ความทรงจำของเราสองคน...

              
 
 
                          
 " โมะนายยอมรับความจริงสักที น้องฟางไม่รักนาย เลิกประชดกันสักทีเถอะ " เฟย์พูดออกมา อย่างโกรธ
 

 
 
 
" เธอหมายความว่ายังไงเฟย์ " โทโมะพูดออกมา
 
 
 
" โมะ นายก็รู้ตัวดีว่าที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ มันเป็นเพราะอะไร พอเถอะถ้านายไม่ได้รักก็ปล่อยเธอไปเถอะ " เฟย์พูดออกมาเสียงอ่อน 
 
 
 
" ทำไมฉันจะไม่รักละ " โทโมะพูดอีกครั้ง พร้อมกับเดินไปที่ที่หน้าต่าง 
 
 
 
 
" ใครกันแน่ที่นายรักโมะ แกตอบฉันมาทีดิ ให้ฉันได้กระจ่างสักทีว่าผู้หญิงคนนั้นคือน้องฟาง หรือ น้องแก้ว " เฟย์เริ่มโมโหที่เพื่อนรักเริ่มโยเย
 
 
 
" ถ้ามึงเงียบแสดงว่าผู้หญิงคนนั้นคือน้องกูสิน่ะ  ไอ้โมะ มึงใจร้ายมาก " เขื่อนพูดออกมากอย่างนิ่งๆๆ
 
 
 
" กูใจร้ายตรงไหน น้องมึงตั้งหากที่ใจร้าบกับกู " โทโมะพูดมานิ่งพร้อมกับมองไปที่ร่างบางที่นั่งเล่นอยู่ที่ริมสระ 
 
 
 
" ยัยฟางทำอะไร กูก็เห็นน้องกูพยายามออกห่างจากมึงตลอด " เขื่อนพูดเพื่ปกป้องน้องสาวที่โดนอ้าง 
 
 
 
" เหอะ !! ถ้ามึงจะมาด่ากูเรื่องแก้ว กูก็บอกไว้เลยว่าทุกอย่างที่กูทำ เพราะผู้หญิงที่กูรักขอร้อง เธอขอร้องให้กูเลิกรักเธอ เธอขอร้องให้กูรับผู้หญิงคนนั้นเข้ามาดุแลหัวใจ เธอบอกว่าให้กูเลิกคิดกับเธอ กูก็ทำตามความต้องการของเธอแล้วนนี่ไง " โหทโมะพูดออกมานิ่งเรียบ แก้วที่ยืนฟังอยู่หน้าประตู รีบเอามือปิดปกาเพื่อไม่ให้มีเสียงสะอื้นของเธอ ป๊อปปี้ รีบโอบกอดน้องสาว อย่างห่วงใย
 
 
 
" ไอ้โมะ...มึงฟังกูน่ะ ยัยฟางตอนนี้ไม่ได้มีมึงในหัวใจแล้ว กูรู้ว่ามึงก็รุ้ แต่มึงหลอกตัวเอง " เขื่อนพูดออกมาพร้อมกับเดินมายืนข้งโทโฒะ 
 
 
 
 
" กูไม่ได้หลอกตัวเองไอ้เขื่อน ฟางรักกูเรารักกัน " โทโมะไม่ยอมฟังเขื่อนพร้อมกับจะเดินออก
 
 
 
 
 
เพี๊ยะ 
 
 
 
" มีสติสักทีดิโมะ มีสติสักที ตอนนี้มันยังเจ็บกันไม่พออีกหรอ ตลอดเวลาน้องฟางเขาพยายามหนีแก พยายามตัดใจ แล้วฉันก็รู้ว่าตอนนี้ เธอทำได้แล้วถึงจะไม่ครบร้อย%  แต่ตอนนี้ หัวใจของน้องฟางมีแต่ผู้ชายที่ชื่อป๊อปปี้ไม่ โทโมะ  แล้วไอ้เรื่องเมื่อคืนฉันไม่รู้น่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้น รู้แค่ว่าโทโมะคนเดิมมันหายไป " เฟย์เดินเข้ามาตบโทโมะ แล้วพูดออมาพร้อมน้ำตา เขื่อนเดินเข้ามาปลอบแฟนสาว 
 
 
 
" ไม่จริง ฟางไปคบกับไอ้ป๊อป เพระแค่ต้องการประชดกู " โทโมะยังไม่ยอมเชื่อ 
 
 
 
" ใช่ไอ้โมะ เมื่อก่อนกูยอมรับว่าน้องสาวกูยอมคบกับป๊อปปี้เพื่อที่จะหลอกให้มึงเลิกยุ่งกับเธอ กูรู้ว่าน้องสาวกูก็ผิดไปไม่น้อยกว่ามึงที่ไปเล่นกับความรุ้สึกของคนอื่นแบบนี้ แต่ตอนนี้กูพอดูน้องสาวกูออกว่ามันไม่ใช่ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มาบอกกูตรงๆๆ " เขื่อนพูดป๊อปปี้สะอึก กำมือแน่น
 
 
 
