ความทรงจำของเราสองคน...

              

 

 

 

               หลังจากโทโมะพาแก้วออกมาจากตรงที่ป๊อปปี้และฟางอยู่ก็เดินทางกลับที่รีสอร์ทเลย โดยที่แก้วเองก็งง แต่ก็ทำตามความต้องการของโทโมะ ในขณะนั่งรถ โทโมะนั่งนิ่งเหมือนกำลังเครียด อะไรอยู่แก้วก็ได้แต่มอง 

 

 

 

 

 " พี่โมะเป็นอะไรหรือเปล่าคะ " แก้วถามโทโมะขณะที่พวกเขากำลังเดินทางกลับรีสอทร์ โดยรถตู้อีกคัน โดยอีกคันรอรับป๊อปปี้และฟาง 

 

 

 

" เปล่าหรอก พี่ไม่ได้เป็นอะไร ว่าแต่เราละหิวหรือยังนี่ก็เย็นมากแล้วน่ะ " โทโมะพูดพร้อมกับลูบผมแก้วอย่างอ่อนโยน 

 

 

 

 

" ก็นิดหน่อยคะวันนี้เล่นใช้พลังงานเยอะเกิน55 เดี่ยวค่อยไปรอทานพร้อมกันที่รีสอทร์ก็ได้คะ " แก้วตอบแล้วยิ้ม 

 

 

 

 

" เรานี่น่ารักจริงเลยนะ " โทโมะพูดแล้วยิ้มให้ แก้วที่ได้ยินก็เขินหน้าแดงรีบเบือนหน้าหนี โทโมะเองก็อมยิ้มในท่าทีของแก้ว 

 

 

 

 

" 555 พี่โมะนี่ตลกนะคะ รู้เปล่าพี่น่ะคนแรกเลยน่ะที่ชมแก้วน่ารักอ่ะ " แก้วพูดด

 

 

 

 

" 55 ทำไมละเราก็น่ารักจริงๆๆนี่นา " โทโมะพูดอีกครั้ง 

 

 

 

 

" ก็คนส่วนใหญ่เค้าบอกว่าแก้วน่ะ...สวยอ่ะดิไม่ได้น่ารัก 555" คำตอบของแก้วทำให้โทโมะหัวเราะออกมาในความสดใสของเธอ ทำไมเวลาอยู่กับเด็กสาวคนนี้เขาถึงสบายใจจังน่ะ 

 

 

 

 

" 555 สวยหรอกล้าน่ะเรา " โทโมะพูดจบแก้วก็ส่งฆ้อนให้ทันที

 

 

 

 

" เค้าออกจะสวย ไม่สนหน่อยหรอ นี่มีโปรด้วนยนะซื้อวันนี้รับฟรี ลิ้นจี่ 1ลัง 55เอาเปล่าาา" แก้วทำท่าทางกระเซ้าแหย่โทโมะซึ่งโทโมะเองก็ยิ้มออกมา

 

 

 

 

" ก็....น่าสนน่ะ " โทโมะพูดยิ้มๆจบก็หันหน้ามองหน้าต่างทันที โดยที่แก้วเองก็นั่งเหวออ้าปากค้าง มองโทโมะ อย่างไม่เชื่อเมื่อกี้เค้าไม่พูดเล่นใช่ไหม ... หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ไม่มีใครพูดด้วยกันอีกเลย              

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อ้าวลุงชม แล้วคุณวิศวะกับยัยแก้วละ " ป๊อปปี้ที่เดินลงมาพร้อมกับฟางก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นแค่รถตู้ทางรีสอร์ทกับลุงชมพนักงานขับรถประจำของเขา 

 

 

 

 

" คุณหนูไปก่อนหน้าแล้วครับ ฝากบอกคุณป๊อปว่าไม่ต้องเป็นห่วงเจอกันที่รีสอร์ทเลยครับเอ่อแล้วคุณป๊อปจะกลับเลยไหมครับ " ลุงชมตอบ 

 

 

 

 

" อืม ครับ " ป๊อปปี้หันไปตอบลุงชมก่อนที่จะดึงฟางเดินตามขึ้นรถไป 

 

 

 

 

" เพลียก็หลับก่อนก็ได้นะ อีกนานเลยกว่าจะถึงรีสอร์ท " ป๊อปปี้เห็นฟางนั่งผงกหัวก็พูด ฟางเงยหน้ามองป๊อปปี้แล้วพยักหน้า 

 

 

 

 

" 55 มานอนหนุนตักพี่ดีกว่านะคะ " ป๊อปปี้ขยับตัวแล้วให้ฟางนอนหนุกตัวโดยที่ตัวเองก็ใช้มือหนาลูบผมคนตัวเล็กอย่างเบามือ ลุงชมมองภาพเจ้านายอย่างป๊อปปี้ที่ไม่ค่อยจะได้เห็นมุมที่อ่อนโยนกับผู้หญิง หรือทำอย่างนี้กับผู้หญิงคนอื่นก็อมยิ้มออกมา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 รีสอร์ทจิระคุณ ...

