ความทรงจำของเราสองคน...

              

 

 

 

                เช้าวันรุ่งขึ้น 

          

 

 

" จะไปไหนกันแต่เช้าเนีย " เขื่อนทักเมื่อเห็นโทโมะเดินลงมาตามด้วยฟาง 

 

 

 

 

" ไปเที่ยวดิใครเขาจะมัวแต่นั่งกินนอนกินละว้ะ " โทโมะตอบพร้อมกับเดินมาทานขนมปังที่วางอยู่บนโต๊ะ 

 

 

 

 

" โห!! ไอ้ห่ามึงนี่กวนกูได้ดีจริงน่ะ จะไปเที่ยวไหนกันว้ะแล้วรู้หรอว่าที่ไหนน่าสนอ่ะ " เขื่อนถามต่อ 

 

 

 

 

" เมื่อวานฟางชวนคุณแก้วกับพี่ป๊อปเค้ามาเป็นไกด์ให้น่ะคะ นัดกันประมาน 9 โมงที่ล๊อบบี้น่ะคะ " ฟางพูด

 

 

 

 

" อ๋อ หรออืม.... " เขื่อนตอบฟางพลางเหล่มองไปทางโทโมะที่มองฟางไม่กระพริบ เมื่อได้ยินชื่อเรียกของป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" เดี่ยวนี้รู้สึกว่าเราจะสนิทกับคุณภาณุน่ะฟาง " โทโมะพูดเสียงเรียบ 

 

 

 

 

" ก็คงงั้นมั้งคะ ฟางขอตัวก่อนน่ะคะ เจอกันที่ล๊อบบี้เลยละกัน " ฟางพูดก่อนจะเดินออกไป โทโมะมองตามอย่างโมโห 

 

 

 

 

" ใจเย็นดิว้ะ " เขื่อนพูดเพราะพอเดาออกว่าตอนนี้อารมณ์ของเพื่อนชายเริ่มไม่ปกติ

 

 

 

 

" เหอะ กูรู้ว่ามึงรู้ ไอ้เขื่อน " โทโมะมองหน้าเขื่อนอย่างรู้ทัน ผิดกับเขื่อนที่ตกใจไม่คิดว่าเพื่อนชายจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ 

 

 

 

 

" เออ... กูยอมรับว้ะ แต่ก็แค่สนิทมึงก็อย่าเพิ่งคิดมากดิว่ะ " เขื่อนพูดพร้อมกับตบบ่าเพื่อนชายก่อนที่เขาจะเดินออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อ้าวคุณฟาง ตื่นเช้าจังเลยนะคะ " แก้วทักเมื่อเห็นฟางเดินเข้ามาทางสวนองุ่นที่ติดๆๆกับรีสอรท์

 

 

 

 

" คะที่นี่อากาศดีมากเลยนะคะ นี่ไร่ของคุณแก้วหรือเปล่าคะ " แก้วยิ้มแล้วพยักหน้า

 

 

 

 

" โห กว้างน่าดูเลยนะคะ คุณแก้วไม่เหนื่อยหรอคะไหนจะรีสอร์ท ไหนจะงานในไร่ " ฟางถามพลางเดินเล่นไปพร้อมกับแก้ว 

 

 

 

 

" 555 แก้วอ่ะไม่เหนื่อยหรอกคะ เพราะเพิ่งจะได้ลงมาช่วยเฮียทำ ถ้าคนที่จะต้องเหนื่อยคงเป้นเฮียมากกว่าคะ เพราะ เฮียแกดูและเองหมดเลย " แก้วพุด 

 

 

 

 

" จริงหรอคะ พี่ป๊อปเนี่ยหรอคะ งี้ก็เหนื่อยแย่เลยสิคะ " แก้วมองหน้าฟางทันทีเมื่อได้ยินสรรพนามเรียกพี่ชายของเธอออกจากปากของสาวน้อย

 

 

 

 

" นี่คุณฟางเรียกเฮียว่าไงนะคะ " แก้วถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง 

 

 

 

 

" ก็พี่ป๊อปไงคะ เอ่อ..คือฟางกับพี่ป๊อปคุยกันถูกคอน่ะคะ" ฟางตอบพลางเดินไปทางจับพวงองุ่นที่พร้อมจะเด็ด และทานได้เลย 

 

 

 

 

" อ๋อ ทานได้เลยน่ะคะ เพราะที่นี่ไม่ใช้ยาคะ " แก้วพูด ฟางยิ้มแล้วเด้ดมาทานอย่างอร่อยแก้วมองสาวน้อยคนี้แล้วก็พลันนึก นี่สิน่ะเสน่ห์ของผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ที่ทำให้ทั้นพี่ชายและผู้ชายที่เธอชอบหลงรัก ก็สมแล้วละ 

