เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

 

                            หลังจากที่มีเรื่องกับลูกน้องของไอไตรคุณจนเคลียกันได้เรียบร้อย  โทโมะก็พาแก้วมาดูที่ที่จะสร้างโรงแรม  ตอนนี้มีการถมหน้าดินกันจนเสร็จสมบูรณ์แล้ว และได้เริ่มมีการลงเสาเข็มกันแล้ว   

 

 

 

 

                  "  ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีที่เถิดดดดด   เพี้ยงง  "   แก้วยกมือขอพรพระ เมื่อกำลังมองการก่อสร้างของโรงแรมอยู่ 

 

 

 

 

 

                    "  เราจะไปเป็นคนงาน  จะได้ดูแลทุกอย่างอย่างใกล้ชิด  "  โทโมะพูด แก้วพยักหน้าเห็นด้วย  

 

 

 

 

                           แต่ทั้งคู่ก็ต้องชะงัก  เมื่อพบว่าเสียงปลายสาย เป็นแม่ของโทโมะที่โทรมา 

 

 

  

 

 

                      "  ครับแม่  "  

 

 

 

 

                      (  เสื้อผ้าในคอนโดแก เป็นของใคร  )  อินอรพูดเสียงกร้าว  

 

 

 

 

 

                         "  ผมทำงานอยู่ครับ ตอนนี้ยังไม่ว่างคุย  "  โทโมะเริ่มเครียด 

 

 

 

 

                          (  แกทำงานอยู่ที่ไหน  )  อินอรพูด  ตอนนี้เธออยู่ที่บริษัท  และเธอก็เจอกับสายใยแล้ว และก็รู็ว่าโทโมะไม่ได้มาทำงานตั้งแต่เมื่อวาน 

 

 

 

 

 

                            "  ผมก็อยู่ที่บริษัทไงครับ  กำลังประชุมอยู่  " โทโมะพูด  แกวเริ่มใจคอไม่ดีนัก 

 

 

 

 

                            (  แกโกหกชั้ล  ตอนนี้ชั้ลอยู่ที่บริษัท  ชั้ลรู้นะ ว่าแกอยู่กับนังนั้น  กลับมาหาชั้ลเดี๋ยวนี้นะ  )  อินอรพูดเสียงแข็ง

 

 

 

 

 

                         "  ผมบอกแล้วไง ว่าผมทำงานอยู่  แค่นี้นะครับ "  โทโมะพูดจบก็วางสายทันที  

 

 

 

 

 

                        "  นี่   ชั้ลว่ามันเริ่มมีปัญหาแล้วนะ  แม่นายคงจะมาอาละวาดแน่ๆ  เอาไงดีเนี่ย "  แก้วหนักใจ   โทโมะนิ่งคิด   

 

 

 

 

 

                         "  ก็ให้อาละวาดไปเลย จะได้จบๆ หมดเรื่องหมดราวกันสักที  "โทโมะพูด แล้วเดินเลี่ยงไปอีกทาง  แก้วมองอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็เดินตามไป

 

 

 

 

 

 

                                  ทางด้านอินอร ก็เรียกตัวสายใยเข้าไปสอบสวนในห้องของโทโมะ เพียงลำพัง  สายใยเริ่มหวั่นๆ อย่างบอกไม่ถูก 

 

 

 

 

 

                      "  ตกลงว่าเสื้อผ้าในคอนโดนั้น ไม่ใช่ของหนูใช่มั้ย  "  อินอรเริ่มการสอบสวน  สายใยนั่งนิ่ง

 

 

 

 

                     "  เอ่ออ  คือออ  "  สายใยไม่กล้าตอบ 

 

 

 

 

                     "  ตอบมา ว่าใช่หรือ ไม่ใช่  "  อินอร เสียงหนักขึ้น จนสายใยสะดุ้งโหยง รีบส่ายหน้าไปมาทันที  

 

