เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ
เขียนโดย 
sunyo
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 00.52 น.
แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
60)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตึ้งตึ่ง เสียงข้อความดังขึ้นมาในโทรศัพท์ของแก้ว เธอหยิบมันขึ้นมาเปิดอ่าน
' อยากกลับมาอยู่ด้วยกันอีก คิดถึงมากรู้มั้ย ต้องทำยังไงถึงจะยอมหายโกรธ รักมากนะ ที่รักของเค้า ' โทโมะ
" หึ ! " แก้วเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง อย่างหมั่นไส้
" พรุ่งนี้ก็งานแต่งแล้ว ตื่นเต้นยังเลยป๋า " ป๊อปตื่นเต้นจนกินข้าวกินปลาไม่ได้
" เออตื่นเต้นจริงๆ เมื่อคืนก็นอนไม่หลับเลยวะ " เขื่อนพูด
" แก้วไม่ตื่นเต้นบ้างหรอลูก " ดิเรกกวน
" จะตื่นเต้นได้ยังไง แก้วไม่ได้แต่งสักหน่อย " แก้วเซ็ง พูดจบก็ุกจากโต๊ะอาหารไปนั่งหน้าคอมทันที
" ผู้หญิงแม่งเยอะ พอเค้าง้อก็ไล่ พอเค้าหายไปก็งอล ตกลงมันจะเอายังไง " ป๊อปไม่เข้าใจ
" ปล่อยมันไปเถอะ เดี๋ยวมันหายเองแหละ " ดิเรกพูด
" คิดดูนะป๋า ไอโมะมนหอบดอกไม้เกือบทั้งสวนมาให้มัน มันก็ดันโดนทิ้ง แถมยังเหยียบซ้ำอีก พอไอโมะมันหายไปสี่ห้าวัน ก็ชะเง้อมองหา ไม่รู้มันจะเอายังไงกับชีวิต " เขื่อนไม่เข้าใจ
แล้ววันแต่งงานก็ถูกจัดขึ้นที่บ้านสวนของคุณย่า ลักษณะงานแต่งเป็นแบบเรียบง่ายไม่หวือหวาเชิญแค่ญาตสนิทมิตรสหายแค่ไม่กี่คน ตามความต้องการของสาวๆ พิธีตอนเช้าผ่านไปอย่างเรียบร้อย และตอนนี้ก็เป็นงานเลี้ยงฉลองในยามค่ำคืน ฟางอยู่ในชุดสีเทาเงินสั้นแบบสวยหรูควงคู่กันมากับป๊อป ที่อยู่ในชุดสูทที่เทาเงิน เฟย์อยู่ในชุดเดรสสั้นสีเบจอ่อน ควงคู่มากับเขื่อนที่อยู่ในชุดสูทสีเบจเช่นกัน
" ป๋า แก้วไปไหน ไม่เห็นอยู่ในงานเลย " เขื่อนที่โอบเอวเฟย์อยู่เดินเข้าไปถามดิเรก เมื่อไม่เห็นแก้วมาเกือบชั่วโมงแล้ว
" คงจะเดินอยู่แถวนี้ละมั้ง " ดิเรกที่ยืนคู่อยู่กับอินอรมองไปรอบๆ
" ไม่ต้องกลัวน้องหายหรอกเขื่อน คนนั้นเค้าอยู่ในสายตาลูกชายแม่ตลอด " อินอรพูด แล้วหันไปมองโทโมะ ที่เหมือนจะแบมองอะไรอยู่
" พ่อแง่แม่งอล เฟย์หละเหนื่อยแทนจริงๆ " เฟย์ยิ้มๆ ส่ายหน้าไปมา
" สวัสดีคะคุณแม่ " สาวร่างบางที่อยู่ในชุดสวยสง่าราวกับหงส์ เดินเข้ามาทักอินอร
" อ้าวหนูริดา สวัสดีลูก ทำไมไม่โทรมาหาแม่ก่อน แม่จะได้ไปรับที่หน้าบ้าน " อินอรโอบแขนริดา