 

 

 

 

" หวานมากเลยคะ  เอ่อ ว่าแต่วันนี้เราจะไปเที่ยวที่ไหนกันหรอคะ " ฟางถามแก้ว ทำให้เธอหลุดออกจากความคิด 

 

 

 

 

" อ๋อ วันนี้อากาศดีเราไหว้พระกันก่อนดีกว่าน่ะคะ อืมเป็นวัดพระธาตุช่อแฮ ก่อนแล้วต่อด้วยไปขึ้นเขากันคะ ที่อุทยานแห่งชาติดอยผากลอง ที่นั่นสวยมากเลยนะคะ แล้วถ้ามีเวลาเดี๋ยวแก้วจะพาเลยไปล่องแก่งกัน " แก้วพูด อย่ายิ้มๆๆ

 

 

 

 

" โห!! เยอะมากเลยคะ ยังไงก็ขอบคุณคุณแก้วมาน่ะคะ ที่ช่วยมาเป็นไกด์ให้ฟาง " ฟางพุดยิ้มหวานให้แก้ว 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรคะเอ่อ แก้วขอให้คุณฟางเรียกแก้วว่าแก้วเฉยๆดีกว่านะคะ เรียกคุณมันแปลกๆ " แก้วพุดทำหน้าแหยๆๆให้ฟาง 

 

 

 

 

" 55จริงคะงั้นแก้วก็ต้องเรียกฟางว่าฟาง นะฟางว่าแก้วน่าจะอายุเท่าฟางน้า" แก้วพยักหน้ารับ ทั้งสองสาวคุยกันอย่างสนุกสนาน 

 

 

 

 

" แก้วว่าเราไปที่ล๊อบบี้กันเถอะฟางเดี๋ยวคนอื่นจะรอ " แก้วพุดฟางพยักหน้าแล้วเดินตามออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อรุณสวัสดิ์ครับคุณภาณุ " เขื่อนเดินมาพร้อมโทโมะที่ล๊อบบี้ตามนัดหมายก็เห็นป๊อปปี้คุยกับลุกน้องอยู่เลยเดินเข้าไปทัก 

 

 

 

 

" ครับเอ่อเดี๋ยวรอยัยแสบก่อนน่ะครับไม่รู้ว่าไปซนที่ไหน ต้องขอโทษด้วยนะครับ " ป๊อปปี้ทักพร้อมยิ้มให้ 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรหรอกครับพวกเราไม่รีบ ยัยตัวเล็กไปไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวก็คงมาน่ะครับ " เขื่อนตอบ โดยที่โทโมะยืมนิ่ง 

 

 

 

 

" ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ พอดีแก้วกับฟางออกไปเดินชมไร่มานะคะ " ฟางเดินเข้ามาเห็นหนุ่มๆๆนั่งรอก็เอ่ยขอโทษ 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรครับ เอ่อนี่สายมากแล้วเราไปกันเถอะเดี๋ยวเที่ยวไม่ครบนะครับ " ป๊อปปี้เอ่ยแล้วยิ้มหวานให้ฟาง ซึ่งฟางเองก็ยิ้มหวานให้ป๊อปปี้ โทโมะมองตาขวางแล้วลุกขึ้น

 

 

 

 

" ไปกันเถอะคะ พี่อยากเที่ยวแล้วละ " โทโมะเดินมาดึงมือฟางแล้วเดินออกไป เขื่ออนก็รีบเดินตามไปทันที ป๊อปปี้มองตามอย่างเศร้า จนแก้วต้องเดินเข้ามาปลอบ 

 

 

 

 

" ไปกันเถอะเฮีย " แก้วที่เห็นว่าพี่ชายเศร้าๆๆลงก็เดินมาดึงมือป๊อปปี้เดินตามไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

วัดพระธาตุช่อแฮ....

