เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

 

                    โรงแรมหรูใจกลางเมืองหลวง ในยามค่ำคืน บ่าวสาวเดินเคียงคู่กันต้อนรับแขกภายในงาน โดยมีผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายยืนขนาบข้าง

 

 

 

                    ด้านหน้าของโรงแรม ณ จุดจอดรถ เหมือนทั้งสองบ้านนัดกันมาไม่มีผิด   อินอร เฟย์ ฟาง เดินลงมาจากรถของโทโมะ  ดิเรก เขื่อน ก็เดินลงมาจากรถของป๊อปที่จอดเคียงกัน

 

 

 

 

                    "  อ้าว !  "  ดิเรกเอ้ยทักอินอรที่อยู่ในชุดสวยสง่า " เหมือนนัดกันไว้เลยแหะ "  เขาเดินเข้าไปหาอินอร อินอรยิ้มกว้างให้กันดิเรก 

 

 

 

 

                    " นั่นสิ  ป๊อปกับเขื่อนหละ "  อินอรถาม ดิเรกหันหลังกับไปมงก็เห็นเขื่อนยืนอยู่กับเฟย์ ส่วนป๊อป ก็แซว ฟางอยู่

 

 

 

 

 

                    " สงสัยจะมีงานใหญ่ในอีกไม่นานนี้แน่เลย "  ดิเรกยิ้มกริ่ม เมื่อเห็นหนุ่มสาวคุยกันอย่างถูกคอ

 

 

 

 

                    " ชั้ลก็ว่าอย่างนั้นแหละ "  อินอรดีใจที่เห็นฟาง เฟย์ มีความสุข ดิเรก อินอร ยื่นมอง สองคู่ที่คุยกันอย่างกระหนุกกระหนิง  จนลืมไปเลยว่ามีโทโมะอีกคนที่ยังยืนหน้าหงอยอยู่  โทโมะมองซ้าย มองขวา มองหาแก้วตลอด แต่ก็ไม่เจอแก้วสักที อินอรเหลือบมองโทโมะก็พอเดาออก ว่าโทโมะกำลังมองหาแก้วอยู่

 

 

 

 

 

                    " เออดิเรก  แก้วไม่มาหรอ "  อินอรถามแทนโทโมะ  

 

 

 

 

                    " มาสิ  เดี๋ยวแก้วตามมา "  ดิเรกพูด 

 

 

 

 

                    " อ่อ  อื้มๆ " อินอรหน้าเจื่อนไป ยิ่งถามเหมือนอะไรๆมันยิ่งแย่ลง  โทโมะซึมไปทันที

 

 

 

 

                    " เข้าไปในงานกันเถอะ  "  ดิเรกพูด แล้วยกแขนขึ้นจะให้อินอรควง " ชั้ลให้ยืนควงวันนึง "  อินอรเขิ่นๆ  ดิเรกจับมืออินอรมาวางที่แขนของตัวเอง แล้วทั้งคู่ก็เดินกันเข้าไปในงาน

 

 

 

 

 

 

                    "  แฟนใครวะ ทั้งสวยทั้งน่ารัก "  ป๊อปมองฟางไม่หละสายตา ป๊อปหมุนตัวฟางไปมา สำรวจตรวจดูฟางทั้งแต่หัวจรดเท้า เขาพอใจไม่น้อยที่แฟนตัวเองสวยสง่าถึงขนาดนี้

 

 

 

 

                    "  พี่ป๊อป พอได้แล้วคะ "  ฟางเขิล ตีป๊อปใหญ่ 

 

 

 

 

                    " ฟาง  พี่อยากจะให้ป๋าหมั้นฟางซะตอนนี้เลย "  ป๊อปรู้สึกแบบนั้นจริงๆ 

 

 

 

 

                    " พี่ก็ไปบอกคุณลุงซิ เดี๋ยวฟางไปบอกแม่ " ฟางเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน  ป๊อปออึ้งไป

 

 

 

 

                    " พูดจริงป่าวเนี่ย " ป๊อปอึ้ง

 