 

 

 

 

                      "  แล้วนี่พี่ฟางไปไหน  ทำไมคนในบริษัทบอกว่าฟางไม่ได้มาทำงานที่นี่ เกือบ 2 อาทิตย์แล้ว  "  อินอรถามเสียงแข็ง 

 

 

 

 

 

                      "  ไม่ทราบค่ะ  "  เธอกลัวจนจะร้องไห้อยู่แล้ว อินอรอึดอัด รีบกดโทรศัพท์หาฟาง  

 

 

 

 

 

                      "  แกอยู่ไหน  ทำไมไม่มาทำงานที่บริษัท  !! "  ทั้งคนปลายสายและคนที่นั่งอยู่ข้างอินอรต่างก็สะดุ้ง 

 

 

 

 

 

                        (  ฟางก็ทำงานอยู่ไงค่ะ แต่ไม่ได้ทำที่บริษัท  )  ฟางต้องพูดเบาๆ เพราะตอนนี้ป๊อปยังอยู่ในห้องทำงานเดียวกับตน 

 

 

 

 

                        " แล้วแกไปทำงานที่ไหน  ทำไมชั้ลถึงไม่รู้เรื่อง "  อินอรซักไม่เลิก 

 

 

 

 

                        (  ฟางก็มาทำงานให้บริษัทของเรานั้นแหละค่ะแม่  ไม่มีอะไรหรอกค่ะ )  ฟางพูด พลางเหลือบมองป๊อป แล้วก็ต้องชะงัก เมื่ออีกฝ่ายก็มองมาที่ฟางอย่างสงสัยเหมือนกัน

 

 

 

 

 

                        "  มาหาชั้ลที่บริษัทเดี๋ยวนี้ !  ไม่งั้น มีเรื่องแน่  "  อินอรพูดจบก็กดตัดสายทันที 

 

 

 

 

                            ฟางหน้าเครียด ไม่รู้จะเอายังไงต่อไปดี  เมื่อเรื่องมันเริ่มด้วยการโกหก มันก็ต้องดำเนินเรื่องต่อไปด้วยการโกหก  ซึ่งเธอไม่ชอบเอาซะเลย  

 

 

 

 

 

                      "  เป็นอะไรไปป้า  ทำไมทำหน้าแบบนั้น  "  ป๊อปมองฟางที่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด ก็เป็นห่วง

 

 

 

 

 

                        "  คือ  แม่ฟางเข้าโรงพยาบาลนะค่ะ  ฟางขอไปเยี่ยมแม่ได้มั้ยค่ะ  " ฟางพูด ในใจรู้สึกผิด  ป๊อปเมื่อได้ยินก็รีบลุกมาหาฟางทันที

 

 

 

 

 

                        "  หรอ  งั้นไปสิ ชั้ลไปด้วย  "  ป๊อปสีหน้าเป็นกังวล เป็นห่วงแม่ฟางอย่างเห็นได้ชัด 

 

 

 

 

                        "  ไม่ได้นะค่ะ !  "  ฟางเผลอตะโกนใส่ป๊อป  ป๊อปชะงักไป " คือ  พ่อเลี้ยงฟางดุนะค่ะ  ฟางไม่อยากให้คุณมีปัญหา  "  ฟางรบแก้ตัว

 

 

 

 

                       "  แต่ผผมเป็นห่วงนะ  ผมไปส่งก็ได้  "  ป๊อปพูด สีหน้าดูมุ่งมั่นและจริงๆใจ

 

 

 

 

                       "  ขอบคุณมากนะค่ะ  แต่ฟางเกรงใจ  เดี๋ยวฟางไปกับเฟย์ก็ได้ค่ะ  "  ฟางพูด พร้อมยกมือไหว้ขอบคุณป๊อป 

 

 

 

 