 

 

 

" อ้าวมาแล้วหรอว้ะ แล้วยัยตัวเล็กไปไหนละ " เขื่อนทักทันีที่เห็นโทโมะเดินลงมาพร้อมกับแก้ว โดยที่มือของโทโมะเองก็จับมือของแก้วไม่ยอมปล่อย เขื่อนเองก็มองงงว่าเพื่อนชายทำอะไร 

 

 

 

 

" อ๋อเดี๋ยวฟางมากกับเฮียอ่ะคะ เอ่อ..คือแก้วขอตัวก่อนน่ะคะเชิญตามสบายนะคะ " แก้วพูดแล้วแกะมือของโทโมะออกรีบเดินออกไปทันที โทโมะมองตามแก้วไปจนลับตา ก่อนที่จะเดินกลับไปทางบ้านพักเช่นกัน 

 

 

 

 

" มึงเป็นเหี้ยไรว้ะไอ้โมะ " เขื่อนถามทันทีเมื่อพวกเขาก้าวเข้าประตูบ้านมา 

 

 

 

 

" กูก็ปกติดี มึงละเป็นเหี้ยไร " โทโมะพูดนิ่ง 

 

 

 

 

" อ้าว! ไอ้ห่า มึงนั่นแหละที่ผิดปกติ แล้วเมื่อกี้ไปจับมือน้องแก้วเขาทำไม นี่มึงอย่าบอกน่ะว่ามึงจะจีบน้องแก้วน่ะ " เขื่อนพูด 

 

 

 

 

" ถ้าใช่แแล้วมันจะไม่ดีตรงไหนว่ะ แก้วเธอก็น่ารักดี สดใส " โทโมะพูดนิ่งๆๆอย่างไม่สนใจ 

 

 

 

 

" แล้วน้องกูล่ะไอ้โมะ มึงตามชอบน้องกูมาตั้งนาน " เขื่อนพูด อย่างโมโห 

 

 

 

 

" กูจะทำอะไรก็เรื่องของกู แต่เอาเป็นว่ายังไงมึงก็ต้องมีน้องเขยที่ชื่อวิศวะคนเดียวเท่านั้น กูขอตัว" โทโมะพูดจบก็เดินหนีเขื่อนไปทันที 

 

 

 

 

" มึงจะทำไรกันแน่ไอ้โมะ " เขื่อนพูดตามโทโมะอย่างกลุ้มใจเพื่อนของเขาคนนี้เมื่อได้คิดจะทำอะไร ต้องทำได้ และมักจะสำเร็จสะด้วย 

 

 

 

 

" พี่เขื่อน !! " ฟางเดินเข้ามาอย่างเงียบๆๆแล้วเรียกเขื่อนที่ยืนคิดเรื่องของโทโมะอยู่สะดุ้ง 

 

 

 

 

" ฮ้ะ อ่ะว่าไรเรา ไปเที่ยวสนุกไหมคะ " เขื่อนพูดกับฟางอย่างให้เป็นปกติมากที่สุด 

 

 

 

 

" สนุกคะที่นี่สวยมากเลยนะคะ พี่เขื่อนนั่นแหละน่าจะไปด้วย เออว่าแต่พี่โมะไปไหนอ่ะคะเขากลับมาก่อนฟาง " ฟางพูดกับเขื่อน 

 

 

 

 

" มันขึ้นไปนอนแล้วคะ " เขื่อนพูด แล้วมองหน้าน้องสาวอย่างเป็นห่วง 

 

 

 

 

" ได้ไงกันคะ งั้นเดี๋ยวฟางไปตามพี่โมะไปทานข้าวน่ะพี่เขื่อนไปก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวฟางขอไปอาบน้ำก่อนน่ะ " ฟางพูด เขื่อนยิ้มแล้วเดินออกไป ฟางถอนหายใจเฮือกหใญ่ เดินขขึ้นไป 

 

 

 

 

" เดี่ยวค่อยมาตามแล้วกัน ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า " ฟางพูดก็เดินเลยห้องของโทโมะไปแล้วไปจัดการอาบน้ำเปลี่ยนชุดให้ตัวเองซึ่งก็ใ้เวลานานพอสมควร 

 

 

 

 

ก๊อก ก๊อก 

 

 

" พี่โมะ พี่โมะฟางเข้าไปนะคะ " ฟางเคาะประตูหน้าห้องของโทโมะอยู่นานแต่ไร้วี่แวว ของการเปิดประตูเลยเดินเข้าไปก็พบกับ ร่างสูงนอนอยู่ในชุดเดิม หลับตาพริ้ม พร้อมกับลมหายใจี่สม่ำเสมอ อยู่บนเตียง 

