เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

 

                           ต่างประเทศ  ในห้องพักของดิเรก  อินอรยืนโวยวายอย่างไม่เกรงใจคนข้างหองจนดิเรกต้องขึ้นเสียงใส่

 

 

 

                    " ถ้ายังพูดเสียงดังอยู่แบบนี้อีก คุณกลับไปได้เลย ผมไม่อยากคุยด้วย " ดิเรกมองอินอรอย่างเอาเรื่อง อินอรสูดลมหายใจเข้าออกอย่างระงับอารมณ์

 

 

 

 

                    " ชั้ลพูดความจริง  แก้วมาอยู่คอนโดของโทโมะ แล้วชั้ลก็ไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น คุณช่วยพาลูกสาวของคุณออกไปจากชีวิตลูกชายของชั้ลสักที "  อินอรพูดเสียงเบาลง

 

 

 

 

                    "  แต่ผมคุยกับแก้วแล้ว เค้าไม่ได้อยู่ที่นั้น ลูกผมไม่ได้อยู่กับลูกชายของคุณแน่นอน " ดิเรกยืนยันอย่างหนักแน่น 

 

 

 

 

                    "  หึ  อย่าไว้ใจลูกตัวเองให้มันมากนักเลย  ระวังลูกสาวตัวดีของคุณจะท้องไม่มีพ่อก็แล้วกัน "  อินอรแบะปากใส่

 

 

 

 

                    "  ผมสอนลูกผมมาดี  แก้วไม่มีวันทำตัวเหลวไหลแบบนั้นแน่นอน "  ดิเรกพูด 

 

 

 

                    "  กล้ากลับไปกับชั้ลไม่หละ  ไปดูให้เห็นกับตา ว่าลูกสาวสุดที่รักของคุณเป็นคนยังไงกันแน่ " อินอรพูด  ดิเรกคิดหนัก

 

 

 

 

                    "  โอเค  ไม่มีปัญหา จองตั๋วเลยก็ได้นะ  "  ดิเรกทาทาย

 

 

 

 

                           พรึบ ! เอกสารการจองตั่วเครื่องบินถูกขวางลงบนโต๊ะรับแขกหน้าดิเรก

 

 

 

 

                    " ชั้ลเตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ 9 โมง เจอกันที่สนามบิน "  แล้วอินอรก็สะบัดบ๊อบเดินออกจากห้องดิเรกไป 

 

 

 

 

 

 

                      ในขณะที่ทั้งคู่กำลังทำงานก่อสร้างกันอยู่  แก้วก็หยุดชะงักแล้วมาจับที่ตาขวาของตัวเอง

 

 

 

 

                    "  เป็นอะไรหรือเปล่า  ปวดตาหรอ "  โทโมะเป็นห่วงเดินมาดูแก้ว

 

 

 

                    " ไม่ได้ปวดตา  แต่ตามันกระตุก  ถี่มากเลยนะ ตากระตุกทุกที มีเรื่องไม่ดีทุกที " แก้วหน้าเครียด

 

 

 

 

                    "  ไม่เอาหน๊าา  ไม่คิดมากดิ ไปพักก่อนนะ เดี๋ยวเค้าเอาน้ำมาให้  "  โทโมะประคองแก้วไปนั่ง  แล้วไปรินน้ำมาให้

 

 

 

 

                    "  เค้าเครียดเรื่องป๋าจังเลย  "  แก้วหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก  โทโมะลูบผมแก้วเบาๆ

 

 

 

                    "  อย่าไปคิดมากเลย  ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก " โทโมะปลอบใจ   

 

 

 

 

 

 

                         อีกมุมหนึ่งของที่ก่อสร้างโรงแรม  ไตรคุณเรียกคนงาน 3 คนที่แอบแฝงตัวเข้ามาทำงานก่อสร้างไปคุย 

 

 

 

 

                    "  พรุ่งนี้นัดเลี้ยงคนงานทั้งหมด  เอาเหล่าขาวให้มันกิน  แล้วจัดการเผาโรงแรมซะ "  ไตรคุณสั่ง ลูกน้องทั้งสามคนพยักหน้า 

 

 

 

 

 

 

 

                    ที่บริษัท  

 

 

 

 

                    " เมื่อวานพี่ป๊อปกลับกี่โมงคะ  ฟางโทรไปพี่ป๊อปไม่รับสายเลย  "  ฟางพูด เธอเหมือนจะน้อยใจนิดๆ

