เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

                  ภายในร้านอาหาร อินอร นั่งคุณกันคุณนายสายสมร กับลูกสาวคนสวย 

 

 

       " เมื่อไหร่จะมาค่ะคุณพี่ คุณน้องรอไม่ไหวแ้วนะค่ะ อยากรู้จักตอนโตจะหล่อขนาดไหน " สายสมรพูด

 

 

       " อดใจรออีกหน่อยนะค่ะคุณน้อง ป่านนี้คงใกล้จะถึงแล้วหละค่ะ " อินอรพูด 

 

 

 

       " สวัสดีครับ/ค่ะ " โทโมะ/แก้ว  ทั้งสามเงยหน้ามอง แก้วและโทโมะ อินอรแทบจะปี้ดแตกที่เห็นแก้ว แต่ก็เก็บอาการไว้ สายสมรกับลูกสาวมองอย่างงงๆ 

 

 

 

        " พี่โทโมะใช่มั้ยลูก " สายสมรถาม 

 

 

 

        ' ครับ สวัสดีอีกครั้งนะครับ คุณน้า " โทโมะยิ้มหวาน 

 

 

 

         " แล้วนั้นใครหละค่ะ " สายสมรถาม ก่อนจะหันไปมองแก้ว

 

 

 

        ' แฟ.... / เพื่อนเค้าหนะค่ะคุณน้อง เค้าสนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย " โทโมะจะพูด แต่อินอร แย่งพูดซะก่อน แก้วหน้ามึน โทโมะ เริ่มไปไม่ถูก

 

 

 

        " เอ่อ คงสนิทกันจริงๆนะค่ะ หนุ่มสาวคู่นี้ " สายสมรไม่ค่อยเชื่อ 

 

 

 

        ' อ้าว ทั้งลงซิจร่ะ " อินอรออกคำสั่ง ก่อนจะชำเลืองมองแก้วอย่างไม่ค่อยพอใจนัก

 

 

         ' ไว้พี่เค้าสิ สายใย " สายสมร หันไปสั่งลูกสาว สายใยยกมือไหว้โทโมะและแก้วอย่างเป็นมิตร

 

 

 

          " สวัสดีค่ะ พี่โทโมะ พี่สาวคนสวย " แก้ว โทโมะ ยิ้ม รับไหว้ 

 

 

 

          " โตเป็นหนุ่มแล้ว อยู่หล่อขึ้นเยอะเลยนะค่ะ " สายสมรมองหน้าโทโมะ ก่อนจะหันไปคุยกับอินอร 

 

          " แสดงว่าตอนเด็กนายขี้เหร่มากซินะ คริๆ " แก้วหันมากระซิบกับโทโมะ โทโมะแทบกรี๊ดด มองหน้าแก้วอย่างเอาเรื่อง แก้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ 

 

          " เดี๋ยวนี้ก็ได้ดูแลกิจการนะค่ะคุณน้อง กิจการนะเค้าดูแลได้ แต่หัวใจกับชีวิต  ยังไม่มีคนดูแล " อินอรพูด สายสมรยิ้มเข้าทาง

 

         " แล้วคุณพี่รับสมัครคนดูแลหัวใจลูกชายคนโตมั้ยหละค่ะ " สายสมรถาม อินอรยิ้ม โทโมะหน้าเจื่อน แก้วหันมองโทโมะ แล้วแอบขำไม่ได้ สายใยก็หน้าเจื่อนไม่แแพ้โทโมะ 

 

         " ผมมีคน..../ รับสิค่ะ แต่รับแค่สายใยคนเดี๋ยวนะค่ะ  คนอื่นพี่ไม่รับค่ะ " โทโมะจะพูด แต่อินอรแย่งพูดซะก่อน อินอรพูดไปก็หันไปทำตาค้อนใส่แก้ว แก้วยิมหวาน เหมือนไม่รู้สึกอะไร ทำให้อินอรโกรธมากยิ่งขึ้น

 

          " แล้วหนูสายใยหละค่ะ มีคนดูแลหัวใจแล้วยัง " อินอรถาม 

 

