ความทรงจำของเราสองคน...

              
 
 
 
               ป๊อปปี้ขับรถพาฟางออกมาจากผับด้วยความเร็ว ฟางจับที่ขาดเบลล์แน่น ก่อนจะพูดกับป๊อปปี้เพื่อนเตือนสติ 
 
 
 
" พะ พี่ป๊อป ขับช้าลงหน่อยก็ได้คะ " ฟางพยายามพูดกับป๊อปปี้ ป๊อปปี้หันมามองฟางยิ้มเหยียดๆๆก่อนจะเร่งเครื่องมากกว่าเดิม จนคนนั่งข้างเบาะคนขับกรี๊ดเสียงหลง 
 
 
 
"  พี่ป๊อป จอดน่ะ ฟางบอกให้จอด " ฟางที่เห้นว่าปีอปปี้เริ่มไม่มีสติก็ตะโกนใส่ 
 
 
 
เอี๊ยดดดดดดดด
 
 
" โอ๊ยย " ฟางร้องเสียงหลงเมื่อป๊อปปี้จอดรถโดยที่ไม่บอก จนทำให้หัวของเธอไปกระแท็กกับคอนโซนรถ 
 
 
 
" พี่เป็นอะไรพี่ป๊อป " ฟางโมโห ที่เจ็บ ก็ตะคอกใส่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ก็โมโหเชนกัน 
 
 
 
" สำออย เหอะ อยากมากนักไม่ใช่หรอไง ฉันก็จะพาเธอไปทำให้หายอยากไงละ " ป๊อปปี้พูดจบก้ออกรถ 
 
 
 
" พี่ป๊อป พี่เป็นอะไร บ้าไปแล้วหรือไง ฟางจะกลับบ้าน จอดน่ะ " ฟางพูดพร้อมกับแย่งพวงมาลัยป๊อปปี้ทำให้รถเซไปเซมา 
 
 
 
เอี๊ยดดดดดดดด
 
 
" อืออ " ป๊อปปี้เบรกรถก่อนจะดึงฟางเข้ามาจูบ อย่างร้อนแรง 
 
 
 
" เงียบสะ ถ้าไม่อยากให้ฉันหมดความอดทน " ป๊อปปี้เขวี้ยงร่างบางไปกลัที่นั่งข้างคนขัยดังเดิมก่อนจะออกรถเพื่อมุ่งหน้าไปที่แห่งหึ่ง ฟางมองป๊อปปี้ทั้งน้ำตาก่อนจะผลอยหลับไปเพราะความเพลีย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                              จังหวัดลำปาง...
 
 
ตุ๊บบ
 
 
" โอ๊ยย " ฟางร้องออกมาเมื่อได้สติ เพราะความเจ็บที่บั้นท้าย แผ่ซ้านไปทั่ว 
 
 
 
" อย่ามาสำออยหน่อยเลย หึ " ป๊อปปี้มองฟาง ก่อนจะพูด 
 
 
 
" พี่พาฟางมาที่นี่ทำไม ที่นี่ที่ไหน " ฟางพูดก่อนจะลุกขึ้น
 
 
 
" แล้วเธอคิดว่าฉันพามาทำไมละ " ป๊อปปี้ตอบกวนประสาธ ฟางมองป๊อปปีแล้วส่ายหน้า พี่ป๊อปคนเดิมหายไปไหน ทำไมมีแต่ซาตานคนนี้ 
 
 
 
" ฟางจะกลับบ้าน " ฟางพูดจบก็จะเดินออกไปเปิดประตู แต่ป๊อปปี้คว้าตัวแล้วโยนร่างบางไปที่เตียงแทน 
 
 
 
" พี่ป๊อป พี่เมามากแล้วน่ะ" ฟางพยายามพูดเกลี้ยกล่อยชายหนุ่ม ที่อยู่บนร่างของเธอ 
 
 
 
" เหอะ ไม่ต้องมาพูดมาก เห็นว่าอยากนักนิ เด๊่ยวฉันสนองให้ดีกว่าน่ะ เพราะผู้ชายคนอื่นไม่รู้ว่าจะเอดส์หรือเปล่าสิ " ป๊อปปี้พูดก่อจะยิ้มเหยียดๆๆให้ฟาง ฟางน้ำตาตก ที่ป๊อปปี้พูดแบบนี้กับตน 
 
 
 
 
" ฟางไม่ได้เป็นแบบนั้น พี่อย่ามากล่าวหาฟางน่ะ " ฟางพูดออกมาทั้งน้ำตา 
 
 
 
