ความทรงจำของเราสองคน...

              
 
 
 
                เช้าวันรุ่งขึ้น 
          
 
 
" จะไปไหนกันแต่เช้าเนีย " เขื่อนทักเมื่อเห็นโทโมะเดินลงมาตามด้วยฟาง 
 
 
 
 
" ไปเที่ยวดิใครเขาจะมัวแต่นั่งกินนอนกินละว้ะ " โทโมะตอบพร้อมกับเดินมาทานขนมปังที่วางอยู่บนโต๊ะ 
 
 
 
 
" โห!! ไอ้ห่ามึงนี่กวนกูได้ดีจริงน่ะ จะไปเที่ยวไหนกันว้ะแล้วรู้หรอว่าที่ไหนน่าสนอ่ะ " เขื่อนถามต่อ 
 
 
 
 
" เมื่อวานฟางชวนคุณแก้วกับพี่ป๊อปเค้ามาเป็นไกด์ให้น่ะคะ นัดกันประมาน 9 โมงที่ล๊อบบี้น่ะคะ " ฟางพูด
 
 
 
 
" อ๋อ หรออืม.... " เขื่อนตอบฟางพลางเหล่มองไปทางโทโมะที่มองฟางไม่กระพริบ เมื่อได้ยินชื่อเรียกของป๊อปปี้ 
 
 
 
 
" เดี่ยวนี้รู้สึกว่าเราจะสนิทกับคุณภาณุน่ะฟาง " โทโมะพูดเสียงเรียบ 
 
 
 
 
" ก็คงงั้นมั้งคะ ฟางขอตัวก่อนน่ะคะ เจอกันที่ล๊อบบี้เลยละกัน " ฟางพูดก่อนจะเดินออกไป โทโมะมองตามอย่างโมโห 
 
 
 
 
" ใจเย็นดิว้ะ " เขื่อนพูดเพราะพอเดาออกว่าตอนนี้อารมณ์ของเพื่อนชายเริ่มไม่ปกติ
 
 
 
 
" เหอะ กูรู้ว่ามึงรู้ ไอ้เขื่อน " โทโมะมองหน้าเขื่อนอย่างรู้ทัน ผิดกับเขื่อนที่ตกใจไม่คิดว่าเพื่อนชายจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ 
 
 
 
 
" เออ... กูยอมรับว้ะ แต่ก็แค่สนิทมึงก็อย่าเพิ่งคิดมากดิว่ะ " เขื่อนพูดพร้อมกับตบบ่าเพื่อนชายก่อนที่เขาจะเดินออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ้าวคุณฟาง ตื่นเช้าจังเลยนะคะ " แก้วทักเมื่อเห็นฟางเดินเข้ามาทางสวนองุ่นที่ติดๆๆกับรีสอรท์
 
 
 
 
" คะที่นี่อากาศดีมากเลยนะคะ นี่ไร่ของคุณแก้วหรือเปล่าคะ " แก้วยิ้มแล้วพยักหน้า
 
 
 
 
" โห กว้างน่าดูเลยนะคะ คุณแก้วไม่เหนื่อยหรอคะไหนจะรีสอร์ท ไหนจะงานในไร่ " ฟางถามพลางเดินเล่นไปพร้อมกับแก้ว 
 
 
 
 
" 555 แก้วอ่ะไม่เหนื่อยหรอกคะ เพราะเพิ่งจะได้ลงมาช่วยเฮียทำ ถ้าคนที่จะต้องเหนื่อยคงเป้นเฮียมากกว่าคะ เพราะ เฮียแกดูและเองหมดเลย " แก้วพุด 
 
 
 
 
" จริงหรอคะ พี่ป๊อปเนี่ยหรอคะ งี้ก็เหนื่อยแย่เลยสิคะ " แก้วมองหน้าฟางทันทีเมื่อได้ยินสรรพนามเรียกพี่ชายของเธอออกจากปากของสาวน้อย
 
 
 
 
" นี่คุณฟางเรียกเฮียว่าไงนะคะ " แก้วถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง 
 
 
 
 
" ก็พี่ป๊อปไงคะ เอ่อ..คือฟางกับพี่ป๊อปคุยกันถูกคอน่ะคะ" ฟางตอบพลางเดินไปทางจับพวงองุ่นที่พร้อมจะเด็ด และทานได้เลย 
 
 
 
 
" อ๋อ ทานได้เลยน่ะคะ เพราะที่นี่ไม่ใช้ยาคะ " แก้วพูด ฟางยิ้มแล้วเด้ดมาทานอย่างอร่อยแก้วมองสาวน้อยคนี้แล้วก็พลันนึก นี่สิน่ะเสน่ห์ของผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ที่ทำให้ทั้นพี่ชายและผู้ชายที่เธอชอบหลงรัก ก็สมแล้วละ 
 