          " มี ... / อู้ยยยย ไม่มีหรอกค่ะคุณพี่ ลูกอิชั้ลเป็นคนเรียบร้อยอยู่แต่ในบ้าน ไม่ค่อยยุ่งกับผู้ชายหรอกค่ะ นี่ก็ยี่สิบกว่าแล้ว อยากให้มีคนมาดูแลเหมือนกัน ยิ่งสังคมสมัยนี้ไว้ในใครไม่ได้ " สายสมรแย่งพูด สายใยหน้าเจื่อย หันมองหน้าโทโมะ เหมือนจะขอโทษ

 

         " ใช่ค่ะคุณน้อง สังคมสมัยนี้ น่ากลั๊ววว น่ากลัวว ผู้หญิงวิ่งไล่จับผู้ชาย " อินอร หันมามองแก้ว แก้วจะด่ากลับ แต่โทโมะห้ามไว้ 

 

         " แหม คุณพี่ก็พูดเกินไปนะค่ะ " สายสมรรู้สึกเหมือนตัวเองโดยด่าไปด้วย 

 

 

         " เออนิ โทโมะ น้องสายใยยังไม่มีงานทำเลย ชวนน้องเข้าทำงานซิลูก " อินอรพูด สายสมรเห็นด้วย

 

         " เอ่อ  ... " โทโมะอึดอัด 

 

        "  ให้เป็นเลขา โทโมะก็ได้นะลูก ให้ยัยฟางไป ทำอย่างอื่นก่อนก็ได้ ลูกกับหนูสายใยจะได้สนิทกันมากขึ้น " อินอรพูด สายสมรพยักหน้าเห็นด้วย โทโมะหน้าเครียด สายใยเครียดจัด แก้วหน้ามึน ไปต่อไม่ถูก 

 

        " เออ แก้ว  ที่บริษัท ยังมีตำแหน่งว่างอยู่ม่ใช่หรอ ให้น้องไปทำงานด้วยซิ " โทโมะโยนมาให้แก้ว แก้วเริ่มอึดอัด 

 

        " เอ่ออออ .... " แก้วพูดไม่ออก

 

        " ไม่ !! ไปเป็นเลขาโทโมะนั้นแหละ แม่ว่าดีแล้ว " อินอรออกคำสั่ง โทโมะมองหน้าแม่อย่างไม่พอใจ แก้วอึดอีดมาก สายใยเซ็งจัด 

 

        " ว่ายังไงสายใย จะไปทำงานกับพี่เค้ามั้ย " สายสมรถาม แต่มือหยิกลูกสาว บังคับให้ตอบตามความต้องการของตัวเอง 

 

 

        " เอ่ออ ค่ะ ก็ได้ค่ะ " สายใยจำใจตอบ อินอรและสายสมรยิ้มดีใจ โทโมะหน้าเซ็งจัด แก้วเห็นใจ สายใยเครียด  

 

 

 

                  ภายในรถ ฟางและเฟย์ ขับรถกลับจากทานอาหาร 

 

 

 

          " เฟย์ จะไม่เข้าไปหาย่าหน่อยหรอ ไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ " ฟางพูดเสียงหวาน

 

          " เดี๋ยวค่อยเข้าไปดีกว่า ไม่อยากเจอหน้าพี่โทโมะ " เฟย์พูด 

 

           " นี่ก็หลายปีแล้วนะ ยังไม่หายโกรธพี่โทโมะอีกหรอ " ฟางพูด 

 

          " ไม่ !  ถึงแล้ว พรุ่งนี้เจอกันนะฟาง " เฟย์จอดรถส่งฟางหน้าบ้าน แล้วขับออกไปทันที 

 

 

 

                    หน้าร้านค้าแห่งหนึ่ง 

 

             " ไอเขื่อน ไปซื้อถุงให้หน่อยดิ กูไม่กล้าวะ อายน้องพนักงาน " เมฆพูด 

 

          " มึงนิเป็นแต่ใช้จริงๆเลยนะ " เขื่อนพูดอย่างเซ็งๆ 

 

              " มึงก็ช่วยกูหน่อยดิวะ ก็แค่ลงไปหยิบ จ่ายตังค์ แล้วก็ถือขึ้นรถมาก็แค่นั้น " เมฆพูด 

 