                        "  ก็ได้ๆ  "  ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                        "  งั้นฟางไปก่อนนะค่ะ เสร็จเรื่องแล้ว ฟางจะรีบกลับมาทันที  "  ฟางพูด ป๊อปพยักหน้า ฟางรีบเดินออกไปหาเฟย์  

 

 

 

 

                            ฟางเดินไปจนถึงหน้าห้อง เขื่อนและเฟย์  ฟางเปิดประตูแง้มออกนิดนึเพื่อให้เห็นหน้าเฟย์ เมื่อเฟย์หันมา ฟางกวักมือเรียกเฟย์ให้ออกมาหา 

 

 

 

 

 

                        "  แม่อยู่บริษัท  บอกให้ฟางออกไปหาเลย  เอาไงดีอะเฟย์  "  ฟางพูด 

 

 

 

 

                       "  เมื่อกี้พี่โทโมะก็โทรมา  แต่บอกให้เราพาแม่ไปหาเค้าที่ต่างจังหวัด " เฟย์หนักใจ

 

 

 

 

                        "  เห้ยย  พี่โทโมะจะทำอะไรเนี่ย  "  ฟางเครียด 

 

 

 

 

                        "  ไม่รู้เหมือนกัน  พี่โทดมะบอกให้เราไปหาแม่ เดี๋ยวก็รู้เอง  "  เฟย์พูด 

 

 

 

 

                         "  แล้วเฟย์ออกไปได้หรือเปล่า  "  ฟางถาม  เฟย์หน้าเสีย  

 

 

 

 

 

                          "  เฟย์ต้องอยู่กับรองหนึ่ง (เขื่อน)  เค้าจะไปดูโรงแรม เฟย์กลัวว่าเค้าจะเจอกับแก้วกับพี่โทโมะ  เฟย์ต้องกันเข้าไว้  "  เฟย์พูด ทั้งสองเริ่มเครียดกับปัญหาที่จะเกิดขึ้น  

 

 

 

 

 

                            "  ไม่เป็นไร  เฟย์จัดการทางนี้นะ  เดี๋ยวฟางไปหาแม่ก่อน แล้วจะโทรมาหาเฟย์อีกที  "  ฟางพูด  เฟย์พยักหน้ารับคำ  ฟางเดินออกจากบริษัทไปทันที  

 

 

 

 

 

 

                                 ในห้องของเขื่อน  เขื่อนเซ็นเอกสารจนเสร็จทุกอย่าง ก็เก็บของเข้าที่เข้าทาง 

 

 

 

 

 

                      " คะคุณจะไปเลยหรอ  "  เฟย์พูด 

 

 

 

 

                      "  อื้อ  ก็ไปเลยซิ  ได้ไปหาแก้วเร็วๆ ชั้ลคิดถึงมันจะแย่อยู่แล้ว  "  เขื่อนพูด แล้วเก็บของใส่กะเป๋า เตรียมตัวไปหาแก้ว แต่ก็ชะงักมองเฟย์ ที่ได้แต่ยืนนิ่งไม่ยอมเก็บของ  

 

 

 

 

 

                      "  อ้าว แล้วคุณไม่ไปกับผมหรอกหรอ  " เขื่อนมองเฟย์ตาค้าง 

 

 

 

 

 

                      "  ไปซิๆ  แต่ไปกินข้าวก่อนได้มั้ย ชั้ลหิว  "  เฟย์พูด 

 

 

 

 

                        "  ได้สิ เพราะผมก็หิวเหมือนกัน  รีบเก็บของได้แล้ว เร็วๆ  เดี๋ยวผมไปรอที่ผมนะ    "  เขือนพูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันที   

 

 

 

 

 

                        "  เอาไงดีวะเนี่ย  พี่เขื่อนก็จะไปหาแก้ว  แม่ก็จะไปหาพี่โทโมะ  แล้วท่าความแตกขึ้นมาจะทำยังไงวะเนี่ยยยยย  "  เฟยเคียดจัด   ได้แต่ถ่วงเวลาไปเรื่อยๆ  เพราะพูดให้เขื่อนเปลี่ยนวัน  ค่อยไปพรุ่งนี้ แต่เขื่อนก็ไม่ฟัง จะไปวันนี้ จะไปตอนนี้เท่านั้น 

