ความทรงจำของเราสองคน...

 
 
                                            
 
                                             บนเครื่องบิน 
 
 
 
" นี่ไปดีกันตอนไหนอ่ะสองคนนี้หน่ะ " แก้วทักพี่ชายกับคนรักที่ดูจะสนิกันมากขึ้น ทั้งๆๆที่เมื่อกี้ยังยังจะต่อยกันอยู่เลย 
 
 
 
 
" อย่ารู้เลย รู้แค่ว่าดีกันและรักกันมากก็พอ 55 " ป๊อปปี้พูด แก้วมองทั้งสองหนุ่มอย่างหมันไส้ 
 
 
 
 
 
" หลับเถอะเดี๋ยวถึงแล้วพี่จะปลุกนะ " โทโมะพูด แก้วพยักหน้าแล้วซบไหล่โทโมะหลับไป ป๊อปปี้ยิ้มให้กับความน่ารักของทั้งสองคน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                     ตลาด.....
 
 
" ฟางพอก่อนไหม นี่ยังไม่อิ่มอีกหรอ " ธามไทห้ามฟางที่เอาแต่เดินซื้อของกินไปทั่วตลาด ฟางหันมามองธามไท ก่อนจะยิ้ม 
 
 
 
 
 
" ยังอ่ะ นี่ธามดูนี่ดิน่ากินจัง ป๊าคะขอแบบนี้สองอันคะ " ฟางลากธามไทไปที่ร้านขายขนมหวานโบราณ ก่อนจะพูดกับแม่ค้า 
 
 
 
 
 
" ฟาง กินเอยะเดี๋ยวก็อ้วนหรอก คอยดูนะธามจะล้อให้อายเลย " ธามพุดกับฟางที่เอาแต่จ้องจนมหวานตาวาว ฟางหันกลับมาฟาดไปที่ลำแขนของธามไทก่อนจะพูด 
 
 
 
 
 
" พูดอย่างนี้ไมกินใช่ไหมดี ไมต้องกินฟางกินเองเชอะ " ฟางพูดก่อนจะหันไปยิ้มแล้วจ่ายตังค์ให้แม่ค้า แม่ค้ายิ้มให้ฟงกับธามไท 
 
 
 
 
 
" นี่ไม่ต้องงอนไหนบอกว่าจะทำตามที่ธามต้องการไง แล้วนี่ไรอ่ะ โห!! " ธามพูดก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินไปที่ริมชายหาด 
 
 
 
 
 
" เดี๋ยวฟาง " ธามไทดึงข้อมือร่างเล็ก ก่อนที่จะเดินผ่านร้านขายพวกผ้าคลุมไหล่ หมวกใส่สบายๆๆ ฟางมองธามไทงง 
 
 
 
 
 
" มีอะไรอ่ะธาม " ฟางถามธามไท ก่อนที่ธามไทจะเดินเข้าไปในร้านโดยไม่ลืมที่จะพาฟางไปด้วย แม่ค้าในร้าน รีบมากล่าวต้อนรับ 
 
 
 
 
 
" รับอะไรดีคะ ผ้าคลุมใหล่สบายๆๆ หรือจะเป้นหมวกสวยๆๆ " แม่ค้าวัยกลางคน ยิ้มให้ธามไทกับฟาง 
 
 
 
 
 
" อืม...งั้นผมขอผืนนี้กับ อันนี้แล้วกันนะครับ " ธามไทเอาผ้าคลุมใหล่ สีครีมอ่อน ลายดอกไม้หวานๆๆมาคลุมให้ฟาง แล้วหยิบหมวกสีขาวๆ ไม่ใหญ่มากมาใส่ให้ร่างบาง ก่อนจะหันมาพุดกับแม่ค้า 
 
 
 
 
 
" ทั้งหมด 650 บาทจร๊ พ่อหนุ่มนี่น่ารักจังเลยนะจร๊ ป้าละอิจฉาแม่หนูคนนี้จังเลย 555 อ่ะนี่จร๊ตังค์ถอน " ธามไทรับเงินมายิ้มๆๆ ก่อนจะเดินจับมือฟางออกไป ฟางมองธามไทยิ้ม...
 