          " งั้นมึงลงไปซื้อเอง " เขื่อนโยนกระเป๋าตังค์ให้ เมฆรับมาอย่างเซ็งๆแต่ก็ไม่ได้ลงจากรถ 

 

           " ไม่ไหววะ กูไม่กล้า มึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิวะ " เมฆพูด 

 

          " เออๆ งั้นลงมา " เขื่อนลงจากรถ แต่เมฆยังอายๆไม่ยอมลง เขื่อนเปิดประตูลากเมฆลงจากรถ แต่เมฆก็ไม่ยอมลง เขื่อนเริ่มเซ็ง 

 

         " มึงต้องเข้าใจกูนะเว้ยไอเขื่อน กูครั้งแรกเอง ยังไม่เคย มึงนะบ่อย ไปซื้อให้กูหน่อยไม่ได้ไงวะ " เมฆพูด 

 

        " กูไม่เคยซื้อเว้ยย " เขื่อนพูด 

 

         " ไม่เคยซื้อ แล้วใครซื้อวะ " เมฆถาม เขื่อนไม่ตอบ เพราะ กลัวน้องชายป๊อปของตัวเองจะเสียหาย 

 

        " ช่างมันเถอะ ตกลงมึงจะเอาไง จะซื้อหรือไม่ซื้อ รีบๆหน่อยสิวะ กูจะได้กลับบ้านไปนอน " เขื่อนเริ่มโวย 

 

        " จะเถียงกันอีกนานมั้ยค่ะ !!  ชั้ลจะจอดรถค่ะ !! " เฟย์ที่รอจะเข้าจอดรถ นั่งฟังผู้ชายสองคนทะเลาะอยู่นมนาน ก็เริ่มเซ็ง

 

         " จอดตรงอื่นไม่ได้หรือไง " เขื่อนหันไปตอบอย่างเอาเรื่อง 

 

        " ก็ถ้าที่อื่นมันมีชั้ลคงไม่มารออยู่แบบนี้หรอกค่ะ " เฟย์พูด เขื่อนหันไปมองก็จริงจากที่เฟย์พูด เหลือแค่ตรงนี้ที่เดียวตรงที่เค้ามายืนยื้อให้เมฆลงมาจากรถ 

 

        " ขอโทษนะครับคนสวย  พอดีเราตกลงกันไม่ได้นะครับ " เมฆลงมาจากรถเพราะหลงเสน่ห์ในตัวเฟย์ 

 

        " กะไอแค่เรื่องซื้อถุงยางเนี่ยนะ ถึงกับต้องคุยกันเป็นสิบนาที มันไม่โอเวอร์เกินไปหน่อยหรอค่ะ " เฟย์ซัดเปรี้ยง เขื่อนไม่พอใจหนัก  แต่ไม่พูดอะไร

 

        " ครับ ไม่กล้านะครับ ^^ " เมฆพูดไปยิ้มไป 

 

        " งั้นช่วยเฝ้ารถให้ด้วยนะค่ะ เดี๋ยวชั้ลจะไปซื้อมาให้ " เฟย์เดินลงจากรถ แล้วเดินเข้าร้านค้าไป  ไปนานก็กลับออกมา 

 

 
        " เอา นี่ ของของคุณ ! " เฟย์ยื่นถุงยางให้อย่างไม่าย เขื่อนมองอย่างระอา แต่เมฆกลับชื่นชมในความกล้าของเฟย์

 

        " คงจะใช้บ่อย " เขื่อนพูดลอยๆ เฟย์โกรธจนลมออกหู 

 

        " ไม่บ่อยหรอกค่ะ เพราะชอบแบบไม่ใส่มากกว่า มันได้อารมณ์กว่าเยอะ " เฟย์ตอกกับจนเขื่อนเกินหงายหลัง ทั้งคู่จ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

 

 

        " แล้วคุณคนสวยไปซื้ออะไรหรอครับ " เมฆถาม

 

 

        " ผ้าอนามัยค่ะ  จะเอาด้วยรึปล่าวค่ะ " เฟย์พูด แล้วยื่นถุงแกล้งทำใหเฉี่ยวเขื่อน แต่เขื่อนหลบทัน 

 