 

 

 

 

 

 

                                  บ้านพักของแก้วกับโทโมะ  โทโมะนั่งสบายใจเชิบอยู่ที่เก้าอี้ไม้หวาย ส่วนแก้วก็นั่งหน้าเครียด ไม่เข้าใจในสิ่งที่โทโมะกำลังจะทำ 

 

 

 

 

 

                         "  นายจะให้แม่นายมาเจอเนี่ยนะ  นายคิดดีแล้วหรอ  แล้วเรื่องราวมันจะไม่ไปกันใหญ่หรอ  "  แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                         "  มันจะไปกันใหญ่ได้ยังไง  มันจะจบเลยต่างหากหละ  คิดดูนะ  ถ้าแม่มาเห็นชั้ลอยู่กับเธอที่นี้  บ้านเดียวกัน  ไหนจะเห็นเสื้อผ้าของเธอที่คอนโดชั้ลอีก  รับรองได้เลย แม่ต้องคิดว่าเราเป็นมากกว่าแฟนกันแน่ๆ   แล้วแม่ก็จะให้เราแต่งงานกัน  เห็นมั้ย ทุกอย่างมันจบแล้ว "  โทโมะพูด แววตาเขาเหมือนดั่งผู้ชนะ 

 

 

 

 

 

                         "  ตรรกะของนายนี้เข้าขั้นห่วยได้เลยนะ  นายคิดหรอว่าแม่นายจะย่อมห่ะ  ขนาดรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน ยังจะหาคู่หมั้นให้เลย  นี้ถ้าคิดว่าชั้ลอยู่กินกันนาย มีหวังนายโดยจับแต่งงานวันนี้ วันพรุ่งนี้แน่  "    แก้วพูด  โทโมะนิ่งคิด 

 

 

 

 

 

                         " เออ เอาน๊า  ลองก่อนก็ไม่เสียหายอะไร  เดี๋ยวแม่ชั้ลก็มาถึงแล้ว  เธอก็แสดงละครให้ดีๆก็แล้วกัน "  โทโมะเองก็คิดไม่ตก  แต่ก็เอาละวะ  ดีกว่าไม่ลองทำอะไรเลย  

 

 

 

 

 

 

                                

                                        ฟาง เมื่อได้ตกลงแผนกับโทโมะ  ก็ได้สารพภาพไปทุกอย่าง มาเสื้อผ้าที่คอนโดเป็นของแก้ว ทั้งคู่อยู่ด้ยกันมาพักหนึ่งแก้ว และตอนนี้ ก็ไปช่วยกันดูงานโรงแรมที่ต่างจังหวัดและอยู่ด้วยกัน  อินอรยังไม่เชื่อ ฟางเลยอาสา พาไปหาโทโมะถึงที่  

 

 

 

 

                                        ส่วนเฟย์ เมื่อเก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เดินไปหาเขื่อนที่รถ  เมื่อเปิดประตูด้านข้างคนขับ ก็แทบช็อค เมื่อมีคนนั่งอยู่ และคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นป๊อป  

 

 

 

 

 

                       "  พี่ป๊อป  "  เฟย์อุทาน  ทั้งๆที่กำลังช็อคอยู่  ป๊อปยิ้มๆ 

 

 

 

 

 

                        "  เมื่อกี้เดินส่วนทางกับไอป๊อป ชั้ลเลยบอกว่าจะไปหาแก้ว เลยชวนมันไปด้วย  "  เขื่อนยื่นหน้าออกมาพูดกับเฟย์ 

 

 

 

 

 