 
 
 
" หวานมากเลยคะ  เอ่อ ว่าแต่วันนี้เราจะไปเที่ยวที่ไหนกันหรอคะ " ฟางถามแก้ว ทำให้เธอหลุดออกจากความคิด 
 
 
 
 
" อ๋อ วันนี้อากาศดีเราไหว้พระกันก่อนดีกว่าน่ะคะ อืมเป็นวัดพระธาตุช่อแฮ ก่อนแล้วต่อด้วยไปขึ้นเขากันคะ ที่อุทยานแห่งชาติดอยผากลอง ที่นั่นสวยมากเลยนะคะ แล้วถ้ามีเวลาเดี๋ยวแก้วจะพาเลยไปล่องแก่งกัน " แก้วพูด อย่ายิ้มๆๆ
 
 
 
 
" โห!! เยอะมากเลยคะ ยังไงก็ขอบคุณคุณแก้วมาน่ะคะ ที่ช่วยมาเป็นไกด์ให้ฟาง " ฟางพุดยิ้มหวานให้แก้ว 
 
 
 
 
" ไม่เป็นไรคะเอ่อ แก้วขอให้คุณฟางเรียกแก้วว่าแก้วเฉยๆดีกว่านะคะ เรียกคุณมันแปลกๆ " แก้วพุดทำหน้าแหยๆๆให้ฟาง 
 
 
 
 
" 55จริงคะงั้นแก้วก็ต้องเรียกฟางว่าฟาง นะฟางว่าแก้วน่าจะอายุเท่าฟางน้า" แก้วพยักหน้ารับ ทั้งสองสาวคุยกันอย่างสนุกสนาน 
 
 
 
 
" แก้วว่าเราไปที่ล๊อบบี้กันเถอะฟางเดี๋ยวคนอื่นจะรอ " แก้วพุดฟางพยักหน้าแล้วเดินตามออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อรุณสวัสดิ์ครับคุณภาณุ " เขื่อนเดินมาพร้อมโทโมะที่ล๊อบบี้ตามนัดหมายก็เห็นป๊อปปี้คุยกับลุกน้องอยู่เลยเดินเข้าไปทัก 
 
 
 
 
" ครับเอ่อเดี๋ยวรอยัยแสบก่อนน่ะครับไม่รู้ว่าไปซนที่ไหน ต้องขอโทษด้วยนะครับ " ป๊อปปี้ทักพร้อมยิ้มให้ 
 
 
 
 
" ไม่เป็นไรหรอกครับพวกเราไม่รีบ ยัยตัวเล็กไปไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวก็คงมาน่ะครับ " เขื่อนตอบ โดยที่โทโมะยืมนิ่ง 
 
 
 
 
" ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ พอดีแก้วกับฟางออกไปเดินชมไร่มานะคะ " ฟางเดินเข้ามาเห็นหนุ่มๆๆนั่งรอก็เอ่ยขอโทษ 
 
 
 
 
" ไม่เป็นไรครับ เอ่อนี่สายมากแล้วเราไปกันเถอะเดี๋ยวเที่ยวไม่ครบนะครับ " ป๊อปปี้เอ่ยแล้วยิ้มหวานให้ฟาง ซึ่งฟางเองก็ยิ้มหวานให้ป๊อปปี้ โทโมะมองตาขวางแล้วลุกขึ้น
 
 
 
 
" ไปกันเถอะคะ พี่อยากเที่ยวแล้วละ " โทโมะเดินมาดึงมือฟางแล้วเดินออกไป เขื่ออนก็รีบเดินตามไปทันที ป๊อปปี้มองตามอย่างเศร้า จนแก้วต้องเดินเข้ามาปลอบ 
 
 
 
 
" ไปกันเถอะเฮีย " แก้วที่เห็นว่าพี่ชายเศร้าๆๆลงก็เดินมาดึงมือป๊อปปี้เดินตามไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
วัดพระธาตุช่อแฮ....
 