 

 

 

" นี่ครับ "ป๊อปปี้ส่งธูปเทียนพร้อมกับดอกไม้ให้ฟาง เพื่อที่พวกเขาจะขึ้นไปนมัสการพระพุทธรูป

 

 

 

" ขอบคุณคะพี่ป๊อป " ฟางรับมาแล้วยิ้มให้ โทโมะมองการกระทำของทั้งสองคนอย่างไม่คลาดสายตา

 

 

 

" เอ่อ...คุณวิศวะคะนี่คะ " แก้วที่เห็นโทโมะนิ่งไปก็เลยเดินไปหยิบธูปเทียนมาให้โทโมะแทน เพราะเขื่อนนั้นเจอเพื่อรสมัยเรียนมัธยมเลยขอตัวแยกออกไป

 

 

 

 

" ขอบคุณครับ แต่ไม่ต้องเรียกผมสะเต็มขนาดนั้นก็ได้ เรียกว่าพี่โมะเหมือนฟางก็ได้ครับ " โทโมะตอบกับแก้ว จนทำให้แก้วยิ้มออกมาหน้าแดง

 

 

 

 

" คะพี่โมะ  ไปกันเถอะคะ " แก้วพูดแล้วเดินนำโทโมะไปแต่โทโมะก็รีบเดินมาขว้าข้อมือของแก้วเดินไปด้วยกัน

 

 

 

 

" ฟางเมื่อกี้ฟางขออะไรหรอ " แก้วถามเมื่อทั้ง4 คนขอพรไหว้พระเสร็จ

 

 

 

 

" บอกก็ไม่เป็นจริงอ่ะดิแก้ว ฟางไม่บอกหรอก แต่เอ... หวานน้าาา " ฟางตอบแก้วแล้วเห็นมือที่โทโมะจับมือแก้วเอาไว้ก็แซวออกมา โทโมะหน้านิ่งเรียบ แตกต่างกับแก้วที่เขินหน้าแดงแล้วรีบสะบัดมือออก

 

 

 

 

" ไปกันเถอะ " โทโมะพูดออกมาแล้วจับมือแก้วเหมือนเดิมเพราะเขาเห็นป๊อปปี้กับฟางจับมือกันเลยรีบเดินหนีไป

 

 

 

 

" เอ่อคือ...พี่ป๊อปคะ " ฟางพูดเมื่อเริ่มรู้สึกตัวจากสายตาของโทโมะที่มองมาทางเธอก็พบกับ มือของเธอถูกกุมแน่นจากคนข้างกาย

 

 

 

" เอ่อ.. ขอโทษน่ะครับ พี่ว่าเราไปกันเถอะ " ป๊อปปี้พูดอย่างเขินอายแล้วรีบเดินนำไป ฟางมองตามป๊อปปีแล้วยิ้มให้กับความน่ารักของผู้ชายคนนี้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ระวังนะครับทางมันชัน " เสียงป๊อปปี้เอ่ยเมื่อพวกเขามาถึงอุทยานแห่งชาติดอยผากลอง 

 

 

 

 

" ว๊ายยย " เสียงฟางร้องเมื่อก้าวพลาด จะลื่นล้น แต่ป๊อปปี้คว้าเอวร่างบางเอาไว้ทำให้ทั้งสองสบตากันอย่างจัง โทโมะที่ได้ยินเสียงของฟางก็รีบจะเข้าไปช่วยแต่ป๊อปปี้กับตัดหน้าเขาก่อน ก็มองอย่างนิ่ง เดาอารมณ์ได้ยาก

 

 

 

 

" เอ่อ..ขอบคุณนะคะ " ฟางได้สติก็ผละออกจากป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" ครับ ไม่เป็นไร เราก็ระวังหน่อยน่ะ มันลื่นเดี๋ยวล้นลงไปพี่ช่วยไม่ทันนะ ยิ่งตัวหนักๆๆอยู่ " ป๊อปปี้ยิ้มกวนๆๆใส่ฟาง ก็ได้เป็นการตีแขนกลับมา ทั้งสองหัวเราะหยอกเย้ากันอย่างสนุกสนาน แก้วมองพี่ชายมีความสุขกับการได้แหย่ได้พูดเล่นกับผู้หญิงที่ตัวเองหลงรักเขาก็มีความสุขกับพี่เธอไปด้วย แต่ชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ข้างกายเธอคงจะไม่ได้มีอารมณ์นี้เลย 

 

 

 

 

" โอ๊ยย!! " แก้วมัวแต่เป้นห่วงความรู้สึกของคนข้างกาย ก็ไม่ได้ทันดูทางทำให้สะดุดล้มกับก้อนหิน โทโมะรีบเข้าไปดู รวมไปถึงฟางและป๊อปปี้ด้วย 

 

 

 

 

" เป็นไงบ้าง เจ็บมากไหม " โทโมะถามแก้วอย่างเป็นห่วง 

 

 

 

 