 

 

 

                    "  อ่อ พี่กลับมาถึงบ้านก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว พี่ไม่กล้าโทรไปกลัวว่าฟางจะหลับไปแล้ว "  ป๊อปพูด  แล้วรู้สึกผิดกับฟางที่ตัวเองแอบตามฟางไป 

 

 

 

 

                    " แล้ววันนี้พี่ป๊อปมีนัดกับลูกค้าอีกมั้ยคะ "  

 

 

 

                    " ไม่มีครับ ฟางมีอะไรหรอเปล่า "  ป๊อปมองฟางอย่างสงสัย

 

 

 

                    "  ฟางแค่อยากจะชวนพี่ป๊อปไปทานข้าวนะคะ "  ฟางพูด 

 

 

 

 

                    "  ได้สิๆ ไปเย็นนี้นะ "  ป๊อปยิ้มดีใจ

 

 

 

 

                    "  ไปเย็นวันพรุ่งนี้ดีกว่าคะ เย็นนี้ฟางนัดกับเฟย์ไว้แล้ว "  ฟางยิ้มเจื่อน

 

 

 

                    "  โอเคครับ พรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้  "  ป๊อปยิ้มบางๆ

 

 

 

 

                    

                        ห้องของเขื่อน เขื่อนนั่งก้มหน้าก้มตาทำงาน  โดยมีเฟย์บริกาารอาหารและเครื่องดื่มไม่ขาดสาย

 

 

 

                    " เฮียคะ  เย็นนี่เฟย์ไปกินข้าวกับฟางนะ "  เฟย์พูดเสียงอ้อน

 

 

 

                    "  ได้สิ  แต่ไปด้วยได้มั้ย "  เขื่อนอ้อน

 

 

 

 

                    "  ไม่อ้าวววเฟย์จะช๊อปปิ้งด้วยย  "  เฟย์คลอเคลียเขื่อน พอได้กลิ่นโลออลก็รีบถอยห่าง 

 

 

 

                    "  นี่เฮียยังไม่เปลี่ยนกลิ่นโรออลอีกหรอ " เฟย์คิ้วขมวด

 

 

 

                    "  เปลี่ยนแล้วนะ เปลี่ยนตั้งแต่ตอนที่เฟย์บอกแล้ว  "  เขื่อนดมจักแร้ตัวเอง 

 

 

 

 

                    "  แล้วทำไมเฟย์ยังรู้สึกแปลกๆอยู่เลยหละ "  เฟย์ไม่เข้าใจตัวเอง  เข้าใกล้เขื่อนทีไร อาการแปลกๆก็มาทุกที มันรู้สึกร้อนๆหวานๆ ใจมันหวิวๆ ท้องมันปั่นป่วนไปหมด ยิ่งใกล้มากเท่าไหร่ ยิ่งยากสัมผัสเนื้อตัวเขื่อนมากเท่านั้น

 

 

 

 

                    "   จะไปรู้หรอคะ  สงสัยจะเป็นกลิ่นตัวหละมั้ง "  เขื่อนขำในท่าทีของเฟย์

 

 

 

                    "  แล้วทำยังไงดีหละ "  เฟย์นิ่งคิด

 

 

 

                    "  เดี๋ยวมันก็หายไปเองแหละ เนอะ " เขื่อนขำๆ  เฟย์งงตัวเอง เดินกลับไปนั่งที่เดิม 

 

 

 

 

 

                         9 นาฬิกาของวันถัดไป  เครื่องบินขึ้นสู่ฝากฟ้า มุ่งหน้ากลับสู้เมืองไทย และลงสู่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิในเวลา หนึงทุ่มตรง

 

 

 

 

 

                    "  พี่ป๊อปทานผักเยอะๆนะคะ " ในขณะที่ทั้งคู่กำลังทานอาหารเย็นด้วยกัน

 

 

 

 

                    "  มัวแต่ตักให้พี่อยู่ได้ ฟางก็กินด้วยนะ " ป๊อปตักให้ฟาง 

 

 

 

 

 

                        ครื่นนน ครื่นนนน  เสียงโทรศัพท์ป๊อปและฟาง ดังขึ้นพร้อมกัน  ทั้งคู่มองมือถือ แล้วเงยมองหน้ากัน 

 

 

 