 
 
 
 
" นี่นึกไงมาซื้อให้ฟางเนี่นคะ " ฟางพูดเมื่อทั้งสองคนเดินมาถึงที่ริมชายหาด
 
 
 
 
 
" ก็อากาศมันร้อนไม่เห็นหรอ แล้วเนี่ยตัวเองก็ไม่ชอบทาครีมกันแดดนี่นา เลยเอามาคลุมไว้ละดีแล้ว "  ธามไทพุดกับฟางก่อนจะโยกหัวร่างบาง
 
 
 
 
 
" ขอบคุณนะธาม " ฟางองหน้าธามไทก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ธามไทมองหน้าฟางก่อนยิ้ม 
 
 
 
 
 
" เปลี่ยนเป็นนี่แทนได้ไหมอ่ะ " ธามไทพูดก่อนจะื่นแก้มป่องไปให้ฟาง ฟางหัวเราะก่อนจะดันหน้าธามไทออก 
 
 
 
 
" ไม่ต้องเลย " ฟางหัวเราะออกมาก่อนจะพุด ฟางและธามไทมองหน้ากันแล้วหัวเราะ 
 
 
 
 
 
" พี่ครับซื้อดอกไม้ให้พี่สาวคนสวยไหมครับ " มีเด็กตุ้ยนุ้ยคนหนึ่งเดินมาหา ธามไทก่อนพูดกับธาม ธามไทหันมามองแล้วยิ้มก่อนจะเหมาดอกไม้ทั้งหมด 
 
 
 
 
 
" นี่จะเอาไปทำอะไรละธาม เหมาสะหมดเลย " ฟางถาม 
 
 
 
 
 
" ก็เอาไปให้เธอนั่นแหละอ่ะถือสะ " ธามไทพุดก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ให้ฟาง ฟางยิ้มแล้วรับมา 
 
 
 
 
 
" โห!! 555 อ่ะอ่ะ ขอบคุณนะคะ อ๊ะใกล้เครื่องลงแล้วนี่นา ไปรับพี่โมะกันเถอะ " ฟางพุดธามไทยิ้มแล้วลุกขึ้นก่อนจะส่งมือมาให้ฟาง ฟางยิ้มแล้วจับมือธามไท ทั้งสองเดินออกไปขึ้นรถเพื่อมุ่งหน้าไปที่สนามบิน 
 
 
 
 
 
 
" เขื่อนเฟย์ว่าคู่นี้เขาน่ารักดีนะ " เฟย์พูดกับเขื่อน เขาและเธอตาม 2 หนุ่มสาวมาที่นี่ตั้งแต่เช้าตามคำสั่งของพ่อแม่ของทั้งสองฝ่าย พร้อมกับโทรรายงานพ่อแม่เป็นระยะ เขื่อยยิ้มให้เฟย์ 
 
 
 
 
 
" ใช่เฟย์ เขื่อนหวังว่ายัยตัวเล็กของเขื่อนคงจะมีความสุขก็คราวนี้ละมั้ง " เขื่อนมองสองหนุ่มสาวเดินออกไปแล้วยิ้ม ก่อนทั้งเขื่อนและเฟย์จะเดินทางกัลบที่พัก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
สนามบิน ......
 