 
" อ๋อหรอ เหอะแล้วที่ไปยืนให้ผู้ชาย กอดจูบลูบไล้สะขนาดนั้น เค้าเรียกว่าอะไร ธนันต์ธรณ์ นั้นแสดงว่าที่เธอตามง้อฉันมาเป็นอาทิตย์ๆๆ เนี่ยเพราะเรื่องนีี้สินะ ได้คืนนนี้ฉันจะสนองให้เธอเอง " ฟางน้ำตาไหลพราก เมื่อได้ยินคำพูดของป๊อปปี้ ที่บอกเหมือนกับว่าความความรักของเธอมีค่าเพียงแค่เซ็กส์ท่านั้น...
 
 
เพี๊ยะ
 
 
" อือออ " ฟางทนไม่ไหวตบหน้าป๊อปปี้หัน แล้วป๊อปปี้ก็กระชากมาบดจูบที่ร้อนแรงและป่าเถื่อน พร้อมกับใช้มือที่เริ่มอยู่ไมซุก เลื่อนไปรูดซิปเดรสสีดำ ที่มันขัดหูขัดตาเขาตั้งแต่เห็นเธอเดินเข้ามาในร้านออกไป ให้พ้น 
 
 
 
" อ๊ะ อย่าา " ฟางร้องห้ามป๊อปปี้ที่หลังจากปลดชุดเดรสของเธอเสร็จ ก็เลื่อจะไปปลดตะขอบราแสนสวยของเธอให้พ้นจากร่ายกาย แต่ใช่ว่าป๊อปปี้จะเชื่อเสียเมื่อไรตอนนี้ความต้องการของเขามีมากเกินกว่าคำว่าสติ ...
 
 
 
" อืม พะ พี่ป๊อป " เสียงหวานครางออกมา จนทำให้ร่างสูงที่กำลังปรนเปรอสาวน้อยอยู่ยิ้มอย่างพอใจ ก่อนที่เขาจะค่อยๆๆ เลื่อนมือไปปลดตะคลอบราเซียสีเข้มที่มีหน้าอกที่แถบจะทลักออกมา
 
 
 
" อืออ " ฟางร้องออกมาเมื่อป๊อปปี้เลื่อนไปจูบร่างบางอย่างร้องนแรงพร้อมกับมือที่ขย้ำ บีบ เคล้นคลึงทรวงอก ยอดคู้งานที่เต่งตึงรับสัมผัสของเขาดีมาก 
 
 
 
" อยะ อย่าา" ฟางพยายามร้องห้าม แต่ป๊อปปี้ไม่ฟัง พร้อมกับเลื่อนลงสร้างรอยตีตราไปทั่วลำคอระหง ลงมาถึงเนินอกที่เต่งตึง จนมีแต่รอยแดงเป็นจ้ำๆๆไปหมด ก่อนที่เขาจะเลื่อลงมาถึงหน้าท้องแบนราบขาวเนียน ป๊อปปี้ค่อยๆๆ ใช้ลิ้นเลียหน้าท้องแบราบ พร้อมกับดึงชุดเดรสที่ปกปิดส่วนร่างออกไป 
 
 
 
" ยะอย่า นะ พะพี่ป๊อป " ฟางพูดพร้อมกับบิดตัวไปมาเพื่อหนีให้พ้นกับคนร่างสูง ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเหล่ 
 
 
 
 
" คำพูดกับการกระทำไม่เหมือนกันเลยน่ะฟาง " ป๊อปปี้พูดออกมาก๋อนจะ ก้มลงจูบปากร่างบางอย่างดื่มด่ำพร้อมกับใช้นิ้วเขี่ยไปมาที่ทางักของร่างบาง ที่ยังมีแพนตี้ตัวน้อยปกปิดอยู่ 
 
 
 
 
" อ๊าาา " ฟางครางออกมาพร้อมกับปล่อยน้ำรักออกจาช่องรัก ป๊อปปี้ยิ้มอย่างมีชัยก่อนจะดึงแพนตี้ชิ้นเล็กออกจากร่างกาย ของคนใต้ร่างแล้วจัดการใช้ลิ้นเลียความหวานของร่างบางที่เธอส่งมาให้ อย่างดูดดื่ม 
 
 
 