 

 

 

 

                    " ก็ถ้าพี่ป๊อปมาขอ ฟางก็ไม่ปฏิเสธหรอกคะ  ^^ "  ฟางเขิล 

 

 

 

 

 

                    " งั้นพี่ให้ป๋าไปขอเลยนะ " ป๊อปดีใจจนเนื้อเต้น 

 

 

 

 

                    " อื้ม "  ฟางยิ้มจนแก้มแทบปริ 

 

 

 

 

 

                    " หึ ! ทำเป็นมาขงมาขอ  ดูของกูนี่ไอป๊อป ไม่ต้องขงของขอกันแล้ว กูพาหนีเลย "  เขื่อนโอบเอวเฟย์ แล้วพูดโม้ใส่ป๊อป

 

 

 

 

                    " เฟย์ไม่ยอมหรอกเฮีย " ป๊อปเย้ย แล้วโอบบ่าฟาง 

 

 

 

 

 

                    " เฟย์ยอมคะพี่ป๊อป  เฟย์เก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว  พร้อมหนีตามเฮียทุกเมื่อคะ "  เฟย์รับมุกเขื่อน แล้วเลื่อนมือไปโอบเอวเขื่อน

 

 

 

 

                    " เห้ย ! " ป๊อป ฟาง อุทานพร้อมกัน  แล้วทั้งหมดก็หัวเราะกัน 

 

 

 

 

 

                    "  เฟย์ ฟาง เข้างานกันได้แล้ว "  โทโมะที่ยืนมองทั้งสองคู่ยืนสวีตหวานกัน ก็เริ่มอิจฉาและเศร้าในเวลาเดียวกัน  นี่ถ้าเขาเลือกแก้วในวันนั้น เค้าก็คงไม่ต้องมายืนเศร้าในวันนี้

 

 

 

 

                    " ไปคะเฮีย " เฟย์ควงแขนเขื่อน 

 

 

 

                    " ไปคะพี่ป๊อป "  ฟางก็ควงแขนป๊อป  ทั้งสองคู่ และอีก 1 คี่ กำลังจะเดินกันเข้าไปในงาน  แต่ทั้งหมดก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อมีรถเบ็นซ์หรู วิ่งตัดหน้าและจดกึก หยุดอยู่หน้าของคนกลุ่มนั้น  ก่อนที่คนขับจะเปิดประตูเดินลงมา

 

 

 

 

 

 

                    O_O

 

 

 

 

 

                    "  พี่ที  " ฟาง เฟย์ อุทานเป็นเสียงเดียวกัน  ด้วยความหล่อเหลาของที ทำเอาสาวเฟย์ และสาวฟาง รีบดึงมือของจากคู่รักของตัวเองโดยอัติโนมัติ  เขื่อน ป๊อป หันมองทีอย่างไม่พอใจที่ทีมาแย่งซันพวกเขา 

 

 

 

 

 

                    " โทษทีวะ กูรอแฟนแต่งตัวอยู่  "  ทีโอบเอวแก้ว ที่อยู่ในชุดราตรีสีขาวสง่า ในวันนี้แก้วดูสวยและเด่นจริงๆ ขนาดตัวแม่อย่างเฟย์ ยังสู้ไม่ได้เลย

 

 

 

 

                    "  แก้ว !! "  เฟย์ ฟาง เขื่อน ป๊อป อุทานเป็นเสียงเดียวกัน ไม่คิดว่าแก้วจะสวยขนาดนี้  แก้วยิ้มเขิล

 

 

 

 

 

                    " อย่ามองแบบนั้นสิ " แก้วหลบหลังที   

 

 

 

 

                    " พี่โทโมะ "  โทโมะเศร้า เมื่อเห็นว่าแก้วไม่ชายตามองเขาเลย โทโมะเดินหนีเข้าไปในงาน เหมือนประชดประชันแก้ว  เขื่อนหันมองโทโมะ ก่อนจะหันไปมองที แล้วยิ้มมุมปาก เหมือนพอใจกับสิ่งที่กำลังเป็นอยู่  ป๊อปยกนิ้วโป้งให้ทีอย่างชื่มชม  แก้วมองโทโมะ ที่เดินหนีเธอไป 