                          "  ไปด้วยคนนะ  หวังว่าผมคงไม่ได้ไปเป็น ก ข ค ของใครเข้าหละ  "  ป๊อปหันไปแซวใส่เขื่อน  เฟย์ยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะเปิดประตู ขึ้นไปนั่งเบาะหลัง  

 

 

 

 

 

                            '  เห้ยยย  นี่มันเรื่องบังเอิญ หรือ พระเจ้าลิขิตมาแล้ววะเนี่ยยย  ลูกช้างจะทำยังไงดี  แผนยังแตกตอนนี้ไม่ได้น๊าาาา  '  เฟย์หนักใจ จะโทรหาก็ไม่ได้  แล้วจะทำยังไงดี    รถเขื่อนแล่นออกไปอย่างเร็วอย่างชำนาญ  

 

 

 

 

                           "  คุณ ขับรถช้าๆหน่อย ชั้ลปวดหัว  "  ไม่ได้ปวดหรอก  แค่อยากถ่วงเวลา  

 

 

 

 

 

                          "  อ่าวเฮีย  แฟนบอกให้ขับรถช้าๆ ลดความเร็วหน่อยสิ  แฟนเฮียมันหัวนะ "  ป๊อปได้ที แซวใหญ่  เฟย์จะเขิล แต่ก็เขิลไม่ลง เพราะยังเครียดเรื่องโทโมะอยู่

 

 

 

 

                         "  ไอป๊อป  เงียบปากไปเลย ชั้ลกับเค้ายังไม่ได้เป็นอะไรกัน  " เขื่อนกระซิบ ป๊อปขำๆ 

 

 

 

 

                          "  หาโทรบอกแก้วนะเฮีย  เฟย์ด้วย  เราจะไปเซอร์ไพ้  "  ป๊อปพูดอย่างดีใจ

 

 

 

 

                            '  เออ ได้เซอร์ไพ้แน่หละงานนี้  คงจะต่างฝ่ายต่างเซอร์ไพ้  เห้อออ  '  เฟย์ยิ่งหนักใจเข้าไปอีก 

 

 

 

 

 

 

                                    หลังจากที่นั่งรถมาหลายชั่วโมง  ก็มาถึงบ้านพักของโทโมะที่ต่างจังหวัด  ฟางพาอินอรลงจากรถตู้ แล้วเดินเข้าไปในบ้าน ทันทีที่อินอรเห็นสภาพบ้าน ก็ถึงกับส่ายหน้าไปมาอย่างหนักใจ  รู้สึกรังเกียจบ้านจนๆหลังนี้อย่างบอกไม่ถุก แต่เธอก็จำต้องเดินเข้าไป

 

 

 

 

 

                       "  พี่โทโมะ "  ฟางเอ่ยเรียกโทโมะ  โทโมะโอบแก้วเดินออกมาจากห้องนอน  อินอรตาค้าง เมื่อเห็นทั้งคู่ 

 

 

 

 

 

                        "  นี่มันเรื่องจริงหรอ  นี่แกะอยู่กับนังคนนี้จริงๆหรอโทโมะ "  อินอรอาละวาด 

 

 

 

 

 

                        "  ก็เรารักกันนิครับแม่  "  โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

                         "  นั้นมันเรื่องของแก  แต่ชั้ลไม่มีวันยอมรับผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด  เก็บเสื้อผ้าแล้วกลับบ้านกับชั้ล  ชั้ลจะจัดการแต่งให้แกกับหนูสายใยให้เร็วที่สุด  "  อินอรโวยวายลั่น

 

 

 

 

 

                         "  ที่นี่เชื่อแล้วยัง  จัดการต่อเองนะค่ะ พี่หวังๆ  "  แก้วยิ้มเยาะโทโมะ แล้วเดินเข้าไปในห้อง  ฟางปล่อยให้สองคนคุยกัน ส่วนตัวเองเดินตามแก้วเข้าไปในห้อง  

 

