เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 
 
 
 
                    "  ราดน้ำมันได้เลย  "  ไตรคุณยืนคุมเชิง สั่งการลูกน้อง 3  คน ที่กำลังราดน้ำมันอยู่ 
 
 
 
                       อีกมุมหนึ่งของโรงแรม คนงานของลุงมี ที่ลุงมีจ้างให้มาดูแลในช่วงกลางคืน เริ่มสงสัยการกระทำของคนทั้งสี่คน 
 
 
 
                    "  นั้นใคร มาทำอะไรตรงนั้นวะ "  ดำ กระซิบถามเพื่อนอีกคนที่มาด้วยกัน
 
 
 
                    " เห้ย  นั้นมันไอไตรคุณนิ มันทำอะไรกันวะ "  ขาวตกใจที่เห็นหน้าไตรคุณ  เพราะชื่อเสียงของไตรคุณโด่งดังมากในแถบนี้ 
 
 
 
                    "  มึงไปบอกลุงมีก่อนไป  เดี๋ยวกูรอดูตรงนี้  เร็วๆนะเว้ย เดี๋ยวไม่ทันการ "  ดำสังหรณ์ใจไม่ดีรีบบอกขาว  ขาวรีบวิ่งไไปหาลุงมี 
 
 
 
 
 
 
                    "  ผู้ใหญ่ๆๆๆ  พวกไอไตรคุณมันมาด้อมๆมองๆอยู่แถวๆที่สร้างโรงแรม ผมว่ามันต้องทำเรื่องไม่ดีแน่เลย  "  ขาวรีบพูดทันทีที่ลุงมีเดินออกมาจากบ้าน
 
 
 
 
                    "  ไปถามพรรคพวกที่หลังบ้าน แล้วไปกันเลย "  ลุงมีวิ่งเข้าไปหยิบปืนในบ้าน ส่วนขาว วิ่งไปตามเพื่อนที่หลังบ้านลุงมี  แล้วทั้งหมดก็วิ่งไปที่โรงแรม
 
 
 
 
 
                    "  เผา !!  " ไตรคุณออกคำสั่ง  ลูกน้องคนนึง จุดไฟเผาโรงแรม แล้วทั้งหมดก็ขึ้นรถกระบะขับออกไป 
 
 
 
 
 
                    "  ไอเลวเอ้ย !! "  ดำมองหาลุงมีกับพวก แต่ก็ยังไม่เห็นใคร จึงบวิ่งไปเอานำมาดับไฟก่อน
 
 
 
 
                    "  ช่วยกันดับไฟ !!! "  ลุงมีออกคำสั่ง  คนงานรีบวิ่งไปหาถังน้ำใส่น้ำมาดับไฟ  ตามบ้นที่อยู่ในระแวกนั้น ตกใจตื่นด้วยเสียงโวยวายและเสียงขอความช่วยเหลือจากคนงาน จึงลุงขึ้นมาช่วยกันดับไฟ  
 
 
 
 
 
 
                                  ทางด้านของดิเรก ก็เร่งให้ป๊อปขับรถมาหาแก้วให้เร็วที่สุด แต่เมื่อมาถึงที่ก่อสร้างโรงแรม  ทั้งหมดชะงัก ป๊อปรีบจอดรถและลงจากรถไปทันที  เขื่อนดิเรก ลงตามมาติดๆ  เฟย์เองก็จอกรถตาม และลงมาที่เกิดเหตุ
 
 
 
 
 
 
                    "  นีมันเกิดอะไรขึ้น "  ดิเรกหน้าเครียด ป๊อปรีบเดินไปถามลุงมี
 
 
 
                    " ลุง มันเกิดอะไรขึ้นครับ "  ป๊อปเครียด
 
 
 
                    "  พวกไอไตรคุณมันมาเผาโรงแรม แต่โชคดีที่คนงานของลุงมาเห็นก่อน เลยช่วยดับไฟไว้ทัน "  ลุงมีมองอาคารโรงแรมที่เสียหายไม่มาก เพราะมีชาวบ้านนับร้อยช่วยดับไฟเอาไว้ 
 
 
 
                    "  แล้วแก้วกับไอโทโมะ มันไปมุดหัวอยู่ที่ไหน เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมไม่อยู่ในที่เกิดเหตุ " เขื่อนโมโห  ดิเรก นิ่งคิด 
 
 
 