" พะ พี่ป๊อป อ๊าา ฟางสะ เสียว " ฟางร้องออกมาไม่เป้นภาษาเมื่อป๊อปปี้ใช้ลิ้นทำความสะอาดช่อรักจนเกือนจะสะอาด ป๊อปปี้เงยหน้ามองสาวน้อยหน้าหวาน ที่ใบหน้าแดงก่ำ เพราะพิษรักที่เขามอบให้เธอ ป๊อปปี้เองก็ไม่รอช้า จัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะ ก้มลงมาจูบปากของร่าบางอีกครั้ง
 
 
 
 
" หวังว่าจะสมใจเธอน่ะ ธนนต์ธรณ์ " ป๊อปปี้พูดจบก็เสียบความเป้นชายใส่ไปที่ช่องทางรักของฟางอย่างแรง 
 
 
 
" กรี๊ดดดด ฮึกก ฮืออ พี่ป๊อปฟางเจ็บ ฮืออ " ฟางร้องออกมาด้วยความทรมาน เช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่เริ่มหายใจติดขัดเพราะ ช่องรักของเธอ มันคับแน่น จนบีบรัดเขาเหลอื เกิน
 
 
 
 
" อืออ " ป๊อปปี้ก้มจูบฟางอย่างอ่อนโยน และนี่คงเป็นจูบแรก ที่เขาอ่อนโยนกับเธฮ 
 
 
 
 
" อย่าเกร็งน่ะคนดี " ป๊อปปี้ถอมจูบแล้วพูดกับฟางอย่างอ่อนโยน ฟางพยักหน้าทั้งน้ำตา ก่อนที่ ป๊อปปี้จะแช่แกนกลางเอาไว้สักพัก แล้วกมลงดดูดเม้นยอกอกเพื่อกระตุ้นอารมณืของร่างบาง
 
 
 
 
" พร้อมน่ะครับ " ฟางพยักหน้า ก่อนที่ปีอปี้จะค่อยๆๆ ขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆ ค่อยๆๆไล่ไปไวขึ้น จนทั้งสองต้องครางออกมา 
 
 
 
 
" อ๊ะ อ่า อ๊ะ พะ พป๊อป อ๊ะ อ๊ะ " ฟางคราวเรียกชื่อป๊อปปี้ ก่อนที่ป๊อปปี่ จะถอดแกนกลางออกมาแล้วจับขาสวยพาดที่เอวของเขาพร้อมกับใส่แกนกลางไปจนสุด
 
 
 
 
" อ๊ะ พะพี่ป๊อป ฟางเจ็บ " ฟางร้องออกมาทั้งน้ำตา ตรงระหว่างขาของเธออาบไปด้วยทั้งน้ำรัก ทั้งคราบเลือดเพราะครั้งนี้ คือครั้งแรกของแรกจองเธอ
 
 
 
 
" อ่าส์ฟางทำไมเราแน่นอย่างนี้ อ๊ะ อ๊ะ อ่าส์ " ป๊อปปี้พูดออกมา พร้อมกับก้มลงจูบร่างบางโดยที่ร่างกายส่วนอื่นๆๆยังลงทำงานของมันอย่างดี 
 
 
 
 
" กะ ใกล้แล้วฟาง อ๊ะอ๊ะ อ่าสส์ " ป๊อปปี้และฟางคารงออกมาพร้อมกันเมื่อกิจกรรมของทั้งสองคนเริ่มกดำเนินไปนาน พอสมควร จนทั้งสองคนแตะขอบสวรรค์กันแล้ว 
 
 
 
 
" พะพอแล้ว " ฟางพูดออกมาเมื่อป๊อปปี้เริ่มมาวนเวียนกันทรวงอกของเธออีกครั้ง 
 
 
 
 
" ก็ต้องเอาให้คุ้มสิ หึหวานดีนะ " ป๊อปปี้พูดอย่างเหยียดๆๆก่อนจะก้มลงฉกฉิมความหวานจากร่างกายของคนตัวเล็กครั้งแล้วครั้งเล่า จนฟางนั้น หมดแรง ป๊อปปี้มอบบทรักร้อนแรงให้ฟางไปจนถึงเช้า กว่าที่เขาจะปล่อยใให้ร่างบางนอนหลับและเป็นอิสระ 
 
 
 
 
" อ่าส์ " เสียงป๊อปปี้ครางออกมาอย่างพอใจ เมื่อเขาเสร็จไปอีกรอบ เขาทำกับร่าวบางมาหลายรอบทั้งคืน จนตอนนี้เขาเองก็ไม่ไหวแล้วเช่นกัน ป๊อปปี้ค่อยๆๆ ถอดแกนกายออกจากตัวของฟาง แล้วพลิกตัวไปนอนด้สนข้างดึงฟางเข้ามากอดแน่น 
 