                    "  ฮัลโหลป๋า  "  ป๊อปนั่งคุยอยู่ที่โต๊ะอาหาร

 

 

                    ( มารับป๋าที่สนามบินเดี๊ยวนี้เลย ) ดิเรกพูดเสียงดุ 

 

 

 

 

                    "  เฮียอยู่ไหน  เดี๋ยวผมไปรับนะ "  ป๊อปหน้าเครียด เพราะฟังจากเสียงของดิเรก ดูท่าทางจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่

 

 

 

 

                    "  คะแม่  กลับมาแล้วหรอคะ  ไปรับตอนนี้เลยหรอคะ "  ฟางเดินออกมาคุยโทรศัพท์ด้านนอก ร้าน

 

 

 

 

                    "  ได้คะได้ ฟางจะไปเดี๋ยวนี้ "  ฟางรีบวางสายจากอินอร " เฟย์วางหรือเปล่า มารับฟางที่ร้าน... หน่อยสิ ฟางจะไปรับแม่ที่สนามบิน "  ฟางก็โทรไปหาเฟย์ทันที  หลังจากที่เฟย์รับคำ ฟางก็วางสายแล้วเดินเข้ามาหาป๊อป

 

 

 

 

 

                    "  พี่ป๊อปคะ / ฟางครับ "  ทั้งคู่พูดพร้อมกัน ในขณะที่สีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างกัน 

 

 

 

 

                    " พี่ / ฟางมีธุระต้องรีบไป " แล้วทั้งคู่ก็พูดพร้อมกันอีกครั้ง 

 

 

 

 

                    "  พี่ไปส่งนะ "  ป๊อปแม้จะรีบ แต่ก็ยังเป็นห่วงฟางอยู่

 

 

 

 

                    "  ไม่เป็นไรคะ ฟางโทรให้เฟย์มารับแล้ว  พี่ป๊อปรีบไปเถอะคะ "  ฟางพูด ป๊อปจ่ายตังค์ แล้วรีบออกจากร้านไปทันที  ไม่เกิน 10 นาที เฟย์ก็มาถึง และรับฟางออกไป 

 

 

 

 

 

 

                            แก้ว โทโมะ 

 

 

 

 

                    "  เธอว่ามันแปลกๆมั้ย ทำไมถึงได้นัดเลี้ยงคนงานแบบนี้ " แก้วระแวง

 

 

 

                    "  คงไม่มีอะไรหรอก  แค่สังสรรค์กันตามธรรมดาแหละมั้ง  "  โทโมะไม่ได้คิดอะไร  นั่งซดเหล้าขาวต่อ

 

 

 

 

                    "  เธอเบาๆหน่อย เดี๋ยวเมา " แก้วห้ามไว้ แต่โทโมะก็ไม่ยอมฟัง กินต่อ

 

 

 

 

                    "  เอ้า พอๆๆ กลับไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องมาทำงานอีก " หัวหน้าคนงานสั่งเลิกงาน  โทโมะเมาแจ  แก้วต้องพยุงกลับบ้าน  

 

 

 

 

                    "  อื้อออ   คิดถึงจังเลย  ไม่ได้เจอกันตั้งนาน  ยังคิดถึงกันหรือเปล่า  " โทโมะเมา พูดเพ้อขึ้นมา  แก้วชะงัก  งง กับคำพูดของโทโมะแต่ไม่ได้คิดอะไร  เธอวางโทโมะให้นอนลงบนเตียง แต่โทโมะกลับดึงร่างบางเข้าไปนอนกอด แล้วพลิกตัวขึ้นคร่อมบน

 

 

 

 

                    "  ทะทำอะไร  ไม่เล่นแบบนี้นะ "  แก้วใจคอไม่ค่อยดี เริ่มกลัว

 

 

 

 

                    "  ชั้ลรักเธอมากนะ  ชั้ลไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน ชั้ลอยากจะครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ ชั้ลไม่อยากเสียเธอไปให้ใครอีก  เป็นของชั้ลนะ "  โทโมะพูดจบก็ระดมจูบ แก้วขัดขืน พลักโทโมะให้ออกห่าง

 

 

 

 

                    "  เธอไม่รักชั้ลหรอ " เมื่อมีแรงต่อตาจากคนด้านล่าง อยู่ๆโทโมะก็หยุดกระทำ แล้วสะอื้นไห้  แก้วตกใจ งงไปหมด ไม่รู้ว่าโทโมะเป็นอะไร