" พอเถอะน่ะโมะ นายไม่เห็นแก่พวกเรา ก็เห็นแก่น้อแก้วเถอะ น้องเค้ารักแกมากน่ะ แกควรจะเริ่มใหม่กับเธอ " เฟย์พูด โทโมะยืนนิ่ง 
 
 
 
ปัง 
 
 
 
" แก้ว ป๊อปปี้ " เสียงเขื่อน เฟย์ พูดออกมาเมื่อเห็นร่างของคนสองคนเดินเข้ามาภายในห้อง
 
 
 
เพี๊ยะ 
 
 
" ฮึก ฮือ พี่ใจร้ายมาก ฮึกกก แก้วรุ้ว่าหัวใจของพี่ไม่เคยอยู่ที่แก้วเลย แต่พี่รุ้ไหม วันที่พี่มาขอแก้วเป็นแฟน แก้วดีใจมาก แก้วหวังว่าสักวัน หัวใจของพี่จะมีแก้วบ้าง ฮืออ แต่ไม่เลย มันไม่ใช่เลย ทุกอย่าง ฮึกก " แก้วร้องไห้แล้วเดินเข้ามาตบหน้าโทโมะ ก่อนจะร่ายยาว 
 
 
 
ผลั๊วะ 
 
 
 
" นี่สำหรับที่นายำน้องสาวฉันร้องไห้ทุกวัน " 
 
 
 
ผลั๊วะ 
 
 
" นี่สำหรับที่นายคิดเกินเลยกับแฟนฉัน 
 
 
 
ผลั้๊วะ 
 
 
" นี่สำหรับการเตือนสติ " 
 
 
 
" ฮืออ พอแล้วพี่ป๊อป " แก้วรีบเดินเข้าไปดึงป๊อปปี้ที่คร่อมโทโมะอยู่ให้ลุกขึ้น 
 
 
 
" โถ่เว้ย!! " ป๊อปปี้สบถออกมาอย่างโกรธ แล้วหันกลับมามองน้องสาวที่มีน้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย ก็กอดปลอบ 
 
 
 
" แก้ว.... พี่ขอโทษ " โทโมะค่อยๆๆลุกขึ้นโดยมีเขื่อนกับเฟย์ค่อยๆๆ พยุงลุกขึ้น 
 
 
 
" เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ " ฟางที่เห้ฯว่าทุกคนออกมานานเกนเลยเดิยเข้ามาตามก็เห็นแก้วร้องไห้โดยมีป๊อปปี้ยืนกอดปลอบอยู่ 
 
 
 
" เหอะ !! มาแล้วหรอ ผู้หญิงหลอกลวง " ป๊อปปี้พูดพร้อกับมองหน้าฟางอย่างว่างเปล่า 
 
 
 
" พี่ป๊อปเป็นอะไรคะ แล้วแก้วร้องไห้ทำไม " ฟางเดินเข้ามาแล้วเดินเข้าไปมาแก้ว 
 
 
 
" ไม่ต้องมายุ่ง " ป๊อปปี้สะบัดฟางออกจากแก้วจนทำให้ร่างบางล้มลงไปโทโมะรีบเข้าไปดูพร้อมเขื่อนและเฟย์ 
 
 
 
" พะ พี่ป๊อป เป้นอะไร บอกฟางมาสิ " ฟางพูดเสียงสั่น 
 
 
 
 
" เลิกเล่นละครสักที ธนันต์ธรญ์ ผู้ชายที่เธอรักเขาอยู่ข้างเธอหนิ ดูแลกันดีดี อย่าปล่อยให้มาหลอกลวงคนอื่นเข้าเล่น " ป๊อปปี้พูด ฟางมองหน้าโทโมะ สลับกับป๊อปปี้พร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆๆไหลออกมา 
 
 
 
" มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะคะ พี่ป๊อปฟังฟางก่อนน่ะ " ฟางพยายามจะเดินเข้าไปหาป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้กลับเบี่ยงตัวหนี 
 
 
 
 
" อย่ามายุ่งกับฉันเธอมันน่ารังเกียจเกินไป หวังว่าเราจะไม่ได่เจอกันอีกน่ะ " ป๊อปปี้พุดจบก็จะเดินออกไปพร้อมกับแก้วที่มีน้ำตาสวยนองหน้าโทโมะมองตามสาวน้อยที่เคยเป็นแฟนเขาด้วยใจหวิว
 
 
 
 
" พี่ป๊อป เดี๋ยวฟังฟางก่อน ฮึกกก พี่ป๊อป " ฟางพยายามวิ่งตามป๊อปปี้ ออกมาจนถึงลานจอดรถ 
 
 
 
" ปล่อยฉัน " ปีอปปี้จับมือที่ฟางจับแขนเขาอยู่แล้วสะบัดออก จนฟางเซล้มไปนั่งกับพื้น โทโมะที่วิ่งตามมาเข้ามาช่วย 
 
 
 
" มันไม่มากไปหน่อยหรอว้ะ " โทโมะเริ่มโมโหที่ป๊อปปี้ ทำร้ายฟาง 
 
 
 
ผลั๊วะ ผลั๊วะ ตุ๊บบ พลั่ก
 
 
 