 

 

 

" เหนื่อยละสิ " ฟางเดินเข้ามานั่งลงข้างเตียงแล้วลูบแก้มของคนร่างสูงอย่างอ่อนโยน 

 

 

 

 

" ฟางรู้นะคะ ว่าทุกอย่างที่พี่ทำให้ฟางมันคืออะไร ฟางอยากบอกว่าขอบคุณ ขอบคุณที่พี่ชายมีความรู้สึกดีดีให้ฟาง แต่ฟางคิดว่าฟางคงรับมันไม่ได้ " ฟางนั่งมองโทโมะพร้อมกับลูบหน้าของร่างสูงอย่างอ่อนโยน 

 

 

 

 

" ฟางเชื่อว่าแก้วจะช่วยให้หัวใจของพี่ชายกลับมาเป็นปกติ และจะเข็งแรงมากยิ่งขึ้นด้วย เชื่อฟางนะคะ ฟางรักพี่โมะนะ " ฟางพูดออกมาโดยที่น้ำตาคลอ

 

 

 

 

" บางทีเจ้าชายก็ไม่จำเป็นต้องคู่กับเจ้าหญิงนะคะ แล้วฟางก็จะเป็นคนแต่งเรื่องให้จบเอง พี่จะต้องมีความสุขเชื่อฟางนะคะ " ฟางพูดพร้อมกกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากตาสวยของเธอ มันหยดลงไปบนแก้มของชายหนุ่มที่นอนหลับนิ่งง ฟางรีบปาดน้ำตาแล้วเช็ดน้ำตาของตัวเองที่ตกลงไปบนแก้มขอชายหนุ่ม แล้วห่มผ้าให้ชายหนุ่มแล้วเดินออกไปโดยที่ไ่ยอมปลุก  โดยที่ฟางไม่รู้เลยว่าโทโมะนั่นตื่นตั้งแต่ร่างบางมาเคาะประตูสะอีก โทโมะกำมือแน่นหลังจากที่ได้ยินเสียงประตูปิด น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของร่างหนา น้ำตาลูกผู้ชายที่เขาคิดว่าจะไม่ได้เห็นไม่ได้สัมผัสมันกลับไหลออกมา ทั้งๆๆที่เขาเองก็ยังไม่ได้ลืมตาเลยด้วยซ้ำ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อ้าวฟางแล้วไอ้โมะละ " เขื่อนเห็นฟางเดินมาคนเดียวก็ถาม 

 

 

 

" พี่โมะคงเหนื่อยนะคะหลับไปเลยเดี๋ยวฟางสั่งอหารไปให้ที่ห้องดีกว่า ปล่อยนอนไปเถอะคะ พี่เขื่อนก็รู้นิว่าพี่โมะถ้าเหนื่อยแล้วไปปลุกน่ะมีหวังเจ้าชายเย็นชาเข้าสิงแน่ " ฟางพูดพร้อมกับนั่งลง แก้วได้ยิน ก็สะอึกเขารู้นิสัยส่วนตัวกันไปหมดทั้งๆๆที่เธอเองไม่รู้อะไรเลย 

 

 

 

" เอ่อ งั้นเชิญทานครับ " ป๊อปปี้เอ่ยให้บรรยากาศดีขึ้นตลอดการทางอาหาร ป๊อปปี้และฟางต่างสลับกันตักอาหารให้กันและกันพร้อมกับพูดคุย ยิ้มหัวเราะกัน จนเขื่อนมองแล้วเป็นกังวล 

 

 

 

" ขอบคุณสำหรับอาหารนะคะพี่ป๊อป " ฟางเอ่ยขอบคุณจณะที่ทั้งป๊อปปี้และแก้วเดินมาส่งเขื่อนและฟางที่บ้านพัก 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่ที่นี่เป็นยังไงบ้างครับคุณเขื่อน " ปีอปปี้เอ่ยอีกครัง 

 

 

 

 

" ที่นี่สวยมากครับ เอาไว้ผมมีโอกาศจะมาเที่ยวอีกนะครับ พอดีพ่อแม่ผมท่านชอบความสงบนะครับแล้วที่นี่ก็เป็นส่วนตัวเอามากก พวกท่านคงชอบ " เขื่อนพูดแล้วยิ้มบางๆให้ป๊อปปี้ ซึ่งทั้งป๊อปปี้และแก้วก็ยิ้มตอบเช่นกัน 

 

 

 

 

" ที่นี่ยินดีต้องรับเสมอคะ เอ่อ... เดี่ยวพรุ่งนี้เราไปเที่ยวที่ไร่ของเราแล้วกันนะคะ " แก้วพูด 