 

 

 

 

 

                    " เข้างานกันเถอะ "  ที โอบแก้วเข้าไปในงาน ตามมาด้วย  ป๊อป ฟาง และเขื่อนเฟย์ 

 

 

 

 

 

                    ในงาน สายใยและอิฐกำลังยืนต้อนรับแขกกันอยู่  

 

 

 

 

                    " พี่อิฐคะ  นั้นมันอะไรกัน " สายใยมอง 3 คู่ ที่เหมือนจะโดดเด่นที่สุดในงาน ที่เดินเคียงคู่กันมาพร้อมกัน ด้วยความหล่อเหลาและความสวยสง่า จึงทำให้เป็นที่จับตามองของคนในงาน 

 

 

 

 

                    " แก้ว  พี่ที !  ยังกับคนรักกัน "  อิฐมองคู่แก้วกับที ที่ดูเด่นกว่าอีก 2 คู่

 

 

 

 

                    " ก็เค้ารักกันนิคะ เค้าเป็นแฟนกันแล้วก็จะหมั้นกันแล้วด้วย " สายใยพูด  

 

 

 

                    "  เป็นไปไม่ได้ "  ทีอุทานเบาๆ สายใยแครงใจ แต่ไม่ได้ถามต่อ เพราะทั้งสามคู่เดินมาถึงก่อน สายใยเลยไม่กล้าถาม

 

 

 

 

                    " ของขวัญแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวคะ " สามสาวยื่นกล่องของขวัญให้กับสายใย 

 

 

 

 

                    "ขอบคุณมากนะคะ พี่ๆ ทั้งสาม "  สายใยยิ้มหวานให้

 

 

 

 

                    " สายใยเห็นพี่โทโมะหรือเปล่า  เมื่อกี้เดินเข้ามาในงาน "  ฟางเป็นห่วงโทโมะ

 

 

 

 

                    " ไม่เห็นนะคะ "  สายใย งง  ฟาง เฟย์ใจไม่ค่อยดี  แก้วหน้านิ่งไป ใจแรงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก 

 

 

 

 

                    " พี่ที  นี่มันอะไรกัน ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้  "  อิฐเดินเข้าไปหากลุ่ม ป๊อป เขื่อน ที ที่จับกลุ่มคุยกันอยู่

 

 

 

 

                    " กูก็มาแสดงความยินดีกับมึงสิไปอิฐ  ถามมาได้ หรือมึงไม่อากให้กูมา กูกลับก็ได้นะ "  ที กวน

 

 

 

 

                    " ไม่ใช่อย่างงั้นครับ คือ ผมสงสัยว่าพี่มากับแก้วได้ยังไง แล้วทำไมสายใยถึงคิดว่าพี่กับแก้วเป็นแฟนกัน "  อิฐพูด 

 

 

 

 

 

                    " แฟนมึงก็เข้าใจถูกแล้วหนิ "เขื่อนพูดหน้าตาย

 

 

 

 

                    " เฮีย  มันจะเป็นไปได้ยังไง ก็แก้วกับพี่ทีเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน "  อิฐพูด 

 

 

 

 

                    " มึงหุบปากไปเลยไออิฐ  แล้วเรื่องนี้มึก็ไม่ต้องไปบอกใคร  รู้แค่ว่าตอนนี้พี่ทีกับแก้วเป็นแฟนกันก็พอ  "  ป๊อปตัดบท เพราะยังต้องการให้แผนของตัวเองเดินหน้าต่อไป 

 

 

 

 

                    " แต่... " อิฐจะแย้ง

 

 

 

 

                    " ป๋าขอนะอิฐ "  ดิเรกจะเดินเข้ามาหาป๊อป แอบได้ยินเข้าพอดี  ดิเรกตบบ่าอิฐอย่างแรง แล้วกระซิบข้างหูเหมือนขู่  อิฐหน้าซีดทันที