                    "  แก้วพักอยู่ที่ไหน " ดิเรกตามเสียงเข็ม  ป๊อป ก้มหน้า เฟย์ ฟาง ผวา
 
 
 
                    "  ถ้าอยากรู้ก็ตามชั้ลมา เดี๋ยวชั้ลพาไปเอง  "  อินอรทำได้ เพราะเคยมาอาละวาดครั้งหนึ่งแล้ว
 
 
 
                    "  แม่คะ "  ฟางเรียกแม่เอาไว้  อินอรเหลือกตาใส่ 
 
 
                    "  ขึ้นรถ !! "  แล้วพูดเสียงดุ  ฟาง เฟย์จำต้องขึ้นรถตามไป เขื่อน มองหน้าป๊อปเอาเรื่อง ป๊อปได้แต่ก้มหน้านิ่ง  ดิเรกนิ่งขรึม ไม่พูดอะไร แต่เดินนำไปที่รถ 
 
 
 
 
 
 
                           บ้านพัก   แก้วยังนอนซบอกโทโมะ  เธอยังคงหลับสนิท โทโมะงัยเงียตื่นขึ้นมา 
 
 
 
 
                    "  มิ้น "  เขากอดร่างบางไว้แน่น แล้วเปรยเรียกชื่อขึ้นมา  แก้วขมวดคิ้ว แล้วตื่นตา 
 
 
 
                    "  มิ้น ?  ใคร ? "  แก้วถามเสียงแข็ง เธอผละออกจากโทโมะ แล้วลุกนั่งถามโทโมะอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
                    "  แก้ว   เห้ย  "  โทโมะชะงัก เมื่อเห็นสภาพของแก้วและตัวเขาเอง แต่เปลือยกยด้วยกันทั้งคู่ มีเพียงผ้าห่มผืนเดียวที่ปกคลุมร่างของทั้งคูเอาไว้ 
 
 
 
 
                    " ตกใจ ?  อย่าบอกนะ ว่าจำอะไรไม่ได้ "  แก้วน้ำตาคลอ เพราะสีหน้าโทโมะมันฟ้อง
 
 
 
                    " ปะป่าว  แค่มึนๆ นิดหน่อย "  ที่จริงเขาไม่ได้มึนหรอก หากแต่เขาคิดว่า เมือคืนผู้หญิงคนนั้น เป็นคนรักเก่าของเขาก็เท่านั้นเอง
 
 
 
 
 
                      ก๊อก  ๆๆๆๆๆๆ   เสียงประตูบ้านถูกเคาะอย่างดัง  แก้ว โทโมะหันมองหน้ากััน 
 
 
 
 
                    "  มีคนรู้ด้วยหรอ ว่าเราอยู่ที่นี่ "  แก้วพูด 
 
 
 
 
                    "  ก็ฟางกับเฟย์ไง  "  โทโมะไม่ได้คิดอะไร รีบหยิบผ้าเช็ดตัวมานุ่ง แล้วเดินไปเปิดประตู  ส่วนแก้วก็หยิบเสื้อคลุม มาคลุม แล้วเดินตามโทโมะไป 
 
 
 
 
 
                      ผลัวะ !!  ร่างสูง ล้มกองลงบนพื้น ก่อนที่จะปรากฏร่างของเขื่อน และป๊อป 
 
 
 
 
                    "  ฮะเฮีย  " แก้วสั้น ทั้งกลัว ทั้งตกใจ เขื่อน ป๊อป เห็นสภาพของแก้วก็พอเดาออก ว่าเพิ่งจะผ่านอะไรมา  ป๊อป เขื่อน กำหนัดแม่น 
 
 
 
                    " เปิดประตูห้องนอนให้ป๋า "  ดิเรกพูด แล้วย่างก้าวเดินเข้ามา  แก้วน้ำตาตก ไม่คาดคิด ว่าดิเรกจะกลับมาเร็วขนาดนี้  ป๊อป เขื่อน เปิดประตูห้อง  ดิเรกเดินเข้าไป แล้วดึงผ้าห่มออก  รอยเลือดพรหมจันทร์ยังคงเปอะเปื้อนบนที่นอน ดิเรกหัมองหน้าแก้ว ก็เห็นรอยแดงที่คอขาว  
 
 
                    ดิเรกมองแก้วด้วยสายตาที่ผิดหวัง น้ำตาลูกผู้ชายร่วงเปาะ เขื่อน ป๊อป น้ำตาคลอ  แก้วร้องไห้โฮ รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ 
 
