอ่อคุณ..." ป๊อปปีี้พูด

 

 

 

 

 

" ธามไทครับ แล้วคุณ ป๊อปปี้หรือเปล่า " ธามไทยิ้มให้ป๊อปปี้ก่อนจะถามต่อ 

 

 

 

 

 

" คะ แล้วนี่คุณรู้จักฉันด้วยหรอ " ป๊อปปี้ถามอย่างง 

 

 

 

 

 

" รู้สิครับ แหม!ดีไซน์เนอร์ชื่อดังของเมืองไทยที่ทั้งโสด ทั้งสวยนี่นา 55 " ป๊อปปี้ยิ้มแล้วมองธามไทที่หัวเราะเธอ

 

 

 

 

 

" เอ่อถ้าคุณไม่รังเกียจ ไปทานเข้าเช้าด้วยกันนะคะ ถือว่าเป็นการขอโทษจากฉัน " ป๊อปปี้ชวนธามไท ธามไทยิ้มรับก่อนทั้งสองจะเดินไปที่ร้านอาหารแถวนั้น ........

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

 

  ขอบคุณที่เม้นคะ ขอบคุณที่อ่านด้วยยย ไปอายน้ำนอนแล้วน้าาา อาจะไม่สนุกขอโทษด้วยนะคะ วันนี้ไรเตอร์มึนมากเจอ ฟิสิกส์ กับชีวะทีเดียวเลย แหะ!!