 

 

 

 

                    " ครับป๋า "  อิฐพยักหน้าอย่างจำยอม

 

 

 

 

                    "  พาน้องเข้าไปข้างใน  "  ดิเรกออกคำสั่ง  ป๊อป ที เขื่อน พยักหน้ารับคำ แล้วเดินเข้าไปหาแก้ว

 

 

 

 

                    "  แก้ว เข้าไปข้างในได้แล้ว  "  ทีเดินเข้ามาหาแก้ว  ส่วน ป๊อปเดินไปหาฟาง เขื่อนเข้าไปคุยกับเฟย์ 

 

 

 

 

 

 

                    "  พี่ที เข้าไปก่อนนะ  แก้วว่าจะเข้าห้องน้ำก่อนแล้วเดี๋ยวตามไป "  แก้วพูด ทีมองหน้าแก้วนิ่ง เพราะไม่ค่อยเชื่อใจแก้วเท่าไหร่ กลัวแก้วจะแอบไปหาโทโมะ 

 

 

 

 

                    " ถ้าไม่ไว้ใจกัน  พี่ไปเฝ้าแก้วหน้าห้องน้ำเลยก็ได้นะ "  แก้วอ่านความคิดทีออก

 

 

 

 

                    " รีบๆหละ  เมื่อกี้ป๋ามาตามแล้ว "  ทีพูด แล้วเดินเข้าไปในงาน 

 

 

 

 

 

 

 

                    แก้วเดินมาทางห้องน้ำ  แต่เธอก็ไม่ได้เข้าห้องน้ำ เธอเดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงสวนที่หลังโรงแรม  แก้วชะเง้อหน้ามองซ้ายมองขวา เหมือนหาใครอยู่  แล้วเธอก็เดินลงเข้าไปในสวนหลังโรงแรม  แก้วเดินมองซ้ายมองขวาไปเรื่อยๆ เหมือนหาอะไรบางอย่าง จนสุดทาง เธอหยุดกึก แล้วถอนหายใจ เหมือนคนผิดหวัง   

 

 

 

 

                    "  ว๊ายย !!! "  แล้วร่างบางก็โดนอุ้มพาดบ่า เข้าไปในห้องมืดๆ ห้องหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

                    ห้องเก็บของ ที่มีเพียงไฟสลัวๆ จากข้างๆที่ส่องเข้ามาเท่านั้น 

 

 

 

 

 

                    " นายพาชั้ลมาในห้องนี้ทำไม ! "  แก้วโวยวายเสียงดัง

 

 

 

 

                    "  เธอตั้งใจจะมาหาชั้ลอยู่แล้วไม่ใช่หรอ " ร่างสูงที่นั่งคร่อมร่างเธออยู่ พูดเ้วยน้ำเสียงที่โกรธเคือง

 

 

 

 

                    " ชั้ลมาหาพี่ที  "  เธอแก้ตัวน้ำขุ่นๆ

 

 

 

 

                    " โกหก !! "  เขาตะคอกใส่หน้าของเธอ จนร่างบางหลับตาปี๋ด้วยความกลัว

 

 

 

 

                    " นี่นายมัวหรอ โทโมะ "  แก้วเริ่มกลัวขึ้นมา เมื่อเห็นโทโมะที่อยู่ในอารมณ์โกรธก้าวด้วยฤทธิ์น้ำเมา

 

 

 

 

                    "  ทำไมเธอต้องอยู่กับมันด้วยแก้ว  ทำไมต้อไปคบกับมันด้วย !!  "  โทโมะพูดเสียงสั่น  แก้วนั่งตัวสั่นไปหมด 

 

 

 

 

                    " คนรักกัน ก็ต้องอยู่ด้วยกั.... "  แก้วยังพูดไม่จบ 

 

 

 

 