 
 
 
                    "  ถ้าชั้ลกลับบ้านก่อน "  ดิเรกเข่าอ่อน ไร้แรง  พูดจบก็เดินนำออกไป ไม่หันกลับมามองแก้วเลย  เขื่อนป๊อปเอง ก็รู้สึกไม่ต่างจากดิเรก 
 
 
 
 
                    "  ป๋าาา  เฮียย  ฟังแก้วก่อน  ฟังแก้วก่อนนน  ฮืออ ฮือออ ฮือออ "  แก้วจะวิ่งตามไป  แต่ฟาง และเฟย์จับตัวไว้ทัน 
 
 
 
                    "  พรุ่งนี้ค่อยไปนะแก้ว  ให้ป๋ากับพี่ เค้าใจเยนลงก่อน "  ฟางปลอบแก้ว  แต่ตัวเองก็เจ็บไม่ต่างกัน   เฟย์ ฟาง แก้ว กอดกันร้องไห้ 
 
 
 
                    "  แม่ทำแบบนี้ทำไม  "  โทโมะ สงสารทั้งสามคน หรี่เข้ามาเอาเรื่องอินอร 
 
 
 
                    " ก็ชั้ลห้ามแกกี่ครั้งแล้ว ว่าอย่าไปเอามัน แกไม่ฟังชั้ลเองหนิ ช่วยไม่ได้ " อินอร ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร 
 
 
 
                    "  แต่ผมกับแก้ว เรารักกัน  มันน่าจะเป็นเรื่องระหว่างเราสองคน แม่ไม่น่าทำแบบนี้ "  โทโมะไม่พอใจ
 
 
 
 
                    "  แกแน่ใจหรอ ว่าแกรักมัน  ถ้าชั้ลจะบอกว่า มิ้น  กลับมาแล้วหละ  แกยังยืนยันว่าแกรักมันอีกหรือเปล่า "  โทโมะชะงัก  แก้วเฟย์ ฟาง  ชะงัก หันมามองโทโมะกับอินอร 
 
 
 
                    "  มิ้นไม่เคยกลับมาหาผม "  โทโมะตัดพ้อ  คำพูดของโทโมะ มันทำให้แก้วใจคอไม่ดี  เฟย์ ฟาง เองก็ไม่ต่างกัน 
 
 
 
 
                    "  ก่อนที่ชั้ลจะไปต่างประเทศ  แฟนแกไปหาช้ล บอกกับชั้ลว่าอยากจะเจอกับแก แล้วก็อยากจะกลับมาอยู่ที่บ้านของเรา  "  อินอรพูด แล้วหันไปมองแก้ว  แก้วมองโทโมะ โทโมะมองแก้ว  ทั้งคู่สบตากัน   โดยที่แก้วสายตาวิงวร ขออย่าให้โทโมะไปจากเธอ เพราะเธอได้มอบทั้งกายและใจให้เขาไปหมดแล้ว  ผิดกับโทโมะที่มีแต่ความสับสน ไม่รู้จะเอายังไงต่อไปดี 
 
 
 
                    "  แล้วป้าบอกมันไปว่ายังไง "  เฟย์มองอินอรอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
                    " ชั้ลก็อนุญาต "  อินอรพูด 
 
 
 
 
                    " ป้า / แม่ !!!! "  เฟย์ ฟาง อุทานเสียงดัง  แก้วช็อค น้ำตาตก 
 
 
 
 
                    "  ภาระกิจของชั้ลเสร็จแล้ว  ชั้ลจะกลับบ้าน แกสองคนช่วยพาชั้ลกลับหน่อยนะ " อินอรเดินลอยหน้าลอยตาออกจากบ้าน  เฟย์ ฟาง จำต้องตามออกไป แม้ว่ายากจะอยู่เป็นกำลังใจให้แก้วก็ตาม 
 
 
 
 
                    ทางด้านของดิเรก  ภายในรถ มันเงียบสงบ กดดัน และอึดอัด ไม่มีใครกล้าพูดอะไรกับใครทั้งนั้น  ปัญหามันมารุ่มรั้วในเวลาเดียวกัน 
 
