เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ
เขียนโดย 
sunyo
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 00.52 น.
แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
17)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ป๊อป - ฟาง ทั้งคู่อยู่ในห้องทำงาน โดยที่ป๊อปเอาแต่มองรูปแก้ว ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงาน ฟางมองป๊อป สลับกับทำงาน
" ป้า ไปหาแก้วกันดีกว่า " ป๊อปบุกเดินขึ้นไปหาฟาง
" แก้วเพิ่งจะไปได้วันเดียวเองนะ คิดถึงแล้วหรอ " ฟางเงยหน้าขึ้นมา มองตาป๊อปก็รู้ว่าป๊อปคิดอะไรอยู่
" อือ ก็คิดถึง เป็นห่วงด้วย ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้างเนี่ย " ป๊อปหน้าเครียด
" เชื่อใจแก้วเถอะ แก้วจัดการทุกอย่างเองได้ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก อีกอย่างก็มีคุณโทโมะอยู่ด้วย เค้าไม่ปล่อยให้แก้วเป็นอะไรหรอกน๊าา " ฟางรู้ดีว่าพี่ชายตัวเองรู้สึกยังไงกับแก้ว แค่ยังพูดไม่ได้ก็แค่นั้นเอง
" มั่นใจกับไอคุณโทโมะนี้จังเลยนะ ทำไมไปสนิทกับมันตอนไหน ถึงไได้มั่นใจในตัวมันขนาดนี้ " เมื่อป๊อปเริ่มสงสัย
" ก็ป่าว ก็สนิทกันตอนไปกับแก้วไง ไม่มีอะไรหรอก คุณไปทำงานต่อเถอะ บ่ายสามมีพบลูกค้าด้วยนะ " ฟางรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ป๊อปเองก็ไม่ได้คิด ไม่ได้สงสัยอะไรมาก แค่ต้องการแซวเท่านั้นเอง
" ป้า ป้าว่าป่านนี้แก้วจะทำอะไรอยู่ " ป๊อปพูด
" ก็น่าจะเพิ่งไปถึงแหละ อาจจะเก็บของอยู่มั้ง " ฟางพูด ป๊อปถ้าวแขนบนโต๊ะ มองหน้าฟางอย่างสงสัย
" เพิ่งถึงได้ยังไง แก้วไปเมื่อวานนะ ไม่ใช่วันนี้ แล้วชัั้ลก็ไปส่งแก้วตั้งแต่เช้า ทำไมเธอถึงบอกว่าเพิ่งถึงหละ " ป๊อปซักใหญ่ ฟางหน้าซีด พลั้งปากพูดออกไปได้ยังไง
" ชั้ลก็ลืมบางสิ งานเยอะจะตายแล้วเนี่ย ใครจะไปทำทุกเรื่องได้หมดหละ จิงมั้ย " ฟางพูด ป๊อปพยักหน้าเข้าใจ
" แล้วครอบครัวเธอเป็นยังไงบ้าง เงินเดือนที่ชั้ลให้พอใช้มั้ย ถ้าไม่พอ ช้ลเพิ่มให้อีกได้นะ " ป๊อปถาม เขาเองก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย ฟางหน้ามึนงง
" อ่อ สบายดีค่ะ แม่ก็สบายดี ค่ะ " ฟางพูด ป๊อปงง