 

 

 

                         "  แต่ผมไม่ได้รักสายใย ผมรักแก้ว  "  โทโมะพูด อินอรแทบจะกระโดดตบหน้าด้วยความโกรธ 

 

 

 

 

                         "  ไม่ได้  แกต้องกลับบ้านกับชั้ลเดี๋ยวนี้ กลับไปเดี๋ยวนี้  "  อินอรโวยวาย เดินเข้าไปทุบตีโทโมะด้วย โทสะ 

 

 

 

 

                         "  แม่ครับ  ผมไม่กลับ ผมต้องอยู่ที่นี่ ต้องอยู่กับแก้ว ผมต้องทำงานด้วยนะครับแม่  "  โทโมะรวบแขนเล็กของแม่มมากุมไว้ แล้วพูดอย่างอ้อนๆ 

 

 

 

 

 

                         "  แต่ชั้ลไม่อยากให้แกอยู่กับมัน  ชั้ลอยากให้แกอยู่กับผู้หญิงดีๆ แบบสายใย  ยังไง แกก็ต้องกลับบ้านกับชั้ล ต้องกลับบ้านกับชั้ล !! "  อินอรตะคอกใส่โทโมะ 

 

 

 

 

 

                          "  กลับไปให้แม่จับผมแต่งงานนะหรอครับ  ผมไม่กลับหรอก "  โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

                                ในห้อง  แก้วนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง  ฟางนั่งลงข้างๆ 

 

 

 

 

                          "  แก้ว  ฟางมีไรจะบอก  "  ฟางพูด  แก้วหยุดนิ่ง  แก้วลุงมานั่งข้างๆฟาง

 

 

 

 

                           "  ฟางชอบเฮียกลางหรอ  "  แก้วแซว  แต่ฟางไม่เขิล  

 

 

 

 

 

                           "  พี่เขื่อนกับเฟย์กำลังจะมาที่นี่  "  ฟางพูด เธอหน้าเจื่อนๆไป เพราะกลัวแผนแตก แก้วสตั้นไป 10 วิ

 

 

 

 

 

                          "  ไม่ได้นะฟาง เฮียมาไม่ได้นะ  เฮียจะมารู้เรื่องตอนนี้ไม่ได้นะ ถ้าเฮียรู้ เฮียต้องโกรธแน่ๆเลยฟาง  โทรหาเฟย์เร็วฟาง โทรเร็วๆ "  แก้วทั้งตกใจ ทั้งกลัว  ฟางรีบกดโทรศัพท์หาเฟย์ทันที  

 

 

 

 

 

                       "  เฟย์ อย่าให้เฮียมาตอนนี้นะ  แม่พี่โทโมะยังอยู่นะ อย่าให้มานะ ถ่วงเวลาไว้ก่อน  "  แก้วพูดอย่างเร็ว  

 

 

 

 

                       (  ไม่ทันแล้วหละ  ใกล้จะถึงแล้วเนี่ย ขนาดชั้ลหิวข้าว พี่ป๊อปยังไม่ให้แวะเลย )  เฟย์ตัดสายทิ้ง แต่ส่งข้อความกลับมา 

 

 

 

 

                        "  เห้ย  นี่มาทั้ง 2 เฮียเลยหรอ "  แก้วส่งข้อความกลับไป 

 

 

 

                       (  ใช่  นี่ก็เหลือแค่ 30   กิโล ก็ถึงแล้ว  เคีลยพื้นที่ให้เรียบร้อยนะแก้ว  )  เฟย์ส่งข้อความกับหาแก้ว  เธอทำได้เพียงแค่รายงานความเคลื่อนไหวเท่านั้น  

 

 

 

 

                      "  ฟาง   ทำยังไงดีวะ  "  แก้วกลัวจนจะร้องไห้  

 

 

 

 