" หยุด  หยดได้แล้ส ฮึกก " ฟางร้องตะโกน พร้อมกับวิ่งไปจับโทโมะออก เหมือนกับแก้วท่วิ่งไปเอาป๊อปปี้ออกไป ที่ทาง 
 
 
 
" เราเลิกกันฟาง ต่อไปนี่เราจะไม่รู้กัน เธอคือคนที่ฉันไม่อยากเห็นหน้าหวังว่าอย่าได้เจอกันอีกเลย" ป๊อปปี้โมโห ก่อนจะพูดออกมา 
 
 
 
 
" ไม่ฮืออ พี่ป๊อปฟังฟางก่อนฮืออ ฟางรักพี่ พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้ ฮืออ ฟางรักพี่พี่ป๊อป " ฟางร้องไห้พร้อมกับจะวิ่งเข้าไปกอดป๊อปปี้ แต่โทโมะรั้งเอาไว้ 
 
 
 
 
" เลิกหลอกลวงกันสักทีฟาง พี่เจ็บมากพอแล้ว " ป๊อปปี้พุดกับฟาง ทั้งน้ำตา แล้วเดินอ้อมไปขึ้นขึ้นด้านคนขับ แก้วมองโทโมะทั้งน้ำตาก่อนจะเข้าไปนั่งในรถ ก่อนที่ปีอปปี้จะเคลื่อนรถออกไป 
 
 
 
 
" ไม่ ฮืออ พี่โมะปล่อยฟาง พี่ป๊อปฟังฟางก่อน ฮือออ ไม่ฮือออ " ฟางตะโกนเรียกตามรถของป๊อปปี้ แล้วทรุดตัวนั่งร้องไห้อย่าอ่อนแรง โทโมะเองก็ค่อยๆๆ เข้ามากอดปลอบ ฟางพร้อมกับร้องไห้ไปกับเธฮ 
 
 
 
" พี่ขอโทษ น่ะ " โทโมะพูดกับฟาง พร้อมกับกอดร่างบาง ฟางได้ยินก็กอดตอบโทโมะแน่น แล้วร้องไห้จนเธอหลับไปในอ้อมกอดของโทโมะ 
 
 
 
                
 " มึงพักถอะ เดี่ยวกูอยู่เฝ้ายัยฟางเอง " เขื่อนเดินมาพูดกับโทโมะที่นั่งมองร่างบางท่ี่หลับใหล โดยี่ใบหน้าของเธยอยังมีคราวน้ำตาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาด 
 
 
 
" มึงไปพักเถอะ กูขอโทษสำหรับทุกอย่างน่ะเว้ย แล้วก็ขอบคุณที่เตือนกุเสมอ ถึงแม้มันจะ.......สายไป " โทโมะตอบเพื่อนอย่างเบา
 
 
 
" เห้ย!! เอาหน่า ยังไงมันก็ต้องมีทางออกเอาเป้นว่าตอนนี้มึงถามตัวเองให้ดีว่ามึงรักใครกันแน่ " เขื่อนพุดพร้อมกับตบบ่าเพืื่อนรักก่อนจะเดินออกไป 
 
 
 
 
" พี่ขอโทษน่ะ...แก้ว " หลังจาที่เขื่อนเดินออกไป เขาก็เดินมาที่ระเบียง มองไปที่ท้องฟ้าสวย คืนนี้มีดวงดาวหลายดวง ภาพที่แก้วและเขาเคยไปนอนดูดาวกันเล่นๆๆ ก็โผล่เข้ามา น้ำตาลุกผู้ชายไหลออกมา....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บ้านป๊อปปี้แก้ว 
 
 
 
" ไปพักเถอะ " ป๊อปปี้พูดกับแก้วหลังจากที่ขับรถมาที่บ้าน 
 
 
 
" อืม เฮียก็พักน่ะ " แก้วพูดก่อนจะเดินเข้าห้งอไปป๊อปปี้มองตามแแล้วเข้าห้องของตัวเอง 
 
 
 
 
 
 
ห้องแก้ว...
 
" ทำไมพี่ถึงใใจร้ายขนาดนี้พี่โมะ ฮืออ " แก้วร้องไห้ออกมาเมื่อเดินเข้าไปในห้อง ก็มีทั้งตุ๊กตา ทั้งรูปภาของเขาและเธอเต็มห้องไป หมด
 
 
 
" แก้วเกลียดพี่ ฮึก เกลียดที่สุด " แก้วร้องไห้ออกมาจนหลับไปในที่สุด
 
 
 
 
 
 
ห้องป๊อปปี้....
 
 
" ทำไมต้องเป้นแบบนี้ฟาง" ป๊อปปี้พูดพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา
 
 
 
" ทำไมทำแบบนี้ " ป๊อปปี้พูดพร้อมกับน้ำตาลูกผู้ชายหยดลงไปที่ผ้าพันคอแสนสวยที่อดีตแฟนสาวของเขาเปนคนทำให้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
เอ้าาาาา ไหงเป็นงี้ละ 55
เม้นหน่อยน้าาาาาา