" แล้วพ่อ กับน้องๆของเธอหละ " ป๊อปถามอย่างสงสัย ก็ตอนเธอมาสมัครงาน เธอเป็นคนบอกเขาเองว่า ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่คนเดียว พร้อมน้องอีก 2 คนที่ยังเรียนไม่จบ
" พ่อ พ่อฟางเสียไปตั้งนานแล้วค่ะ " ฟางพูด เธอจำเรื่องทุกอย่างไม่ได้เลย
" ก็ตอนแก้วพามาสมัครงาน เธอยังบอกเลย ว่าต้องเลี้ยงดูพ่อแม่คนเดียว แล้วพ่อเธอตายไปตอนไหน " ป๊อปพูด ฟางหน้าเจื่อยไป
" อ่อ พ่อแท้ๆนะตายไปตั้งนานแล้วค่ะ แต่พ่อเลี้ยงหนะยังอยู่ " ฟางพูด ในใจรู้สึกผิดที่โกหกป๊อป
" แล้วมีอะไรใหช่วยมั้ย " ป๊อปพูด ฟางส่ายหน้าไปมา
" ขอบคุณมากนะค่ะ แต่แค่นี้คุณก็ช่วยฟางมากแล้วว " ฟางพูด ป๊อปยิ้มหวานให้ แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง ฟางมองป๊อปที่เดินไปก็รู้สึกผิดที่ต้องโกหกเขา
ทางด้านเขื่อน- เฟย์ หลังจากที่ทานอาหารเช้ากันเสร็จ ก็เข้าพบลูกค้าที่ร้านอาหารอีกแห่งหนึ่ง โดยที่ทั้งคู่ไปรอลูกค้าอยู่ก่อนแล้ว
" สวัสดีครับ ขอโทษนะครับที่ให้รอ " ลูกค้าผู้ชายเดินเข้ามาเอ่ยทัก เขาดูหล่อ หุ่นดี หน้าคม จนเฟย์ถึงกับตาค้าง
" ไม่เป็นไรครับ ^^ " เขื่อนพูดแล้วส่งยิ้มให้ลูกค้าอย่าเปนมิตร ก่อนจะันมามองเฟย์ที่ยังมองหน้าลูกค้าตาค้างอยู่
" นี่เธอ ส่งแฟ้มเอกสารให้ลูกค้าไปสิ " เขื่อนสะกิดเฟย์ จนเฟย์ได้สติ แล้วยื่นแฟ้มเอกสารให้ลูกค้า ลูกค้าผู้ชายเองก็ถูกใจเฟย์ไม่น้อยเหมือนกัน เขาตั้งใจจับมือเฟย์ในขณะที่รับเอกสารจากเฟย์ แม้ผูชายตรงหน้าจะตรเสปคของเธอทั้งรูปร่างหน้าตา แต่หากฉวยโอกาสกับเธอแบบนี้ เธอพร้อมจะดับไฟใส่หน้าเขาในทันที
" ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ " ทันทีที่เฟย์รีบดึงมือตัวเองออก ลูกค้าสุดหล่อก็รีบแก้ตัวทันที เฟย์ยิ้มเจื่อนๆให้เขา เพราะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
ตลอดระยะเวลาที่คุยงานกัน ดูเหมือนคุณลูกค้าจะไม่ค่อยสนใจในรายละเอียดของเอกสารสักเท่าไหร่ แตเขากลับมองเนินออก หน้าอกเฟย์ อย่างตั้งใจ ด้วยความที่เธอมักแต่งตัวเซ็กซี่ โชวบนบ้าง ล่างบ้าง ซึ่งเขื่อนเองก็เคยเตือนแล้ว แต่เธอก็ทำตามบ้าง ไม่ทำตามบ้าง เขื่อนเลยปล่อยให้คุณลูกค้ารายนั้นดูต่อไป โดยไม่คิดจะปกป้องเฟย์ เพราะต้องการที่จะสอนให้เธอรู้ถึงสิ่งที่เขาเตือน
" ขอบคุณมากนะครับ เดี๋ยวผมจะติดต่อกลับไป " หลังจากทีคุยงานกันจนเสร็จ ทั้งคู่ก็ออกไปส่งลูกค้าที่รถ ลูกค้ามองเฟย์ตั้งแต่หัวจรดเท้า มองจนแทบจะกลืนกินเฟย์เข้าไปทั้งตัว เฟย์เริ่มกลัวในสายตาก็เขา รีบหลบหลังเขื่อน