                      "  เดี๋ยวชั้ลออกไปดูข้างนอกก่อนนะ ว่าเป็นยังไงบ้าง  "  ฟางพูดแล้วเดินออกไปหาโทโมะกับอินอร  แล้วก้เป็นอย่างทีเธอคิดไว้ไม่มีผิด  ทั้งคู่ยังคงเถียงกันอยู่  

 

 

 

 

 

 

                         "  ยังไงแกก็ต้องกลับกับชั้ลวันนี้  "  อินอรยื่นคำขาด   ฟางเห็นท่าไม่ดี รีบเข้าไปกระซิบข้างหูโทโมะ 

 

 

 

 

                         "  จะทำอะไรก็รีบทำนะค่ะ  2 เฮียของแก้วกำลังจะถึงที่นี่ในอีกไม่ช้า  "  ฟางพูด  แล้วเดินออกห่างเพราะไม่อยากให้แม่สงสัย  โทโมะหน้าเครียดเข้าไปใหญ่

 

 

 

 

 

                          "  ถ้าแม่ยังบังคับผมอยู่แบบนี้  ผมจะพาแก้วไปจดทะเบียนสมรส แล้วจะแถลงข่าวให้ทุกคนทราบกันทั่วหน้าไปเลย   "  โทโมะพูด  ฟางอึ้งไป 

 

 

 

 

 

                          "  อย่านะโทโมะ  ไม่งั้นชั้ลจะตัดลูกตัดแม่กับแก !! "  อินอรพูด 

 

 

 

 

                         "  ถ้าแม่อนุญาตให้ผมอยู่ที่นี้  ผมก็จะไม่จดทะเบียน แต่ถ้ายังขืนบังคับผมอยู่ ผมก็จะจดเทียนสมรสกับแก้ว  "  อินอรพูด 

 

 

 

 

 

                        "  หึ !  อย่าคิดว่าแกจะเอาชนะชั้ลได้นะ โทโมะ  ถึงชั้ลจะบังคับแกให้เลิกกับมันไม่ได้ ชั้ลก็จะไปหาคนที่มันจะมาบังคับเมียของแกได้  "  อินอรพูดจบ ก็เดินลงจากบ้านไป  โทโมะ ถอนหายใจโล่งอกทันที  

 

 

 

 

 

                         "  เตรียมรับมือให้ดีนะพี่  พี่เขื่อนกับพี่ป๊อปกำลังจะมา  " ฟางพูดจบก็เดินลงตามแม่ไป 

 

 

 

 

 

 

                         "  ไงหละ แผนของนาย  พังไม่เป็นท่า  "  แก้วออกมายิ้มเยาะ ทั้งๆที่ตัวเองก็มีเรื่องหนักใจอยู่เหมือนกัน

 

 

 

 

                        "  อย่ามัวแต่เยาะเย้ยอยู่เลย  เตรียมตัวไปบ้านลุงมีเร็วเข้า  "  โทโมะพูด แก้วทำหน้างง 

 

 

 

 

                        "  อย่าลืมนะ เรื่องที่เรามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ มีแค่เรา กับไอป๊อปเท่านั้นที่รู้  ไอเขื่อนพี่ชายของเธอมันยังไม่รู้เรื่องนี้นะ  หรือจะบอกให้มันรู้เลย  "  โทโมะพูด 

 

 

 

 

                       "  ไม่ได้ๆ  รู้ไม่ได้เด็ดขาด  ไปๆ  ไปบ้านลุงมีเร็วๆเลย   "  แก้วรีบพลักโทโมะให้เดินลงจากบ้าน   ทั้งคู่รีบไปทางลัด เพื่อไม่ให้ใครเห็น  เพราะตอนนี้เขาไม่ได้ใส่วิก ไม่ได้ทาผิวสีดำ   (  ทาไม่ไได้ เพราะเขื่อนไม่รู้ว่าแก้วต้องปลอมตัว )

 

 

 

 

 