 
 
" นี่ครับ "ป๊อปปี้ส่งธูปเทียนพร้อมกับดอกไม้ให้ฟาง เพื่อที่พวกเขาจะขึ้นไปนมัสการพระพุทธรูป
 
 
 
" ขอบคุณคะพี่ป๊อป " ฟางรับมาแล้วยิ้มให้ โทโมะมองการกระทำของทั้งสองคนอย่างไม่คลาดสายตา
 
 
 
" เอ่อ...คุณวิศวะคะนี่คะ " แก้วที่เห็นโทโมะนิ่งไปก็เลยเดินไปหยิบธูปเทียนมาให้โทโมะแทน เพราะเขื่อนนั้นเจอเพื่อรสมัยเรียนมัธยมเลยขอตัวแยกออกไป
 
 
 
 
" ขอบคุณครับ แต่ไม่ต้องเรียกผมสะเต็มขนาดนั้นก็ได้ เรียกว่าพี่โมะเหมือนฟางก็ได้ครับ " โทโมะตอบกับแก้ว จนทำให้แก้วยิ้มออกมาหน้าแดง
 
 
 
 
" คะพี่โมะ  ไปกันเถอะคะ " แก้วพูดแล้วเดินนำโทโมะไปแต่โทโมะก็รีบเดินมาขว้าข้อมือของแก้วเดินไปด้วยกัน
 
 
 
 
" ฟางเมื่อกี้ฟางขออะไรหรอ " แก้วถามเมื่อทั้ง4 คนขอพรไหว้พระเสร็จ
 
 
 
 
" บอกก็ไม่เป็นจริงอ่ะดิแก้ว ฟางไม่บอกหรอก แต่เอ... หวานน้าาา " ฟางตอบแก้วแล้วเห็นมือที่โทโมะจับมือแก้วเอาไว้ก็แซวออกมา โทโมะหน้านิ่งเรียบ แตกต่างกับแก้วที่เขินหน้าแดงแล้วรีบสะบัดมือออก
 
 
 
 
" ไปกันเถอะ " โทโมะพูดออกมาแล้วจับมือแก้วเหมือนเดิมเพราะเขาเห็นป๊อปปี้กับฟางจับมือกันเลยรีบเดินหนีไป
 
 
 
 
" เอ่อคือ...พี่ป๊อปคะ " ฟางพูดเมื่อเริ่มรู้สึกตัวจากสายตาของโทโมะที่มองมาทางเธอก็พบกับ มือของเธอถูกกุมแน่นจากคนข้างกาย
 
 
 
" เอ่อ.. ขอโทษน่ะครับ พี่ว่าเราไปกันเถอะ " ป๊อปปี้พูดอย่างเขินอายแล้วรีบเดินนำไป ฟางมองตามป๊อปปีแล้วยิ้มให้กับความน่ารักของผู้ชายคนนี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ระวังนะครับทางมันชัน " เสียงป๊อปปี้เอ่ยเมื่อพวกเขามาถึงอุทยานแห่งชาติดอยผากลอง 
 
 
 
 
" ว๊ายยย " เสียงฟางร้องเมื่อก้าวพลาด จะลื่นล้น แต่ป๊อปปี้คว้าเอวร่างบางเอาไว้ทำให้ทั้งสองสบตากันอย่างจัง โทโมะที่ได้ยินเสียงของฟางก็รีบจะเข้าไปช่วยแต่ป๊อปปี้กับตัดหน้าเขาก่อน ก็มองอย่างนิ่ง เดาอารมณ์ได้ยาก
 
 
 
 
" เอ่อ..ขอบคุณนะคะ " ฟางได้สติก็ผละออกจากป๊อปปี้ 
 
 
 
 
" ครับ ไม่เป็นไร เราก็ระวังหน่อยน่ะ มันลื่นเดี๋ยวล้นลงไปพี่ช่วยไม่ทันนะ ยิ่งตัวหนักๆๆอยู่ " ป๊อปปี้ยิ้มกวนๆๆใส่ฟาง ก็ได้เป็นการตีแขนกลับมา ทั้งสองหัวเราะหยอกเย้ากันอย่างสนุกสนาน แก้วมองพี่ชายมีความสุขกับการได้แหย่ได้พูดเล่นกับผู้หญิงที่ตัวเองหลงรักเขาก็มีความสุขกับพี่เธอไปด้วย แต่ชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ข้างกายเธอคงจะไม่ได้มีอารมณ์นี้เลย 
 
 
 
 
" โอ๊ยย!! " แก้วมัวแต่เป้นห่วงความรู้สึกของคนข้างกาย ก็ไม่ได้ทันดูทางทำให้สะดุดล้มกับก้อนหิน โทโมะรีบเข้าไปดู รวมไปถึงฟางและป๊อปปี้ด้วย 
 
 
 
 
" เป็นไงบ้าง เจ็บมากไหม " โทโมะถามแก้วอย่างเป็นห่วง 
 
 
 