" ไม่เป็นไรคะคุณแม่ ยินดีด้วยนะเฟย์ รีบมีหลานให้พี่อุ้มเร็วๆนะ " ริดาแซว เฟย์ยิ้มรับ
" โทโมะ ! โทโมะ !! ริดามาหนะลูก " อินอรตะโกนเรียกโทโมะ
" จะมาไม่เห็นโทรบอกกันเลย " โทโมะโวย
" โทรมาตั้งหลายครั้งแล้ว ไม่เห็นรับโทรศัพท์เลย " ริดางอล
" ขอโทษที ตอนนั้นประชุมอยู่ แล้วนี่ทานอะไรมาแล้วยัง " โทโมะถาม ริดาส่ายหน้า
" ไป งั้นไปทานด้วยกัน " โทโมะยืนแขน ริดาควงแขนโทโมะ ทั้งคู่เดินเคียงกันไป แล้วเป็นจังหวะเดียวกันกับที่แก้วเดินมาตามเขื่อน แก้วมองโทโมะที่เดินควงคูไปกับสาวอื่นอย่างน้อยใจ
" เฮีย ! เพื่อนมาหาหนะ ! " แก้วขึ้นเสียง เขื่อนเฟย์ สะดุ้ง ตกใจ
" สงสัยจะมีงานเข้าแล้วป๋า " เขื่อนกระซิบกับดิเรก แล้วเดินตามแก้วไป
อีกมุมหนึ่งของงาน มีคู่หนุ่มสาวที่แอบหลบมายืนคุยกันนอกงาน
" โมะคิดดีแล้วหรอที่จะทำแบบนี้หนะ " ริดาหน้าเครียด
" ก็เป็นวิธีเดียว ที่จะทำให้เรารู้ว่าเค้ายังรักเราอยู่หรือเปล่า " โทโมะเองก็หนักใจไม่ต่างกัน
" แล้วถ้าเค้าโกรธจนไม่อยากคืนดีกับโมะหละ จะทำยังไง " ริดาพูด
" ถ้าเค้ายังรักเราอยู่ เราจะทำให้เค้าหายโกรธเอง แต่ถ้าเค้าไม่รัก เราคงจะต้องปล่อยเค้าไปแล้วหละ " โทโมะซึมไป
" ถ้าโมะตัดสินใจดีแล้ว เราก็พร้อมที่จะช่วยนะ " ริดาตบบ่าโทโมะ
" ไอนั้นมันเป็นอะไรวะ ทำไมมันดื่มเยอะขนาดนั้น เดี๋ยวก็เมาหัวทิ่มดินหรอก " ป๊อปมองแก้วที่ดื่มไวน์อย่างกับดื่มน้ำเปล่า
" นั่นสิ " ฟางเริ่มเป็นห่วง เธอปล่อยแขนจากป๊อป แล้วเดินเข้าไปหาแก้ว
" เป็นอะไรเนี่ยฮะ ทำไมดื่มเยอะแบบนี้ ไหนสัญญากับฟางแล้วไง ว่าจะไม่ดื่มอีก " ฟางโวยวาย
" ไม่รู้สิ แต่รู้สึกอยากดื่ม " แก้วเหมือนคนจะร้องไห้
" ฟาง " เสียงหวานเอ่ยเรียกฟาง ฟางหันไปมอง
" พี่ริดาาาา ^^ " ฟางยิ้มร่าเดินเข้าไปหาริดา
" ยินดีกับบ่าวสาวด้วยนะคะ มีความสุขมากๆนะ" ริดาพูด
" ไม่ได้เจอพี่ริดาตั้งนาน พี่ริดายังสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ " ฟางชม แก้วแบะปากอย่างอัตโนมัติ
" ใช่ นานแล้วเนอะที่ไม่ได้เจอกัน " ริดาพูด
" ก็ตั้งแต่ที่เราเลิกกันไป ริดาก็ไม่ได้มาที่บ้านเลย " โทโมะพูด แล้วเหลือบไปมองแก้ว แก้วสะอึกไป
" หลังจากนี่ก็คงจะต้องแวะๆเวียนๆมาบ่อยๆแล้วหละ " ริดาพูด แก้วนิ่งไป ยกไวน์ขึ้นมาซด
" อะไรๆยังไงกันแน่คู่นี้ " ฟางแซว โทโมะเหลือบไปมองแก้ว แก้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