        " อีกหน่อยคงไม่ได้ใช้  " เขื่อนพูดจบก็เดินขึ้นรถไปทันที ปล่อยให้เฟย์ยืนปี๊ดแตกอยู่คนเดียว เมฆรีบเดินขึ้นรถอย่างเร็ว เพราะกลัวเขื่อนทิ้งไว้ 

 

        " ผู้ชายบ้าอะไร ปากจัดชะมัดเลย " เฟย์บ่นๆแล้วเดินขึ้นรถไป 

 

 

 

                 ทางด้านโทโมะ กับแก้ว หลังจากที่รับประทานาหารกันเสร็จ  โทโมะ แก้ว อินอร ก็เดินมาส่งสายสมรและสายใยขึ้นรถ  สายสมรและสายใยขับรถออกไป 

 

 

          "  เธอมาทำไม "  อิอรหันมาถามแก้ว 

 

          " ก็แฟนมา แฟนก็ต้องมาดวยซิค่ะคุณแม่ " แก้วแกล้งกวนประสามอินอร ทำเป็นออเสาะโทโมะ โทโมะก็รับมุขทันที

 

          " เลิกกันเดี๋ยวนี้เลยนะ ยังไงแกก็คบกับแม่นี้ไม่ได้ แกต้องแต่งงานกับสายใย " อินอรโกรธ

 

         " อย่าพรากความรักของเราเลยนะค่ะคุณแม่ เรารักกันมาก เราพรากจากกันไม่ได้นะค่ะ " แก้วซบอกโทโมะ 

 

         " แม่ครับ ผมมีแฟนแล้วนะครับ " โทโมะพูดเอามือลูบหัวแก้ว 

 

         " ชั้ลไม่เชื่อ พวกแกแสดงละครตบตาชั้ล อย่าคิดว่าชั้ลไม่รู้นะ " อินอรพูด 

 

         " หนูต้องทำยังไงค่ะ คุณแม่ถึงจะเชื่อ " แก้วกอดโทโมะ ทำหน้าจริงจัง

 

          " ไม่ต้องมาเรียกชั้ลว่าแม่ แล้วก็หยุดแสดงละครลิงได้แล้ว เพราะมันไม่เนียน " อิอรโกรธจัด 

 

          " ถ้าคุณแม่ไม่เชื่อ ผมจะพิสูจน์ให้ดูว่าเรา รักกัน " โทโมะพูด ก่อนจะโน้มหน้ไปจูบหน้าผากแก้ว แก้วฮึดฮัดขัดขืน แต่โทโมะกอดไว้แน่น 

 

          " พอได้แล้วโทโมะ จะบ้ากันไปใหญ่แล้วนะ กลับบ้านกลับแม่เดี๋ยวนี้ " อินอรแยกโทโมะออกจากแก้ว  

 

         " คุณแม่กลับก่อนนะครับ เดี๋ยวผมต้องไปส่งแก้วก่อน " โทโมะพูดจบ ก็หันไปเห็นรถตู้ส่วนตัว มาพอดี ก็ดึงแม่ขึ้นรถตู้กับบ้านไปก่อน

 

 

 

         " ไอลูกคนนี้นิ " อินอรจะไม่กลับแต่ก็สู้แรงโทโมะไม่ได้ ยอมขึ้นรถตู้กลับบ้านไป 

 

 

 

         "  จะกลับยัง " โทโมะหันมาถามแก้ว แก้วมองหน้านิ่ง 

 

 

 

           " ไหนบอกไม่ถูกเนื้อต้องตัวไง " แก้วพูดอย่างโกรธ

 

 

 

           " ก็มันจำเป็น ชั้ลขอโทษ เธอจะจูบชั้ลคืนก็ได้นะ  เอา ชั้ลให้จูบปาก เลยเอา" โทโมะยื่นหน้ามาใกล้แก้ว แก้วเซ็งเดินหนี 

 

 

          " โอเค ชั้ลขอโทษ " โทโมะทำหน้ายอมรับผิด 

 

 

 

          " เออ แต่คราวหลังอย่ามีอีกนะ ไม่งั้นเจอดีแน่ " แก้วพูดจบก็เดินขึ้นรถ แก้วจะปิดประตูรถ แต่โทโมะมาขว้างไว้

 

 

 