 
" แหะๆๆ นิดหน่อยคะแก้วก็อย่างนี้ประจำอยู่แล้วชินแล้วอ่ะ ฮ่ะฮ่าา " แก้วพูดติดตลกแต่แววตาของเธอสื่อออกมาได้ชัดเจอว่าเธอเจ็บมาก โทโมะมองแก้วแล้วส่ายหน้ากับความปากแข็งของเธอ
 
 
 
 
" ไหวหรือเปล่าเรา " ป๊อปปี้ถามพร้อมกับลูบผมแก้วอย่างออ่อนโยน 
 
 
 
 
" ไหวสิเฮียแค่นี้เองจิ๊บๆๆ " แก้วพูดพร้ออมกับลุกขึ้น แต่เนื่องจากลุกเร็วไปก็ทำให้เธอเซ แต่โทโมะมารับเอาไว้ จนทำให้แก้วอยู่ในอ้อมกอดของโทโมะไปโดยปริยาย
 
 
 
 
" ขอบคุณคะพี่โมะ " แก้วเอ่ย แล้วทั้งหมดก็เดินทางมาถึง ที่สูงสุดเห็นวิว สวยงามไปทั่วเมืองแพร่ 
 
 
 
 
" สวยจังเลย " ฟางพูด พร้อมกับกางแขนออกรับอากาศบริสุทธิ์ให้เต็มปอด โทโมะและป๊อปปี้มองร่างบางพร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดออกมาแก้วมองโทโมะที่ยิ้มมองไปทางฟางก็เศร้าลงแต่ก็ต้องปรับตัวให้เป็นปกติที่สุด 
 
 
 
 
" มาถ่ายรูปกันดีกว่านะคะ " แก้วเอ่ยชวนทั้งหมด แล้วเดินมายืนข้างป๊อปปี้ แต่ฟางกลับดึงแก้วมายืนข้างตัวเองกลายเป็นว่าทั้งแก้วและฟางยืนอยู่ตรงกลางแล้วโทโมะก็ยืนข้างแก้ว ส่วนป๊อปปี้ยืนข้างฟาง 
 
 
 
 
" พร้อมน่ะครับ 1 2 3 " เสียงตากล้องรับเชิญเอ่ย ขึ้น ในตอนที่กดชัตเตอร์ ทั้ง4 คนต่างไม่มีใครยิ้มเลย จนตากล้องต้องขมวดคิ้ว เพราะรูปที่ได้มา มันช่างดูเศร้าเสียเหลือเกิน 
 
 
 
 
" เอ่อ มันเบลอน่ะครับอีกรอบดีกว่าเนาะ เอาน่ะ ยิ้มครับ เอาละ 1 2 3 " ตากล้องคนเดิมกดใหม่อีกครั้งครั้งนี้ได้ถาพมาสมใจ แต่ละคนยิ้มกวานให้กับกล้อง 
 
 
 
 
" ขอบคุณมากน่ะคะ " แก้วเอ่ยขอบคุณตากล้องคนนั้น พร้อมกับฉีกยิ้มหวานให้ 
 
 
 
 
" เสร็จแล้วใช่ไหมแก้วไปกันเถอะ " โทโมะเห็นแก้วยืนยิ้มให้กับตากล้องคนนั้นก็เดินมาแยกแก้วออกห่างทันที ฟางมองการกระทำของโทโมะก็ยิ้มออกมา 
 
 
 
 
" ยิ้มอะไรคะ "ป๊อปปี้ยื่นน้ำให้ฟางแล้วทัก 
 
 
 
 
" เปล่านิคะ ว่าแต่เราจะไปไหนกันต่อหรอคะ " ฟางหันมาตอบป๊อปปี้พร้อมกับรับน้ำดื่มมา 
 
 
 
 
" อืม พี่ว่านี่ก้เย็นมากแล้วคงไปล่องแก่งไม่ทันแน่เลยเอางี้ดีกว่าเดี๋ยวพี่พาเราไปเดินเที่ยวถนนคนเดินดีกว่า เอาไหมคะ " ป๊อปปี้ถามอย่างอ่อนโยน ฟางงรีบยักหน้า 
 
 
 
 
" ไปสิคะ ไปไป " ฟางพูดแล้วทำท่าดีใจจนทำให้ป๊อปปี้ยิ้มออกมากึ่งหัวเราะในท่าทางของร่างบาง 
 
 
 
 
" ขำไรคะพี่ป๊อป นี่แน่ะ ขำฟางหรอ " ฟางที่เห้นว่าป๊อปปี้ขำตัวเองก็เดินเข้าไปหยิกแขนปีอปปี้จนเจ้าตัวต้องรีบลุกขึ้นหนี จนกลายเป็นว่าทั้งสองคนวิ่งไล่กัน อยู่ในขณะที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน 
 