" เดินทางปลอดภัยนะครับ " เขื่อนพูด เพราะอย่างใหู้กค้าเปลี่ยนสายตามามองเขาบ้าง ไม่ใช่เอาแต่จะจ้องเฟย์อยู่อย่างงนั้น
" ครับ ขอบคุณครับ ผมจะติดต่อกลับมาแน่นอนครับ " เขาพูดเป็นนัย แต่ยิ้มเจื่อนๆ แล้วลูกค้าก็ขึ้นรถกลับไป
" ไม่คิดจะช่วยชั้ลเลยใช่มั้ย " เฟย์โมโห
" ช่วยอะไร " เขื่อนทำเป็นไม่รู้เรื่อง
" ก็ไม่เห็นสายค้าเค้าหรือไง มันน่ากลัว น่าสยดสยองยังไงไม่รู้ " เฟย์พูดถึงก็ขนลุก
" ก็ดูแต่งตัวซิ หน้าอกออกมาครึ่งนึงแล้ว ใครเห็นเค้าก็มอง แล้วข้างล่างก็สั่นซะขนาดนั้น มันไม่ลากไปเข้าโรงแรมก็บุญขนาดไหนแล้ว " เขื่อนพูดใส่อารมณ์ทันที
" ก็แต่งแนวอื่นชั้ลไม่มั่นใจหนิ " เฟย์พูด
" งั้นก็ตามใจคุณแล้วกัน ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาก็ช่วยเหลือตัวเองนะ ผมไม่ช่วย เพราะผมเตือนคุณหลายครั้งแล้ว " พูดจบ เขื่อนก็เดินเหวี่ยงขึ้นรถไป เฟย์วิ่งตามไปติดๆ
" นี่นายโกรธชั้ลหรอ " เฟย์พูด เมื่อเห็นเขื่อนหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่เธอ
" ป่าว "
" ก็แล้วทำไมไม่มองหน้าชั้ลหละ "
" ชั้ลขอหละนะ อย่าแต่งตัวโป๊ๆ แบบนี้อีก ชั้ลไม่ชอบ " เขื่อนพูดเสียงจริงจัง
" แต่... " เห็นหน้าเฟย์เขื่อนก็รู้แล้ว ว่าเธอคงทำตามทำขอของเขาไม่ได้
" ไม่ต้องพูดแล้ว " หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาเกิดขึ้นอีกเลยตลอดทาง
ทางด้าน โทโมะ - แก้ว หลังจากที่ทั้งคู่เก็บข้าวของเครื่องใช้ เข้าที่จนเสร็จ ก็เริ่มจะหิว
" ชั้ลหิว ออกไปหาอะไรกินก่อนนะ " แก้วพูดจบก็ก้าวเท้าเดินไปทันที
" ใส่วิกด้วย ทาผิวด้วย " โทโมะพูด
" เออลืม " แก้วพูดจบก็เดินเข้าไปหยิบวิก หยิบครีม หยิบไฝ แล้วเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำ
" นาย มันน่าเกลียดเกินไปป่าวว " แก้วเดินออกจากห้องน้ำราวกับคนละคน จากผู้หญิงผิวขาวนวล หน้าใส่กิ๊ก ตอนนี้กลายเป็นกุลาดำ ไปแล้ว ไหนจะหยิกผมหยิก ไหนจะไฝ่อีก ใครที่ไหนก็จำเธอไม่ได้ทั้งนั้น
" 5555555555555 " โทโมะหันเห็นแวบแรก ก็หัวเราะอย่างที่ไม่เคยหัวเราะมาก่อน มันตลก จนบรรยายไม่ถูก
" หัวเราะไม่เกรงใจกันเลยนะ ชั้ลอายรู้มั้ยเนี่ยย " แก้วหน้าหงิก