 
 
 
" ฮึก ฮืออ " ฟางพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเพื่อให้คนที่นอนกอดเธอไม่ตื่น ทำไมเขาใจร้ายกับเธอขนาดนี้ พี่ป๊อปคนเดินหายไปไหม ทำไมมีแต่ผู้ชายใจร้ายคนนี้.... ฟางคิดกับตัวเองทั้งน้ำตาแล้วด้วยความเหนื่อยจากกินกรรมที่ร้องแรง เพิ่งมาผ่านมา ทั้งคืน ทำให้เธอหลับตามร่างสูงไปเช่นกัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 จังหวัดเชียงใหม่ ........
 
 
 
" เฮียน่ะเฮียทำไมไม่รับสายน่ะ " แก้บ่นเมื่อโทโมะขับรถมาส่งเธอ เธอก็รีบวิ่ขึ้นห้องนอนทันที 
 
 
 
" ก็ไม่ต้องโทรไปกวนเขาสิ " โทโมะเดินเข้ามาหาร่างบางแก้วตกใจ ก่อนจะวิ่งไปเอากระบองที่อยู่ข้างเตียงมาถือขู่ 
 
 
 
" คุณเข้ามาได้ยังไง ออกไปน่ะ " แก้วพูด
 
 
 
" 555 เด็กน้อย ฉันเห็นว่าพี่ชายเธอคงไม่กลับมาแล้ว เป็นห่วงเลยจะมานอนเป็นเพื่อน " โทโมะพูดพร้อมกับค่อยๆๆเดินเข้ามาหาร่างบาง 
 
 
 
" ออกไปน่ะ " แก้วพูดจบก็จะเอากระฟาดโทโมะ 
 
 
 
" ว๊ายยย " แก้วร้องออกมาเมื่อโทโมะเข้ามาแย่งกระบองไปแล้วโน้นมตัวเขาและเธอล้มไปนอนที่เตียง 
 
 
 
" ปะปล่อยฉัน " แก้วพูดพร้อมกับดันอกโทโมะออก 
 
 
 
 
" ห้าวว ง่วงแล้วนอนเถอะนะ " โทโมะพูดจบก็พลิกตัวมานอนกอดแก้วเอวไว้แน่น 
 
 
 
 
" นี่ ปล่อยน่ะ ง่วงก็กลับไปนอนบ้านสิ " แก้วพูดพร้อมกับทุบโทโมะรัว 
 
 
 
 
" นี่ถ้าไม่หยุด ปล้ำจริงน่ะ " โทโมะพูดจบแก้วหยุดทุบทันที พร้อมกับเงยหน้ามองโทโมะเขม็ง
 
 
 
 
" 555 นอนเถอะพี่ไม่ทำอะไรเราหรอก แต่ถ้าเราไม่ยอมนอนก็ไม่แน่นะ " โทโมะเปลี่ยนสรรพนามเรียกแทนตัวพร้อมกับหลับตานอนกอดแก้ว แน่น 
 
 
 
" พี่ต้องการอะไรกันแน่พี่โมะ " แก้วพูดเมื่อเห้นว่าโทโมะหลับตาลงพร้อมกับเสียงหยใจสม่ำเสมอ เธอคิดว่าเขาคงหลับไปแล้ว ก่อนจะพูดออกมา  พอพูดจบเธอก็กระชับกอดเขาพร้อมกับใบหน้าซุกลงไปที่แผงอกที่ร่างสูง...  
 
 
 
 
" พี่ก็ต้องการเราไงละ เด็กน้อย " โทโมะลืมตาพูดก่อนที่จะจูบหน้าผากมนของร่างบางในอ้อมกอด ก่อนจะหลับตาลงอย่างเหนื่อยออ่น แค่นี้เขาก็มีความสุขแล้ว เขาจะเอาเธอคืนกลับมาให้ได้ เธอจะต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ....เพราะตอนนี้เขารู้ใจของตัวเองแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 อร๊ายยยยย เม้นน้อยเว่อร์อ่ะ ไรเตอร์งอน ชิส์พรุ่งนี้ไม่มาอัพพุดเลย 
 
      พี่ป๊อปโหดไป พี่โมะหวานไป 555  ** ขอโทษด้วยน่ะคะ nc ไรเตอร์แต่งไม่เก่ง อันนี้ก็อ่านๆๆ จำมาผสมกัน55