                                 รถของฟางกับรถของเขื่อน สวนทางกันที่ปากทางเข้ามายังบ้านของลุงมี   ภายในรถของเขื่อน เมื่อป๊อป เห็นชื่อบ้าน ทางเข้าบ้านของลุงมีก็เพิ่งจะนึกขึ้นไป ว่า แก้วไม่ได้อยู่บ้านลุงมี แต่ต้องปลอมตัวอยู่บ้านเดียวกับไอโทโมะ 

 

 

 

 

 

                      "  เฮียๆๆๆๆๆ  จอดก่อนๆๆ  "  ป๊อปสั่งเขื่อนให้หยุดรถ 

 

 

 

 

                      "  เป็นบ้าอะไรของแกวะไอป๊อป "  เขื่อนวีนใส่

 

 

 

 

                       "  ปวดฉี่ ลงไปฉี่แปปนึงนะ  "  ป๊อปพูด  กำลังจะปิดประตูลงจากรถ แค่เขื่อนกลับออกรถไปอย่างเร็ว

 

 

 

 

                      "  ค่อยไปเข้าห้องน้ำบ้านลุงมีเลย "  เขื่อนพูด ป๊อปหน้าซีด กลัวว่าเขื่อนจะรู้ความลับ  

 

 

 

 

                                  แล้วรถของเขื่อนกมาจอดอยู่ที่ลุงมี  ทั้งหมดลงจากรถ   เฟย์พยามโทรหาแก้วแต่แก้วก็ไมยอมรับสาย  โทรไปหาโทโมะ โทโมะเองก็ไม่ยอมรับสายเช่นกัน  

 

 

 

 

                         '   มั่วแต่ทำอะไรกันอยู่วะเนี่ยย   '  แกอึดอัด  พูดก็ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวเขื่อนจะสงสัย  

 

 

 

 

 

                     "   อ้าวไอป๊อป  มาได้ยังไง  "  ลุงมี ที่เพิ่งกลับจากทำงาน เอ่ยทักป๊อป ทันทีที่เห็น  

 

 

 

 

                    "  สวัสดีครับลุงมี  "  ป๊อปไหว้ลุงมี ก่อนจะยิ้มให้ 

 

 

 

 

                   "  แล้วนี่ใครหละ  " ลุงมีถาม เมื่อเห็นหน้าเขื่อน เพราะไม่เคบเห็นมาก่อน

 

 

 

 

                    "  นี่พี่เขื่อนครับ  พี่ชายของผม  " ป๊อปพูด  ลุงมีพยักหน้ารับรู้  ลุงมีมองซ้ายมองขวา เหมือนหาใครอยู่  

 

 

 

 

                    "  แล้วน้องสาวปากเก่งของเอ็งมันไม่มาด้วยหรอวะ  "  ลุงมีถามถึงแก้ว  เขื่อนชักสีหน้า  หันมามองป๊อปอย่างดุ  

 

 

 

 

                      "  ยัยเล็กอยู่ไหน  ไหนมึงบอกกูว่ามึงมาส่งน้องที่นี้ แล้วไหนมึงบอกว่าน้องอยู่กับลุงมี ทำไมลุเค้าไม่รู้เรื่อง  "  เขื่อนดึงแขนป๊อปแล้วกระซิบถาม ไม่อยากให้ลุงมีได้ยิน  ทั้งเสียงและสีหน้าของเขื่อนมันทำให้ ทั้งป๊อปและเฟย์ผวา ไปตามๆกัน

 

 

 

 

 

 

 

                                   ซวยแล้วมั้ยหละป๊อป  ปิดใครไม่ปิด ปิดบังเขื่อน  นี่ถ้าเขื่อนรู้ความจริง ว่าแก้วไม่ได้อยู่กับลุงมี  มีตายยกฝูงเลยนะป๊อป 

 

 

 

                                   เขื่อนจะรู้ความจริงหรือปล่าวน่ะ