" ก็ดีแล้วไง จะได้ไม่มีใครมาจีบ "
อุ๊ปส์ ทั้งคู่สตั้นไป 10 วิ
" หมายถึง จะได้ไม่มีใครจำได้ " รีบแก้ตัวทันที
" แล้วจะเอาอะไรบ้างหละ เดี๋ยวชั้ลไปซื้อมาให้ " แก้วพูด
" เดี๋ยวไปด้วยกัน " โทโมะพูดจบ ก็เดินเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำ
" 555555555555555555555555 " สงสัยหัวเราะที่หลังท่าจะดังกว่า ทั้งคู่ไม่ต่างกันเลย ตั้งแต่สีผิวที่คล้ำมากจนเกือบดำ กับวิกผมหยิกคราวเงาะป่า
" จะหัวเราะทำไม ก็เหมือนกันทั้งคู่นั้นแหละ " โทโมะเองก็อายเหมือนกัน
" เออๆ ไปๆ 55555 " แก้วยังไม่เลิกหัวเราะ เดินไปก็หัวเราะไป
" หัวเราะคนเดียวแบบนี้ไม่กลัวเค้าว่าบ้าหรือไงฮะ " โมะเริ่มเหวี่ยง
" โอเค ชั้ลหยุดแล้ว แล้วเราจะชื่ออะไรกันดีหละ คืนตัวดำแบบนี้ แล้วเรียกพี่โทโมะค่ะ เค้าคงจะหัวเราะเยาะกันทั้งอำเภอแหละ " แก้วพูด
" งั้นชั้ล ชือ บอย ดีมั้ย " โทโมะเสนอ
" ไม่เอาดูดีเกินไป ไม่เข้ากับหน้าตาตอนนี้เลย " แก้วพูด
" งั้นชื่อ เคน ดีมั้ย " โทโมะพูด
" ไม่เอาาา มันหล่อเกินไป ไม่เหมาะกับนายเลยย " แกวพูด
" ก็แล้วจะให้ชื่ออะไรหละ "
" ชื่อ หวังหวัง " แก้วพูด
" ไม่เอา คนบ้าอะไร ชื่อ หวังหวัง "
" ก็แล้วชั้ลอยากเรียกนายว่าหวังๆ นายจะชื่ออะไรก็แล้วแต่นะ แต่ชั้ลจะเรียก หวังๆ "
" งั้นเธอชื่อ เหวียงๆ ดีมั้ย " โทโมะพูด
" จะบ้าหรอ เอาให้มันเพราะกว่านี้หน่อยสิ เอมเอมก็ได้นะ เหมาะกับชั้ลดี " แก้วพูด
" ก็แล้วแต่นะ แต่ชั้ลจะเรียกเหวียงๆ " โทโมะพูดจบก็เดินหนีเข้าร้านก๋วยเตี๋ยวไป
" มาจากไหนกันหละน้อง ไม่เคยเห็นหน้าเลย " แม่ค้าถาม เมื่อทั้งคู่นั่งที่โต๊ะ
" เพิ่งมาอยู่ใหม่ครับ อยู่บ้านนอก รายได้น้อย เลยมาหางานแถวนี้ทำครับ " โทโมะพูด
" แล้วได้งานแล้วยังหละน้อง " แม่ค้าถาม
" ยัเลยครับ กำลังหาอยู่เหมือนกัน " โทโมะพูด
" พาน้องสาวมาอยู่ด้วยหรอน้อง " แม่ค้าพูด
" ป่าวครับ นี้เมียผม " โทโมะพูด แก้วยิ้มเจื่อนๆ
" ป่ะ ได้เมียเด็กเลยนะพ่อหนุ่ม " แม่ค้้าพูด
" แล้วจะกินอะไรกันหละ " แม่ค้าพูด
" เอาเส้นเล็ก ไก่ 2 ครับ " โทโมะพูด แม่ค้าพยักหน้าแล้วเดินไปทำก๋วยเตี๋ยวต่อ
" กินร้านนี้ได้ใช่มั้ย " โทโมะพูด มันไม่ใช่ร้านอาหารหรู แต่มันเป็นร้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่แถวชายหาด
" ได้สิค่ะ พี่หวังๆ " แก้วแซว