                    "  อื้อออ !!"  ก็ถูกร่างสูงจับหน้ามาประกบจูบ รอยจูบที่ระบายความโกรธ ความโมโห ความหึงหวงทุกอย่าง  รอยจูบที่ป่าเถื่อนและเร้าร้อน ความเดือดดันของรอยจูบที่เขามอบให้มันทำให้ลิปติกบนริมฝีปากของเธอเปอะเปื้อนไปหมด 

 

 

 

 

 

                    "  นายไม่น่ามาทำแบบนี้กับชั้ลนะ "  แก้วน้ำตาไหล  นี่เธอหวั่นไหวกับเขาอีกแล้วหรอ 

 

 

 

 

                    "  แล้วทำไมชั้ลจะทำไม่ได้  ก็ในเมื่อเธอเป็นเมียชั้ลแล้ว " โทโมะกระชากมือแก้วมากำไว้ทั้งสองข้าง 

 

 

 

 

                    "  เราไม่ได้เป็นอะไรกัน  เราไม่ได้เป็นอะไรกันนน !!  "  แก้วโมโห อาละวาดใส่โทโมะ   เธอไม่เข้าใจว่าโทโมะต้องการอะไร  เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เขาเป็นฝ่ายทิ้งเธอไปหาคนอื่น  แต่ตอนนี้ เขาจะกลับมาหาเธออีก  

 

 

 

                    "  ไม่เป็นได้ยังไง  ก็เธอเป็นเมียชั้ล  เรามีอะไรกันแล้ว เธอจำไม่ได้หรอแก้ว !!! "  โทโมะเขย่าร่างบางอย่างแรง เหมือนคนบ้าคลั่ง

 

 

 

 

 

                    "  ปล่อย ! ปล่อย !  ออกไป  ชั้ลเกลียดนาย ชั้ลเกลียดนาย ชั้ลเกลีย.... "  แก้วโวยวายลั่น เธอพยามสู้แรงโทโมะ ที่กำลังเขย่าร่างของเธอ  แต่การต่อต้านของเธอมันทำให้เขาโกรธมากยิ่งขึ้น  โทโมะพลักแก้วให้นอนราบลงกับพื้นห้อง ก่อนที่เขาจะคร่อมร่างของเธอไว้ แล้วซุกไซร้ร่างบางอย่างป่าเถื่อน 

 

 

 

 

 

 

                    ในงาน  ดิเรก ป๊อป เขือน ที  ตามหาแก้วกันจ้าละหวั่น

 

 

 

 

 

                    "  แก้วกับไอโทโมะหายไปพร้อมกัน " ดิเรกกำหมัดแน่น แววตาเขาฉายความโกรธออกมา มันร้ายแรงจนทำให้คนข้างๆรู้สึกกลัว

 

 

 

 

                    " ฟางโทรหาพี่หน่อยลูก  โทรเร็วๆเลย "  อินอรเองก็กลัวว่าโทโมะจะทำอะไรบ้าๆ ยิ่งเห็นสีหน้าแววตาของดิเรก เธอก็กลัวและเห็นห่วงโทโมะจับใจ  ฟางกดโทรศัพท์มือสั่นไปหมด 

 

 

 

 

                    "  โรงแรมนี่มีกล้องวงจรปิดหรือเปล่า  "  ทีฉุกคิดขึ้นมาได้  พนักงานโรงแรมพยักหน้า

 

 

 

 

                    " ไปดูกล้องวงจรปิด "  ดิเรกอกคำสั่ง  ทุกคนกรู่วิ่งตามกันไปที่ห้อง

 

 

 

 

 

 

                    "  ปล่อยชั้ลเดียวนี้นะ  ฮือออ ฮืออ ฮืออ  ปล่อยสิ  ชั้ลบอกให้ปล่อยยย !!!! ฮืออ ฮือออ ฮือออ " แก้วนอนร้องไห้จนตัวสั่น  โทโมะเหมือนคนบ้าที่แทบจะฆ่าเธอได้เลย 

 

 

 

 