 
 
" ไม่ต้องวิ่งก็ได้ฟาง " ธามไทพูด เมื่อร่างบางเอาแต่ลากเข้าวิ่งไปด้านในสนามบิน 
 
 
 
 
 
" เราสายมากแล้วน่ะธามเดี่ยวพี่โมะก้รอหรอกไปเร็ว " ฟางพูด ก่อนจะรีบลากธามไทตามไป ธามไทมองมือที่ร่างบางจับเขก็ยิ้ม 
 
 
 
 
 
" ฟาง " โทโมะเรียกฟาง ฟางรีบวิ่งเข้าไปกอดพี่ชายคนสนิท อย่างคิดถึง 
 
 
 
 
 
" ว่าไงไอ้ธาม ไปไหนกันมาแล้วบ้าง " โทโมะหันไปพูดกับธามไท 
 
 
 
 
 
" เพิ่งพาไปเดินตลาดมาอ่ะเฮีย สวัสดีครับคุณแก้ว เอ่อ... สวสัดีครับคุณป๊อปปี " ธามไทหันไปสวัสดีแก้ว กับป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ด้สนหลังโทโมะ 
 
 
 
 
 
" เช่นกันคะ " แก้วตอบรับ ป๊อปปี้ทำหน้านิ่ง ฟางที่ได้ยินชื่อป๊อปปี้ก็ผละออกจากโทโมะแล้วมองไปที่ป๊อปปี้ ก่อนจะเดินมาหาธามไท 
 
 
 
 
 
" งั้นเรากลับที่พักกันเถอะคะ ไปกันเถอะธาม ฟางเหนื่อยอ่ะ " ฟางพูดพร้อมกับอ้อนธามไท ธามไทยิ้ม ก่อนจะยีผมร่างบางอย่าหมันไส้ 
 
 
 
 
 
 
" คร๊าบบผม ไปเฮีย เชิญครับคุณแก้วคุณภาณุ " ธามไทหันมาบอกโทโมะ แก้วและป๊อปปี้ ก่อนจะโดนร่าบางลากกออกไป โทโมะแก้วหันมามองป๊อปปี้ที่มองฟางและธามไทนิ่ง 
 
 
 
 
 
" ชั้นคงช่วยนายได้เพียงเท่านี้นะ  หึ ไปเถอะแก้ว " โทโมะพูดก่อนจะลากแก้วเดินตามธามไทไป ตามไปด้วยป๊อปปี้ที่เงียบกริบจนน่ากลัว 
 
 
 
 
 
 
" ธามมม  ฟางจะกินเอามานะ " ในรถมีแต่เสียงของฟางกับธามไทที่แย่งขนมกัน
 
 
 
 
 
" ฟางนี่ยังไม่อิ่มอีกหรือไง พอเลยธามไม่ให้กิน " ธามไทพูดก่อนะจะยึกถุงขนมมาถือเองฟางหน้ายู่ ก่อนจะหันไปให้โทโมะช่วย แต่โทโมะส่ายหน้า ก่อนสายจตาหันไปสบตากับป๊อปปี้ ก่อนจะรีบเบือนหน้าหนี
 
 
 
 
 
" ธามฟางกินจริงน้าาา น้าาา " ฟางยังไม่ยอมเลิก เกาะแขนธามไทอย่าออดอ้อน จนป๊อปปี้โมโห
 
 
 
 
 
" เมื่อไรจะถึง " ป๊อปปี้ตะโกนลั่น จนฟางสะดุ้ง
 
 
 
 
 
" ถ้าคุณจะมีมารยาท ควรใช้เสียงให้เบากว่านี้นะคะคุณภาณุ " ฟางพูดนิ่งก่อนจะซบใหล่ธามไท นอนหลับ โทโมะและแก้วมองหน้ากันอย่างหนักใจ ป๊อปปีนิ่งกำมือแน่น ภาพกิริยาทุกทอย่างที่ร่างบางทำ มันเหมือนที่ทำกับเขา  เขาไม่มีทางยอม ให้เธอไปเป็นของใครหรอก ....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
   อร๊ายยย พูดเลยไรเตอร์ อยากได้ธามฟาง555 พี่ป๊อปทำไรไม่ได้เลยอ่ะพี่โมะไม่ช่วยแล้วนะ
 
 ขอบคุณที่เม้นที่อ่านนะคะ...