 
                    ป๊อป โกรธ และเสียใจที่ฟางมาหลอกตัวเอง แต่ที่เจ็บไปกว่านั้น คือแก้ว ที่เป็นน้องสาวของเขา มาหลอกเขาด้วย  ป๊อปขับรถไป ก็น้ำตาไหลไป 
 
 
                     เขื่อนเองก็ทั้งโกรธ  ทั้งเสียใจ ที่เฟย์มาหลอกตัวเอง และที่เจ็บไปกว่านั้น คือ แก้ว และป๊อป ก็มาหลอกเขาด้วย 
 
 
                     ดิเรก นิ่งเงียบ แต่น้ำตาไหลไม่หยุด เขาผิดหวังในตัวแก้วอย่างมาก ทั้งเรื่องที่แก้วโกหก ทั้งเรื่องที่แก้วไปมีอะไรกับโทโมะ ซึ่งเขามั่นใจ และ เชื่อใจแก้วมาตลอด และสุดท้าย มันก็พังหมดทุกอย่าง 
 
 
 
 
                    " พรุ่งนี้ชั้ลจะกลับบ้าน "  แก้วเครียด ร้องไห้ไม่หยุด โทโมะเองก็เช่นกัน ไม่รู้จะเอายังไงต่อ
 
 
 
                    "  อื้ม " โทโมะพูด 
 
 
 
 
                    "  แล้วเรื่องของเราหละ จะเอายังไงต่อ "  แก้วพูด 
 
 
 
                    "  ชั้ลยังคิดอะไรไม่ออก " โทโมะตอบห้วนๆ  แก้วสะอึกไป ได้แต่กลั้นสะอื้นแล้วลุกเดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะปิดประตู ล็อคกร แล้วร้องไห้ออกมา 
 
 
 
 
 
                    เช้าของวันใหม่ บ้านของดิเรกยังคงเงียบ ไม่มีใครพูดจาอะไร  
 
 
 
 
                    " เฮีย "  ป๊อป รีบเดินตามเขื่อน ที่กำลังจะออกไปทำงาน  แต่เขื่อนไม่หยุดเดิน 
 
 
 
                    " เฮีย ผมขอโทษ "  ป๊อปยกมือไหว้เขื่อน  เข่อนเดินหนี ขึ้นรถ แล้วขับออกไปทันที
 
 
 
 
 
                    "  ป๋า ป๋า ฟังผมก่อนนะ "  ป๊อปเดินไปหาดิเรก ที่นั่งอยู่ริมสระ 
 
 
 
                    " ทำไมถึงดูแลน้องไม่ได้  "  ดิเรกพูดเสียยงสั่น  ป๊อปน้ำตาไหลพลาก
 
 
 
                    "  ผมขอโทษ  ผมผิดไปแล้วป๋า " ป๊อปก้มลงกราบดิเรก 
 
 
                    "ออกไปก่อนไป  ชั้ลอยากอยู่คนเดียว  " ดิเรกพูด  ป๊อปจำต้องเดินออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
                                  แก้ว - โทโมะ  
 
 
 
                       โทโมะส่งแก้วหน้าบ้าน 
 
 
 
                    " เธอไม่เข้าไปคุยกับป๋าหน่อยหรอ "  แก้วมองโทโมะที่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จามาตลอดทาง
 
 
                    "  ยังไม่พร้อม "  เขาตอบห้วนๆ  แก้วฝืนยิ้มบางๆ แก้วรีบลงจากรถอย่างเร็ว ทันทีที่ลงจากรถ แก้วน้ำตาไหลพราก  เริ่มสับสน กับการกระทำของโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
                      บ้านโทโมะ  มิ้น เก็บข้าวของมาอยู่ที่บ้านของโทโมะ ตามคำชักชวนของอินอร  ฟางชวนเฟย์ให้มาอยู่ด้วยกันที่บ้าน เมื่อรุ้ว่ามิ้นมา เฟย์รีบตามมาสมทบทันที เพราะรู้ดีว่าฟางคนเดียว คงจะเอาไม่อยู่ 
 
 
 
                    "  โมะ "  ทันทีที่ได้ยินเสียงรถ มิ้นรีบวิ่งออกจากบ้านไปหาโทโมะ
 
 
 
                      "  มิ้น  "  โทโมะอึ้งที่เห็นมิ้นยืนอยู่  และการได้เห็นมิ้นครั้งนี้ ก็ทำให้เขาหัวใจเต้นแรง  เหมือนทุกๆครั้งทีผ่านมา