         " จะไปไหนต่อ " โทโมะพูด 

 

 

 

         " ก็กลับบ้านซิ จะให้ชั้ลไปไหหนอีกหละ " แก้วพูด 

 

 

 

         " ไม่ไปดื่มหรอ " โทโมะถาม แก้วมองอย่าง งง ว่าจะถามทำไม

 

 

 

          " ไม่อะ เฟย์ ฟาง ก็กลับหมดแล้ว เออ หรือไปกับคนอื่นดี  " ไม่ทันขาดคำ โทรศัพท์แก้วก็มีสายเข้ามาพอดี โทโมะมองตาเขม่ง

 

 

 

          " ฮัลโหล ว่าไงพี่อิฐ " แก้วพูด ยิ้มหร่า โทโมะมองอย่างสงสัย และเริ่มรู้สึกแปลกๆ

 

 

          " ว่างๆ แล้วพี่อิฐอยู่ไหน เฮียกลางอยู่ด้วยหรือปล่าว " แก้วพูด โทโมะ ทำหน้าโล่งใจ เมื่อรู้ว่าป๊อปอยู่ด้วย

 

 

 

          " เฮียกลางเนี่ยนะกลับบ้านแล้ว เป็นไปได้หรอพี่ " แล้วก็เซ็งอีกครั้ง 

 

 

 

         " ก็ได้ค่ะ แก้วจะไปเดี๋ยวนี้ " แก้วพูดจบก็วางสาย แล้วเอิ่มมือไปดึงประตูจะปิด แต่โทโมะก็ยังขวางไว้อยู่ 

 

 

         " นี่นาย ชั้ลก็ทำงานให้นายเสร็จแล้วนะ นายจะเอาอะไรอีกเนี่ย " แก้วชักหงุดหงิด โทโมะเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่อยากให้แก้วไป 

 

 

 

          " เมื่อกี่เธอคุยกับผู้ชาย " โทโมะพูด 

 

 

 

         " เยสสส  ถูก ชั้ลคุยกับผู้ชาย แล้วทำไม คุยไม่ได้หรอ " แก้ว งง

 

 

 

         " เธอกับเขานัดกันจะไปไหน " โทโมะถาม 

 

 

 

          " นี่ชั้ลต้องบอกนายรึปล่าว ฮะ " แก้วเริ่มเซ็งเพราะรีบ

 

 

 

          " ชั้ลบอกเธอแล้วใช่มั้ยว่า ห้าม มี แฟน " โทโมะเน้นคำ แก้วพลักร่างสูงออกจนพ้นรถ แล้วรีบปิดประตูอย่างเร็ว ก่อนจะกดประจกรถลง

 

 

          " น้องไม่มีแฟนหรอกนะ น้องแค่มีชู้ ไปหาชู้ก่อนนะค่ะแฟน ขับรถกลับบ้านดีๆนะค่ะ บ๊ายย " แก้วพูดจบก็ขับรถออกไปทันที โทโมะยื่นมองรถแก้วที่ขับออกไปอย่างเซ็งๆ เขารีบขับรถกลับบ้านทันที

 

 

 

 

                        บ้านอธิรัตนากุล โทโมะรีบจอดรถ ลงจากรถอย่างเร็ว แล้วมุ่งหน้าไปยังห้องฟางทันที

 

 

         " ฟาง ! ฟาง ! นอนแล้วยัง " โทโมะเคาะประตูอย่างเร็วและแรง เล่นเอาคนในห้องสะดุ้งตื่น รีบออกมาทันที

 

 

 

         " มีอะไรรึปล่าว พี่โทโมะ " ฟางพูดอย่างมึนงง

 

 

 

         " มี เข้าไปคุยกันในห้อง " โทโมะดันฟางกลับเข้าไปในห้อง แล้วปิดประตู

 

 

 

        " คนที่ชื่อ อิฐ มันเป็นใคร " โทโมะถาม ฟางหน้า งง

 

 

 

        " อิฐ อิฐไหนค่ะ ฟางไม่รู้จัก แล้วพี่ไปได้ยินมาจากไหน " ฟางถาม

 

 

 