                    "  เธอรังเกียจชั้ลหรอแก้ว  ทำไม  เห็นคืนนั้นเธอเองก็มีความสุขหนิ  ตอนนี้เธอไม่ต้องการชั้ลแล้วหรอแก้ว  "  โทโมะเองก็ทั้งเจ็บทั้งเสียใจไม่ต่างจากแก้วสักเท่าไหร่

 

 

 

 

 

                    " ก็คืนนั้นชั้ลเข้าใจว่านายรักชั้ล  ชั้ลคิดว่าเรารักกัน  แต่มันไม่ใช่  ชั้ลแค่เข้าใจผิดไปคนเดียว  นายเข้าใจมั้ยว่าชั้ลเข้าใจผิดมาตลอด ว่านายรักชั้ลลล  ชั้ลเข้าใจว่าเรารักกัน  ซึ่งมันไม่เป็นความจริงเลยย !!!! ฮืออ ฮืออ ฮืออ " แก้วโวยวายทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

                    "  แก้ว แก้ว  เธอไม่ได้เข้าใจผิดนะ  เธอไม่ได้ผิด  เธอเข้าใจถูกทุกอย่างแล้วแก้ว "  โทโมะยิ้มทั้งน้ำตา  เขารู้ในทันทีว่าแก้วยังแคร์ ยังรักเขาอยู่   โทโมะประคองใบหน้าสวยของคนด้านล่างให้มองมาทีเขา มองรอยยิ้มของเขา  มองหยดน้ำตาแห่งความดีใจของเขา แต่เขาก็ไม่ทันได้บอกรักเธอ 

 

 

 

 

 

                      ปัง  ปัง  โครมมมม  ประตูห้องเก็บห้องถูกทีบพังเข้ามาในห้อง  

 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว ! " ดิเรกตกใจกับสภาพของแก้ว เขารีบวิ่งเข้าไปหาลูกสาว แล้วดึงร่างบางมากอดไว้แน่น  แก้วร้องไห้โฮในอ้อมกอดของดิเรก 

 

 

 

 

 

                    "มึง ! "  ทีเดินเข้าไปกระทืบโทโมะ  ตามมาด้วยรอยเท้าของป๊อป และเขื่อน 

 

 

 

 

 

                    " พอได้แล้ว  ดิเรก ช่วยบอกให้ลูกเธอหยุดที  ดิเรก  ชั้ลขอร้องหละ "  อินอรยืนมองโทโมะที่ถูกรุมกระทืบปานจะขาดใจ เธอพยามเข้าไปห้ามแต่ก็ถูก 3 หนุ่มพยักออกมา

 

 

 

 

                    "  เฮีย  พอได้แล้วเฮียยย  !!! "  เฟย์เข้าไปดึงเขื่อน แต่ก็ถูกพยักออกมาเช่นกัน

 

 

 

 

                    "  พี่ป๊อปพอได้แล้วนะคะ  พี่ป๊อป ฟางขอร้อง "  ฟางร้องไห้เหมือนคนแทบจะขาดใจ  แต่ทั้งสามก็ยังไม่หยุด  พวกเขาทั้งเตะ ทั้งต่อย ทั้งกระทืบโทโมะอย่างสุดแรง

 

 

 

 

                    " พอออ !!!! "  ดิเรกตะโกน  ทั้งสามหยุดกึก แล้วถอยออกมาจากร่างสูงที่นอนแน่นิ่ง เลือดเต็มหน้าอยู่กับพื้นร้อง  เฟย์ ฟาง อินอรกรู่เข้าไปหาโทโมะ พวกเธอร้องไห้ โอบกอดร่างของโทโมะไว้ 

 

 

 

 

                    "  พาน้องกลับบ้านไปก่อน "  ดิเรกออกคำสั่ง  

 

 

 

                    " ป๋าา  "  เขื่อนไม่พอใจในคำสั่งของดิเรก 

 

 

 

 

                    " กูบอกให้พวกมึงพาแก้วกลับไปก่อน "  ดิเรกขึ้นเสียง  เขื่อน ป๊อป ที หงุดหงิด แต่ก็จำต้องพาแก้วกลับไปตามคำสั่งของดิเรก