" ก็แซวกันไป ไม่ได้มีอะไรเล๊ยยย " โทโมะแกล้งยั่วโมโหแก้ว ด้วยความกระดี้กระด่าของเค้า มันทำให้แก้วยิ่งโมโห แก้วทนภาพบาดตาไม่ได้ ต้องเดินออกมาจากที่ตรงนั้น
" ชัดมั้ยละมึง ไอโมะ ไอเลว ทำน้องกุร้องไห้อีกแล้ว " ทันทีที่แก้วเดินไป ปีอปก็ยุติแผนบ้าบนี้ทันที เพราะสงสารแก้ว โทโมะหน้าซีด
" ผมก็แค่อยากรู้ " โทโมะรู้สึกผิด
" แล้วนี่มึงรู้แล้วยัง " ป๊อปโกรธ
" รู้แล้วครับ " โทโมะก้มหน้ารับกรรม
" เออ รู้แล้ว แล้วจะรอเชี่ยไรอยู่ ตามไปสิครับ " ป๊อปโวย ฟางขำ
" ป๋า แก้วปวดหัว ขอกลับบ้านก่อนนะ " แก้วรีบเดินมาบอกดิเรก และเดินหายออกไปทันที
" ป๋าาา แก้วหายไปไหนแล้วครับ " โทโมะวิ่งหอบมาหยุดตรงหน้าดิเรก
" ใครป๋ามึง ไอโทโมะ " ดิเรกโวย
" ขอโทษครับคุณลุง แก้วหายไปไหนแลวครับ " โทโมะพูด
" กลับบ้านไปแล้ว "
" ป๋า เอ่ย คุณลุงครับ ผมขออนุญาตไปบ้านคุณลุงนะครับ " พูดจบโทโมะก็วิ่งไปทันที ดิเรกจะห้าม แต่ก็ไมทัน
" คุณ ปล่อยเด็กมันไปเถอะ มาห้ามตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วหละ " อินอรพูด
" ที่ห้ามคือ จะบอกว่าแก้วมันไม่ได้กลับบ้านนั้น มันไปบ้านพักตากอากาศนู้น " ดิเรกพูด อินอรตกใจ
" เอ้า ! "
จนถึงเที่ยงคืน โทโมะก็หาแก้วไม่เจอ โทรไปหาก็ไม่ติด ที่บ้านพักตากอากาศก็ไม่มี เขาจึงกลับเข้ามาในงานแต่งอีกครั้ง
" ป๋าครับ แก้วไม่ได้อยู่ที่บ้านพัก โทรไปก็ไม่ติด " โทโมะกังวล กลัวไปหมด
" เห้ย แล้วมันหายไปไหนวะ " ดิเรกคิดหนัก
" ป๋าาาา ไอทีมันบอกว่าแก้วบินไปอังกฤษ " เขื่อนวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาดิเรก
" เห้ยยย เอาแล้วไงละมึง หาเรื่องจนได้เรื่อง " ดิเรกด่าโทโมะ
" แม่ พรุ่งนี้ผมจะบินไปอังกฤษ " โทโมะหันไปหาอินอร
" เห้ย !!! " ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกัน
" เออ เอาๆ พวกมึงจัดการกันเอาเองแล้วกัน ส่วนมึงไอป๊อป ไอเขื่อน พาเมียเข้าห้องได้แล้วไป " ดิเรกออกคำสั่ง
" ไปฟาง " ป๊อปจับมือฟางจูงมือเข้าไปในบ้าน
" ไปคะเฟย์ " เขื่อนก็จูงมอเฟย์เข้าไปในบ้าน
" ไอโมะ มึงจะทำอะไรก็ทำนะ แต่พาแก้กลับมาให้ได้ " ดิเรกไม่อยากให้แก้วไปอยู่ที่อื่น
" ครับป๋า " โทโมะรับคำ
" พาลูกกูกลับมาก่อนเถอะ แล้วค่อยมาเรียกกูว่าป๋า " ดิเรกเหน็บ อินอรขำ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