 
 
 
" แก้วว่าเราไปตามฟางกับเฮียกันเถอะเนาะพี่โมะ " แก้วที่เดินมาพร้อมกับโทโมะกำลังจะเดินเข้าไปหาป๊อปปี้และฟาง เห็นภาพนั้นโทโมะก็หยุดยืนมองนิ่ง 
 
 
 
 
" ไม่ต้องหรอก พี่ว่าปล่อยเขาสองคนเถอะ เรากลับกันก่อนดีกว่าพี่อยากพักผ่อน " โทโมะพูดจบก็เดินกลับออกไปทันที แก้วมองตามโทโมะแล้วหันมามองป๊อปปี้กับฟางที่วิ่งไล่กันอย่างสนุก ก็รีบเดินตามโทโมะออกมา 
 
 
 
 
" 55 พี่ป๊อปฟางเหนื่อยแล้ว พอก่อนคะ " ฟางพูดออกมาพร้อมกับมานั่งที่โขดหิน 
 
 
 
 
" สมน้ำหน้า แกล้งพี่ดีนักอ่ะ เป็นไงเรา " ปีอปปี้เดินเข้ามายีผมฟาง 
 
 
 
 
" ชิส์ ... สวยจังเลยค ะ" ฟางพูดพร้อมกับมองไปทางที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ป๊อปปี้นั่งลงข้างร่างบางแล้วมองไปทางพระอาทิตย์ แล้วหันมามองร่างบาง ที่ยิ้มออกมา ทำให้เขาก็ยิ้มออกมาเช่นกัน 
 
 
 
" ใช่สวยมากคะ " ป๊อปปี้พูดแล้วมองมาทางฟาง ฟางที่เริ่มรู้สึกตัวก็หันมามองป๊อปปี้ 
 
 
 
 
" พี่ป๊อป " ฟางเรียกป๊อปปี้เบาๆ ป๊อปปี้ค่อยๆๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้กกับร่างบางเรื่อยๆๆ จนทั้งสองคนจูบกัน ป๊อปปี้ค่อยๆสอดลิ้นไปหาาความหวานของคนตัวเล็กที่ปากสั่นเหมือนตื่นตัว แต่ก็ตอบกลับเขาได้อย่างดี 
 
 
 
 
" อือ " ฟางร้องครางในลำคอเพราะเริ่มหายใจไม่ออก จนป๊อปปี้ต้องยอมละออกมา แล้วก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นหน้าของคนตัวเล็กแดงระเรื่อ 
 
 
 
 
" พี่ขอโทษน่ะคะ " ป๊อปปี้เอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิดเขาไมาควรทำแบบนั้นกับคนตัวเล็ก 
 
 
 
 
" ช่างมันเถอะคะ เอ่อ.... ฟางว่าเรากลับกันเถอะคะป่านี้แก้วกับพี่โมะรอแย่แล้วละ " ฟางพูดพร้อมกับเดินออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ป๊อปปี้คว้าข้อมือฟางเอาไว้ก่อน 
 
 
 
 
" ฟาง... พี่ไม่รุ้จะบอกเรายังไง มันอาจจะเร็วไปแต่ตั้งแต่ครั้งแรกที่พี่เจอเราภาพของเราก็เข้ามาหัวของพี่เสมอ พี่มีความสุขมากนะคะที่เราได้เจอกันอีกครั้ง แล้วก็ได้เที่ยวด้วยกันแบบนี้ " ป๊อปี้พูด 
 
 
 
 
" คะ ขอบคุณพี่ป๊อปมากน่ะคะ ที่มีความรู้สึกดีดีให้ฟาง ฟางก็... มีความสุขมากที่ได้อยู่กับพี่ " ฟางพูดจบป๊อปปี้ก็ดึงฟางมากอด ทั้งสองคนกอดกันเนิ่นนาน 
 
 
 
 
" ไปกันเถอะคะ " ฟางพูด แล้วเดินออกไปพร้อมกับป๊อปปี้ที่มือทั้งสองยังจับกันแน่น ที่นี่คงจะเป็นอีกสถานที่ที่เขาและเธอจะต้องจดจำไป ในความทรงจำอย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นรู้แค่ว่าตอนนี้เขาและเธอมีความสุขก็พอ .....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 อยากบอกว่า โทโมะไม่อมหรอกนะ แต่จะเกิดไรขึ้นอ่ะ ต้องรออ่าน 55 อัพแล้ว อ่ะ อ่านเยอะเม้นเยอะด้วยดิน้าาาา