 

 

 

 

                    "  รักสิ  แต่... อื้ออ "  แก้วยังพูดไม่จบ โทโมะก็หยุดคำพูดของเธอด้วยการประกบจูบ  แก้วดิ้นหนี แต่สุดท้ายก็แพ้หัวใจตัวเอง ปล่อยให้โทโมะกระทำต่อไปตามที่เขาต้องการ 

 

 

 

 

                          สนามบิน  อีกฝั่งหนึ่ง เฟย์ฟางกำลังเดินหาอินอรอยู่  เช่นเดียวกันกับเขื่อน ป๊อป ที่เดินตามหาดิเรกอยู่อีกฝั่งหนึ่งของสนามบิน

 

 

 

 

                    "  ผมอยู่ที่สนามบินแล้วนะครับ ป๋าอยู่ตรงไหน  "  ป๊อปโทรหาดิเรก  ดิเรกบอกสถานที่ที่ตัวเองอยู่  ป๊อปรีบ เขื่อนรีบวิ่งไปทันที

 

 

 

 

                    " ฟางอยู่ที่สนามบินแล้วนะแม่  แม่อยู่ตรงไหนคะ "  ฟางเองก็โทรหาอินอร หลังจากรู้ที่อยู่ของอินอร ฟางเฟย์ก็วิ่งไปทันที

 

 

 

 

 

                     "  ป๋า  ผมหาตั้งนาน "  สุดท้าย ป๊อป เขื่อนก็เจอดิเรก ป๊อปเงยหน้าขึ้นมองแล้วยกมือไหว้ดิเรก และอินอรที่ยืนอยู่ข้างกัน

 

 

 

 

                    "  แล้วทำไมกลับมาไม่บอกหละป๋า "  เขื่อนสงสัย  ดิเรกมองหน้าทั้งคู่แต่ไม่ยอมพูดอะไร 

 

 

 

 

                     "  แม่คะ  ทำไมถึงไม่โทรมาบอกฟางก่อนว่าจะกลับมาวันนี้  "  แล้วฟางก็ปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าคนที่ยืนอยู่   ป๊อปช็อค มองหน้าฟางนิ่ง  อึ้ง มึน  พูดอะไรไม่มอง  ฟางหลังจากที่หันมาแล้วเจอป๊อป เธอก็ตกอยู่ในอาการเดี๋ยวกัน

 

 

 

 

                    "  นี่แม่ฟางหรอ  " ป๊อปถามเสียงสั่น 

 

 

 

                    " ลูกคุณอินอร เจ้าของบริษัท TT commention "  ดิเรกแนะนำ  ป๊อปช็อคไปอีกรอบ เขื่อนเองก็ช็อคไม่แพ้กัน

 

 

 

 

                    "  แล้วนี่เฟย์  หลานสาวของชั้ล เป็นลูกพี่ลูกน้องกับฟาง  " อินอรแนะนำ  เขื่อนช็อคไปอีกรอบ  ฟางเฟย์น้ำตาคลอ เมื่อเหนแววตาของคนรัก  ป๊อปรีบหันหลัง น้ำตาไหล  

 

 

 

 

                    "  เช็ดน้ำตาซะ "  เขื่อนเองก็เสียใจไม่แพ้กัน  แต่มันเสียใจมากจนน้ำตาตกใน 

 

 

 

                    "  แก้วอยู่ที่ไหน  ชั้ลจะไปหาแก้ว "  ดิเรกพูดเสียงเข้ม  ป๊อปอึกอักไม่กล้าบอก เขื่อนหันมองป๊อปที่มีท่าทีแปลกๆ 

 

 

 

                    "  แก้วไปคุมงานโรงแรมนะป๋า " เขื่อนพูด 

 

 

 

                    "  ชั้ลจะไปหาแก้ว  เดี๋ยวนี้  แล้วก็ไม่ต้องโทรไปบอกมันด้วย  ถ้ามีใครขัดคำสั่ง  ตาย "  ดิเรกพูด แล้วเดินนำไปทันที  ป๊อปผวา  กลัวความแตก  เฟย์ฟางหน้าเครียด 

 

 

 

 

                      "  แล้วชั้ลกจะไปเหมือนกัน  ใครโทรบอกโทโมะ ชั้ลจะตักแม่ตัดลูก " อินอรเดินตามดิเรกไป