" ครับ น้องเหวียงๆ " โทโมะแซวกลับ ไม่นานแม่ค้าก็ยกก๋วยเตี๋ยวมาเสริฟ
" เออนี่ ตอนนี้เค้ากำลังสร้างโรงแรมอยู่ เปิกรับคนงานไม่จำกัด ลองไปสมัครดูก็แล้วกันนะ " แม่ค้าพูด
" ขอบคุณครับ ผมจะไปสมัคร " โทโมะพูด แม่ค้าเดินกลับไปหน้าร้านไปขายก๋วยเตี๋ยวต่อ
" กินได้มั้ย เหวียงๆ " โทโมะพูด แก้วได้แต่พยักหน้า ก็กำลังกินอย่างอร่อย
" อร่อยอะ " แก้วพูด แล้วกิินต่อ
" เลี้ยงง่ายเนอะ อะไรก็กินได้หมด " โทโมะมองแก้วที่เอาแต่กินโดยไม่สนใจอะไร
" หวังๆ สั่งเพิ่มให้หน่อยสิ เอาแบบเดิมอีก 1 " แก้วพูด
" นียังไม่อิ่มอีกหรอ " โทโมะพูด แก้วพยักหน้า โทโมะตะโกนสั่งให้แก้วเพิ่ม
" โอ้ยยย ! " หลังจากที่นั่งรอก๋วยเตี๋ยวของแก้วอยู่ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในร้านพร้อมเพื่อนอีก 2 คนมาชนเธอเข้าเต็มๆ จนแทบจะตกเก้าอี้
" ชนคนอื่นไม่คิดจะขอโทษหน่อยหรอ " แก้วเดินไปเอาเรื่องผู้ชายคนนั้น ที่ตอนนี้นั่งอยู่ที่โต๊ะถัดไปจากเธอ
" มึงคงไม่รู้สินะ ว่ากูเป็นใคร " ผู้ชายคนนั้นพูด โทโมะเห็นท่าไม่ดี รีบเดินไปหาแก้ว
" ก็ไม่ได้มีป้ายบอกไว้นิ ว่ามึงเป็นใคร " แก้วพูด ชายคนนั้นทุบโต๊ะแล้วลุกขึ้นมาประจันหน้ากับแก้ว
" มึงอยากตายใช่มั้ย " แล้วมันก็ดึงปืนออกมา
" เมฆๆ ป้าขอโทษแทนเด็กมันด้วยนะ เด็กมันเพิ่งมาอยู่ใหม่ มันไม่รู้ว่าที่นี้ถิ่นของใคร อย่าไปเอาเรื่องมันเลยนะ มันไม่รู้เรื่อง " ป้าแม่ค้ามาห้ามเอาไว้
" เพิ่งมาอยู่ใหม่ก็อย่ามาทำกร่างแถวนี้ เดียวจะตายไม่รู้ตัว " เมฆพูดจบก็นั่งลง แก้วยังโกรธไม่หาย แต่โทโมะลากตัวออกมาจากร้าน
" ป้าขอโทษด้วยนะลูกนะ " แม่ค้าพูด
" ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่เค้าเป็นใครหรอครับ " โทโมะถาม
" เมฆเป็นคนของคุณไตรคุณ เมื่อวานก็เพิ่งจะไปมีเรื่องกับคนของลุกมี ผู้ใหญ่บ้านของที่นี่ " แม่ค้าพูด สีหน้าหนักใจมาก
" ว่าแล้ว ทำไมถึงกร่างได้ขนาดนี้ " แก้วพูด
" อยู่ที่นี้ อย่ามีเรื่องกับใคร ดีที่สุดแล้ว เชื่อป้านะ " แม่ค้าพูด ทั้งแก้วและโทโมะ พยักหน้า
" ได้แล้วยังวะ กินวันนี้นะ ไม่ใช่กินชาติหน้า !!! " เมฆตะโกนมาจากในร้าน เล่นเาป้าแม่ค้าสะดุ้งโหยง รีบไปทำก๋วยเตี๋ยวต่อ
" งานหนักแน่ๆเลยคราวนี้ " แก้วพูดหน้าเครียด โทโมะเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