        " แก้วไปกับคนที่ชื่ออิฐ  คือ ถ้าเกิดแม่ไปเห็นเข้า แผนพี่ก็พังหมดกันพอดี พี่แค่ ไม่อยากให้แม่เห็น " โทโมะพูด  ฟางสงสัย

 

 

 

        " เมื่อกี้ฟางเห็นแม่เพิ่งเข้าไปในห้องนี่ค่ะ " ฟางพูด

 

 

        " เอ่อ ก็นั้นแหละ ก็ถ้าบังเอิญไปเห็น พี่ก็แย่นะซิ " โทโมะเริ่มแถ  ฟางมองหน้าแล้วอมยิ้ม

 

 

 

        " หรอค่ะ " ฟางไม่เชื่อเหตุผลของโทโมะ

 

 

 

        " ฟาง กันไว้ดีกว่าแก้นะ โทรไปบอกให้แก้วกลับบ้านได้แล้ว " โทโมะพูด โดยที่ไม่รู้ตัวว่าฟางกำลังจับผิดอยู่

 

 

 

       " พี่โทโมะ เปลี่ยนไปนะค่ะ " ฟางพูด โทโมะได้สติ กลับมาทำเป็นขรึมเมือนเดิม เหมือนที่แล้วมาไม่มีอะไรเกิด เขานั่งเงียบขรึม หน้าตาย ไร้อารมณ์เหมือนเดิม ไม่โหวกเหวกโวยวายเหมือนเมื่อครู่

 

 

       " ตกลงจะโทรให้ชั้ลมั้ย " คำพูดเริ่มนิ่ง เย็นชา และฟังดูเยินห่าง จนฟางเริ่มกลัว  ฟางจำต้องโทรหาแก้ว 

 

 

 

       " เปิดลำโพง " เสียงเรียบเฉย เย็นชา แต่ฟังดูน่ากลัว ไม่น้อย จนฟางต้องยอมทำตาม 

 

 

 

         " ฮัลโหล แก้ว  อยู่ไหน "

 

 

        ( เป็นอะไรรึปล่าว ทำไมโทรมาตอนนนี้  ปกติ แกนอนแล้วนิ ... แก้ว คุยกับใคร ) แก้วพูดจบ เสียงอิฐก็แทรกเค้ามา โทโมะคิ้วขมวด แต่พอฟางหันไปมอก็ทำหน้ากลับเป็นปกติ 

 

 

        " เสียงใครหนะแก้ว " ฟางถาม แล้วหันไปมองหน้าโทโมะ โทโมะพยักหน้ารับ

 

 

       ( ชั้ลอยู่คอนโด พี่อิฐหนะแก) แก้วพูด 

 

 

        " แกไปทำอะไร แล้วอยู่กันกี่คน " ฟางเป็นห่วงแก้ว โทโมะเริ่มโกรธโดยไม่รู้สาเหตุ 

 

 

        ( มาอาบน้ำให้หมาหนะ หมามันมีหลายตัว ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น พี่อิฐทำคนเดียวไม่ไหว เลยโทรตามชั้ลมาช่วย ) แก้วพูด

 

 

         " แล้วทำไมต้องทำตอนกลางคืน แล้วอยู่กันสองคนแบบนั้น จะไว้ใจเค้าได้หรอแก้ว " ฟางใส่เป็นชุด โทโมะ พอได้ยินว่าอยู่กันสองคน ก็ใจวูบวาบแปลกๆ

 

 

         ( แม้แกก็ ไม่ต้องห่วงชั้ลหรอกน๊าา ชั้ลไม่ได้สวยขนาที่ใครจะมาชอบหรอกนะ .... สวยสิ ใครบอกไม่สวย ทั้งสวย ทั้งขาว ทั้งเนียน ) แก้วพูดจบ อิฐกพูดต่อ ฟางฟังแล้วแทบจะเป็นลม โทโมะโมโหจัด 

 

 

        " แก้ว ! กลับบ้านเดี๊ยวนี้เลยนะ " ฟางเริ่มโกรธ เพราะเป็นห่วงเพื่อน

 

 

         ( ฟาง โกรธแก้วหรอ ) แก้วเสียงอ่อย เพราะกลัวฟางโกรธ

 

 