" แหะๆๆ นิดหน่อยคะแก้วก็อย่างนี้ประจำอยู่แล้วชินแล้วอ่ะ ฮ่ะฮ่าา " แก้วพูดติดตลกแต่แววตาของเธอสื่อออกมาได้ชัดเจอว่าเธอเจ็บมาก โทโมะมองแก้วแล้วส่ายหน้ากับความปากแข็งของเธอ

 

 

 

 

" ไหวหรือเปล่าเรา " ป๊อปปี้ถามพร้อมกับลูบผมแก้วอย่างออ่อนโยน 

 

 

 

 

" ไหวสิเฮียแค่นี้เองจิ๊บๆๆ " แก้วพูดพร้ออมกับลุกขึ้น แต่เนื่องจากลุกเร็วไปก็ทำให้เธอเซ แต่โทโมะมารับเอาไว้ จนทำให้แก้วอยู่ในอ้อมกอดของโทโมะไปโดยปริยาย

 

 

 

 

" ขอบคุณคะพี่โมะ " แก้วเอ่ย แล้วทั้งหมดก็เดินทางมาถึง ที่สูงสุดเห็นวิว สวยงามไปทั่วเมืองแพร่ 

 

 

 

 

" สวยจังเลย " ฟางพูด พร้อมกับกางแขนออกรับอากาศบริสุทธิ์ให้เต็มปอด โทโมะและป๊อปปี้มองร่างบางพร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดออกมาแก้วมองโทโมะที่ยิ้มมองไปทางฟางก็เศร้าลงแต่ก็ต้องปรับตัวให้เป็นปกติที่สุด 

 

 

 

 

" มาถ่ายรูปกันดีกว่านะคะ " แก้วเอ่ยชวนทั้งหมด แล้วเดินมายืนข้างป๊อปปี้ แต่ฟางกลับดึงแก้วมายืนข้างตัวเองกลายเป็นว่าทั้งแก้วและฟางยืนอยู่ตรงกลางแล้วโทโมะก็ยืนข้างแก้ว ส่วนป๊อปปี้ยืนข้างฟาง 

 

 

 

 

" พร้อมน่ะครับ 1 2 3 " เสียงตากล้องรับเชิญเอ่ย ขึ้น ในตอนที่กดชัตเตอร์ ทั้ง4 คนต่างไม่มีใครยิ้มเลย จนตากล้องต้องขมวดคิ้ว เพราะรูปที่ได้มา มันช่างดูเศร้าเสียเหลือเกิน 

 

 

 

 

" เอ่อ มันเบลอน่ะครับอีกรอบดีกว่าเนาะ เอาน่ะ ยิ้มครับ เอาละ 1 2 3 " ตากล้องคนเดิมกดใหม่อีกครั้งครั้งนี้ได้ถาพมาสมใจ แต่ละคนยิ้มกวานให้กับกล้อง 

 

 

 

 

" ขอบคุณมากน่ะคะ " แก้วเอ่ยขอบคุณตากล้องคนนั้น พร้อมกับฉีกยิ้มหวานให้ 

 

 

 

 

" เสร็จแล้วใช่ไหมแก้วไปกันเถอะ " โทโมะเห็นแก้วยืนยิ้มให้กับตากล้องคนนั้นก็เดินมาแยกแก้วออกห่างทันที ฟางมองการกระทำของโทโมะก็ยิ้มออกมา 

 

 

 

 

" ยิ้มอะไรคะ "ป๊อปปี้ยื่นน้ำให้ฟางแล้วทัก 

 

 

 

 

" เปล่านิคะ ว่าแต่เราจะไปไหนกันต่อหรอคะ " ฟางหันมาตอบป๊อปปี้พร้อมกับรับน้ำดื่มมา 

 

 

 

 

" อืม พี่ว่านี่ก้เย็นมากแล้วคงไปล่องแก่งไม่ทันแน่เลยเอางี้ดีกว่าเดี๋ยวพี่พาเราไปเดินเที่ยวถนนคนเดินดีกว่า เอาไหมคะ " ป๊อปปี้ถามอย่างอ่อนโยน ฟางงรีบยักหน้า 

 

 

 

 

" ไปสิคะ ไปไป " ฟางพูดแล้วทำท่าดีใจจนทำให้ป๊อปปี้ยิ้มออกมากึ่งหัวเราะในท่าทางของร่างบาง 

 

 

 

 

" ขำไรคะพี่ป๊อป นี่แน่ะ ขำฟางหรอ " ฟางที่เห้นว่าป๊อปปี้ขำตัวเองก็เดินเข้าไปหยิกแขนปีอปปี้จนเจ้าตัวต้องรีบลุกขึ้นหนี จนกลายเป็นว่าทั้งสองคนวิ่งไล่กัน อยู่ในขณะที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน 