 

 

 

 

" คุณมีไร่ด้วยหรอครับ " เขื่อนพูดกับป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" ครับ มีไร่พวกไร่ผลไม้ต่างๆๆน่ะครับ ก็จะกระจายกันไป แต่ละพื้นที่ที่เหมาะสมจะปลูกน่ะครับ " ป๊อปปีตอบเขื่อนแล้วยิ้ม 

 

 

 

 

" ดีเลย พรุ่งนี้ฟางจะไปกินองุ่น 55 " ฟางพูดออกมาอย่างดีใจ ป๊อปปี้ มองฟางอย่างอ่อนโยน เขื่อนมองป๊อปปี้แล้วยิ้มบางๆๆ ผู้ชายคนนี้คงจะหลงรักน้องสาวของเขาเสียแล้ว 

 

 

 

 

" งั้นผมกับน้องสาวไม่รบกวนพวกคุณแล้วกันน่ะครับ ส่วนอาหารแก้วเค้าวสั่งให้พนักงานเอาไปไว้ให้ในบ้านแล้วน่ะครับ " ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

" ขอบคุณนะคะ " ฟาพูดก่อน เขื่อนยิ้มนิดนึงก่อนจะเดินออกเข้าไปในบ้าน 

 

 

 

 

" เอ่อ..งั้นแก้วไปก่อนน่ะเฮียมีงานด่วนนิดหน่อย " แก้วหันมายิ้มให้กับฟางแล้วกระพริบตาให้ป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" เอ่อ... ฝันดีคนะครับ " ป๊อปปี้เอ่ยออกมา 

 

 

 

 

" เช่นกันคะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้น่ะคะ " ฟางพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้ชายหนุ่มก็เดินกลับเข้ไปในบา้าน ป๊อปปี้มองตามร่างบางเข้าไปจนลับตาแล้วก็เดินออกไปพร้อมกับความสุขเช่นกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟางจะนอนก่อนก็ได้น่ะคะเดี๋ยวพี่เอาไปให้มันเอง " เขื่อนพูดพร้อมกับยกถาดอาหารมาถือเอง

 

 

 

 

" อือเอางั้นหรอคะงั้น ฝันดีนะคะ ฟอด " ฟางพูดแล้วเดินเข้ไปหอมแก้มเขื่อนก็เดินขึ้นก้องทันทีเขื่อนมองตามน้องสาวแสนสวย 

 

 

 

 

แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

 

 

 

" กูรู้มึงไม่ได้หลับไอ้โมะ " เขื่อนพูดหลังจากเอาถาดอาหารวางไว้ที่โต๊ะ

 

 

 

 

" มึงมีอะไร " โทโมะพูดนิ่ง 

 

 

 

 

" มึงจะทำอะไรไอ้โมะ กูรู้ว่ามึงไม่ได้จะจีบน้องแก้วเขาจริงๆ จะทำอะไรก็คิดถึงน้องเขาบ้าง " เขื่อนพูดอย่างเป็นห่วงเพื่นอ 

 

 

 

 

" กูยังไม่บอกว่ากุจะจีบน้องเขานิ บางทีน้องเขาออาจจะจีบกูก่อนก็ได้ " โทโมะพูดแล้วยิ้มเจ้าเหล่มาทางเขื่อน 

 

 

 

 

" ถ้าเมิงจะเล่นอะไรกูก็ขอเตือนว่าผลสุดท้ายคนที่จะเจ็บมากที่สุดคือมึงน่ะไอ้โมะ กูพูดได้แค่นี้ อ๋อแล้วไม่ใช่ที่จะมีมึงเจ็บคนเดียว ทุกคนที่อยู่ในเกมส์กับมึงก็เจ็บไปพร้อมๆๆกัน กูไปละ หวังว่ามึงจะคิดได้ " เขื่อนพูดพร้อมกับเดินเข้าไปตบบ่าเพื่อนรักอย่างเป็นห่วง แล้วก็เดินออกไป ปล่อยให้โทโมะนั่งจมกับความคิดของตัวเอง .......

 

 

 

 

" ก็ถ้ากูจะลองเสี่ยงสักหน่อยมันคงไม่ทำให้กูถึงตายหรอกว่ะไอ้เขื่อน ...." โทโมะพูโออกมาแล้วยิ้มเจ้าเหล่ ถ้าหากเขาจะลอง ผลท่ได้กลับมามันก็คุ้มี่เขาจะลองเสี่ยงลงไป จะเกิดอะไรขึ้นเขาก็พร้อมที่จะเสี่ยง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

 

ยืดเยื้อเนาะแต่ไรเอตร์คิดไม่ออก เดี๋ยวตอนหน้าเอาหวานๆๆเลยเนาะ 55 ก่อนนะเจอศึก....อิอิ