        " ถ้าเค้าทำอะไรแก้วขึ้นมา จะทำยังไง ดูจากการพูดแล้วไม่น่าไว้วางใจเลยนะ "  ฟางพูด

 

 

        ( นี่ยัยป้าค่ะ ผมอยู่นี่ทั้งคน ผมไม่ให้ใครมันมาปล้ำน้องผมหรอกค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ สวมมนตร์ทำสมาธิแล้วนอนได้แล้วนะค่ะป้า มันดึกมากแล้ว ฝันดีนะค่ะ ) ป๊อปที่เพิ่งมาหาแก้ว แย่งโทรศัพท์แก้วไปคุยทันทีที่รู้ว่าแก้วคุยกับฟางอยู่ ฟางพอได้ยินเสียงป๊อปก็โล่งอก แต่ก็อดหม่นใส้ไม่ได้ที่ป๊อปมาประชดประชันเธอ โทโมะ ยิ้มกริ่มทันที พอฟางหันไปมองก็หุบยิ้มแทบไม่ทัน

 

 

 

         ( โทษทีนะฟางเฮียมันแย่งโทรศัพท์ไป แก้วจะบอกพอดีว่าเฮียกำลังมา แต่ก็ไม่ทัน ) แก้วพูด

 

 

 

         " อื้ม งั้นแค่นี้นะ ฟางนอนก่อนนะ " ฟางพูดจบก็วางสายทันที แก้วงง ว่าฟางโทรมาทำไม โทโมะสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาเพลอยิ้มออกมา พอฟางเห็นว่าฟางมองอยู่ก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าเย็นชาทันที

 

 

        " สบายใจแล้วใช่มั้ยค่ะ พี่ชาย " ฟางแซว 

 

 

        " พูดมาก สวดมนตร์ ทำสมาธิ แล้วนอนได้แล้ว " โทโมะแซว แล้วเดินออกไป ฟางหน้ายุ่ง

 

 

 

                    ทางด้านแก้ว ป๊อป อิฐ ก็ช่วยกันอาบน้ำหมาจนเสร็จ ป๊อปพาแก้วกลับบ้าน

         บริเวณหน้าบ้าน ทั้งคู่จอดรถเสร็จก็เดินเข้าบ้านด้วยกัน

 

 

       " เฮีย ไหนพี่อิฐบอกว่าเฮียกลับบ้านแล้วไง "แก้วถาม

 

 

       " เออ ก็กลับบ้านแล้ว จะออกไปไหนไม่ได้หรอครับ น้องเล็กครับ" ป๊อปตอบกวนๆ 

 

 

       " เฮียไปมั่วสาวอีกแล้วใช่มั้ย " แก้วถาม 

 

 

       " ชั้ลไปหาแก นั้นแหละ " ป๊อปพูด

 

 

         " แล้วมาหาแก้วทำไม ก็แก้วบอกเฮียแล้ว ว่าอยู่คอนโดพี่อิฐ " แก้วพูด

 

   

         " ก็เพราะแกอยู่กับไออิฐบนคอนโด สองต่อสองนั้นแหละ ชั้ลต้องรีบไปหา " ป๊อปพูด

 

 

         " ก็อยู่กับพี่อิฐไม่เห็นเป็นไรเลย " แก้วพูด 

 

 

 

          " โฮ้ยยยย เรื่องอื่นนะฉลาดนัก ทำไมเรื่องนี้มันโง่นักวะ คือ แกไม่คิดบ้าหรอวะ ว่าทำไมมันชวนแกไปอาบน้ำน้องหมาของมันกลางคืน ทำไมมันโทรมาหาแกทุกคืน มันชวนแกไปออกเดททุกวันอาทิตย์ คิดหน่อยครับ คิดครับคิด " ป๊อปพูดอย่างใส่อารมณ์ เพราะหวงน้อง 

 

 

         " ไม่รู้ ไม่อยากคิด นอนดีกว่า " แก้วพูดจบก็เดินไปเลย 

 

 

 

        " มันจะโง่ ไปถึงไหนวะ ไออิฐมันก็แสดงออกซะขนาดนั้นแล้ว ยังดูไม่ออกอีกหรอวะ " ป๊อปบ่นพรึมพรำ ๆ แล้วเดินตามแก้วไป