 

 

 

 

" แก้วว่าเราไปตามฟางกับเฮียกันเถอะเนาะพี่โมะ " แก้วที่เดินมาพร้อมกับโทโมะกำลังจะเดินเข้าไปหาป๊อปปี้และฟาง เห็นภาพนั้นโทโมะก็หยุดยืนมองนิ่ง 

 

 

 

 

" ไม่ต้องหรอก พี่ว่าปล่อยเขาสองคนเถอะ เรากลับกันก่อนดีกว่าพี่อยากพักผ่อน " โทโมะพูดจบก็เดินกลับออกไปทันที แก้วมองตามโทโมะแล้วหันมามองป๊อปปี้กับฟางที่วิ่งไล่กันอย่างสนุก ก็รีบเดินตามโทโมะออกมา 

 

 

 

 

" 55 พี่ป๊อปฟางเหนื่อยแล้ว พอก่อนคะ " ฟางพูดออกมาพร้อมกับมานั่งที่โขดหิน 

 

 

 

 

" สมน้ำหน้า แกล้งพี่ดีนักอ่ะ เป็นไงเรา " ปีอปปี้เดินเข้ามายีผมฟาง 

 

 

 

 

" ชิส์ ... สวยจังเลยค ะ" ฟางพูดพร้อมกับมองไปทางที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ป๊อปปี้นั่งลงข้างร่างบางแล้วมองไปทางพระอาทิตย์ แล้วหันมามองร่างบาง ที่ยิ้มออกมา ทำให้เขาก็ยิ้มออกมาเช่นกัน 

 

 

 

" ใช่สวยมากคะ " ป๊อปปี้พูดแล้วมองมาทางฟาง ฟางที่เริ่มรู้สึกตัวก็หันมามองป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" พี่ป๊อป " ฟางเรียกป๊อปปี้เบาๆ ป๊อปปี้ค่อยๆๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้กกับร่างบางเรื่อยๆๆ จนทั้งสองคนจูบกัน ป๊อปปี้ค่อยๆสอดลิ้นไปหาาความหวานของคนตัวเล็กที่ปากสั่นเหมือนตื่นตัว แต่ก็ตอบกลับเขาได้อย่างดี 

 

 

 

 

" อือ " ฟางร้องครางในลำคอเพราะเริ่มหายใจไม่ออก จนป๊อปปี้ต้องยอมละออกมา แล้วก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นหน้าของคนตัวเล็กแดงระเรื่อ 

 

 

 

 

" พี่ขอโทษน่ะคะ " ป๊อปปี้เอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิดเขาไมาควรทำแบบนั้นกับคนตัวเล็ก 

 

 

 

 

" ช่างมันเถอะคะ เอ่อ.... ฟางว่าเรากลับกันเถอะคะป่านี้แก้วกับพี่โมะรอแย่แล้วละ " ฟางพูดพร้อมกับเดินออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ป๊อปปี้คว้าข้อมือฟางเอาไว้ก่อน 

 

 

 

 

" ฟาง... พี่ไม่รุ้จะบอกเรายังไง มันอาจจะเร็วไปแต่ตั้งแต่ครั้งแรกที่พี่เจอเราภาพของเราก็เข้ามาหัวของพี่เสมอ พี่มีความสุขมากนะคะที่เราได้เจอกันอีกครั้ง แล้วก็ได้เที่ยวด้วยกันแบบนี้ " ป๊อปี้พูด 

 

 

 

 

" คะ ขอบคุณพี่ป๊อปมากน่ะคะ ที่มีความรู้สึกดีดีให้ฟาง ฟางก็... มีความสุขมากที่ได้อยู่กับพี่ " ฟางพูดจบป๊อปปี้ก็ดึงฟางมากอด ทั้งสองคนกอดกันเนิ่นนาน 

 

 

 

 

" ไปกันเถอะคะ " ฟางพูด แล้วเดินออกไปพร้อมกับป๊อปปี้ที่มือทั้งสองยังจับกันแน่น ที่นี่คงจะเป็นอีกสถานที่ที่เขาและเธอจะต้องจดจำไป ในความทรงจำอย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นรู้แค่ว่าตอนนี้เขาและเธอมีความสุขก็พอ .....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

 

 

 อยากบอกว่า โทโมะไม่อมหรอกนะ แต่จะเกิดไรขึ้นอ่ะ ต้องรออ่าน 55 อัพแล้ว อ่ะ อ่านเยอะเม้นเยอะด้วยดิน้าาาา